Η εποχή της Χιμαίρας: Πολύτιμα σκουπίδια
Δημοσιεύθηκε 24/09/2017 | Από user | Σχολιάστε
Γράφει ο Δημήτρης Θωμάζος
Μόνο για μία και μοναδική φορά θα αναφερθώ στο συγκεκριμένο θέμα γιατί δεν είναι δική μου δουλειά να μιλήσω για το συγκεκριμένο θέμα.
Απλά το συναντώ κάθε … μα κάθε ημέρα που περνάει μπροστά μου και θα το πω με κίνδυνο να ξεφύγω λίγο από τα όριά μου. Όμως πρέπει να ειπωθούν.
Για το όνομα του θεού δώστε την πρέπουσα σημασία στους ανθρώπους τους οποίους νοιάζεστε.
Δεν είναι κάποια γλάστρα , ούτε κάποιο αυτοκίνητο για το οποίο να καμαρώνετε σαν να είναι απόκτημα. Κανένας δεν ανήκει σε κανέναν εάν δεν το αξίζει.
Κρατήστε το ενδιαφέρον ζωντανό και μην το σκοτώνετε στο βωμό της καθημερινότητας και της συνήθειας. Τίποτε μη θεωρείτε δεδομένο.
Ένας άνθρωπος , άντρας η γυναίκα , εάν δεν ακούσει η δεν πάρει αυτά που θέλει από τον συνάνθρωπό του , θα νιώσει γοητευμένος εάν τα ακούσει η τα πάρει από κάποιον τρίτο.
Τότε είναι φανερός και ο κίνδυνος να υποκύψει στις επιθυμίες του.
Ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους που θεωρούμε σημαντικούς στη ζωή μας , όμως σπάνια τους το δείχνουμε. Θεωρούμε δεδομένο ότι το γνωρίζουν.
Δεν είναι πάντα όμως , έτσι ακριβώς.
Συνήθως χάνουμε την αίγλη μας και το πάθος με το πέρασμα του χρόνου , γιατί παύουμε να κάνουμε ότι κάναμε πριν τους θεωρήσουμε «απόκτημα».
Παύουμε να τους διεκδικούμε.
Σε μία εποχή που όλα είναι στον αέρα και το πιο συνηθισμένο που συναντούμε είναι … «ότι δεν μας γεμίζει απόλυτα , το πετάμε άμεσα στα σκουπίδια» … οφείλουμε να προσέχουμε όσα θεωρούμε «ακριβά» και «πολύτιμα» . Ακόμα κι αν πολλές φορές το ξεχνάμε αυτό.
Όσο ο όρος «ελευθερία» μπερδεύεται με την έννοια της «ασυδοσίας» και το … «μια ζωή την έχουμε» … οι άμυνες στέκουν αδύναμες στους πειρασμούς.
Προσπαθώντας να διορθώσουμε λάθη του παρελθόντος και αδικίες , περνάμε σε νέα και χειρότερα λάθη. Είμαστε υπεύθυνοι , λοιπόν , για ότι επακολουθήσει.
Ένας άνθρωπος που δεν πρόκειται να μιλήσει , γιατί έχει να χάσει πολλά , είναι ιδανική περίπτωση , για κάποιους , που εκμεταλλεύονται καταστάσεις για να προσφέρουν στον άνθρωπό σου , αυτό που εσύ ξεχνάς να προσφέρεις.
Θέλω να πιστεύω ότι γίνομαι αντιληπτός.
Έχουμε γεμίσει «επτασφράγιστα μυστικά». Έχουμε ξεμείνει από αντοχές και υπομονή , σε έναν κόσμο που ούτε ακούει , ούτε βλέπει , παρά μόνο ψιθυρίζει άσκοπα ασυναρτησίες … αρκεί να περνάει ο καιρός.
Είναι σαν να είμαστε μόνοι μας , ενώ αυτός που είναι δίπλα μας , είναι σαν να μην υπάρχει μέχρι … να αποχωρίσει.
Δεν είναι λογικό να νιώθεις την έλλειψη , για κάτι , που δεν πρόσεξες ή αγνοούσες την παρουσία του για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Φλερτάρετε με τον άνθρωπο που είστε μια ζωή μαζί , διεκδικήστε τον εκ νέου , και κατακτήστε τον και πάλι. Σίγουρα του έχει λείψει , όπως και σε εσένα.
Διορθώστε ότι δεν δουλεύει , δική σας επιλογή ήταν και ποτέ μην το ξεχνάτε αυτό.
Μην το «πετάτε στα σκουπίδια» γέμισαν οι κάδοι και γεμίσαμε ανθρώπους που παραμονεύουν τα «σκουπίδια» σας για να τα μαζέψουν.
Αυτά τα ολίγα είχα να πω , σαν απλός παρατηρητής και ούτε κατά διάνοια … ειδικός σε αυτόν τον τομέα.
Δημήτρης Θωμάζος
Κατηγορία/ες: Απόψεις, Επικαιρότητα
