Μία ακόμη διάκριση για το Α΄ Δημοτικό Σχολείο Ηγουμενίτσας (+ΦΩΤΟ)
Δημοσιεύθηκε 01/06/2016 | Από user | Σχολιάστε
Έχουμε την τιμή να ανακοινώσουμε στους μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς και φίλους του σχολείου μας, ότι η σχολική μας μονάδα συμμετείχε στο διαγωνισμό , τον οποίο διοργάνωσε ο Δήμος Σουλίου, με τίτλο: «Σούλι: Εικαστική προσέγγιση μιας ιστορικής περιοχής από τους μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσπρωτίας», με ευκαιρία τις ετήσιες γιορτές του ιστορικού μαρτυρικού τόπου. Στο διαγωνισμό αυτό κέρδισε το πρώτο βραβείο, με ατομικό έργο ζωγραφικής, η μαθήτρια της ΣΤ΄ τάξης του σχολείου μας, Ρεμπέκα Κόντρα.
Αξίζουν, γι αυτό, πολλά συγχαρητήρια ιδιαίτερα στη μαθήτρια, Ρεμπέκα Κόντρα, για την εικαστική απεικόνιση του ιστορικού θέματος, αλλά και στη δασκάλα της ΣΤ΄ τάξης, κ. Κωνσταντάκου Ελένη – Γεωργία, για την υποστήριξη που προσέφερε στο τμήμα της, με στόχο τη συμμετοχή των μαθητών στον παραπάνω διαγωνισμό. Η βράβευση και η απονομή των επαίνων συμμετοχής στις σχολικές μονάδες πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου 28 Μαΐου 2016, στο ιστορικό κτίριο του Δημοτικού Σχολείου «Βούλγαρη», στην Παραμυθιά, την οποία παρακολούθησε πλήθος κόσμου.
Η διάκριση αυτή της μαθήτριάς μας, είχε ως αποτέλεσμα, η κριτική επιτροπή να επιχορηγήσει το σχολείο μας με έναν φορητό υπολογιστή, ο οποίος έχει ήδη παραληφθεί και χρησιμοποιείται από τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μας μονάδας. Ευχαριστούμε γι αυτό όλοι την μαθήτρια, Ρεμπέκα Κόντρα και την δασκάλα της ΣΤ΄ τάξης, κ. Κωνσταντάκου Ελένη – Γεωργία και δεσμευόμαστε ότι το σχολείο μας θα συνεχίσει να έχει ουσιαστική παρουσία σε όλα τα πολιτιστικά και ιστορικά δρώμενα της περιοχής μας, αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι δεν προσφέρει μόνον γνώσεις στους μαθητές του, αλλά αποτελεί το ίδιο σημαντικό πνευματικό φάρο για τη μικρή μας κοινωνία.
Ο Διευθυντής του Α΄ Δημοτικού Σχολείου Ηγουμενίτσας Γεώργιος Κύλλας
Εργασία των μαθητών του 1ου Δημοτικού Σχολείου για το Σούλι
ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ
Οι Σουλιώτες ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένοι ορθόδοξοι Χριστιανοί και μάλιστα ιδιαίτερα θρησκευόμενοι, αφού το κάθε γένος από τα μεγαλύτερα, είχε το δικό του προστάτη άγιο με εκκλησία αφιερωμένη στ’ όνομά του.
Οι κάτοικοι των χωριών, 60, με 70 στον αριθμό, της ημιορεινής και πεδινής γύρω περιφέρειας ήταν φόρου υποτελείς στους Σουλιώτες, οι οποίοι παρείχαν σ’ αυτούς τη δια των όπλων προστασία απέναντι στους εχθρούς. Κέντρο εξουσίας στην περιοχή ήταν το Σούλι που στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα είχε αποκτήσει το χαρακτήρα της ανεξάρτητης ορεινής πολεμικής κοινότητας.
Η ανεξαρτησία των Σουλιωτών ήρθε σε σύγκρουση με το κέντρο της Οθωμανικής εξουσίας στην Ήπειρο, τα Ιωάννινα. Το 1787 ανέλαβε το πασαλίκι των Ιωαννίνων ο Αλή Πασάς Τεπελενλής. Το Φεβρουάριο του 1789, ο Αλή ξεκίνησε την πρώτη του εκστρατεία εναντίον του Σουλίου. Οι Σουλιώτες νίκησαν κι ο Αλή Πασάς αναγκάστηκε να συνάψει ειρήνη με ευνοϊκούς όρους για τους Σουλιώτες. Στη διάρκεια αυτής της ειρήνης, ο Αλή Πασάς συγκέντρωσε μεγάλο στρατό για να επιτεθεί δήθεν εναντίον του Αργυροκάστρου. Σκοπός του βέβαια η υποταγή του Σουλίου και για να το πετύχει αυτό χρησιμοποίησε ένα ακόμη δόλιο τέχνασμα κάλεσε τους Σουλιώτες για να πραγματοποιήσουν μαζί την πολεμική επιχείρηση. Ανταποκρίθηκε ο Λάμπρος Τζαβέλας κι ο γιος του Φώτος με μια μικρή ομάδα Σουλιωτών. Στην εκστρατεία προς το Αργυρόκαστρο, τον Ιούνιο του 1792, οι Σουλιώτες συλλαμβάνονται ενώ ο Αλή εκστρατεύει εναντίον του Σουλίου. Την οργάνωση της άμυνας ανέλαβε ο Γεώργιος Μπότσαρης, πολεμιστής με διοικητικές ικανότητες. Οι δυνάμεις του Αλή γνώρισαν συντριπτική ήττα κι ο ίδιος αναγκάστηκε να υπογράψει νέα συνθήκη ειρήνης και ν’ απελευθερώσει τους κρατούμενους Σουλιώτες.
Τον Ιούνιο του 1800, ο Αλή Πασάς εκστρατεύει για τρίτη φορά κατά του Σουλίου, επικεφαλής 1.000-1.500 Τουρκαλβανών. Στο Σούλι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι Μποτσαραίοι, το πολυπληθέστερο γένος ήδη το 1774 έχουν αποχωρήσει από το Σούλι κι εγκαταστάθηκαν στο Βουλγαρέλι. Παρ’ όλο που η επίθεση των Τουρκαλβανών απέτυχε για τρίτη φορά, ο Αλή διαπιστώνοντας την αδυναμία των δυνάμεών του οργάνωσε έναν πολιορκητικό κλοιό γύρω από το σουλιώτικο βουνό. Οι Σουλιώτες βρίσκονται σε δύσκολη θέση και λιμοκτονούν. Η πρόσβαση στο νερό είναι δύσκολη και τα πολεμοφόδια λίγα.
Τον Οκτώβριο του 1803 ο γιός του Αλή, ο Βελής καταλαμβάνει τον οικισμό του Σουλίου και προτείνει συνθηκολόγηση και αποχώρηση από τον τόπο ενώ άλλοι συσπειρώνονται γύρω από τον καλόγερο Σαμουήλ και οχυρώνονται στο Κούγκι.
ΚΟΥΓΚΙ
Στις 12 Δεκεμβρίου 1803 υπογράφεται η συνθήκη παράδοσης του Σουλίου και ξεκινάει η μεγάλη έξοδος. Τα γένη των σουλιωτών αποχωρούν από το Τετραχώρι με διαφορετική κατεύθυνση. Μόνο στο Κούγκι παραμένει ο Σαμουήλ με ελάχιστους Σουλιώτες οι οποίοι ανατινάχτηκαν όταν τους περικύκλωσαν οι Τούρκοι.
Το Σούλι κατακτήθηκε σαν τόπος, όμως οι ψυχές των Σουλιωτών παρέμειναν αδούλωτες. Διασκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και βοήθησαν αποφασιστικά στην ελληνική επανάσταση.
Κατηγορία/ες: Επικαιρότητα
