Η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ξέμεινε … από στρατηγική!

Share Button

Του Ερρίκου Μητσιώνη , Γραμματέα της Ν.Ε του ΠΑ.ΣΟ.Κ και μέλους της Ν.Ε του ΚΙΝ.ΑΛ Θεσπρωτίας

Οι εκλογές  τέλειωσαν και έβγαλαν μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και μια ισχυρή Κυβέρνηση της Ν.Δ . Εβγαλαν μια αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ βαριά και πολλαπλά  ηττημένη αλλά όχι στρατηγικά  ηττημένη και έβγαλαν και μια ελάσσονα αντιπολίτευση , το ΚΙΝΑΛ που δεν μοιάζει ούτε ισχυρός νικητής , ούτε ηττημένος  με προοπτική .

Η επόμενη  ημέρα της  7ης Ιουλίου 2019  ξημέρωσε με την Ν.Δ  νικήτρια και αυτοδύναμη παράταξη να αναλαμβάνει τα ηνία  της χώρας και τον ΣΥΡΙΖΑ ηττημένο στην αντιπολίτευση αλλά ταυτόχρονα   νικητή στην διαμάχη της πρωτοκαθεδρίας στην έκφραση της Κεντροαριστεράς και σοβαρό πλέον διεκδικητή της ηγεμονίας της.

Πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη στις  ευρωεκλογές  αλλα δεν ηττήθηκε στρατηγικά , ενώ στις  Εθνικές  εκλογές  της  7ης Ιουλίου  ούτε καν συνετρίβη , αντιθέτως όχι μόνο  επιβίωσε αλλά  και ενίσχυσε  τις  δυνάμεις  του σε σχέση με τις  ευρωεκλογές  καταφέρνοντας να ανεβάσει  τα ποσοστά  του από το 24%   των ευρωεκλογών στο  31 %   περίπου των Εθνικών εκλογών , δείχνοντας  απίστευτη πολιτική – εκλογική  αντοχή σε αναντιστοιχία  θάλεγε  κανείς  με την παταγώδη αποτυχία  της  διακυβέρνησής  του. Αντίθετα  η ηγεσία του  ΚΙΝΑΛ παρά  το ότι επένδυσε αρχικά στην στρατηγική ήττα  του ΣΥΡΙΖΑ , στην επιθυμία να γίνει ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων ,  στη συνέχεια στην πολιτική της  τρίτης εντολής , μετά στον επαναπατρισμό των Πασόκων που εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ ,με την αποπομπή Βενιζέλου   και τέλος στην λογική  της  ψήφου ανοχής σε ενδεχόμενη διακυβέρνηση της χώρας από την   Νέα Δημοκρατία , τελικά  δεν της  «βγήκε» και δεν δικαιώθηκε στις εκλογές   τίποτε από όλα αυτά. Τα ασαφή μηνύματα και οι συνεχείς  διαφοροποιήσεις στις  στρατηγικές  της  ηγεσίας  του ΚΙΝΑΛ σε σχέση με την στάση του την επόμενη ημέρα των εκλογών , δημιούργησαν σύγχυση στον λαό και έδειξαν αδυναμία  ξεκάθαρης στρατηγικής  της Κεντροαριστεράς για την επόμενη ημέρα. Αποτέλεσμα ήταν το ΚΙΝΑΛ να επιβιώσει  απλά  της εκλογικής διαδικασίας ανεβάζοντας οριακά τα ποσοστά του σε σχέση με τις Ευρωεκλογές αλλά  αυτό δεν λέγεται ούτε  καταγράφεται  ως  νίκη αλλά  μάλλον ως γλυκιά ήττα ,  έχοντας από τη μια μεριά την γλυκιά  γεύση της  πολιτικής επιβίωσης και όχι κατάρρευσης και από την άλλη  μεριά  την πικρή γεύση της  καταδίκης και απόρριψης των στρατηγικών του αφού δεν κατάφερε να καταστήσει σαφές στον λαό το πολιτικό του  στίγμα ως χώρου και του πολιτικού αυτοπροσδιορισμού του ,καθόσον έδινε  την εντύπωση ότι  παλαντζάρει και προσπαθεί να ισορροπήσει σε δύο  βάρκες ταυτόχρονα.  Από τη μια μεριά  φλέρταρε με την ιδέα  να γίνει ΣΥΡΙΖΑ στη θέση  του ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη δεν απέκλειε  την συμπόρευση με την δεξιά  του Μητσοτάκη εάν η ΝΔ  δεν κατακτούσε  την αυτοδυναμία . Αντι να  επιμείνει από την αρχή στην αυτόνομη πορεία του ΚΙΝΑΛ  , εκφράζοντας  με καθαρότητα τις  διαφορές  τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από την Ν.Δ και κυρίως διαμορφώνοντας  πιο εξειδικευμένα  την πρόταση του Κινήματος για την επόμενη ημέρα  όχι  σε επίπεδο γενικών αρχών αλλά εξειδικευμένων πολιτικών προσαρμοσμένων στα πραγματικά σημερινά δεδομένα με όρους εφαρμοσμένης  πολιτικής  πρακτικής  , αναλώθηκε  στο να  παίζει  συνεχώς  το πολιτικό  κρυφτούλι ανάμεσα στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ , πότε κοιτώντας  προς τα δεξιά και πότε προς τα αριστερά και ποτέ μπροστά.

Οσοι επομένως   μιλούσαμε  στο ΚΙΝΑΛ για στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσαμε  και  θεωρούμε ακόμη ότι  μόνο με έναν στρατηγικά ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε μετεκλογικά  σε  ισότιμη  βάση να γίνει η προσπάθεια να διαμορφωθεί  ο πολιτικός χώρος της Κεντροαριστεράς με πολιτική έκφραση σε ένα  νέο πολιτικό φορέα  της  Σοσιαλδημοκρατίας  στην Ελλάδα  , που θα περιλαμβάνει ενα τμήμα   του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ το ΚΙΔΗΣΟ  και  όλες  τις πολιτικές κινήσεις , εκφράσεις , συλλογικότητες και προσωπικότητες  του χώρου. Η στρατηγική ήττα  του ΣΥΡΙΖΑ  όμως  δεν ήλθε  γιατί …ξέμεινε από στρατηγική  το ΚΙΝΑΛ η μάλλον το ΚΙΝΑΛ δεν έπεισε  για την καθαρότητα των στρατηγικών του και αντι να ξεκαθαρίσει τις  προθέσεις και την στρατηγική του τα θόλωσε προεκλογικά ακόμη περισσότερο. Τελικά  το εκλογικό αποτέλεσμα  δρομολογεί  εξελίξεις  στο χώρο της  Κεντροαριστεράς παρέχοντας  στον Τσίπρα  και στον ΣΥΡΙΖΑ  ένα ανέλπιστο δώρο , την ευκαιρία  να ηγεμονεύσουν από θέση ισχύος στον χώρο , κάτι  που  δεν  πρέπει και δεν μπορούμε  ως  Κίνημα  Αλλαγής να  το επιτρέψουμε. Δεν μπορούμε να έρθουμε  σε αντίθεση με τις Αρχές και τις  αξίες  της  παράταξής μας , δεν μπορούμε να  συνδιαλλαγούμε και μάλιστα από θέση αδυναμίας με τον Τσίπρα και την ομάδα του όταν αυτοί μιλούν από θέση ισχύος και συμπεριφέρονται από θέση ισχύος. Δεν μπορούμε  να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε  τον καιροσκοπισμό, τον κυνισμό και τη χυδαιότητα  του ΣΥΡΙΖΑ να  κυριαρχεί στο δημόσιο βίο, τροφοδοτώντας  την ανυποληψία και απειλώντας  να σαρώσει  ό,τι έχει απομείνει απ´ την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα και στους θεσμούς της χώρας.

Δεν μπορούμε και δεν έχουμε  το δικαίωμα  ως χώρος να μπούμε  σε μια διαδικασία  στημένου από την αρχή και από θέση ισχύος  πολιτικού διαλόγου  με τον ΣΥΡΙΖΑ και να  καταπιούμε αμάσητα όλα όσα μας χωρίζουν πολιτικά και κοινωνικά από αυτόν.

Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει  δεξιά αλλά και δεν πρέπει να ξεχάσει τι σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ ιδίως  τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε το άλλοθι  της  πολιτικής  του επιβίωσης που δεν είναι άλλο από την ηγεμονία της  Δημοκρατικής Παράταξης.

Όμως ο λαός  δεν ξεχνά , εμείς δεν ξεχνάμε :

Την μεγάλη  ζημιά που έκαμε το τσουνάμι του ασύστολου λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ ,καθώς συντονίστηκε με το τσουνάμι της οικονομικής κρίσης.   Από την μια, έσπειρε την απογοήτευση , οδηγώντας από διάψευση σε διάψευση. Και από την άλλη, επιδόθηκε και σε μια πρωτοφανή κι ανιστόρητη προσπάθεια συκοφάντησης κι απαξίωσης των κατακτήσεων όλης της μεταπολίτευσης.

Όλες αυτές οι κατακτήσεις όμως, ήταν λαϊκές κατακτήσεις, γιατί κερδήθηκαν με μια πρωτόγνωρη λαϊκή κινητοποίηση και συμμετοχή .

Η  περίοδος της μεταπολίτευσης  καταγράφηκε στη συνείδηση των πολιτών ως περίοδος μεγάλων αλλαγών κι ανατροπών. Ως περίοδος νίκης των λαϊκών στρωμάτων, ιδίως αυτών που ήταν στο περιθώριο του μετεμφυλιακού κράτους, των αδύναμων, των ” μη εχόντων και μη κατεχόντων”. Καταγράφηκε ως περίοδος προόδου κι ευημερίας ,ως τα καλύτερα χρόνια τους. Και οι αγώνες που δίνονται και κερδίζονται, περνούν στη συλλογική συνείδηση ως ατομικές και συλλογικές νίκες   και αποκρυσταλλώνονται ως συλλογική αυτοπεποίθηση και ως βάσιμη προσδοκία για το μέλλον. Αλλά και ως παρακαταθήκη.

Όταν, όμως, στην απογοήτευση απ’  τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων και τις συνεχείς διαψεύσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να προσθέσει  και την απαξίωση μιας ιστορικής περιόδου που έχει καταγραφεί θετικά στη συλλογική συνείδηση, τί μένει άραγε όρθιο ; Πού θα ακουμπήσει η αυτοπεποίθηση και η ελπίδα των πολιτών για ένα καλύτερο αύριο; Πώς θα πεισθούν οι πολίτες;  πως θα εμψυχωθούν ;  πώς θα κινητοποιηθούν σε μια νέα συλλογική προσπάθεια;  πως θα  βγει η χώρα απ´ την κινούμενη άμμο ,όπου έχει πέσει τα τελευταία χρόνια;

Τα ερωτήματα είναι καίρια και την απάντησή  τους δεν μπορεί να την δώσει κανείς  από θέση ηγεμονίας.

Αλλά γιατί, άραγε, αυτή η επίμονη επιχείρηση απαξίωσης της μεταπολιτευτικής περιόδου;

Επειδή ο κύριος στόχος ήταν και είναι το ΠΑΣΟΚ ,που κυριάρχησε αυτή την περίοδο.

Και είναι κοινός στόχος και των δυο πλευρών :

Της  Ν.Δ, γιατί το θεωρούσε πάντα τον ιδεολογικό και πολιτικό της αντίπαλο, που ανέτρεψε όλα τα δεδομένα του μεταπολεμικού και μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς και έφερε με ορμή στο προσκήνιο το λαϊκό παράγοντα, συνομιλητή και συμμέτοχο στο κύμα των θεσμικών και δημοκρατικών κατακτήσεων.

Του  ΣΥΡΙΖΑ, από αδυναμία να αντιπαραθέσει ο ίδιος  ένα λόγο πειστικό στα λαϊκά κεκτημένα αυτής της περιόδου και να συγκρίνει το δικό του κυβερνητικό αποτύπωμα ,με το  ιστορικό αποτύπωμα της πραγματικά πρώτη φορά Αριστεράς του ΠΑΣΟΚ .

Κι ακόμη  γιατί ο ίδιος ο Σύριζα, δεν ήταν και δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει ένα λαϊκό κίνημα, πολύ  δε περισσότερο ,ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα όπως ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Παρά τη μεταξύ τους αντιπαλότητα, κινούνται συστηματικά και με κοινό συμφέρον ενάντια στο ΠΑΣΟΚ και στο Κίνημα Αλλαγής.

Αλλά δε μπορούν . Απέτυχαν. Απέτυχαν, γιατί το ΠΑΣΟΚ άντεξε.
Άντεξε, γιατί  είναι βαθειά ριζωμένο στη λαϊκή μνήμη και στη συλλογική μας συνείδηση.

Γιατί είναι το λαϊκό κίνημα που ταυτίστηκε με λαϊκές κατακτήσεις σε θεμελιώδη αιτούμενα :τον γνήσιο πατριωτισμό, την εθνική συμφιλίωση, την κατοχύρωση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών, τα κοινωνικά δικαιώματα ,το κοινωνικό κράτος ,την κοινωνική δικαιοσύνη.

Γιατί έδωσε περηφάνια κι αυτοπεποίθηση στην Ελλάδα των αδύναμων, των παραγκωνισμένων, των κατατρεγμένων. Τους άνοιξε δρόμους κοινωνικής κινητικότητας, τους έφερε στα κέντρα των αποφάσεων, τους έδωσε ευκαιρίες και στηρίγματα.   Συγκρότησε,  έτσι, τα μεσαία και μικρομεσαία στρώματα- αυτούς που η  κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ  θεωρούσε  “έχοντες και κατέχοντες” και τους ισοπέδωσε .

Για να πλήξουν το ΠΑΣΟΚ, δεν αντιπαρατίθενται σε κάποιες κεντρικές πολιτικές επιλογές του, όπου  θα μπορούσαν να καταλογίσουν λάθη και παραλείψεις, .όπως κατά τη γνώμη μου, η έλλειψη μέριμνας για να οργανωθεί ένα κράτος ποιό σοβαρό και πιο αποτελεσματικό, με καθαρούς κανόνες που να ισχύουν για όλους – δυνατούς κι αδύναμους – με περισσότερη διαφάνεια και περισσότερη αξιοκρατία.
Αλλά πώς να ασκήσουν τέτοια κριτική, η ΝΔ και ο Σύριζα,  όταν η κυβερνητική πολιτική και των δυο σ´ αυτόν τον τομέα ήταν και είναι τραγική ; Το ζήσαμε και το ζούμε…

Εκείνο που αξιοποιήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι περιπτώσεις ελάχιστων μεμονωμένων στελεχών, που δε σεβάστηκαν το λαό που τους τίμησε με την ψήφο του ,που ατίμασαν την τιμή που τους έγινε και αξιοποίησαν την εξουσία που τους δόθηκε δια ίδιον όφελος.

Αλλά αυτά είναι ελάχιστα, μεμονωμένα στελέχη, σε μια μακρά διαδρομή τριών -τεσσάρων δεκαετιών, στην οποία χιλιάδες άξια στελέχη έδωσαν τα πιο φωτεινά και τα πιο δημιουργικά τους χρόνια ,στη συλλογική προσπάθεια της μεγάλης Αλλαγής και του εκσυγχρονισμού της χώρας.

Το να προσπαθείς να απαξιώσεις συνολικά την προσφορά τους με λογικές συλλογικής ευθύνης, είναι ηθικά ανέντιμο, ιδεολογικά φασιστικό και πολιτικά μπούμερανγκ . Αυτό έπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την διάρκεια της Κυβερνητικής  του θητείας και αυτό θα υποστούν και τα στελέχη του μετά  την ήττα.

Λοιπόν , τώρα που τα είδαμε όλα, τώρα που τους γνωρίσαμε όλους στην πράξη, τώρα που έχουμε ανάγλυφο το αποτύπωμα και της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που μιλάει το βίωμα και όχι το παραμύθι ,τώρα είναι που αναδεικνύεται και η αντοχή των βιωμάτων και της ιστορικής μνήμης των περιόδων της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή ,ακριβώς ,η ζωντανή μνήμη,  αυτή η ιστορική παρακαταθήκη, μπορεί να γίνει το σταθερό έδαφος για να στηριχτεί μια νέα συλλογική αυτοπεποίθηση, να πατήσει η αισιοδοξία και η πίστη για καλύτερες μέρες, για μια νέα προσπάθεια, για μια νέα μεγάλη Αλλαγή.

Όχι για να γυρίσουμε πίσω, αλλά για να κάνουμε στέρεα βήματα μπροστά.
Όχι για να δικαιώσουμε το παρελθόν, αλλά για να διεκδικήσουμε το μέλλον.
Εμείς στο ΠΑΣΟΚ και στο Κίνημα Αλλαγής,  θεωρούμε φίλους, συναγωνιστές και συντρόφους μας όλους όσους βρεθήκαμε σε κοινούς αγώνες σ´ αυτή τη μακρά πορεία, έστω κι αν τα τελευταία δύσκολα  χρόνια βρεθήκαμε σε διαφορετικούς δρόμους.
Τις γέφυρες τις έχουμε κόψει μόνο με όσους, λίγους κι επώνυμους, έχουν εξαντλήσει όλη την κλίμακα του ευτελισμού : απ´ το χυδαίο καιροσκοπισμό, στον ξετσίπωτο γενιτσαρισμό εντός του ΣΥΡΙΖΑ ή εντός της Νέας Δημοκρατίας .

Σήμερα ας  αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του εκλογικού αποτελέσματος  και όλοι μαζί ας  αποδεχθούμε την συλλογική ευθύνη που μας  υποχρεώνει να  καλέσουμε την  ηγεσία  να πάρει γρήγορα πρωτοβουλίες  για  την  αυτόνομη  πορεία  μας  που θα οδηγήσει μέσα  από Συλλογικές  διαδικασίες  και αποφάσεις  των Πολιτικών μας  οργάνων στην διαμόρφωση από «μηδενική βάση» του πρώτου ενιαίου  Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος   στην Ελλάδα και στην οργάνωσή του με όρους  κοινωνικού  κινήματος, με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των κομμάτων , κινημάτων και συλλογικοτήτων του χώρου   – και ενσωμάτωσή τους σε αυτό –  που αυτή την στιγμή κινούνται και υπάρχουν εντός και εκτός του Κινήματος Αλλαγής. Ένα νέο σύγχρονο  ανοικτό Δημοκρατικό κόμμα , με νέους ανθρώπους , με κοινωνική οργάνωση και αναφορά , με σεβασμό στις  συλλογικές  διαδικασίες και στις αποφάσεις  των οργάνων με σεβασμό στην αρχή της πλειοψηφίας αλλά και με  σεβασμό στην διαφορετική άποψη και θέση , που θα κινείται στον κεντροαριστερό  χώρο της  πολιτικής  γεωγραφίας και θα  διέπεται από τις  αρχές του Φιλελευθερισμού και της  Σοσιαλδημοκρατίας . Αυτό εξάλλου ήταν πάντα το ζητούμενο της  νέας εποχής.

Και το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές και ξεκάθαρο  προς κάθε κατεύθυνση  : Αυτόνομη πορεία με όσους  θέλουν και μπορούν . Να ξέρουν καλά οι πολιτικοί μας αντίπαλοι και οι άσπονδοι φίλοι μας, ότι “τη μοίρα μας δε θα την πει και δεν θα την ορίσει  κανένας, τη μοίρα μας θα την ορίσουμε  εμείς…!!!” Το σύνθημά μας να είναι ένα :

 

« ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΑ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ … ΜΠΡΟΣΤΑ ! »

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *