Ανδρέας Σπυρόπουλος: “Ιστορική ευκαιρία για τον προοδευτικό χώρο να ανασυγκροτηθεί τώρα”

Share Button

Η συζήτηση για το μέλλον της κεντροαριστεράς εξελίσσεται εν μέσω εκλογικών αναμετρήσεων σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, στις οποίες αποτυπώνεται η αποδυνάμωση των παραδοσιακών κομμάτων και η άνοδος της ακροδεξιάς. Η κρίση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι επίσης εμφανής, καθώς παρά την αποτυχία του δόγματος της σκληρής λιτότητας για τη δημιουργία αναπτυξιακών προοπτικών, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν ευρεία κοινωνική απήχηση. Καθίσταται ολοένα και πιο σαφές ότι αδυνατούν να συγκροτήσουν μια εναλλακτική μεταρρυθμιστική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στα συντηρητικά κόμματα και να απαντήσουν με καθαρό λόγο στα μείζονα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι το δημοσιονομικό, το δημογραφικό, η ανεργία, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι διαγενεακές ανισότητες, η συρρίκνωση των δικαιωμάτων και οι αυξημένες μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές.

Οι ανησυχίες αυτές για την κρίση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου εμφανίζονται και στην Ελλάδα, καθώς μετά την αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, η προοδευτική παράταξη αδυνατεί να βρει τον βηματισμό της και να εκφράσει εκ νέου μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο έντονα φαίνεται ότι πάρα την κατάρρευση του μύθου της «πρώτης φοράς Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, οι πολίτες αδιαφορούν για τις εξελίξεις στον προοδευτικό χώρο. Κυριαρχεί η άποψη ότι κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν μπορεί να βοηθήσει τη χώρα να ορθοποδήσει. Ορισμένοι αποδίδουν τη δεδηλωμένη αυτή απογοήτευση των πολιτών, στην μακροχρόνια κατοχή θέσεων και αξιωμάτων από πρόσωπα που ταυτίστηκαν με το πελατειακό κράτος, διαφόρων ειδών συμφέροντα και διαφόρων ειδών συστήματα εξουσίας. Αυτή η παραδοχή ενισχύεται από το γεγονός ότι η κεντροαριστερά, όπως είναι διαμορφωμένη αυτή τη στιγμή, δεν καταφέρνει να συσπειρώσει μπροστά σε ένα προοδευτικό εθνικό αφήγημα τους νέους.

Η νέα γενιά που αντιμετωπίζει καθημερινά τον κίνδυνο της εργασιακής ανασφάλειας αποτελεί το αντίπαλο δέος έναντι όλων όσοι επί τρεις δεκαετίες μετείχαν ανενόχλητοι στη νομή της εξουσίας. Οι νέοι καλούνται να βγουν μπροστά και να τραβήξουν το κάρο της χώρας από τη λάσπη, χωρίς όμως να τους επιτρέπεται να έχουν λόγο και ρόλο στον χώρο. Είναι αρεστοί όταν ανανεώνουν με τη συμμετοχή τους τα ψηφοδέλτια, αλλά όταν διεκδικούν συμμετοχή στις αποφάσεις γίνονται δυσάρεστοι. Ξεχνούν κάποιοι πως στήθηκε το ΠΑΣΟΚ το 1974 έχοντας ως κινητήρια δύναμη τη νέα γενιά. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα στη χώρα είναι πρωτίστως πολιτικό. Πως λοιπόν να εμπνεύσει αξιοπιστία η δημοκρατική παράταξη στους πολίτες, όταν υπάρχουν πρόσωπα που πρωταγωνιστούν έως και σήμερα και τα οποία έχουν πολεμήσει κατά το παρελθόν κάθε μεταρρύθμιση για να αποκτήσει η χώρα μας ισχυρούς θεσμούς;

Αποτελεί ιστορική ευκαιρία για τον προοδευτικό χώρο να ανασυγκροτηθεί τώρα πριν τις επόμενες εκλογές, τώρα που το αντιμνημονιακό αφήγημα έχει καταρρεύσει. Τώρα είναι η ώρα να αναμετρηθούμε με τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης. Με αφετηρία μας ένα σχέδιο για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, που θα ενδυναμώσει τους πυλώνες του κοινωνικού κράτους όπως η δωρεάν δημόσια υγεία και η παιδεία. Με πραγματικές αλλαγές στο κράτος που θα δημιουργήσουν ένα πλέγμα προστασίας υπέρ των ασθενέστερων. Στη μάχη αυτή οφείλουμε να σταθούμε με σεβασμό απέναντι στην ιστορία και τους αγώνες που έδωσαν οι παλαιότεροι. Είναι χρέος μας όμως, τις απαντήσεις στις προκλήσεις της εποχής μας, στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η δική μας γενιά, να τις δώσουμε εμείς, μέσα από μία ισχυρή, ενωμένη και ανανεωμένη δημοκρατική παράταξη.

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Ελευθερία του Τύπου

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *