thesprotikospalmos.gr

Η -μετεκλογική- Δευτέρα του ραντεβού μας ξημέρωσε με βροχή. Προς το μεσημεράκι, ωστόσο, ο αλλοπρόσαλλος Μάιος είπε να έρθει στα ίσα του, οπότε ο εξωτερικός χώρος του «Σούσουρου», του μεζεδοπωλείου της Τριών Ναυάρχων, όπου συχνάζει ο πολιτικός επιστήμων και ιστορικός, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών, πρόεδρος της ΑΔΙΠ Παντελής Κυπριανός, ήταν ιδανικός για την κουβέντα μας.

Αν και με τον Παντελή Κυπριανό είχαμε συναντηθεί μόνο μια φορά, σε πάνελ εκδήλωσης, μόλις καθίσαμε στο τραπέζι, κι αφού παραγγείλαμε φρέσκο γάβρο και σαρδέλα και κατέφθασαν τα ποτά, αρχίσαμε να μιλάμε σαν παλιοί γνώριμοι, συνοδεία γνήσιων ρεμπέτικων, που ακούγονταν από τα εσωτερικά ηχεία.

Μένοντας μόνιμα στην Αθήνα, ως πρόεδρος της ΑΔΙΠ, φορέα αξολόγησης των πανεπιστημίων, (έχει αναστολή των πανεπιστημιακών του καθηκόντων), ζορίζεται λίγο που είναι αναγκασμένος να κάθεται σε μια καρέκλα, για πρώτη φορά στη ζωή του. «Προσπαθώ να κάνω ένα-δυο ταξίδια τον μήνα σε κάνα πανεπιστήμιο, για να σπάει λίγο η ρουτίνα», λέει, συγκεντρωμένος πάντα στον στόχο του: Τη θεραπεία των αδύνατων σημείων των πανεπιστημίων -υποδομές, δυσαναλογία καθηγητών/φοιτητών, μικρός αριθμός αποφοίτων των πρώην ΤΕΙ, αφού πλέον συγχωνεύτηκαν με τα πανεπιστήμια

Την πολυσυζητημένη συγχώνευση ο ίδιος τη θεωρεί «θετική. Στον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης τα ΤΕΙ είναι πανεπιστημιακού επιπέδου. Τρεις ήταν οι δυνατές λύσεις. Να κλείσουν, να μετεξελιχθούν σε πανεπιστήμια και να συνεργήσουν με τα υφιστάμενα πανεπιστήμια. Η τρίτη λύση είναι για πολλούς λόγους η προσφορότερη. Βεβαίως, δεν λείπουν αρνητικά, όπως η χωρική διασπορά, η υποστελέχωση και το πλήθος των φοιτητών. Για να λυθούν χρειάζονται συναινέσεις και προσπάθειες από όλους συμπεριλαμβανομένης και της ΑΔΙΠ».

Με αφορμή δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο, όπου αναφερόταν ως «ο πατρινός πρόεδρος της ΑΔΙΠ», κάτι που πείραξε τους Θεσπρωτούς συντοπίτες του (γεννήθηκε στη Νέα Σελεύκεια), μου εξηγεί ότι η είναι μικρασιατικής καταγωγής κι από τους τέσσερις παππούδες του, τους οποίους, πρόσφυγες όντας, έδιωξαν οι Κεφαλονίτες από το νησί και τους πήγαν στην Ηγουμενίτσα.

Τώρα πώς από Θεσπρωτός έγινε Πατρινός είναι μια άλλη ιστορία, με τη θεά τύχη σε πρώτο ρόλο. «Τελείωσα Πολιτική Επιστήμη στο Πάντειο κι έπειτα έφυγα για μεταπτυχιακά στη Γαλλία, όπου έκανα διδακτορικό. Τότε γνώρισα και τη γυναίκα μου». Η δυσκολία επαγγελματικής αποκατάστασης στη Γαλλία, τον έφερε πίσω στην Ελλάδα, όπου βρήκε αμέσως δουλειά στο ΤΕΙ στην Αθήνα κι έπειτα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Για να κόψει στη μέση την απόσταση που τον χώριζε από τους άρρωστους γονείς του, οι οποίοι ζούσαν στην Ηπειρο, επέλεξε την Πάτρα: «Βρέθηκε θέση στο Παιδαγωγικό, οπότε από το Τμήμα Κοινωνιολογίας και Πολιτικής Επιστήμης που ήμουν ως τότε, άλλαξα πλεύση. Η Πάτρα έγινε η πόλη μου. Αν δεν είναι κοντά Θεσπρωτοί και Ηπειρώτες, δηλώνω Πατρινός» λέει και γελάμε.

Δηλώνει όμως, και Ελληνας, παρότι πολλές φορές έχει φτάσει στην άλλη άκρη -είχε προκαλέσει σάλο ανάρτησή του στο φέισμπουκ κατά των παρελάσεων, που έφτασε ως το «Πρώτο Θέμα». «Εχω κάνει δημόσιες δηλώσεις ενάντια στις παρελάσεις, εσκεμμένα, έχω υπογράψει πολλά μανιφέστα ενάντια στη Χρυσή Αυγή κ.λπ. για να σπάσει το κλίμα. Αν θέλουμε τα παιδιά να γίνουν πατριώτες, υπάρχουν πολύ πιο αποτελεσματικοί τρόποι από την παρέλαση, που είναι πασαρέλα. Να γίνονται συζητήσεις, εκδηλώσεις για τους ήρωες του ’21, για τη σημαία κ.λπ. Τότε θα έχεις πατριώτες, αλλά πατριώτες σκεπτόμενους».

Οταν μιλάει για τους νέους, είναι φανερή η έγνοια του για μέλλον τους, και κάνει αγώνα για να αναδείξει τη σημασία της τεχνικής επιστήμης και να ενδυναμώσει τα ΕΠΑΛ. «Στις ευρωπαϊκές χώρες, η αναλογία ΓΕΛ-ΕΠΑΛ είναι 50-50. Στην Ελλάδα, 70-30. Κι αυτό είναι το δράμα. Οτι υπάρχουν παιδιά που πιάνουν τα χέρια τους και μπορούν να γίνουν εξαιρετικοί μηχανολόγοι, ηλεκτρολόγοι, κ.λπ., αλλά κάτω από τις πιέσεις των γονιών τους εισάγονται σε κάτι απίθανες σχολές, τις οποίες κάποια στιγμή εγκαταλείπουν». Το ΕΠΑΛ Τυροκομίας της Ελασσόνας είναι το καμάρι του, αφού για τη δημιουργία του έβαλε το χεράκι του, μεσολαβώντας στον πρώην υφ. Παιδείας Δημήτρη Βαξεβανάκη. Κι έτσι, ο νεοδημοκράτης δήμαρχος Ελασσόνας έτυχε της φροντίδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είδε τη ΝΔ να τον προσπερνά σχεδόν 9.5 μονάδες στις ευρωεκλογές. «Τις εκλογές δεν τις κέρδισε η ΝΔ, τις έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν η διαμαρτυρία των ψηφοφόρων του, γιατί δεν απέκτησε, ποτέ οργανικούς δεσμούς μαζί τους και τον τιμώρησαν. Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα αυτό θα αναστραφεί πολύ δύσκολα στις εθνικές εκλογές».

Η εμφάνιση του Ηλία, ιδιοκτήτη του «Σούσουρου», παρατείνει την εκλογολογία, και ανταλλάσσονται απόψεις εκατέρωθεν. Η άνεση του Παντελή Κυπριανού στην επικοινωνία, συν του ότι έχει άποψη, αμεσότητα, χιούμορ, γεννά το ερώτημα: Θα τον ενδιέφερε να πολιτευτεί;

«Δεν θα μου το ζητήσουν γιατί, πολλές φορές, όσοι είναι κοντά στην εξουσία θέλουν να την καρπωθούν, και δεν καλοβλέπουν τους απέξω». Πάντως, λόγω της πολυετούς «προϋπηρεσίας» του σε πολυάριθμα διοικητικά συμβούλια, η σχέση του με τα κοινά είναι καλή. Και, ναι, θα τον ενδιέφερε πολύ να είναι ευρωβουλευτής ή δήμαρχος. «Ισως αργότερα να το σκεφτώ πιο σοβαρά. Τώρα έχω τη δουλειά μου…».

Επιφορτισμένος καθώς είναι με τόσες υποχρεώσεις, αναρωτιέμαι αν υπάρχει στα σχέδιά του νέο βιβλίο. «Προσπαθώ να γράψω ένα βιβλιαράκι για τους λόγους που δυσκολεύεται η Ελλάδα να αλλάξει. Στόχος μου να το ολοκληρώσω στα τέλη του ’20. Ισως το βαφτίσω «Η δύσκολη αλλαγή», γιατί αυτό είναι το πρόβλημά μας. Λέμε μεγάλες κουβέντες, αλλά μένουμε ίδιοι, δυστυχώς».

Οσο για τη βελτίωση της Πάτρας, πιστεύει ότι χρειάζεται όραμα. Κάτι που θεωρεί ότι, επίσης δυστυχώς, λείπει από τον Κώστα Πελετίδη.

Υψώνοντας τα ποτήρια μας, κάνουμε πρόποση στην αλλαγή και στα οράματα, ενώ από τα ηχεία ακούγεται η φωνή του Δήμου Μούτση: «Ξέρω τ’ όνομά σου/την εικόνα σου και πάλι από την αρχή/ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας/μια αλλιώτικη ζωή».