Η Μάχη της Μενίνας (17 και 18 Αυγούστου 1944)

Share Button

Γράφει o Γιώργος Γκορέζης

Στοιχεία επικοινωνίας: e-mail : [email protected] weblog : ggore.wordpress.com

Τους θερινούς μήνες του 1944 διεξήχθησαν επιχειρήσεις από τη Χ Μεραρχία των Εθνικών Ομάδων Ελλήνων Ανταρτών ( ΕΟΕΑ ) στη περιοχή Παραμυθίας – Μαργαριτίου – Μαζαρακιάς για την απελευθέρωση της περιοχής από τους Γερμανούς και τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες. Η Μάχη της Μενίνας την 17 και 18 Αυγ 1944 εντάσσεται στο πλαίσιο των επιχειρήσεων αυτών.

Τη νύχτα της 16 προς 17 Ιουνίου 1944 το ΙΙ/16 Τάγμα ανταρτών, με διοικητή τον Λοχαγό Κ. Ζιώγα, κινήθηκε με διαταγή της Χ Μεραρχίας για τη κατάληψη της πόλης της Παραμυθιάς. Ο διοικητής της Μεραρχίας Συνταγματάρχης Β. Καμάρας, που επιθυμούσε αποφυγή αντιποίνων κατά των Μουσουλμάνων Τσάμηδων που συνέπρατταν με τους Γερμανούς, διέταξε τους Λόχους ανταρτών Ποπόβου και Ελευθεροχωρίου ( οπλαρχηγός ο δικηγόρος Στρουγγάρης Ελευθ. από την Παραμυθιά, του οποίου ο αδελφός είχε εκτελεσθεί με τους 49 προκρίτους της πόλης από τους Γερμανοτσάμηδες ), να μη λάβουν μέρος στις επιχειρήσεις για την κατάληψη της πόλης. Οι λόχοι υπήγοντο στο Ι ανεξάρτητο Τάγμα υπό τον καθηγητή γυμναστικής Αντ. Σούζη, επίσης από την Παραμυθιά.

Παρά ταύτα αυτοί από τις νυχτερινές ώρες της προτεραίας είχαν πλησιάσει τη Παραμυθιά, αντήλλαξαν μερικούς πυροβολισμούς με όσους εκ των Γερμανοτσάμηδων προέβαλλαν αντίσταση και κατέλαβαν την πόλη. Την πρωία εισέρχεται στην Παραμυθιά και το ΙΙ/16 Τάγμα, την 28η Ιουνίου αφίχθηκε ο διοικητής του Συντάγματος Ταγματάρχης Κρανιάς Αρ. και την 30η Ιουνίου ο διοικητής της Χ Μεραρχίας Συνταγματάρχης Β. Καμάρας.

Τη 30 Ιουνίου οι δυνάμεις των ΕΟΕΑ ( ΙΙ/16 Τάγμα ) πέτυχαν περιφανή νίκη κατά των Γερμανοτσάμηδων στη μάχη των Αγίων Θεοδώρων, έξω από τη Παραμυθιά. Ακολούθησαν από 4 μέχρι 11 Αυγούστου επιχειρήσεις εκκαθάρισης της περιοχής από το ίδιο ανωτέρω Τάγμα, οι αντάρτες του οποίου, όπως και του Συντάγματος, κατήγοντο όλοι από τη περιοχή, και έπνεαν μένεα κατά των μυσαρών τούτων σφαγέων του ελληνισμού. Αντικειμενικός σκοπός των επιχειρήσεων ήταν ο έλεγχος της αμαξιτής οδού Ηγουμενίτσας – Ιωαννίνων, που επετεύχθη με τη κατάληψη των υψωμάτων εκατέρωθεν του χωρίου Κορύτιανη, παρά τις λυσσώδεις αντεπιθέσεις των Μουσουλμάνων Τσάμηδων που εξορμούσαν από τα χωριά Δράμεση και Ρίζιανη. Επετεύχθη επίσης η περίσχεση του οδικού κόμβου της Μενίνας, που αποτελούσε βάση για τις επιχειρήσεις των Γερμανοτσάμηδων.

Την 6η Αυγούστου αφίχθη στη Παραμυθιά το 3/40 Σύνταγμα με διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Γ. Αγόρο και τέθηκε υπό διοίκηση της Χ Μεραρχίας. Παρά τη Χ Μεραρχία είχε αφιχθεί στη Παραμυθιά, μετά τη Μάχη των Αγίων Θεοδώρων, μόνιμη αντιπροσωπία της

συμμαχικής αποστολής από τους αμερικανούς λοχαγούς Άντερσον και Ρότζερς, το λοχαγό Τζων και τον άγγλο υπολοχαγό Ντέϊβ.

Από τις 10 Αυγούστου 1944 οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες άρχισαν να συμπτύσσονται στη περιοχή Φιλιατών και ελληνοαλβανικών συνόρων, τμήματα δε αυτών είχαν παραμείνει στην Ηγουμενίτσα και Μενίνα, με τις Γερμανικές δυνάμεις της περιοχής. Το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής ( Σ.Μ.Α. ) διέταξε τη κατάληψη του οδικού κόμβου της Μενίνας, τον οποίο επερασπίζετο Γερμανικό Τάγμα και αριθμός Μουσουλμάνων Τσάμηδων.

Το χωριό Μενίνα είχε άρτια αμυντική οργάνωση, με δύο πυροβόλα και αρκετό αριθμό πολυβόλων θέσεως. Υπήρχαν επίσης στο χωριό αυτό προωθημένες αποθήκες τροφίμων και πυρομαχικών και πολλά μεταφορικά αυτοκίνητα. Η Μενίνα αποτελούσε προωθημένη μικρή βάση εφοδιασμού για τις επιχειρήσεις των Γερμανοτσάμηδων στη περιοχή Παραμυθιάς- Σουλίου-Φαναρίου-Μαζαρακιάς. Καταλαμβανόμενης της Μενίνας απεκλείοντο οι Γερμανοί στην Ηγουμενίτσα και τις Φιλιάτες, και καμία κίνηση προς την Παραμυθιά και τη Πρέβεζα δεν θα ήταν δυνατή. Ήταν λοιπόν ζωτική θέση για τους Γερμανούς.

Την επίθεση κατά της Μενίνας διηύθυνε η Χ Μεραρχία των ΕΟΕΑ υπό τον Συνταγματάρχη Β. Καμάρα, που διέθετε το 3/40 Σύνταγμα του Αντισυνταγματάρχου Αγόρου Γ. δυνάμεως 750 ανδρών και το 16 Σύνταγμα του Αντισυνταγματάρχου Κρανιά Αρ. δυνάμεως 350 ανδρών.

Το 3/40 Σύνταγμα κατά τη μάχη της Μενίνας περιελάμβανε : Διοίκηση με διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Γ. Αγόρο και υποδιοικητή τον Επίλαρχο Δ. Γεωργιάδη, το Ι Τάγμα ( διοικητής Ταγματάρχης Οικονομόπουλος, διοικητές Λόχων Υπολοχαγός Χονδρός, Υπολοχαγός Φωτάκης ), το ΙΙ Τάγμα ( διοικητής Επίλαρχος Μπασαράκος, διοικητές Λόχων Υπίλαρχος Μητρόπουλος, Υπίλαρχος Φραντζέσκαρος ), το ΙΙΙ Τάγμα ( διοικητής Επίλαρχος Κατσαδήμας, διοικητές Λόχων Ίλαρχος Χαρβαλάκης, Λοχαγός Ρωμανός ), και το Ταγμα Οπλομηχανημάτων ( διοικητής Ταγματάρχης Παπαζώης, διοικητές Λόχου Πολυβόλων Υπίλαρχος Περεπές, Λόχου Όλμων Υπολοχαγός Μώρος ).

Η μάχη άρχισε την 0500 ω της 17ης Αυγούστου και ο αγώνας ήταν σκληρός, καθόσον οι Γερμανοί αμύνονται από τις πλέον οχυρές θέσεις τους. Προσπάθειες γερμανικών ενισχύσεων από την οδό Ιωαννίνων-Ηγουμενίτσας και Ηγουμενίτσας-Ιωαννίνων αποτυγχάνουν, διότι οι κατευθύνσεις αυτές φράσσονται από Λόχους των Ιλάρχων Μητρόπουλου και Φραντζέσκαρου αντίστοιχα. Η κατεύθυνση Φιλιατών καλύπτεται από τον Ανχη Κάτσιο.

Τις απογευματινές ώρες ο αγώνας είναι κρίσιμος. Το Ι Τάγμα του 3/40 Συντάγματος καθηλώνεται στη πεδινή περιοχή της Μενίνας, 100 μέτρα από τις οχυρές θέσεις των Γερμανών. Οι απώλειες του Τάγματος είναι σοβαρές, αλλά οι διοικητές των Λόχων πρώτης γραμμής Υπολοχαγός Χονδρός και Υπολοχαγός Φωτάκης επιδεικνύουν απαράμιλλο ηρωισμό και ελέγχουν τη κατάσταση. Ο Υπολοχαγός Χονδρός τραυματίζεται σοβαρά, φέρων πέντε τραύματα από θραύσματα όλμων, αλλά δεν δέχεται να αποσυρθεί της θέσεως του.

Το 16 Σύνταγμα ομοίως έχει καθηλωθεί. Με την έλευση του σκότους η κατάσταση εξακολουθεί κρίσιμη. Οι άγγλοι αξιωματικοί που παρακολουθούν τα επιτιθέμενα τμήματα θεωρούν τη μάχη απολεσθείσα.

Τη πρώτη μέρα συνελήφθησαν 50 Γερμανοί αιχμάλωτοι. Το πρωι της ημέρας αυτής έπεσε επί του πεδίου της μάχης ο Ταγματάρχης Ουάλας, μαχόμενος μεταξύ των ακροβολιστών.

Την επόμενη ημέρα, 18 Αυγούστου, το ΙΙΙ Τάγμα του 3/40 Συντάγματος ( Επίλαρχος Κατσαδήμας ) έλαβε διαταγή και κινήθηκε κατά του οχυρού συγκροτήματος των οικημάτων όπου ημύνοντο σθεναρά οι Γερμανοί. Το Τάγμα επιτέθηκε με τους Λόχους κατά βάθος, λόγω του στενού μετώπου, και με επικεφαλής τον ιερό Λόχο του Συντάγματος, υπό τον Ίλαρχο Χαρβαλάκη, με διμοιρίτες τον Υπίλαρχο Σούτσο και τον Ανθυπολοχαγό Τρίμπο.

Την 10.00ω οι αντάρτες ευρίσκονται 50 μέτρα από των οχυρών των Γερμανών, και λόγω των δραστικών πυρών των τελευταίων η περαιτέρω κίνηση καθίσταται αδύνατη. Στο μεταξύ πίπτει νεκρός ο διμοιρίτης Ανθυπολοχαγός Τρίμπος και τραυματίζεται ο Υπολοχαγός Σούτσος. Την ίδια ώρα 7 Γερμανικά αυτοκίνητα κατόρθωσαν να διέλθουν την οδό που κατείχετο από Λόχο του Συντάγματος και κινούνται την πλέον κρίσιμη στιγμή προς Μενίνα.

Την 1100 ω προωθείται το μοναδικό αντιαρματικό πυροβόλο ( γερμανικό λάφυρο ) σε κατάλληλη θέση για να βάλει κατά των οχυρών των Γερμανών από μικρή απόσταση, λόγω της εγγύτητας των ημετέρων τμημάτων. Ο αγώνας συνεχίζεται με αμείωτη ένταση μέχρι την 1500 ω, οπότε 47 Γερμανοί εξήλθαν των οχυρών και παρεδίδοντο, αφού όλοι ήταν τραυματισμένοι. Την ίδια ώρα ο Ιερός Λόχος γίνεται κύριος της οχυρής αυτής θέσεως. Από αυτή τη στιγμή παύει κάθε αντίσταση των Γερμανών. Και τις δύο ημέρες πολέμησαν γενναιότατα.

Οι απώλειες των Γερμανών ανήλθαν : σε 101 αιχμαλώτους, 112 Γερμανούς νεκρούς και 35 νεκρούς Μουσουλμάνους Τσάμηδες.

Οι δικές μας απώλειες ανήλθαν σε : 18 νεκρούς αξιωματικούς και οπλίτες και 27 τραυματίες αξιωματικούς και οπλίτες του 3/40 Συντάγματος, 15 εκτός μάχης του 16 Συντάγματος και 1 Άγγλος ( Ταγματάρχης Ουάλας ) νεκρός.

Η μάχη της Μενίνας είναι για τη πατρίδα μας μια από τις πιο λαμπρές σελίδες δόξας και ηρωισμού.-

* Ο Γιώργος Γκορέζης είναι υποστράτηγος ε.α., αρθρογράφος, συγγραφέας. Διετέλεσε πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Στρατιωτικής Ιστορίας.

Βοηθήματα :

– « Αρχεία Εθνικής Αντίστασης 1941-45 » έκδοση ΓΕΣ 1998, με την επιμέλεια επιτροπής Ανωτάτων Αξιωματικών, πρόεδρος ο Υποστράτηγος Γ. Γκορέζης.

– « Η Εθνική Αντίσταση 1941-45 »,Υποστράτηγος Γεώργιος Γκορέζης, Εκδόσεις Δωδώνη, 1999.

– « Πολεμική Έκθεση Δράσης 3/40 Σ.Ε.», Αντισυνταγματάρχης Γ. Αγόρος, Διοικητής Συντάγματος.

– « Πολεμική Έκθεση Δράσης ΙΙ/16 Τάγματος», Αντισυνταγματάρχης Κ. Ζιώγας, Διοικητής Τάγματος.

8 responses on Η Μάχη της Μενίνας (17 και 18 Αυγούστου 1944)

  1. Η πρώτη εμπειρια του νεοτερου Ελληνισμου με τον Σκιπεταρισμο.

    »»Κατά τα 1770 η Ήπειρος και Αλβανία ,υπήρχον εις μέγιστον και αδειάληπτον κίνηση,
    αποστέλουσαι ,στίφη επί στιφών εκ των αυτοχθόνων Οθωμανών,
    τους μεν ως υπομίσθιους ,τους δε ως τυχοδιώκτας,
    εις την εκστρατεία των σουλτανικών δυνάμεων κατά της Πελοπονήσου,
    ότε εξεράγη εν αυτή επανάσταση κατα των Οθωμανών …
    εκ της επανάστασης αυτής πολλοί χριστιανοί εθυσιάσθησαν …
    οι ως ανωτέρω στρατεύοντες Αλβανοί
    διέβαινων , κατέστρεφον τα προστύχοντα
    και παντού η ερημία ακολούθει αυτούς……
    απεριγραπτα εισί όσα δεινά επέφερον οι Αλβανοί εις την εκείσε χριστιανοσύνη…..
    εις πάσαν πόλη της Πελοπονήσου κατεσφάγησαν πλείστοι χριστιανοί,
    εις την Τριπολιτσά μάλιστα 3.000,
    τα δε χωριά εκπεπάσθησαν υπό πρωμάτων……[Αραβαντινός ]»

    ’ «Είχαν το ελεύθερο να κάνουν ότι θέλουν. Έτσι απ όπου περνούσαν σκορπούσαν τον θάνατο και την καταστροφή».
    [Κορδάτος]

    »’Η Ζάτουνα, ως και η περί αυτήν χώρα, ήτο πυκνώς κατωκημένη,
    και αρκούντως ευημερούσα κωμόπολις.
    Αλλά οι Αλβανοι; αφού εφόνευσαν όσους ηδυνήθησαν, επώλησαν τους αιχμαλωτισθέντες εν Δημητσάνη και Ζατούνη εις τους πειρατάς της Βαρβαρίας, οίτιμες έδραμον εις τον κόλπον της Κυπαρισσίας, ίνα μετέσχωσι των λαφύρων. Οικογένειαι τινές, καταφυγούσαι εις τα όρη, μόλις διεσώθηκαν…».
    [Κώδικας ιεράς μονής Σπηλαίου]

    « Είκοσι χιλιάδες επωλήθησαν εις τους Αφρικανούς και τους Τούρκους της Ρούμελης». [Σαθάς]

    ». Μεταξύ άλλων στον Ιερό ναό της Ζωοδόχου Πηγής, αναφέρει ,
    ότι είναι χαραγμένα και τα εξής:
    «Χρονολογίας 1771. Οι Τουρκαλβανοί καίνε τα χωριά μας, όλο φονικά κάνουν».
    (Δημοκλής Χαρ. Γαρταγάνης, «Η Στεμνίτσα στο 1821», σελίδα 40, Αθήνα 1964)

    Όπως αναφέρει ο Σάθας «Τα πάντα είχεν αφανίσει η Αλβανική πανώλης.
    Εκεί ένθα προ ολίγου υπήρχον πόλεις και κώμαι πολύανδροι και ευδαίμονες,
    ήδη έβλεπέ τις θανάτου ερήμωσιν, και πυριφλεγή ερείπια.
    Η Πελοπόννησος πάσα είχε σχεδόν απογυμνωθή κατοίκων 23.»

    ……Γιατί οι Αλβανοί όρμησαν σαν αγέλες από όλη την Αχαΐα και τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και από τόπους πέρα από την Ιλλυρίδα, χωρία κανένας να μπορεί να τους αντισταθεί στον Ισθμό και στις παραλίες των δύο κόλπων (Σαρωνικού και Κορινθιακού), και σαν αιμοβόροι λύκοι ξεπέρασαν και τους Μανιάτες σε ωμότητα…..
    Όσοι από τους βαρβάρους αρκούνταν στην αρπαγή των χρημάτων έμοιαζαν φιλάνθρωποι, αλλά στο μεταξύ οι δυστυχισμένοι ολοφύρονταν καθώς παιδιά αποχωρίζονταν από τους πατέρες τους, άνδρες από τις γυναίκες του, αδελφοί στερούνταν τους αδελφούς τους, βρέφη αρπάζονταν από τις αγκαλιές των μητέρων τους, τρυφερές παρθένες από τα δωμάτιά τους που τις τραβούσαν χέρια βαρβάρων, και συγγενείς συγγενών, φίλοι φίλων και γνωρίμων γνώριμοι απάγονταν και γίνονταν δούλοι
    [Σέργιος Μακραίος]

    Πληροφορία που είναι χαραγμένη στον ενδέκατο στύλο της νότιας πλευράς του Θησείου, η οποία λέει: «1770 εχαλάσανε οι Αρνανουτάδες του Πιρί (προάστειον των Θηβών) και ηρίθανε οι Πιριώτες στην Αθήνα» (Δημ. Καμπούρογλου: «Ιστορία των Αθηνών, εκδ. 1969, τόμ. Α’, σ. 189). Υπάρχει και παραδοσιακό τραγούδι από τη Βόρεια Ελλάδα μάλιστα
    για τα γεγονότα εκείνα ,
    για την κάθοδο των Αλβανών στο Μωριά ,
    τη σκλαβιά και τις απαγωγές των Πελοπονησίων που ακολούθησαν
    ΄΄΄Ξεκίνησαν η Αρναουτιά
    την άκρη του θαλάσσιου
    πάνε να πατήσουν το Μωριά
    και το καημένου Κάστρου
    πήραν μανάδες με παιδιά
    αδέρφια κι αξαδέρφια
    σαν πήραν και μια νιονυμφη τριων μηνών νυφούλα…..»»’

    Υπολογίστηκε πως από τις 300.000 χριστιανούς της Πελοποννήσου χάθηκαν περί τις 100.000,δηλαδή το 1/3 του πληθυσμού ,είτε ως σκλάβοι στους Άραβες ,είτε ως εξαφανισθέντες και δολοφονημένοι είτε ως πρόσφυγες σε άλλες περιοχές ακόμα και στην επαρχία της Περγάμου .

    »» Οι Αλβανοί, τους οποίους οι Τούρκοι είχαν εξαπολύσει κατά των Ελλήνων, επί εννέα χρόνια λεηλατούσαν την χερσόνησο, έκαιγαν, έσφαζαν, εξανδραπόδιζαν και πουλούσαν τους κατοίκους. Οι κάτοικοι της Βοστίτσας (Αιγίου) σφάχτηκαν όλοι, οι Σπέτσες ερημώθηκαν. Όταν δεν έβρισκαν πρόχειρη λεία ανάγκαζαν οι Αλβανοί τους Πελοποννήσιους να υπογράψουν χρεωστικές ομολογίες και πολλοί είχαν τέτοιες στα χέρια τους για πεντακόσιες ή εξακόσιες χιλιάδες γρόσια. Άλλοι πωλούνταν ως δούλοι. . Όσοι Έλληνες μπόρεσαν, κρύφτηκαν στα βουνά ή κατέφυγαν στην Επτάνησο. Ακόμα κι οι Μανιάτες ανέβηκαν στα κρησφύγετα του Ταΰγετου και οι οικισμοί τους λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν.

    Τέλος η αρχηγία ανατέθηκε στον αρχιναύαρχο Χασάν Τζεζαερλή Μαντάλογλου (Καπουδάν Χασάν πασά),ο οποίος πήρε επιπλέον τους τίτλους του Μορά Βάλεση και του Σερασκέρη της Ρούμελης. Ζήτησε βοήθεια από τους ντόπιους Τούρκους αλλά πήρε ελάχιστη.Με την υπόδειξη όμως πιθανότατα του δραγουμάνου του στόλου Νικόλαου Μαυρογένους,προσεταιρίστηκε τους Κλέφτες για την εκδίωξη των Αλβανών. .Φτάνοντας λοιπόν ο Καπουδάν πασάς στην Κόρινθο το 1779,κάλεσε τους Αλβανούς να φύγουν από τον Μοριά. Αρκετοί συμμορφώθηκαν και έφυγαν για την Αλβανία.Την πρότασή του όμως απέρριψαν περί τους 7.000 Αλβανοί.

    Έγραψε λοιπόν ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου πρόσκληση προς τους Κλέφτες «Σας διορίζομεν να σκοτώνετε χωρίς φόβον τους ζορμπάδες. Είναι δικά σας όλα τα πράγματα των. Να μας φέρετε μόνο τα κεφάλια των και σας συγχωρούμεν όσα εκάματε καπαέτια…………» (Ιω. Φιλήμων ΔΙΦΕ σελ 82).

    »»Πριν δε της ενάρξεως της εν Τρικόρφοις μάχης,
    μεταξύ Πελοποννησίων κλεφτών και Αλβανών,
    όλοι οι αρχηγοί των Αλβανών συνελθόντες εν Τριπολιτζά
    εις πολεμικόν συμβούλιον, και μετά πολλάς συνδιασκέψεις των,
    απεφάσισαν και έπεμψαν την κάτωθι επιστολήν προς τους κατέχοντας τα Τρίκορφα Πελοποννησίους κλέφτας και αρματωλούς.

    »’Δεν εκάματε καλά να σμίξετε με τους Τούρκους και ναρθήτε να μας βαρέσετε. Ναίσκε ορέ, δεν το παντέχομε ετούτο το πράμα, και σαν εσείς είχατε ατίγια μαζή με μας, τότενες ναρχούσασταν παλληκαρίσια, να τα βάζαμε ορέ τα πράματα στην καλή τη στράτα….»»»
    Τριπολιτζά στη 8 Ιουλίου 1779
    Οι Γενικοί Αρχηγοί
    Αλή Χατζή Οσμάν Μπέης
    Σουλεϊμάν Μπέης

    Τότε δε και οι αρχηγοί των κλεφτών και αρματωλών συσκεφθέντες εν πολεμικώ συμβουλίω απήντησαν και αυτοί ως εξής:
    »»……Ημείς ποτέ δεν είχαμε σκοπόν για να αναταμωθώμεν με τους Τούρκους, διότι κι αυτούς θεωρούμεν κακούς εχθρούς μας….
    τα θέλετε εσείς,
    γιατί από το καιρό που γένηκε το σεφέρι το Μάρτι το έτος 1769 και εμβήκατε στο Μωριά για να βοηθήστε τους Τούρκους και να κτυπήσετε εμάς τους Μωραΐτες ,
    δέκα χρόνια γένουνται από τον καιρό εκείνον έως σήμερα,
    .που μας ετυραννίσατε, μας εγδύσατε, εσκωτώσατε τους πατέρες μας, τις μητέρες μας, τα αδέρφια μας, τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας και τους πατριώτες μας
    …….. και μας κάμετε τέτοια πολλά κακά που εμείς δεν μπορούμε πλιά να σας χωνεύσωμε, και ούτε να σας συγχωρήσωμεν, για δαυτό μαζωχθήκαμε ούλοι δω πέρα να σας χτυπήσωμε, και με την δύναμι του Θεού, αν μπορέσωμε και να σας διώξουμε πλια από το Μωριά…. »»’
    »»’ ελάτε και σας καρτερούμε, γιατί παν εκείνα που ξέρατε,
    ελάτε το ταχύ αλοιώς θα το μετανοήσετε»»

    Από Τρίκορφα 10 Ιουλίου έτος 1779
    Υπογράφουμε εμείς οι πρώτοι αρχηγοί Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης
    και Αλέξης Ντάρας»» [Αθανάσιος Γρηγοριάδης-Ιστορικαί Αλήθειαι]»»

    Ας δούμε τα γραφόμενα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του.
    »»’εσυνάχθησαν όλοι και πάνε εις τον πατέρα μου και αυτός τους στάθηκε με ορμήν και τους εγύρισε πίσω εις τον κάμπον· ενώθησαν και άλλοι καπεταναίοι· εμβήκαν εις τα χωράφια, εις τον κάμπον τους εσκότωσε η καβάλα ως οι θεριστάδες· έπεσεν η καβαλαριά μέσα και τους εθέρισαν· από τη μίαν μεριάν η καβαλαριά από το άλλο ο πατέρας μου. Από 12000 , 700 πέρασαν εις το Δαδί.
    Όταν τους επολέμησε ο πατέρας μου του έλεγαν,
    Κολοκοτρώνη δεν κάμεις νισάφι; Τι νισάφι να σας κάμω, όπου ήλθετε και εχαλάσατε την πατρίδα μου, μας πήρατε σκλάβους και μας εκάματε τόσα κακά;
    Του απεκρίθησαν εφέτος δικό μας του χρόνου δικό σου.
    Τα κεφάλια των Αλβανών έφτιασαν πύργον εις Τριπολιτσάν».»»
    » Ο Πουκεβίλ που πέρασε από εκεί το 1799 και είδε το «κτίσμα», είχε αρχίσει να καταρρέει λόγω της αποκολλήσεως μερικών κρανίων, ονομάζει το κτίσμα «πυραμίδα».
    Ο Πουκεβίλ το περιγράφει με θαυμασμό, αποκαλώντας το «Τρόπαιο των Κολοκοτρωναίων».

    »’Ύστερα ο Χασάν άρχισε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και σύντομα η Πελοπόννησος απαλλάχτηκε οριστικά από τους Αλβανούς, οι οποίοι είτε εξοντώθηκαν είτε έφυγαν, όσοι μπόρεσαν. Σ’ εκείνη την εκστρατεία ο Χασάν προσπάθησε να περιορίσει την αυτονομία των Μανιατών,απέτυχε όμως και συνέχισε τις επιχειρήσεις του κατά των Αλβανών στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η τάξη αποκαταστάθηκε και οι Αλβανοί περιορίστηκαν στην πατρίδα τους.»

    » Ας δούμε τώρα και το θρήνο που εγινε στην Αλβανία και τη Τσαμουριά μετά τον ξολοθρεμό τους.
    »»Κατά το αυτό έτος [ 1780] εις πάσαν πόλη και κοινότητα Τσαμουριάς και Αλβανίας ,
    ηκούσθη μέγας θρήνος και κλαθμός ,πενθούσης εκάστης Οθωμανικής οικογένειας ,υιόν ,αδελφό η πατέρα ,
    καθότι αφίχθη η είδησης ότι οι Αλβανοί όσοι εις Πελοπόνησο προ δέκα ετών ,
    εμάστιζον τους χριστιανούς της , κατεσφάγησαν φονευθέντες υπέρ τους 7.000
    παρά του Χασάν Πασα ,των οπλαρχηγών Κωνσταντίνου και Αναγνώστου Κολοκοτρώνη……[Αραβαντινός].

    Ενώ και ο αγωνιστής του 1821 , Αρβανιτης Σουλιώτης Κουτσονίκας ανέφερε στα απομνημονευματά του για τα γεγονότα της εποχής.
    »Απεστάλησαν εντός ολίγου ,σμήνος στρατευμάτων Αλβανικών στη Πελοπόνησσο ,καταπνίξαντες την επανάσταση και και έφεραν ως επακόλουθο την διαρπαγή και αιχμαλωσία των κατοίκων τους οποίους διεσκόρπησαν εν τη Ευρωπαική και Ασιατική Τουρκία….
    »’Οι απελθόντες εις την Πελοπόνησσο Αλβανοί ,έγιναν κύριοι της αυτής ,δεσπόζοτες και καταπιέζοντες δια καταχρήσεων και διαρπαγών ….

    Ενώ για το διωγμό τους και όσους δεν σκοτώθηκαν
    αλλά γυρίσανε στην Τσαμουριά αναφέρει ..
    »»Ο δε επισημότερος αυτών Σουλειμάν Τσάπαρης ,Τζάμης ,
    όστις είχε καταστει βαθύπλουτος εκ λαφύρων και διαρπαγών,
    πληροφορηθείς τας διαταγά του Σουλτάνου ,εμβάς εις πλοίον μετέβη στη πατρίδα του.»»
    »Ελθών εις την πατρίδα του το Μαργαρίτι ,ιδών του Σουλιώτας να φορολογούν
    τα χωριά της Τσαμουριάς ,έγινε έξαλος ,διότι απομακρυνθείς πολλά έτη από τη πατρίδα του είχε ξεχάσει τους Σουλιώτας.»
    »’Συνηθισμένος να καταπιέζει τους Πελοπονησίους του εφαίνοτο παράξενη η ανεξαρτησία των Σουλιωτών»’
    »»Είχε πολλόυς φίλους και οπαδούς αγάδες από την όλη την Αλβανία…..»’
    »Ελεγε δε προς του αυτούς
    »’Είναι ντροπή εις τον Ισλαμισμό να πληρώνει χαράτζι
    εις μίας χούφτα Γκιαούρηδων ,
    ενώ 10 χιλιάδες σπαθιά Αλβανών υπέταξαν όλο το Μωριά»’.
    Δηλαδή πέρα από τον Κολοκοτρώνη και ο ίδιος ο αρχηγός των Αλβανοτσάμηδων , ο Τσάπαρης, ομολογεί το ρόλο τους τα δέκα εκείνα χρόνια .

    Μια καιρια αναφορα για τους Αρβανιτοφωνους που ειχανε εισάλθει στο Μωριά……

    ¨Ο Γενικός Προνοητής του Μοριά, Jacomo Barbarrigo, έγραψε τον 1479
    αναφερομενος στους κατοικους του Μωρια ντοπιους και νεοφερμενους…
    «Οι Αλβανοί και οι Γραικοί δεν είναι παρά ένας μόνος λαός που μισεί κάθε ξένο»

    Οταν λεει Αλβανοι αναφέρεται στους αμιγώς αρβανιτόφωνους και τους διγλώσσους νεοφερμενους
    και οταν λεει Γραικοι ,στους ντόπιους αμιγως ελληνοφωνους-γραικοφωνους του Μωριά .

    Οταν λεει »δεν ειναι παρα ενας λαος»
    εννοει ασφαλως
    την πολιτισμική ομοιότητα
    των δυο αυτών ομάδων
    επιλύδων αρβανιτοφωνων και διγλώσσων
    και ντόπιων ελληνοφώνων ακριβως γιατι οι πρωτοι ειχανε ερθει απο τα παραλια της
    παλαι ποτε ημιελληνικης περιοχης ¨¨ Νεας Ηπειρου¨¨.ή Ελληνικης Ιλλυρίας.

    Δεν μπορεί οι »Αλβανοί» αυτοί
    να ήταν μόνο αρβανιτόφωνοι
    η να μην ξερανε ¨¨γρι ελληνικᨨ
    η να φοράγανε διαφορετικά ρούχα απο τους ντόπιους
    και να χανε τοσο διαφορετικες παραδοσεις ηθη και εθιμα
    δηλαδη να ειχανε τοσο διαφορετικο πολιτισμικο υποβαθρο απο τους ντοπιους,

    και παρόλα αυτά να τους περιέγαφε ο Βενετός
    ως »’έναν λαό».
    Δεν γινεται.

    Αρα είχανε πολλές πολιτισμικες ομοιότητες
    και το κυριοτερο
    ειχανε κοινη συνείδηση [ »’ένας λαός»’ οπως χαρακτηριστικά αναφέρει ]
    και μαλιστα ¨¨μισουν καθε ξεν﨨¨
    δηλαδη δεν βλεπανε ο ενας τον αλλο σαν ¨¨ξεν﨨 πραγμα που λεει παρα πολλα
    για τη συνειδηση και τη καταγωγη των περισσοτερων Αρβανιτων

    Υ.Γ
    Η καθοδος αυτη των Σκιπεταρων στα 1770 συγκρινομενη με αυτη των Αρβανιτών του 14ου αιωνα δειχνει την τεραστια διαφορα κατα τα έτη της τουρκοκρατίας
    του Ελληνα Αρβανιτη
    απο τον ΤουρκοΑλβανο .

  2. https://www.youtube.com/watch?v=8aK8Lf9Zrco

    Ας δούμε την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
    που συνέβη τον Αύγουστο του 1943 στο Φανάρι Πρεβέζης,
    στο βόρειο τμημα του νομού δηλαδή
    από Αλβανούς και Γερμανούς της φονικής Μεραρχίας Εντελβαις.

    »»»Το 1943 είναι η χρονιά που η συγκρούσεις στην περιοχή της Τσαμουριάς γενικεύονται. Τμήματα ένοπλων Τσάμηδων πήραν μέρος στην εκκαθαριστική «επιχείρηση Αύγουστος» που διενήργησαν η γερμανική 1η Ορεινή Μεραρχία υπό τον Βάλτερ Στέτνερ και η ιταλική 2η Ομάδα Αλπινιστών Βάλλε υπό τιςοδικής σύνδεσης Παραμυθιάς – Πρέβεζας με την εκκαθάριση της περιοχής Μαργαρίτι – Πάργα – Αμμουδιά – Σκεπαστό – Γλυκή. Η διαταγή του Στέτνερ ήταν σαφής: «Βασικά όλοι οι ένοπλοι θα εκτελούνται επί τόπου. Χωριά από τα οποία θα πέφτουν πυροβολισμοί (…) θα καταστρέφονται και ο ανδρικός πληθυσμός τους θα εκτελείται. Κατά τ’ άλλα όλοι οι μάχιμοι άνδρες ηλικίας 16 έως 60 ετών θα συλλαμβάνονται και θα στέλνονται αιχμάλωτοι στα Ιωάννινα. Ως όμηροι θα συλλαμβάνονται όλοι οι προύχοντες (ιερείς, δάσκαλοι, πρόεδροι κοινοτήτων).
    Μάλιστα σε σήμα του ο Γερμανός διοικητής επαίνεσε τα ένοπλα τσάμικα τμήματα γιατί «με τις γνώσεις τους για την περιοχή» είχαν «αποδείξει πλήρως την αξία τους στις αναγνωριστικές επιχειρήσεις» της Βέρμαχτ.»»’
    O χαφιεδισμός στο μεγαλείο του με λίγα λόγια.

    Ότι η επιδρομή στη κοιλάδα του Φαναρίου ,τον Αύγουστο του 1943
    έγινε από Αλβανοτσαμηδες ενόπλους και από τους Γερμανούς , φαίνεται από τα παρακάτω γερμανικά αρχεία .

    »»’Σε έγγραφο του ο Ρέμολντ προς τον Στέτνερ διαβεβαιώνει πως ο Νουρί Ντίνο «θα πετύχει με γερμανική υποστήριξη το στόχο του και θα επιβάλει ησυχία και τάξη, όπως τη θέλουμε»».

    Δηλαδή η Γερμανοί »υποστήριζαν»’-είχαν υποστηρικτικό ρόλο
    στις επιχειρήσεις που οι ίδιοι σχεδίασαν
    και οι Αλβανοτσάμηδες του Νουρί Ντίνο τελικά εκτέλεσαν-αποτελόντας την αιχμή του δόρατος των εκκαθαριστίκων επιχειρήσεων ,
    ώστε να »’επιβάλουν την ησυχία και τη τάξη»
    κάνοντας τη χάρη στα αφεντικά τους που τους υποσχότανε
    τη »’Μεγάλη Αλβανία»’ για χάρη της οποίας τόσα εγκλήματα γίνανε.

    Ας δούμε όμως τώρα μερικές μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι στη περιοχή του Φαναρίου έγινε Εθνοκάθαρση.

    Μαρτυρίες
    Ελλήνων αριστερών
    Ελλήνων κατοχικών
    Ευρωπαίων του Ερυθρού Σταυρού
    και Γερμανών Ναζιστών,
    που αποδεικνύουν την εγκληματική συμπεριφορά της πλειοψηφείας των Αλβανοτσάμηδων στο πλευρό των ΝΑΖΙ το καλοκαίρι του 1943.

    A ] Πρώτη αναφορά…..
    Ο Ελβετός μηχανικός Χανς – Γιάκομπ Μπίκελ απεσταλμένος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού περιέγραψε την κατασταση .
    »»Η κατάσταση των Eλλήνων …στο Φανάρι… ήταν πολύ σοβαρή.
    Είκοσι χιλιάδες Αλβανοί ….. ασκούσαν φοβερή τρομοκρατία στον υπόλοιπο πληθυσμό, αρχικά με την υποστήριξη των Ιταλών και τώρα πλέον των Γερμανών.
    Μόνο στο Φανάρι καταστράφηκαν 24 χωριά.
    Ολόκληρη η σοδειά έπεσε στα χέρια των Αλβανών….
    Στο ταξίδι μου διαπίστωσα πως οι Αλβανοί κρατούσαν τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό κλεισμένο μες στα σπίτια του. Νεαροί Αλβανοί που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο τριγύριζαν στα χωριά βαριά οπλισμένοι. »»

    Β ] Δεύτερη αναφορά….
    Μετά την Εθνοκάθαρση του Φαναρίου
    η ελληνική διοίκηση Ηπείρου έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον στρατηγό Λαντς στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων για τη δράση των Αλβανών της Τσαμουριάς ….
    »»Επέδραμον προ τινών ημερών στα χωριά του Φαναρίου εις μεγάλας ομάδας και επεδόθησαν εις την τέλεια λεηλασία οικιών και περουσιών των κατοίκων ,….,
    ομαδικώς δε εβιάσθησαν παρθένοι και έγγαμες γυναίκες υπό των Μουσουλμάνων ……
    ο πλυθησμός εγκατέλειψε τας οικίας του και όσοι διεέφυγαν το θάνατο , κατέφυγαν στην ύπαιθρο»»

    ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ με λίγα λόγια η οποία θα φανεί πιο παραστατικά στην παρακάτω αναφορά..

    Γ ] Τρίτη αναφορά του τοπικού ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα…

    Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944…….»’

    Αναφέρει σε κάποιο σημείο η αναφορά του Γεράσιμου Πρίφτη
    για την συμμαχία Αλβανών της Θεσπρωτίας και Γερμανών φασιστών
    και για την επιδρομή τους στο Φανάρι….
    »»Κορυφωμα της συμμαχίας με τους φασίστες ήταν η επιδρομή τους
    στο ΦΑΝΑΡΙ την περίοδο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Αυγούστου κατά την οποίαν κάηκαν περίπου 30 χωριά, σκοτώθηκαν περίπου 500 Έλληνες και άλλοι τόσοι πιάστηκαν όμηροι, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός αναγκάστηκε να προσφυγέψει στην ορεινή περιοχή»»

    Και εδώ αναφέρεται απο τον τοπικό ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα
    το ΄΄κάψιμο 30 χωριών»
    ο ΘΑΝΑΤΟΣ 500 Ελλήνων,
    Οι αρπαγή ομήρων
    και τη φυγή του υπόλοιπου πλυθησμού στα ορεινά για να γλυτώσει.

    Η επιτομή του ορισμού της ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ,
    για την οποία ποτέ οι απόγονοι αυτών που σήμερα διεκδικούν »’Μεγάλες Αλβανίες»’ δεν ζητήσανε έστω μια συγνώμη.
    Αξιοσημείωτο και το παρακάτω, για την εποχή εκείνη \
    και για το ποιός είχε πάρει το μέρος των Γερμανών μαζικά είναι το παρακάτω.
    »»’Μεταξύ των αιχμαλώτων δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος»»
    [Μάγερ, 2009, Α΄, σ. 289 – 290, Β΄, σ. 10, Έκθεσις, σ. 133]

    Κάτι αξιοσημείωτο σε σχέση με το πολύπαθο Φανάρι.
    »»Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944……»’
    »Η εύστοχη πολεμική μας ενάντια στην αντίδραση…..
    …., είχε σαν αποτέλεσμα την απόλυτη σχεδόν επικράτησή μας στο νομό Πρεβέζης , Φαναρι,Πραγα ….

    Εδώ βλέπουμε οτι το πολύπαθο Φανάρι στο οποίο το καλοκαίρι του 1943 πραγματοποιήθηκε ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ από Αλβανούς και Γερμανόυς , ήταν ουσιαστικά φιλοΕΑΜΙΚΗ περιοχή
    και όχι φιλοΕΔΕΣιτικη.

    Έχουμε επίσης και μαρτυρίες αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων
    όπως του Παραμυθιώτη ερευνητη Κραψίτη .
    Λίγα στοιχεία απο το ημερολόγιο του τελευταίου….

    »’27 Ιουλίου 1943: Στο μισοσκόταδο του πρωινού ισχυρές Γερμανικές δυνάμεις της Παραμυθιάς με άριστα πολεμικά μέσα και με (800) οκτακόσιους και περισσότερους ένοπλους επίστρατους της «ΞΙΛΙΑ» μουσουλμάνους Τσάμηδες των πόλεων και Επαρχιών Παραμυθιάς και Μαργαριτιού, επέδραμαν εναντίον των χωριών του κάμπου της Παραμυθιάς και της περιφέρειας «Φαναρίου».

    14 Αυγούστου 1943: Τι καταστροφή είναι αυτή από την 27 Ιουλίου 1943 μέχρι σήμερα! Όλοι στην Παραμυθιά είμαστε κατατρομαγμένοι και όσο είναι δυνατόν κρυβόμαστε. Οι πληροφορίες μας είναι ότι στις 19 αυτές μέρες οι Χιτλερικοί Γερμανοί με τους μουσουλμάνους συμπατριώτες κατάστρεψαν ολοκληρωτικά τα 24 χωριά της περιφέρειας «Φαναρίου» και μερικά κοντινά της Παραμυθιάς χωριά της. Λεηλασίες, πυρπολήσεις, φόνοι νηπίων και γερόντων, βιασμοί γυναικών, αρπαγές παρθένων κοριτσιών, με τις οποίες οι επαίσχυντοι μουσουλμάνοι πλουτίζουν τα χαρέμια τους, σύλληψη ομήρων, κάψιμο ανθρώπων μέσα στα σπίτια τους κ.α. Γέμισαν οι σπηλιές από γυναικόπαιδα και γέροντες που κατόρθωσαν να διασωθούν εκεί στις κρίσιμες ώρες, ενώ μέρα τη μέρα προστίθενται στους νεκρούς λόγω της πείνας τους και των ασθενειών

    Αρα και αυτός αναφέρει την 20ήμερη »επιδρομή
    Γερμανών και πάμπολλων Αλβανοτσάμηδων
    που συνοδεύτηκαν με ,
    απαγές κοριτσιών,
    συλλήψεις ομήρων
    λεηλασίες περιουσιών,
    κάψιμο των χωριών της περιοχής ,
    βιασμούς,
    δολοφονίες εν ψυχρό,
    φυγή των κατοίκων στις σπηλιές ,
    πείνα που επακολούθησε λόγω της λεηλασίας.
    Με λίγα λόγια ΕΘΝΟΚΆΘΑΡΣΗ ,
    όμοια με αυτή που πάθανε οι Αλβανοτσάμηδες ένα χρόνο μετά απο τον ΕΔΕΣ.

    Άλλη μία μαρτυρία από τα γερμανικά αρχεία αυτή τη φορά.

    Από το βιβλίο του Γκοτοβού που ερεύνησε τα Γερμανικά αρχεία έχει βρεθεί μεταξύ άλλων η εξής μαρτυρία ..
    »»»Ο Γερμανός συνταγματάρχης Remold, γράφει τα εξής για την επιχείρηση «Augustus»:
    «Οι Αλβανοί στις παράκτιες περιοχές είναι εξαιρετικά γερμανόφιλοι.
    Είναι οργανωμένοι για την αυτοάμυνα.
    Έχουν συμβάλει στην εκκαθαριστική επιχείρηση [Augustus] ως οδοδείκτες κλπ» (BA – MA Freiburg, RH 28-1-99/98).»»
    Άρα εδώ φαίνεται ότι ,
    οι Αλβανοτσάμηδες της παραλιακής περιοχής ηταν γερμανόφιλοι και μάλιστα »εξαιρετικά»,
    ενώ όταν λέει ότι ήταν ΄΄οργανωμένοι για την αυτοάμυνα»’
    εννοεί απλά οτι είχανε το ελεύθερο οπλοφορίας πράγμα που για τους Έλληνες επεσυρε την ποινή θανάτου όπως φάνηκε στη παραπάνω γερμανική διαταγή
    για την επιδρομή στο Φανάρι όπου ανέφερε ότι
    »οι ένοπλοι θα εκτελούντε επί τόπου»,
    ενώ αναφέρει ότι συμμετείχαν και στην εκκαθαριστική επιχείρηση »Αugust»
    στην οποία και »»έχουν συμβάλει ως οδοδείκτες κλπ»’
    Με αυτό το κλπ τα γερμανικά αρχεία πάντα εννοούν τα εγκλήματα που οι ίδιοι και οι σύμμαχοί τους πραγματοποιούσαν ,εναντίον των αμάχων,
    και τα οποία καταγράφηκαν παραπάνω.

    Δηλάδη εκτός απο οδοδείκτες [ χαφιεδισμός με λίγα λόγια]
    συμμετείχανε ένοπλα στις επιχειρήσεις αυτές στις οποίες εγκληματήσανε εξίσου.
    Αξιοσημείωτο ότι η αναφορά αυτή δεν κάνει λόγο για »μερικούς Τσάμηδες» η για την ηγεσία των Αλβανών »»’ όπως λέει η αλβανική προπαγάνδα
    αλλά μιλάει ,και αυτή η αναφορά για αυτούς , ως ένα σύνολο ,
    πράγμα που δείχνει
    ότι η τεράστια πλειοψηφεία τους υπήρξε »’εξαιρετικά γερμανόφιλη» και όχι μία μειοψηφεία.

    Παραθέτει μάλιστα απόσπασμα της « Έκθεσις των γινομένων ζημιών εν γένει Ηπείρου» από το περιοδικό « Ηπειρωτική Εταιρεία Αθηνών» στο οποίο διαβάζουμε : «…Άνω των 200 εξ αυτών εδολοφονήθαν αγρίως και περί τους εξήντα απέθανον εκ των στερήσεων και κακουχειών, πλείστοι δε απήχθησαν εις Θεσσαλονίκην υπό των Γερμανών. Μεταξύ των απαχθέντων και νεάνιδες τας οποίας απήγαγον τουρκαλβανοί. ΟΙ κάτοικοι μετά φρίκης ενθυμούνται την επιδεικτικήν δήλωσιν των επιστραψάντων τουρκαλβανών : « Χορτάσαμε ελληνικό αίμα»

    Γιατί έγιναν όλα αυτά στο Φανάρι;;;;
    Πολλοί οι λόγοι.
    Ο κυριότερος είναι οτι αποτελεί μια απο τις πιό εύφορες περιοχές της Ηπείρου που κατοικούνταν σχεδον αποκλειστικά από Ελληνες
    και ότι τα κτήματα αλλα και ολόκληρα χωριά της περιοχής
    ήταν απο την εποχή της Τουρκοκρατίας και ως το 1912 τσιφλίκια των Αλβανοτσάμηδων.

    Αλλά ο κυριότερος λόγος είχε να κάνει με τη Μεγάλη Αλβανία αφού…

    »»Η πολυεπιπέδη καταπίεση εκ μέρους των Τσαμηδων (δολοφονίες, εκβιασμοί, αυθαίρετη φορολογία, αρπαγή αγροτικών αγαθών και εκτάσεων κλπ) σε συνδυασμό με την αδιαφορία της ιταλικής διοίκησης36 και την αδυναμία των ελληνικών κατοχικών αρχών να εγγυηθούν την ασφάλεια των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής37, στη περιοχή της Θεσπρωτίας ,
    οδήγησε σταδιακά εκατοντάδες από τους αυτούς στην έξοδο από τις εστίες τους και στην εγκατάσταση, υπό αντίξοες συνθήκες, στις περιοχές της Πάργας και του Φαναρίου38.
    [36. Manta, σ. 7 – 8.]
    37. (βλ. Αποστόλου Β. Δασκαλάκη, Ιστορία της Ελληνικής Χωροφυλακής χρονικής περιόδου 1936-1950, 1973 σ. 287).]
    [38. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 132. Μάλιστα, αυτές οι συνθήκες οδήγησαν αρκετούς από τους πρόσφυγες στο θάνατο.]

    Συνεπώς όταν λόγο της τρομοκρατίας του 1942 και των αρχών του 1943 είχε κατα μεγάλο μέρος »αδειάσει» η Τσαμουριά απο τους Ελληνες και είχε καταστεί μια σχεδόν απόλυτα αλβανική περιοχή ,
    και οι χριστιανοί της περιοχής είχαν οι περισσοτεροι καταφύγει νοτιότερα στο εύφορο Φανάρι
    είχε έρθει πλέον η ώρα , με τον ερχομο των Γερμανων στην Ελλαδα και της φονικης Μεραρχιας ΕΝΤΕΛΒΑΙΣ στην Ηπειρο ,
    να ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ πλεον με τον πιο αγριο τρόπο και αυτη η περιοχή
    ώστε μεταπολεμικά να έχει »αλβανική εικόνα΄΄ και να εννωθεί και αυτή
    μαζί με τη Τσαμουριά
    στη »Μεγαλη Αλβανία΄΄ που τους είχανε υποσχεθεί οι Αξονικοί .

    Γράφει μεταξυ αλλων ο διοικητης Ηπειρου Τσιμπρής στις 3 Σεπτεμβριου
    προς τους Γερμανους
    3 βδομαδες δηλαδη
    μετα απο την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ του Αρβανιτικου Φαναριου
    απο τους Αλβανοτσαμηδες και κατοχικους …..

    «……Κανένας χριστιανός δεν μπορεί πλέον να
    πάει σε κέντρα όπως η Ηγουμενίτσα, η Παραμυθιά και οι Φιλιάτες, γιατί ξέρει
    ότι στο δρόμο τον περιμένει ο θάνατος»

    Στις 14 Σεπτεμβρίου, Τσάμηδες συμμετείχαν και στην καταστροφή του χωριού Πλησεβίστα
    όπου σκοτώθηκαν δύο κάτοικοι.
    Καταστροφές υπέστησαν επίσης το Ζερβοχώρι και ο Ξηρόλοφος στα νότια της Παραμυθιάς
    [45. Πέγκας, 2006, σ. 178 – 182.,
    [46. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 133.]

    Γιοζεφ Ρεμολντ διοικητης του 99ου Συνταγματος Ορεινων Καταδρομων στις 16-9 43… υποβάλει έκθεση προς τη Μεραρχία υπ αριθμον 432/16.9.1943
    Ιδου μερικά αποσπάσματα….

    ””’Υφίστανται από μακρού ένα απέραντο μίσος των Αλβανών εναντίων των Ελλήνων το οποίο μετά το 1940 γνώρισε νέα κλιμάκωση….
    Σε όλες τις περιπτώσεις που έχουν εμφανιστει αντάρτες στην Τσαμουριά , με εξαίρεση ομάδες πέρα των αλβανικών συνόρων,
    προκειται για Ελληνες.
    Το σύνολο των ανταρτών σε Αγια Κυριακή και Σουλι ειναι Ελληνες…
    Οι μόνοι που μας υποστηρίζουν στον αγώνα μας εναντίων των Ανταρτων ειναι οι Αλβανοί….
    Κρυσφηγετα ανταρτων εντοπιστηκαν με την βοήθεια Αλβανών και εκκαθαριστηκαν….
    Το Συνταγμά μου και οι Αλβανοι ειχανε διαρκως απώλειες κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων…
    Κανεις Αλβανός δεν εχει πρόθεση να πειθαρχησει σε αντολη του Νομαρχη
    και ο τελευταιος εχει παραιτηθει από το να δίνει εντολές…..
    …Ελληνικη χωροφυλακη υπάρχει μόνο στη Παραμυθιά,
    συμπτυχθηκε δε εκει επειδη αλλού η περιοχη είναι πολύ επικίνδυνη….””

    18 Σεπτεμβρίου 1943 ,
    Γερμανοί και Τσάμηδες ένοπλοι που επιχειρούσαν βόρεια της Παραμυθιάς συνέλαβαν 60 αγρότες (εκ των οποίων 42 γυναίκες)
    και εκτέλεσαν τους εννέα το πρωί της επομένης στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου της Παραμυθιάς
    [47. Μάγερ, 2009, Β΄, σ. 15-16]…..
    Οι Πεσόντες :
    1. Μαρία Κουτούπαινα, χήρα του Βασ. Κουτούπη (Πόποβο)
    2. Σιαμάντης Ευάγγελος του Κωνσταντίνου (Ελαταριά)
    3 Ρίζος Κωνσταντίνος του Σταύρου (Ελαταριά)
    4. Θεοδώρου Γεώργιος του Ιωάννη (Πέντε Εκκλησιές
    5. Γεωργίου Ευάγγελος του Θεοδώρου (Πλακωτή)
    6. Γεωργίου Μάνθος του Θεοδώρου (Πλακωτή)
    7. Πέτσης Ευάγγελος του Χρήστου (Πλακωτή)
    8. Πέτσης Σταύρος του Θεοδώρου (Πλακωτή)
    9. Σταυρόπουλος Δημήτριος του Βασιλείου (Πλακωτή)

    Ας δούμε την συνέχεια.

    Λίγες μέρες μετά, την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου, μια γερμανική περίπολος έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στο πέρασμα της Σκάλας έξω από την Παραμυθιά.
    Ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες έπεσαν νεκροί.
    Στις 27 Σεπτεμβρίου με διαταγή της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ
    άρχισε η γερμανική επιχείρηση αντιποίνων με στόχο τα μεγαλύτερα χωριά βόρεια της Παραμυθιάς…..
    Στην επιχείρηση αυτή δίπλα στους Γερμανούς , συμμετείχαν και τμήματα Τσάμηδων.
    Το ίδιο βράδυ ο 1ος λόχος του 54ουσυντάγματος μηχανικού ανέφερε:
    «24 νεκροί συμμορίτες, 8 τραυματίες, υπολογίζονται άλλες 15-20 απώλειες. Κανένα λάφυρο.
    Πυρπολήθηκαν τα ακόλουθα χωριά: Σέλλιανη, Σεμέλικα, Ελευθεροχώρι. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος (…) 150 Αλβανοί που τα πήγαν πολύ καλά».
    [Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, «Αιματοβαμένο Εντελβάις – Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική τους δράση στην Ελλάδα, 1943-1944»]

    Δηλαδη ειχαμε την επιθεση Γερμανων αλλα και των ντοπιων Αλβανοτσαμηδων εναντιων των Ελληνικων χωριων
    η οποια επιχειρηση επεφερε τον θανατο »’8 συμμοριτων»’ αρα ανταρτων
    αλλα και αλλες »’15-20»απωλειες» αρα θανατοι αοπλων χωρικων
    τη πυρποληση 3 χωριων
    και σε ολα αυτα 150 Αλβανοι »που τα πηγαν πολυ καλα»’-ο νοων νοειτω τι κρυβεται πισω απο αυτες τις επαινετικες εκφρασεις των Γερμανικων αναφορων .

    ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ 49 ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΤΩΝ
    Το ίδιο βράδυ και σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων,αλλα και με τον ερευνητή Μαγερ
    , τμήμα ένοπλων Τσάμηδων, υπό την ηγεσία Γερμανού υπαξιωματικού έκανε μπλόκο στην Παραμυθιά.
    Με κατάλογο που κρατούσε ο Μαζάρ Ντίνο, επικεφαλής της τοπικής «τσάμικης αστυνομίας», συνελήφθησαν 53 κάτοικοι της κωμόπολης και κλείστηκαν στο υπόγειο του δημοτικού σχολείου.
    Από τους 53 συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι τέσσερις. Τα ξημερώματα της 29ης Σεπτεμβρίου οι 49 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στο χωράφι του Τσαμάτου στην συνοικία Άγιος Γεώργιος
    της Παραμυθιάς
    και εκτελέστηκαν από απόσπασμα που αποτελούσαν οκτώ Γερμανοί στρατιώτες και έξι ΑλβανοΤσάμηδες .
    Ενώ σύμφωνα και με τον Γερμανό επικεφαλης του αποσπάσματος
    ,σε αυτό συμμετείχαν οχι μόνο Γερμανοί αλλά και Αλβανοτσάμηδες
    [βλέπε ,https://books.google.gr/books?id=_Hpr-PK39UkC&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q=%20Helmut%20G%C3%B6tte&f=false%5D

    Οι Αλβανοτσάμηδες ξέρανε ότι η εκτέλεση Ελλήνων δεν θα μπορούσε να συμβεί
    »’στο ξεκάρφωτο» αλλά μόνο με την έγκριση και άδεια των Γερμανών
    οι οποίοι και εκτελούσανε Έλληνες
    »βαση αριθμων»-αντιποινων.

    Ξέροντας οι Αλβανοτσάμηδες που εδρεύουν ακριβώς οι ΕΔΕΣΙΤΕΣ αντάρτες
    [είχανε σημειωθεί αψιμαχίες στο συγκεκριμένο σημείο μεταξυ Αλβανών και Ελλήνων ήδη απο την άνοιξη ]
    καθόλου απίθανο να οδγήσανε εκεί τη γερμανική φρουρά με σκόπο τον αιφνιδιασμό της
    την επακόλουθη αψιμαχία η οποία πολυ πιθανό θα έφερνε τους νεκρούς Γερμανούς το όποιοι γεγονός θα έδινε το πράσινο φως για την εκτέλεση των Ελληνων ,όπως προσταζανε οι γερμανικοι νομοι και οπως και εγινε.

    Μαρτυρία του ντόπιου ερευνητή Παραμυθιώτη Βασίλη Κραψίτη :
    « Ιστορική αλήθεια για τους μουσουλμάνους Τσάμηδες »,
    Αθήνα 1992, σελ. 161 :
    γ) 24 Σεπτεμβρίου 1943. … Το απόγευμα της ίδιας μέρας, άλλοι
    τέσσερις Γερμανοί στρατιώτες, συνοδευόμενοι από μερικούς
    ένοπλους μουσουλμάνους Τσάμηδες, έκαναν το ίδιο δρομολόγιο.
    Οι έξι Γερμανοί σκοτώθηκαν, ενώ οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, που
    τους συνόδευαν, γύρισαν όλοι στην Παραμυθιά »

    Είναι ήδη απορίας άξιον ότι σκοτώθηκαν μόνο Γερμανοί και ούτε ένας Αλβανοτσάμης.

    Ας δούμε τη μαρτυρία ενός αριστερού αυτή τη φορά του Ζιάγκου
    για τους Αλβανοτσάμηδες που στείλανε τους Γερμανούς στρατιώτες σε μια περιοχή που ήταν γνωστό στους Αλβανούς ότι φυλάγανε οι ΄΄προμαχοι΄΄ του ΕΔΕΣ
    Ας δούμμε τι εγραψε ο Ζιάγκος ..

    Ν. Ι. Ζιάγκου : « Αγγλικός Ιμπεριαλισμός και Εθνική Αντίσταση
    1940-1945, Αθήνα 1978, Τόμος πρώτος, σελ. 158 :

    « 26.09.1943. (σ.σ. 24.09.1943) Ομάδα Γερμανών και Τσάμηδων
    προχώρησαν ΒΑ της Παραμυθιάς με κατεύθυνση τη « Σκάλα ».
    Πριν φτάσουν στη «Σκάλα», χτυπήθηκαν από αντάρτες με αποτέλεσμα να
    σκοτωθούν 6 Γερμανοί. Οι Τσάμηδες χάρηκαν, οι Χριστιανοί πάγωσαν.
    Στην Παραμυθιά απλώθηκε τρομοκρατία…. Δεν ακούγονταν τίποτε
    στα σφαλισμένα σπίτια. Μόνο οι μπότες των καταχτητών με τα
    παπούτσια έκαναν το θόρυβο στους δρόμους »

    Ερμηνεύοντας τη φράση : « Οι Τσάμηδες χάρηκαν … », συμπεραίνεται ότι οι
    μουσουλμάνοι Τσάμηδες επεδίωκαν, όπως υποστηρίχτηκε και στις γραπτές
    πηγές α και β, το θάνατο των έξι (6) Γερμανών στρατιωτών, προκειμένου να
    εκδικηθούν οι Γερμανοί τους Χριστιανούς. Άλλωστε δεν δικαιολογείται οι
    μ.Τσάμηδες να χαίρονται με το θάνατο έξι (6) Γερμανών
    στρατιωτών, στενών συνεργατών τους. »’
    Πηγή
    [https://margariti-gr.de/index.php/el/2012-11-21-00-10-09/181-2015-03-19-02-11-53]

    Δηλαδή οχι απλα δεν παθανε τίποτα οι Αλβανοί αλλά γυρίσανε πίσω χαρουμενοι γιατί ξέρανε τι θα επακολουθήσει.

    Κάτι αξιοσημείοτο που συνεβη ένα μήνα πριν πάλι στη Παραμυθιά.
    Στις 15 Αυγούστου 1943 οι Γερμανοί μαζί με τους Τσάμηδες συνέλαβαν, βάση
    καταλόγου , 35 Παραμυθιώτες, τους οποίους και μετέφεραν στα Ιωάννινα,
    προκειμένου να τους εκτελέσουν ή να τους οδηγήσουν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων
    της Γερμανίας. Στα Ιωάννινα, όμως, ο Ιταλός διοικητής, αφού διαφώνησε με το
    σχέδιο των Γερμανών, αφέθησαν ελεύθεροι.
    Πρώτος που ανακάλυψε στα γερμανικά στρατιωτικά Αρχεία τον ονομαστικό κατάλογο
    των τριάντα πέντε (35) συλληφθέντων Παραμυθιωτών και τον έφερε στο φως της
    δημοσιότητας είναι ο Αθανάσιος Γκότοβος, καθηγητής του Τμήματος Παιδαγωγικής …
    στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
    Από τους 35 συλληφθέντες αυτούς Παραμυθιώτες δώδεκα (12) ξανασυνελήφθησαν
    την 27η Σεπτεμβρίου του 1943 και εκτελέστηκαν δυο μέρες αργότερα, συμπληρώνοντας,
    έτσι, τον αριθμό των Σαράντα Εννέα (49) όπως φανηκε παραπάνω
    [https://margariti-gr.de/index.php/el/2012-11-21-00-10-09/181-2015-03-19-02-11-53]

    Ενω πάλι ο Μάγερ αναφέρει στον τόμο Α σελιδα 320 του βιβλίου του
    ότι τον επόμενο μήνα
    δηλαδή τον Οκτώμβρη του 1943,
    105 άτομα εκτελέστηκαν συνολίκα στη ευρήτερη περιοχή ,
    και σύμφωνα με την ιστορικό Νάσση, στις εκτελεσείς συμμετείχαν όχι μόνο Γερμανοί αλλά πολλές φορές και οι Τσάμηδες ,
    όπως δηλαδή συνέβη και τους προηγούμενους δύο μήνες.

    Συνολικά πάνω από 600 νεκροι ΑΜΑΧΟΙ ,
    από Γερμανούς και Αλβανούς το εφιαλτικό εκείνο τρίμηνο Αυγούστου Οκτωβρίου 1943.

    Ενώ εκτός από την Παραμυθιά και το Φανάρι,
    οι συνθήκες για τον ελληνικό πληθυσμό δεν ήταν καλύτερες
    ούτε στην περιοχή της Ηγουμενίτσας.
    Εκεί, σύμφωνα με τον Ελβετό εκπρόσωπο του Ερυθρού Σταυρού Χανς Γιάκομπ Μπίκελ, οι Τσάμηδες ένοπλοι δρούσαν σε συνθήκες ασυδοσίας ενώ οι Έλληνες κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει την παραλιακή κωμόπολη βρίσκοντας καταφύγιο στα γειτονικά βουνά52.
    [52. Μάγερ, 2009, Β’, σ. 59.]

    Λίγα λόγια και λίγες παρατηρήσεις από το καθηγητή Γκοτοβό ,ερευντή των Γερμανικών αρχείων , σε συνέντευξή του στη η HuffPost Greece .

    »’Ωστόσο στην επίμονη ερώτησή μας για μια από τις επικρατούσες απόψεις που θέλουν τους Τσάμηδες να συμμαχούν με τις δυνάμεις Κατοχής από ανάγκη εξαιτίας των επιθέσεων που εξαπέλυσε εναντίον τους ο ΕΔΕΣ, εν αντιθέσει με τον ρόλο που έπαιξε ο ΕΛΑΣ μας λέει:

    «Γνωρίζω τη θέση αυτή. Δεν μπορώ όμως να γνωρίζω αν η απολογητική του μειονοτικού εθνικοσοσιαλισμού στη Θεσπρωτία είναι προϊόν πλάνης ή θράσους. Ούτε το 1941, ούτε το 1942, αλλά ούτε μέχρι τα μέσα του 1943 κινδύνευαν οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες από τις ομάδες του Ζέρβα, διότι απλά αυτές είτε δεν υπήρχαν, είτε ήταν τόσο ολιγάριθμες που δεν συνιστούσαν πραγματική απειλή. Πέραν τούτου, αν ο Ζέρβας προκάλεσε τη συνεργασία αυτή, τότε πώς δικαιολογείται η σύμπραξη των Μουσουλμάνων Τσάμηδων με τις κατοχικές δυνάμεις σε περιοχές όπως τα Φιλιατοχώρια, όπου δρούσε αποκλειστικά το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ; Πώς εξηγούνται τα δεκάδες θύματα στα χωριά αυτά; Συμμάχησαν και εκεί οι Μουσουλμάνοι με τους κατακτητές φοβούμενοι την πίεση του ΕΛΑΣ; Πρόκειται για αστείο επιχείρημα».

    Επιμένω. Που που βρίσκεται ο μύθος και που η αλήθεια. Μιλάτε για βία, πρόκειται για «αντανακλαστική» ή «πρωτοβουλιακή» βία; Ποιος είναι ο πυρήνας αυτής της βίας;

    «Η βία που ασκείται από τα όργανα της αλβανικής διοίκησης στη Θεσπρωτία κατά τη διάρκεια της Κατοχής εμπεριέχει ασφαλώς εθνοτική, πολιτισμική και θρησκευτική διάσταση. Όμως δεν εκδηλώνεται εξ αιτίας αυτών των διαφορών. Ο κεντρικός της πυρήνας είναι πολιτικός και αφορά το σχέδιο προσάρτησης της περιοχής στη Μεγάλη Αλβανία, έτσι όπως την είχε υποσχεθεί στην Αλβανία πρώτα ο Μουσολίνι και αργότερα ο Χίτλερ. Το μίσος και ο φανατισμός υπάρχουν, τα οφέλη από τη λεηλασία περιουσιών των Χριστιανών κατοίκων υπάρχουν, αλλά η βία δεν εκδηλώνεται ούτε για να ικανοποιηθεί το μίσος, ούτε για να συσσωρευτούν περιουσιακά στοιχεία. Εκδηλώνεται για να αφανιστεί ή να απομακρυνθεί ο χριστιανικός πληθυσμός της περιοχής, ώστε να διευκολυνθεί η απόσπασή της από την Ελλάδα. Άλλωστε η φράση που έχει μείνει στις μνήμες των κατοίκων της Θεσπρωτίας εκείνης της περιόδου ως νομιμοποιητική βάση για την τσάμικη βία εκ μέρους των δραστών είναι η φράση «χάλασε το Ρωμαίικο»».

    »Χάλασαν το ρωμέικο» οι Αλβανοτσάμηδες ,
    ακριβώς για να αλβανοποιήσουν την περιοχή και να εννωθεί μεταπολεμικά με την »Μεγάλη Αλβανία» , όπως τους είχανε υποσχεθεί οι Αξονικοί.

    Η καταπίεση έλαβε εξαιρετικά άγρια μορφή, με εμπρησμούς χωριών, κλοπή κοπαδιών, ληστείες και εκτελέσεις Ελλήνων χωρικών –π.χ. εκτέλεσαν την Ελένη Λώλου, από το χωριό Πηγαδούλια Φιλιατών, για να της πάρουν το άλογο και κάρφωσαν το κεφάλι της σε γκορτσιά! Εξετέλεσαν ακόμα και τον μετριοπαθή συμπατριώτη τους, πρόεδρο της μουσουλμανικής κοινότητας Σολοπιάς, ο οποίος τους είχε συμβουλεύσει να μη διαρρήξουν τη σχέση τους με τους ντόπιους Έλληνες. Ανεκήρυξαν αυτόνομη τη Θεσπρωτία, κατέλυσαν τις αρχές και εδήωναν, λεηλατούσαν και εξόντωναν τον ντόπιο ελληνικό πληθυσμό…

    Η τελευταία φορά που βρέθηκαν στο χωριό μου –Λειά Φιλιατών- οι Τσάμηδες ήταν και η πιο οδυνηρή. Ήταν στις 20-4-1944 και εσυνόδευαν το γερμανικό τάγμα που επέδραμε στη Μουργκάνα για να την εκκαθαρίσει από τις αντάρτικες ομάδες. Ενόψει της επιδρομής των Γερμανών και Τσάμηδων, οι χωριανοί εγκατέλειψαν το χωριό. Οι Τσάμηδες έκαψαν τα περισσότερα σπίτια του χωριού, το λιθόκτιστο δημοτικό σχολείο και την εκκλησία της Παναγίας, κτίσμα του 17ου αιώνα. Η μοναδική γυναίκα που παρέμεινε, η τυφλή γερόντισσα Αναστασία Χαϊδή, όταν διεπίστωσε ότι καίγεται το σπίτι της, έβαλε τις φωνές, οι Τσάμηδες την πέταξαν στο φλεγόμενο σπίτι και κάηκε ζωντανή… Σκότωσαν επίσης τρεις Λειώτες, τον Γρηγόρη Λώλη, ετών 25, τον Γιώργο Μπίλη, ετών 53 και τον Βασίλη Σδούγκα, ετών 23, τους οποίους συνέλαβαν τυχαία έξω από το χωριό

    Αν οι Αλβανοτσάμηδες απαιτούν μια ΄΄΄συγνώμη΄΄ για τον διωγμό τους το καλοκαίρι του 1944 από τον ΕΔΕΣ,
    καλό θα είναι να ζητήσουν πρώτα συγνώμη οι ίδιοι
    για οσα κάνανε απο τον Οκτώβριο του 1940 ως την άνοιξη του 1944 εναντίων των Ελλήνων της περιοχής .

    Ας δούμε όμως και την βαρύνουσα άποψη του ΚΚ Αλβανίας για αυτούς.

    »»Αφού αρνήθηκαν να πολεμήσουν από την πλευρά των κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο, χαρακτηρίστηκαν ως «αντιδραστικοί», «εγκληματίες πολέμου», «δολοφόνοι των Ελλήνων», «συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων» από το καθεστώς των Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας και επίσης διώκονται σε κάποιο βαθμό. [32] [93] Θεωρείτω «εχθρικός πληθυσμός» και μαύρο πρόβατο στην «ηρωική αντίσταση του αλβανικού λαού» [6a]»
    [[6a]Mπαλτσιωτης,Οι μουσουλμανοι Τσαμηδες της βορειοδυτικης Ελλαδας 2011

    Ας δουμε τι εγινε ενα χρονο μετά το καλοκαιρι του 1944….
    Οι Ρωμιοι της Τσαμουριάς
    αλλά και οι Αρβανίτες όχι μόνο της Τσαμουριάς
    αλλά και της Λακκας Σουλίου
    συμμετείχανε στο διωγμό Γερμανών και Αλβανοτσάμηδων από τη Θεσπρωτια
    το καλοκαίρι του 1944
    όπως ομολογείται και από την »’αντιφασιστική επιτροπή των Αλβανών» της Θεσπρωτίας
    Ας δούμε τι γράψανε.
    »»Κατά τον πόλεμο ενάντια στο Φασισμό,…. αντιδραστικές μοναρχοφασιστικές δυνάμεις στη Λάκκα Σουλίου, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την αντίδραση για να εξυπηρετήσουν τον κατακτητή, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα, στράφηκαν ενάντια και δόλια έσφαξαν τους μουσουλμάνους αλβανούς κατοίκους της Τσαμουριάς.»»»'[Υπόμνημα Αντιφασιστικής Επιτροπής Τσάμηδων Προσφύγων στην Αλβανία προς την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (1947)]

    Οι Λακοσουλιώτες
    τους οποίους αναφερουν ως διώκτες τους οι Αλβανοτάμηδες
    είναι και αυτοί Αρβανίτες-διγλωσσοι Ελληνες .
    Βέβαια η »’αντιφασιστική επιτροπή των Αλβανοτσάμηδων»»
    λέγοντας αληθειες ανακατεμένες με μισές αλήθειες και με ψεματα
    [όπως κάνουν σημερα με την προπαγάνδα τους οι οργανώσεις τους ] αναφέρει ότι
    »» δημιουργήθηκαν από την αντίδραση για να εξυπηρετήσουν τον κατακτητή»»’
    ενω η αλήθεια είναι ότι στη Λακκα Σούλι συνέβησαν μεγάλα ολοκαυτώματα χωριών από τους ΝΑΖΙ
    όπως παραδέχοντε ακόμα και οι εκθέσεις του ΕΑΜ ΕΛΑΣ .

    Αναφερει η έκθεση του Γερασίμου Πρίφτη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
    »»’’Από τις 20-7-1943 Γερμανικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη ΛΑΚΚΑ – ΣΟΥΛΙ διαλύσανε τα τμήματα του ΕΔΕΣ ….. Πολλά χωριά κάηκαν και το ΕΔΕΣίτικο αρχηγείο έφυγε στην ΠΛΑΤΑΝΟΥΣΑ.»»’
    Εδω βλεπουμε οτι ενα σωρο χωρια φιλοΕΔΕΣΙΤΙΚΑ
    με γνωστοτερο το ολοκαυτωμα της Μουσιωτιτσας ,από τους Γερμανούς
    καηκανε οπως ακριβως καηκανε τα φιλοΕΑΜΙΚΑ χωρια του Φαναριου από Γερμανούς και Αλβανοτσάμηδες.
    Κανένα χωριό Αλβανοτσάμηδων δεν κάηκε στη Τσαμουριά κατά την τριετή κατοχή.

    Πως γίνετε οι Γερμανοί να καίγανε τα χωριά των »’συμμαχων»» τους Λακκοσουλιωτών
    και όχι των »»αντιστασιακών»’ Αλβανοτσάμηδων της Τσαμουριάς
    μόνο η »αντιφασιστική επιτροπη» θα μπορούσε να μας το εξηγήσει….

    Γενικά η Μεγαλολαβανική προπαγανδα εχει ανακατεψει αληθειες με μισες αληθειες και ψευδη προκειμενουνα φτιαξει μια καινουρια »ιστορια»…..

  3. Ο/Η Κάποιοι Μεγαλοαλβανοι εθνικιστές ψάχνουν για '''Αλυτρωτα χαμενα αδέρφια''' λέει:

    Ας δούμε ποιά είναι η αλήθεια……

    Οι χριστιανοί Τσάμηδες που ζουν ως σημερα στη Τσαμουριά αποκαλούν και αποκαλούσανε τον εαυτό τους ως

    Τσάμη
    Αρβανίτη
    Ελληνα
    Καουρη

    ενώ αποκαλούσαν τους μουσουλμάνους της περιοχής
    ως
    Αλβανοτσάμηδες και Τουρκοτσάμηδες η σκέτο Τουρκους,
    οι οποίοι με τη σειρά τους αποκαλούσαν τον εαυτό τους ως
    Τσάμ
    Τούρκο
    Σκιπεταρο-Αλβανό

    Ας δούμε και τον ετεροπροσδιορισμό από τους υπόλοιπους Ηπειρώτες.

    »Οι υπόλοιποι χριστιανοί [τηςΗπειρου]
    αποκαλούν τους χριστιανούς Τσάμηδες
    ως Ελληνοτσάμηδες.»
    [Kretsi, Γεωργία. Verfolgung und Gedächtnis στην Αλβανία . Harrassowitz, 2007. ISBN 978-3-447-05544-4 , σ. 283.]

    Βλέπουμε επομένως οτι
    τόσο οι ίδιοι
    όσο και οι υπόλοιποι Ηπειρώτες
    δεχονταν την ελληνικότητα τους
    και τους χαρακτηριζαν ως τέτοιους

    »Στην Ελλάδα, oι μουσουλμάνοι Τσάμηδες
    αναφέρθηκαν με διάφορα ονόματα από διαφορετικούς συγγραφείς. Ονομάζονταν Αλβανοτσάμηδες [14] και Τουρκαλβανοί (Τουρκαλβανοί]
    [15] ή Τουρκοτσάμηδες»
    [14[ Kretsi, Γεωργία. Verfolgung und Gedächtnis στην Αλβανία . Harrassowitz, 2007. ISBN 978-3-447-05544-4 , σ. 283.
    15 Λεξικό Μπαμπινιώτη]

    Εκτος αυτού αν οι χριστιανοί Τσάμηδες ήταν »Αλβανοί»
    δεν θα αποκαλούσανε ως Αλβανοτσάμηδες μόνο τους μουσουλμάνους,
    αλλά και τον εαυτό τους.

    Σε ότι αφορά το 1913-14
    και τους χριστιανούς Τσάμηδες-Ελληνοτσάμηδες της Θεσπρωτίας

    »Οι ντόπιοι ομιλητες της αλβανικής δεν μοιράστηκαν τις εθνικές ιδέες των μουσουλμάνων αλβανόφωνων γειτόνων τους, ενώ αντιθέτως παρέμειναν προσανατολισμενοι στον ελληνισμο και αναγνωρίζαν τους εαυτους τους ως Έλληνες.»’
    [Μπαλτσιώτης]
    Βλέπουμε οτι όπως λέει ο Μπαλτσιώτης [ και οχι κανένας εθνικιστής]
    αυτοί »παρέμειναν προσανατολισμένοι» στον ελληνισμό
    και αυτοπροσδιορίζονταν μάλιστα ως τέτοιοι.

    Κατάριψη του παραμυθιού της αλβανικού εθνικισμού
    οτι εθνοτητα=γλώσσα.

    »Οι μουσουλμάνικες κοινότητες της Ηπειρου που ομιλουσαν ελληνικά
    όπως στις πόλεις Γιάννενα και Παραμυθιά και μερικοί στις πόλεις της Πάργας και της Πρέβεζας μοιράστηκαν την ίδια διαδρομή κατασκευης ταυτότητας με τους μουσουλμάνους αλβανόφωνους.
    [Baltsiotis. The Muslim Chams of Northwestern Greece. 2011.]
    Kαι εδω αποδεικνυεται ότι η κύρια γλώσσα στην επαρχία Παραμυθιάς
    ακόμα και μεταξυ των Μουσουλμάνων ,δηλαδή των Αλβανοτσάμηδων
    ηταν τα ελληνικά.

    Σε οτι αφορά την Τσαμουριά μάζεψα μερικές μαρτυρίες.

    Ο Σουλιώτης Κουτσονίκας
    αναφερει για τις περιοχες
    Λιαπουριας ,Μαλλακαστρας,Τοσκεριας κλπ
    οτι σε αυτες
    »»λαλειτε η αλβανικη γλωσσα»
    ενω για τη Τσαμουρια αναφερει
    οτι »’λαλειτε κυριως η αλβανικη γλωσσα»
    πραγμα που σημαινει οτι λαλουντανε [λιγοτερο] και μια αλλη γλωσσα…..η ρωμέικη
    Για τη επαρχία Σουλίου,Φαναρίου
    αναφέρει ότι ”λαλειτε η ελληνικη και η αλβανική”’.

    Ο Νικόλας Πατσάλης ανέφερε στο έργο του
    ”Οι Τσάμηδες στα ορεινά τμήματα ομιλούν την ελληνική καθαρά”’.
    ”Από τις χριστιανικές κοινότητες της περιοχής , 6 η 7 μιλούν και αλβανικά”
    Υπερβολίκες οι παραπάνω αναφορές αλλά όχι πολύ μακριά από την αλήθεια
    Μάλλον το σωστότερο θα ήταν οτι
    ”’ Από τις χριστιανικές κοινότες της περιοχής ,6 η 7 μιλούν μονο αλβανικά”
    Δηλαδη οι άλλες ,η μεγαλη πλειοψηφεία των Ελληνοτσάμηδων ηταν δίγλωσσες.

    Για τη διγλωσσία αρκέτων χριστιανικων χωριών της Τσαμουριάς ιδιως στη Παραμυθια.

    Για τα πεδινά χριστιανικά χωριά της επαρχίας Παραμυθιάς ως το Μαργαριτι αναφέρει
    ”’…Ενταύθα
    ινα μείνωμεν πιστοί στην αδάμαστο αλήθεια
    είναι 2000 οικογένειαι δίγλωσσοι
    τ.ε ομιλούν την ελληνική και την αλβανική.”
    [Δημήτρη Χασιώτη ,Διατριβαί και υπομνήματα περί Ηπείρου]

    Ο Σπυρομήλιος συνέταξε έκθεση τον Αυγουστο του 1878
    που διαχώριζε τους κατοίκους της Τσαμουριάς σε
    Ελληνες
    Αλβανούς
    και
    Αλβανοελληνες
    α]Σε περιοχές όπου μιλιούντε περισσότερο τα ελληνικά
    επείδη υπερτερούν οι Ελληνες
    και λόγω αυτού εξελληνιστηκαν γλωσσικά και οι Αλβανοί ,οπως σε χωριά της Παραμυθιάς
    και σε περιοχές που μιλιέται περισσότερο η αλβανική
    οπου επειδή υπερτερούν οι Αλβανοι έχουν εξαλβανιστει γλωσσικα
    και οι Ελληνες ,όπως σε χωριά του Μαργαριτίου.

    Ο Δ Παναγιωτίδης στα τέλη του 19ου αιωνα ανερε μεταξύ άλλων
    για τους χριστιανους της περιοχής …..
    ”’οι μεν των χωριών Μαργαριτίου
    εισι αλβανόφωνοι ,πλην της Πάργας,
    οι δε της Παραμυθιάς και των Φιλιάτων ως επι το πλείστον ελληνοφωνοι .
    Αρα οι ” ελληνόφωνοι χριστιανοι ”’-Ελληνοτσάμηδες-
    του μεγαλυτερου μέρους της Τσαμουριας ηταν ουσιαστικά δίγλωσσοι.

    Αρα οι Ελληνοτσάμηδες ήταν οι περισσοτεροι διγλωσσοι
    και οχι τιποτα μονογλωσσοι πουρο Σκιπεταροι οπως αναπαραγεται στην Αλβανια

    Ας δούμε ομως τι ισχυε και για ενα σημαντικο τμημα των Μουσουλμάνων Τσαμηδων οι οποιοι ηταν περισσοτεροι από τους Ελληνοτσάμηδες…

    Ο Ηπειρωτης Χριστοβασίλης ,μελετητης της Ηπειρου
    ανέφερε οτι πολλοι μουσουλμανοι της Τσαμουριας μιλαγανε εξισου και τα ελληνικα.

    Ενω ο μη εθνικιστής Μπαλτσιωτης του διαβόητου ΚΕΜΟ
    αναφερει μεταξυ αλλων για τη Τσαμουρια.
    »’Although the langue-vehiculaire of the area was Albanian, a much higher status was attributed to the Greek language, even among the Muslims themselves»
    Δηλαδη οτι περα από τα αλβανικά , και τα ελληνικά μιλιότανε μεταξυ των Μουσουλμάνων της περιοχης,[ποσο μαλλον μεταξύ των χριστιανων]

    29 Απριλίου 1874 εκθεση υποπροξένου Ελλάδος στη Σαγιάδα.
    ”’Αναφέρει 60 χωριά της περιφέρειας Φιλιατών ,τα 40 χιστιανικά,
    …σε όλα ομιλείται η ελληνική αλλά από τους μουσουλμάνους γίνεται χρήση της ελληνικής και αλβανικής.”’
    Αρα και εδώ βλεπουμε οτι οι μουσουλμανοι της επαρχίαςΦιλιατών [αλλοι λιγοτερο αλλοι περισσοτερο ] ηταν διγλωσσοι.

    Ο Ζώτος Μολοσσος ανέφερε
    στα οδοιπορικά του
    για μερικά αλβανοτσάμικα χωριά πχ Μαρκάταις-δίπλα από τη Κονισπολη-
    οτι ήταν ελληνόγλωσσα η αλλιώς ”’ εξομώται ελληνόγλωσσοι”’,
    μάλλον δίγλωσσοι δηλαδή.

    Ο Γουιλλιαμ Εατον ,περιηγητης της Ηπειρου ,ανέφερε μεταξυ αλλων….
    »» Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι
    της Παραμυθιάς και της επαρχίας της είχαν ως μητρική γλώσσα την ελληνική …..»»’
    Αρα και αυτος αναφερει οτι οι μουσουλμανοι της επαρχιας Παραμυθιας ,δηλαδη του ανατολικου τμηματος της λεγομενης Τσαμουριας ,
    ηταν ουσιαστικά διγλωσσοι .

    Ο Περαιβός αναφερει για αυτους…
    »»….. μολονότι ομιλούσι την αλβανικήν διάλεκτον, ως φυσικήν αλλά και μετά την απλοελληνικήν, εκφράζονται όμως ορθώς άνδρες τε και γυναίκες και μάλιστα όσοι κατοικούν τα πέριξ της Παραμυθίας. »»
    Αναφερει οτι ολοι οι Αλβανοτσάμηδες
    αλλά ειδικα οι μουσουλμανοι της Παραμυθιας και της επαρχιας της
    εκφραζοντε-μιλανε »’ορθως»
    ,ανδρες και γυναικες, μαλιστα
    την απλοελληνικη .

    Eνώ για τους μουσουλμάνους Τσαμηδες έχουμε και τις παρακάτω αναφορές.

    Eνω ο Πουκεβιλ ανεφερε για τις μουσουλμάνες της Τσαμουριάς ….
    »»Οι Τσάμισες έχουν ελληνική προσωπική γωνία,
    μεγάλα μαύρα μάτια και μακριά καστανά μαλιά. ..»’

    Για τη »φυλετικη» υποσταση των Τσαμηδων μουσουλμανων και τη διαφορα τους απο τις βορειοτερες φυλες εγιναν και αλλες τετοιες αναφορες….
    »’Η καθαρότητα της φυλής έχει λιγότερο σχολαστικά διατηρηθεί απ’ ότι με τις βόρειες φυλές,…»»[ Σκοτσέζος διπλωμάτης και περιηγητής, James Henry Skene ].

    Ο Αγγλος Γουντχαουζ της συμμαχικης αποστολης,
    αναφερει μεταξυ αλλων για τους Τσαμηδες μουσουλμανους
    στο βιβλιο του »Μηλον της εριδος»’
    »Οι Τσαμηδες ειναι φυλετικα ,
    εν μερει Αλβανοι εν μερει Ελληνες και εν μερει Τουρκοι.»’

    Συμπέρασμα

    Συνεπώς στο Φαναρι το Σούλι και τη Λάκκα Σούλι
    ειχαμε αμιγη διγλωσσια
    ενω στην Τσαμουριά ,
    το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού νομου Θεσπρωτίας
    είχαμε διγλωσσία
    στο ανατολικό τμήμα [επαρχία Παραμυθιάς-Κάτω Σκάλα]
    αλλά και [λιγότερο] σε χωριά των Φιλιάτων

    Στην επαρχία Μαργαριτίου και στο μεγαλύτερο μέρος της παράλιας Θεσπρωτίας [πλην Σαγιάδας ]
    η ελληνική ηταν απλά δευτερη γλώσσα και
    σχεδον αποκλειστικα από τον ανδρικό πλυθησμό.
    Ειχαμε δηλαδή αμιγη αλβανοφωνία.

    Η γεωγραφία της περιοχης
    και ο τρόπος καθόδου και τελικής εγκατάστασης
    αλβανοφώνων αιτιολογουν τα παραπάνω.

    Στην πάνω Σκάλα [ανατολικα της Παραμυθιάς ]
    και τα Φιλιατοχώρια [ορεινά χωριά βόρεια των Φιλιατών ] αμιγη ελληνοφωνία

    ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ TΩΝ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΕΝΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ.

    »’Oi Τσάμηδες του νότου πιστεύουν ότι προέρχονται από τους θρυλικούς «jelims»,
    γίγαντες από τη μυθολογία του αλβανικού νότου ,
    ονομασία η οποία σημαίνει «Ελληνες»’
    [Elsie, Robert (2000). Λεξικό της αλβανικής θρησκείας, της μυθολογίας και του λαϊκού πολιτισμού . London, UK: Εκδόσεις C. Hurst & Co., 2001. σελ. 131]

    Δηλαδη δεν ειναι τυχαιο οτι ο μυθος αυτος
    για τους αρχαιους γιγαντες ¨¨Γελιμ -Γελενους στα ρωμεικα ,
    κοινος μυθος της νοτιας Αλβανιας με ολη τη ρωμιοσυνη ως και τη Κρητη
    επιβιωσε μεταξυ των αλβανοφωνων [και των Τσαμηδων προφανως]
    στη νοτια Αλβανια και οχι βορειοτερα αυτης.

    https://www.oodegr.com/oode/istoria/newteri/kakridis_e8nomhdenismos_1.htm

    Αυτο λεει πολλα και για την ιστορια της περιοχης της νοτιας Αλβανιας
    αλλα και την ιστορια των Αλβανοελληνοτουρκων μουσουλμάνων
    της Τσαμουριας.

    Ενας γλωσσολογικός χαρτης
    με λιγοστα λάθη
    αλλα πολυ περισσοτερη ακρίβεια

    https://zsgiannina.gr/wp-content/uploads/2018/01/883.2-Carte-Glottologique-d-Epire.jpg

  4. Αρβανίτες Μπούιοι στη Βενετία μετά τη φυγή του από το Μωριά

    »Η Βενετία εχει πολλά μνημεία .
    Φυσικά, για τους Έλληνες, τα μνημεία που σχετίζονται με την ίδρυση και δραστηριότητα της Ελληνικής κοινότητας (Scuola e Nazione Greca η απλούστερα Scuola dei Greci) έχουν πολύ μεγάλη αξία . Τέτοια μνημεία είναι φυσικά ο Αγιος Γεώργιος των Ελλήνων, αλλά και τα κτήρια που σχετίζονται με την ίδρυση και λειτουργία της κοινότητας εκείνης το 1494.

    Οι Μπούιοι/Αρβανίτες ήταν απ’ τα ιδρυτικά μέλη της κοινότητας εκείνης κι ο πολυπληθέστερος πληθυσμός της, στην αρχή τουλάχιστον.
    Θα βρείς τα ονόματα των Μπούιων/Αρβανιτών ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη αυτής της κοινότητας τον Νοέμβριο του 1494, όπως θα τους βρείς, λίγο αργότερα, να υπογράφουν και την αίτηση για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων.

    Η Ελληνική κοινότητα δεν ήταν όμως η μόνη “εθνική” κοινότητα στην Βενετία. Υπήρχαν κι άλλες “εθνικές’ κοινότητες σ’ εκείνη την πόλη. Σε μικρή λοιπόν απόσταση απ’ τα κτήρια που στέγαζαν την Ελληνική Κοινότητα της Βενετίας βρίσκεται ένα άλλο κτήριο-μνημείο. Είναι το κτήριο που είναι γνωστό με την ονομασία “Scuola di Santa Maria degli Albanesi”. Το κτήριο αυτό στέγαζε τα χρόνια εκείνα την Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας, την “εθνική” κοινότητα των Αλβανών της Βενετίας οι οποιοι προερχονταν από τους πολεμιστες του Καστριωτη που κατεφυγαν εκει απο τη βορεια Αλβανια.

    Η Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας ήταν αρχαιότερη απ’ την αντίστοιχη Ελληνική, ιδρύθηκε το 1447.
    Την εποχή κατά την οποία οι πρώτοι Μπούιοι/Αρβανίτες αποβιβάσθηκαν στην Βενετία, στα τέλη του 15ου αιώνα, η Αλβανική Κοινότητα λειτουργούσε ήδη.

    Σε εκείνο τον μακρινό τόπο οι Μπούιοι/Αρβανίτες, χωρίς κανέναν καταναγκασμό,
    επέλεξαν,
    να “συνταχθούν” και μάλιστα να συνιδρύσουν
    με τους υπόλοιπους Ελληνες
    ηδη από τον 15ο αιωνα ,
    την ελληνικη κοινότητα
    και όχι να ενταχθούν στην ήδη υπάρχουσα αλβανική.

    https://www.youtube.com/watch?v=_jud5CNyYqE&t=376s

  5. Η Αλβανία υπό Ιταλική κατοχή ,
    συμμαχια Αλβανων και Ιταλών εναντίον της Ελλάδας,
    μαρτυριες και ντοκουμεντα

    »’Ο Ιταλός τοποτηρητής στην Αλβανια Τζακομόνι, σε τηλεγράφημα του προς τον Τσιάνο, στις 24 Αυγούστου 1940, μεταξύ των άλλων ανέφερε τα εξής: “Από παντού καταφθάνουν έγγραφα που αποδεικνύουν τον ορθό προσανατολισμό των Αλβανών, άπειρες είναι οι αιτήσεις για κατάταξη στα εθελοντικά σώματα (…)
    Σε όλα τα κεντρικά σημεία της Αλβανίας παρατηρείται ζωηρό ενδιαφέρον και προσήλωση στις προσταγές του Ντούτσε.
    Η κίνηση του στρατού προκάλεσε μεγάλη ζωηρότητα κι’ ανυπομονησία για δράση…”.

    »’Με τη βοήθεια της αλβανικής κυβέρνησης και διαφόρων αρχηγών φυλών,
    εξασφαλίστηκε η δυνατότητα συγκρότησης 10-12 ελαφρών ταγμάτων
    συνολικής δύναμης 6-7.000 ανδρών,
    επιλεγέντων από τις πιο πολεμικές φυλές και μάλιστα από αυτούς που υπήρχε ενδεχόμενη σχέση με πληθυσμούς εκτός συνόρων (σ.σ. προφανώς εννοούσε τους ΑλβανοΤσάμηδες)…
    Το Υπουργείο Στρατιωτικών, κατόπιν επανειλημμένων οχλήσεων, τελικά ενέκρινε την αποστολή του οπλισμού για τη συγκρότηση των αλβανικών μονάδων. Όμως αργότερα άλλαξε γνώμη και διέταξε τον περιορισμό της σύστασης των εθελοντικών αλβανικών ταγμάτων μόνο στη νότια Αλβανία .»’

    »’Ο αντιβασιλιάς της Αλβανίας βεβαίωσε «ότι είναι πάρα πολλές οι αιτήσεις των Αλβανών να καταταγούν στα σχηματιζόμενα αλβανικά σώματα,
    προοριζόμενα να κτυπήσουν τους Ελληνες και να συνεργαστούν με τον Ιταλικό Στρατό…».»’

    https://www.youtube.com/watch?v=GEmCNVaUsmo

    https://www.youtube.com/watch?v=7dg_9LPu8cY

    https://www.youtube.com/watch?v=-coCVbQJdlY

    »’Η επίλεκτη Αλβανική προεδρική φρουρά, που εξοπλίστηκε και οργανώθηκε από Ιταλούς αξιωματικούς, παρέλασε στο Κολοσσαίο της Ιταλιας υπό τις ιαχές του πλήθους»»

    https://www.youtube.com/watch?v=EOLk4fwP-po

    https://www.youtube.com/watch?v=PBbYbDC7gDk

    »Ο τοποτηρητής Τζακομόνι, σε μυστικό υπόμνημα του προς τον υπουργό Αλβανικών Υποθέσεων, Μπενίνι, στις 19 Οκτωβρίου 1940, μεταξύ των άλλων γράφει: “…Από την άλλη προετοιμάζω αλβανικά στοιχεία, εξακριβωμένα θαρραλέα, ειδικά Τσαμουριώτες, τα οποία θα έχουν ως αποστολή να εισέλθουν κρυφά στο ελληνικό έδαφος και εκεί, την ώρα που θα επιτεθεί ο στρατός μας, θα διαπράξουν με τη βοήθεια των πέρα από τα σύνορα φίλων τους τις παρακάτω πράξεις: καταστροφή τηλεγραφικών και τηλεφωνικών συρμάτων, εξάλειψη των φυλακίων…»»»

    Λίγους μήνες πριν τον πόλεμο πολλοί Aλβανοτσάμηδες της Θεσπρωτιας
    πέρασαν λαθραία τα σύνορα, ώστε να συμμετέχουν σε ένοπλα στρατιωτικά σώματα, τα οποία θα πολεμούσαν στο πλευρό των Ιταλών.
    Μαζί με αυτούς, τους επόμενους μήνες οι Ιταλοί άρχισαν να οργανώνουν πολλούς εθελοντές, ώστε να συμμετέχουν στην «απελευθέρωση της Τσαμουριάς» – όπως έλεγαν – δημιουργώντας έναν στρατό ισοδύναμο με μία ολόκληρη μονάδα 10 ταγμάτων: 4 παραστρατιωτικά βοηθητικά τάγματα (τα Tirana, Korçë, Vlorë και Shkodër), 2 τάγματα πεζικού (τα Gramos and Dajti), 2 τάγματα εθελοντών (τα Tomori και Barabosi), μία πυροβολαρχία (την Drin) κ.α.
    Οι Ιταλοί οργάνωσαν και ενέταξαν στις μεραρχίες τους δέκα αλβανικά τάγματα, μια «πλωτή» ταξιαρχία και άγνωστο αριθμό χωροφυλάκων.
    Συνολικά 338 Αλβανοί αξιωματικοί και 4.220 υπαξιωματικοί και οπλίτες προετοιμάστηκαν για να βρεθούν απέναντι στον ελληνικό στρατό.

    Όλα αυτά τα τάγματα, τελικά πήραν μέρος στην εισβολή στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940, υπό την 25η Ιταλική Στρατιωτική Μεραρχία, η οποία, μετά την ενσωμάτωση των Αλβανών, μετονομάστηκε σε ‘Στρατιωτική Μεραρχία Τσαμουριάς’ υπό τον στρατηγό C. Rossi.

    26 Οκτωβρίου 1940 – Μεραρχία Φεράρα
    »Από 19 μηνών, στην οχυρή και τραχιά αυτή γη της Αλβανίας χαλυβδώνουμε τα όπλα και τις καρδιές μας προσηλωμένοι προς έναν σκοπό, ο οποίος βρίσκεται πια κοντά. Συγκεντρωμένοι σε ένα φάτσιο (δέσμη) ενεργειών και θελήσεων, πεζοί, Μελανοχίτωνες, σκαπανείς, όλοι, Ιταλοί και Αλβανοί, προσηλώνουμε το βλέμμα μας προς την Ήπειρο…….
    »Λ. Τζανίνι υποστράτηγος».

    »»Η προκήρυξη που διάβασε ο Αλβανος πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου Βερλάτσι, στις 28 Οκτωβρίου 1940, αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής: «…Οι στρατιώτες του ένδοξου Ιταλικού Στρατού, στις τάξεις του οποίου περιλαμβάνονται πολλές μονάδες Αλβανών στρατιωτών…»

    https://www.youtube.com/watch?v=KRxnmNEKtNo

    Γράφει η καθηγήτρια Ελευθερία Μαντά μεταξύ άλλων.
    »’Η συνεργασία των Τσάμηδων με τις ιταλικές δυνάμεις χρονολογείται από την πρώτη περίοδο του πολέμου…
    Περίπου χίλιοι εξ αυτών [1.000]
    ήταν μεταξύ των πρώτων που συνοδεύουν τους Ιταλούς που εισήλθαν στην Θεσπρωτία ….
    Μέχρι τις 13 Νοεμβρίου, ,
    ομάδες οπλισμένων Τσάμηδων
    συνόδευσαν τον ιταλικό στρατό και εισήλθαν στις περιοχές της Θεσπρωτίας ως απελευθερωτές.
    Αυτή η πρώτη σύντομη περίοδο της ιταλικής παρουσίας στην Ήπειρο αποτέλεσε μια πρόγευση του τι επρόκειτο να ακολουθήσει:
    Φιλιάτες, Ηγουμενίτσα, Μούρτος κάηκαν, σπίτια και χωριά λεηλατήθηκαν,
    δολοφονίες καταγράφηκαν, οι οποίες θεωρούνται ως πράξεις εκδίκησης για κτηματικές διαφορές .
    [Μαντά ,/The_Cams_of_Albania_and_the_Greek_State_1923-1945].

    »»Αποκαλυπτικά είναι τα όσα γράφει στο ημερολόγιο του ο Φερνάντε Κομπιόνε, έφεδρος υπολοχαγός πεζικού της 51ης Ορεινής Μεραρχίας “Σιέννα”: “…Κατά το χρονικό διάστημα από 28 Οκτωβρίου ως 14 Νοεμβρίου 1940, οπότε ιταλικά τμήματα είχαν εισχωρήσει σε περιοχές της Ελλάδας, οι Τσάμηδες υποδέχονταν σε όλα τα χωριά τους Ιταλούς ως ελευθερωτές, με ζητωκραυγές και ενθουσιασμό…”.

    Ενώ και όσοι έμειναν πίσω στη Θεσπρωτία λειτούργησαν με τον ίδιο τρόπο…
    »’Παράλληλα περίπου 300 – 400 Αλβανοτσάμηδες χωρικοί δημιούργησαν ομάδες ατάκτων χτυπώντας τις ελληνικές δυνάμεις που υποχωρούσαν, προξενώντας σε αυτές απρόβλεπτες απώλειες9 ενώ στα τέλη Νοεμβρίου, κατά την ελληνική αντεπίθεση, συμπολέμησαν στο πλευρό των ιταλικών δυνάμεων (βλ. την περίπτωση των κατοίκων της Κώτσικας10).»
    [9. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 127.
    10. Ιωάννης Π. Πέγκας, Πλεσίβιτσα, Αθήνα 2006, σ. 161]

    »’Aμέσως μετά την υποχώρηση του Ιταλικού στρατού παρατηρήθηκαν και οι πρώτες λιποταξίες Ιταλων στρατιωτών αλλα κυρίως Αλβανών όπως η παρακατω»’….
    »’Μας φέρνουν συνοδεία, στο Τάγμα, δυο Αλβανούς.
    Είναι, λέει, αυτομόλοι σε μας, λιποτάκτες του ιταλικού στρατού. Θέλουνε να πάνε στα σπίτια τους, που είναι στα δικά μας μετώπισθεν….» (Λουκάτος, σ. 219).»»’

    Μετα την ανακαταληψη της περιοχης απο τον ελληνικο στρατο συνεβησαν τα παρακατω….
    »»Αλβανοτσάμηδες που συνέδραμαν τα ιταλικά στρατεύματα πέρασαν από στρατοδικείο και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες ενώ σχεδόν ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός της μειονότητας ηλικίας 18 έως 50 ετών εκτοπίστηκε στην υπόλοιπη Ελλάδα.
    Επιπλέον στην Ηγουμενίτσα, συγγενείς θυμάτων των Τσάμηδων πεμπτοφαλαγγιτών εισέβαλαν στη φυλακή της κωμόπολης και λύντσαραν επί τόπου τέσσερα2 άτομα που είχαν συλληφθεί κατηγορούμενα για αυτούς τους φόνους3. »»
    [2]Robert Elsie, The Cham Albanians of Greece, 2012, σ. 390.
    [3]Tsoutsoumpis, 2015, σ. 127.]

    Ιδού μερικές μαρτυρίες για τη συμμετοχή των Αλβανών στις μάχες του μετώπου.

    »»Στην επίθεση εναντίον του υψώματος 1289 του Λαπιστέτ, στις 09.30 της 4ης Νοεμβρίου 1940, έλαβε μέρος ένα από τα πιο επίλεκτα τμήματα των Αλβανών, το τάγμα «Τιμόρ», το οποίο και κατόρθωσε να το καταλάβει. Με άμεση αντεπίθεση των Ελλήνων το τάγμα «Τιμόρ» αναδιπλώθηκε και διασκορπίστηκε στην κοιλάδα με άτακτη φυγή. Υποχρεώθηκαν να επέμβουν οι βερσαλιέροι για να σταματήσουν τους Αλβανούς»».

    »’Ο στρατηγός Αλ. Εδιπίδης γράφει ότι “Τμήματα αλβανικά, άρτια συγκροτημένα και με ομοιογενή στελέχη (αξιωματικοί και στρατιώτες Αλβανοί) πολέμησαν στις 27 Νοεμβρίου στο Φράσερι προς την Κλεισούρα).»»

    »»’Ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, διοικητής της VIII Μεραρχίας η οποία αντιμετώπισε την κύρια προσπάθεια της ιταλικής επίθεσης, γράφει για τη συμμετοχή αλβανικών δυνάμεων στον τομέα της Μεραρχίας: “Συμμετείχαν τρία τάγματα μελανοχιτώνων (Ι, II, III), δύο αλβανικά τάγματα πεζικού (“Γκράμος” και “Ντρίνος”), αλβανική ορειβατική πυροβολαρχία (“Νταϊτι”), τάγμα Αλβανών εθελοντών και σώματα άτακτων Αλβανών”.»»

    »Ο Ιταλος στρατιωτικος Β. Πράσκα στο τμήμα του βιβλίου του «Εξέλιξη των επιχειρήσεων από 28 έως 31 Οκτωβρίου 1940″, ανακεφαλαιώνοντας γράφει για τη συμμετοχή των αλβανικών μονάδων τα εξής:
    «…Φάλαγγα «Σολίνας» II Τάγμα της 1ης Λεγεώνας Αλβανών εθελοντών. (…)
    Κεντρική Φάλαγγα και Διοίκηση Μεραρχίας «Φερράρα» Ι Τάγμα Αλβανών Εθελοντών. (…) Παραλιακό Συγκρότημα… Τα τμήματα διαπεραιώθηκαν με την κάτωθι σειρά…
    6) Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών «Πεσκοσόλιντο» και «Κιαραβάλλε». (…)
    «Τα αλβανικά τάγματα εθελοντών, προπορευόμενα του 3ου Συντάγματος Γρεναδιέρων και κινούμενα…»…»
    Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών, επίσης, ήλεγχαν πλήρως την αμαξιτή οδό (Ηγουμενίτσας-Βάρφανης).»’
    Οι τελευταίοι ήταν Αλβανοτσάμηδες

    »»Κατά τη διάρκεια της ιταλικής εαρινής επίθεσης (Μάρτιος 1941) ο Μουσολίνι επισκεπτόταν διάφορες μονάδες για να τονώσει το ηθικό των ανδρών, στη ζώνη του Δέβολη και στην περιοχή του Βερατίου. Μεταξύ άλλων επισκέφθηκε ομάδες ταγμάτων και εθελοντών Αλβανών Κατά τις συνομιλίες που είχε μαζί τους έμεινε ενθουσιασμένος από το παράστημα και το πολεμικό τους μένος.»’

    » Ο Ελληνας αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41, σημειώνει: «Όλες οι ιταλικές μεραρχίες πεζικού ήταν ενισχυμένες σε πεζικό με τάγματα Αλβανών…».»’

    »’Ο Γερμανός συγγραφέας Βίλιμπαλντ Κόλεγκερ, σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1942, για τη στάση των Αλβανών κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41 γράφει τα εξής: «…Οι Ελληνες αναγκάζονταν να πολεμούν εναντίον Αλβανών συμμοριτών, κατά τη στιγμή που Αλβανοί εθελοντές προσέρχονταν αθρόα στις ιταλικές φάλαγγες. Δεν αγνοούσαν οι από γόνοι του Σκεντέρμπεη ποίοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι τους. »’

    Δηλαδή
    Γερμανοί ,Ιταλοί,Ελληνες και Αλβανοί στρατιωτικοι και ιστορικοί
    μαρτυρούν τον φιλοναζιστικό ρόλο
    σημαντικού μέρους των Αλβανων και των Αλβανοτσάμηδων κατα το διαστημα 1940-44.

    Με το τέλος του ελληνοϊταλικού πολέμου «αι Ιταλικαί στρατιωτικαί Αρχαί εδημοσίευσαν κατάλογον των εν Αλβανία ενταφιασθέντων εις στρατιωτικά νεκροταφεία (…)
    οι Αλβανοί νεκροί ανέρχονται κατά την περίοδον εκείνην εις 294»

    Βεβαια υπήρξανε και αξιοσημείωτες φιλελληνικές περιπτώσεις όπως η παρακάτω…
    »»Ο Σπίρο Μοϊσίου, στρατιωτικός του βασιλιά Ζόγου αρνήθηκε το 1940 να υπακούσει τους Ιταλούς και να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας. «Δεν έχω τίποτα εναντίον της Ελλάδας», δήλωσε. Με τους στρατιώτες του – κατ’ άλλους μία διμοιρία, κατ’ άλλους ένα τάγμα – «λιποτάκτησε» και βρήκε καταφύγιο στα βουνά.»’

  6. 4 αναφορές


    Από το βιβλίο του Γκοτοβού που ερεύνησε τα Γερμανικά αρχεία έχει βρεθεί μεταξύ άλλων η εξής μαρτυρία ..
    »»»Ο Γερμανός συνταγματάρχης Remold, γράφει τα εξής για την επιχείρηση «Augustus»:
    «Οι Αλβανοί στις παράκτιες περιοχές είναι εξαιρετικά γερμανόφιλοι.
    Έχουν συμβάλει στην εκκαθαριστική επιχείρηση [Augustus] ….. (BA – MA Freiburg, RH 28-1-99/98).»»


    Περίπου ένα μήνα μετά τη σύσκεψη αυτή του κλιμακίου της «Ξίλια» στην Ηγουμενίτσα,
    η στρατιωτική διοίκηση 1032, με έδρα τα Ιωάννινα,
    στέλνει στο γερμανό στρατιωτικό διοικητή της Ελλάδας ένα έγγραφο
    το οποίο τιτλοφορεί με τη φράση «Το αλβανικό ζήτημα».
    Στο έγγραφο αυτό, ο συντάκτης, συνταγματάρχης von Bothmer, μεταφέροντας την εκτίμηση της υφισταμένης υπηρεσίας, γράφει52:….
    «Ο διοικητής του στρατιωτικού τμήματος που επιχειρεί εναντίον των ανταρτών στη Θεσπρωτία και το οποίο υπάγεται στο 22. Ορεινό Σώμα Στρατού, αντισυνταγματάρχης Remold,
    εκφράζει σε επιστολή του προς τον αλβανό ηγέτη Redzep Dino ευχαριστίες και ευαρέσκεια για τις υπηρεσίες που προσέφεραν οι Αλβανοί στον αγώνα εναντίον των ανταρτών……..
    Ακόμη και σήμερα η οπλισμένη αλβανική πολιτοφυλακή φρουρεί οδούς, γέφυρες και χωριά στα όρια της κατεχόμενης από τους αντάρτες περιοχής και στηρίζει τις γερμανικές δυνάμεις έμπρακτα στον αγώνα κατά των ανταρτών…….
    Εκτός τούτου εκτελεί και καθήκοντα χωροφυλακής.
    Η οικογένεια Ντίνο έχει τη μεγαλύτερη πολιτική επιρροή στον πληθυσμό της Τσαμουριάς,
    ο οποίος ζητά την ένωσή του με την εγγυηθείσα από τον Φύρερ ελεύθερη Αλβανία,
    ύστερα από τη φυγή του ελληνικού πληθυσμού και της ηγεσίας του από
    την περιοχή. »»»’


    Ρεμολντ Γερμανός διοικητης του 99ου Συνταγματος Ορεινων Καταδρομων στις 16-9 43… υποβάλει έκθεση προς τη Μεραρχία υπ αριθμον 432/16.9.1943
    Ιδου μερικά αποσπάσματα….

    ””’Υφίστανται από μακρού ένα απέραντο μίσος των Αλβανών εναντίων των Ελλήνων το οποίο μετά το 1940 γνώρισε νέα κλιμάκωση….
    Σε όλες τις περιπτώσεις που έχουν εμφανιστει αντάρτες στην Τσαμουριά ,
    προκειται για Ελληνες…….
    Το σύνολο των ανταρτών σε Αγια Κυριακή και Σουλι ειναι Ελληνες……
    Οι μόνοι που μας υποστηρίζουν στον αγώνα μας εναντίων των Ανταρτων ειναι οι Αλβανοί….
    Κρυσφηγετα ανταρτων εντοπιστηκαν με την βοήθεια Αλβανών και εκκαθαριστηκαν..
    Το Συνταγμά μου και οι Αλβανοι ειχανε διαρκως απώλειες κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων…


    Λίγες μέρες μετά, την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου, μια γερμανική περίπολος έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στο πέρασμα της Σκάλας έξω από την Παραμυθιά.
    Ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες έπεσαν νεκροί.
    Στις 27 Σεπτεμβρίου με διαταγή της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ
    άρχισε η γερμανική επιχείρηση αντιποίνων με στόχο τα μεγαλύτερα χωριά βόρεια της Παραμυθιάς…..
    Στην επιχείρηση αυτή δίπλα στους Γερμανούς , συμμετείχαν και τμήματα Αλβανοτσάμηδων.

    Το ίδιο βράδυ ο 1ος λόχος του 54ουσυντάγματος μηχανικού του γερμανικού στρατού ανέφερε στην εκθεσή του :
    «24 νεκροί συμμορίτες, 8 τραυματίες, υπολογίζονται άλλες 15-20 απώλειες.
    Πυρπολήθηκαν τα ακόλουθα χωριά: Σέλλιανη, Σεμέλικα, Ελευθεροχώρι.
    Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος και 150 Αλβανοί που τα πήγαν πολύ καλά».
    [Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, «Αιματοβαμένο Εντελβάις – Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού ]

  7. AλβανοΤσιάμηδες και μαρτυριες

    ”’Ντύνονται με μεγαλοπρεπές τρόπο, τα ρούχα τους είναι καλυμμένα με χρυσές δαντέλες και κεντήματα, και φέρουν όπλα …..””'[Ο Σκοτσέζος διπλωμάτης και περιηγητής, James Henry Skene (1812-1886), ]

    »Οι Τσαμηδες ειναι πανοπλοι με πολυτιμα οπλα»[Βολντκαμφ]

    O Valentine Chirol επισκέφτηκε τη γειτονική Μαζαρακιά (Mazrrek) και λέει αναφορικά …”’Αρκετές εκατοντάδες ορεσίβιοι των οποίων η τάξη και το κύρος θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό μόνο από τα έξοχα πουκάμισα, από τα λαμπερά σακάκια ή από τις μεγάλες τους ζώνες απ’ όπου κρέμονταν πιστόλια και στιλέτα σε αριθμούς δύσκολο να υπολογιστούν.» (Valentine Chirol, Twixt Greek and Turk, Edinburgh and London, (W. Blackwood & sons), 1881, p. 237;)

    ””Οι Τσάμηδες ήταν αποφασισμένοι να πολεμίσουν μέχρι την τελευταία σταγόνα του αίματος τους για την τιμή της γης που τους είχε δόσει ο Θεός…» (Valentine Chirol, Twixt Greek and Turk, Edinburgh and London, (W. Blackwood & sons), 1881, chapter 18

    ””’Οι Τσάμηδες ….. είναι θρήσκοι, αλαζόνες , δεν φυλάττουσι τόσον τας συμφωνίας και υποσχέσεις, ι` ”'[Περαιβός ,Απομνημονευματα πολεμικά διαφόρων μαχών]

    Οι Οθωμανοι της Τσαμουριας ειναι εις το ακρο θρησκομανεις ,διαφεροντες πολυ των αλλων Οθωμανων»’[Σουλιωτης Κουτσονικας ]

    ””Έχουν μια φήμη για γενναιότητα ….. Οι Τσάμηδες είναι πολύ φανατικοί μουσουλμάνοι της σουννιτικής ομάδας, και ένας δερβίσης θα ρίσκαρε τη ζωή του στην Τσαμουριά. Οι άντρες εδώ είναι άγριοι, υπερβολικά φανατικοί, …..””[Ο Αλσατός στρατιώτης και συγγραφέας, Samson Cerfbeer de Médelsheim (1777-1826)]

    ””Ή επαρχία Μαργαριτών κατοικεϊται κατά τό πλεϊστον ύπό μουσουλαμανικού στοιχείου, τό όποιον χαρακτηρίζεται διά τον άγριον μουσουλμανικόν φανατισμόν του. ….. εγεννήθησαν δε καί εζησανάπομυζώντες τό αίμα τού χριστιανού κολλίγου άνέκαθεν μή εργαζόμενοι,διάγοντες βίον άσωτον είς βάρος των χριστιανών………….φρονώ ομως άδιστάκτως οτι λόγω τού δρασυδείλου χαρακτήρος των, τής έλλείψεως άρκετών πολεμοφοδίων, τού πονηροϋ καί συμφεροντολογικού χαρακτήρος των, …..[ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΥΠΟΔΙΟΙΚΗΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΡΤΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΝ. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΗΠΕΙΡΟΥ, Βασίλειον τής ΕλλάδοςΎποδιοίκησις Μαργαριτών]

    »’Των Τσαμηδων εν γενει ο φανατισμος προς τον ισλαμισμο υπαρχει βαθυτατος , και ο χαρακτηρ αυτων γλισχρος και ψευδεις»’»’ευφυεις και μαχιμοι αλλα και λειαν δυσυποληπτοι και πλεονεκται , ωστε ουτε παρα τοις ομοθρησκοις τoις χαιρουσι τας πιστα δια το γλισχρον και δολιον χαρακτηρα»»”Kρυψίνοες και δυσπιστοι ,φιλεκδικοι κατα πασης προσβοληςη και πειφρονησεως ,ουχι σπανια μετερχοντε την δολοφονια κατα παντος εχθρου”[Αραβαντινος αγωνιστης του 1821]

  8. https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/23152

    Αρβανίτες της Αττικης με αυστηρη ενδογαμία παρολα αυτα εξισου Ελληνες οπως και οι υπολοιποι οπως λεει το τελικο συμπερασμα της διατριβής και τελικά οι θεωρητικες παρατηρήσεις του κ.Μπιρή ηταν τελικα ολοσωστες και με βαση την επιστημη αυτή.

    »Απο τη μελετη των συχνοτητων των αντιγονων των απλοτύπων και του »Δελτα’ του μειζονος συστήματος Ιστοσυμβατοτητας που αποτελει το κατεξοχην συστημα γενετικης ερευνας της ιστοριας των λαων …παρατηρηθηκε αυξημενη συχνοτητα απλοτυπων και Δελτα των Αρβανιτων της Αττικης ιδια περιοπυ με εκεινη των μαρτυρων που χρησιμοποιηθηκαν αλλα και ιδια με οποιεσδηποτε αλλες μελετες εχουν γινει στον ελλαδικό χώρο ..»[Από τα συμπεράσματα της εργασίας ]

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *