Φεγγάρι μου λαμπρό

Share Button

Φεγγάρι μου, πλουμιστό κι ολόγιομο,

πάνω στον αστροφωτισμένο ουρανό,
δείχνεις ότι γελάς με το ένα βλέμμα σου,
μα το άλλο βλέμμα σου, είναι θολό.
Σαν τί να βλέπεις φεγγαράκι μου
κι είναι το βλέμμα σου θολό;
Βλέπω τη γη, γι αυτό και χαίρομαι,
τη βλέπω και μελαγχολώ.
Βλέπω τη θάλασσα με τα παιχνίδια της,
θωρώ τους κάμπους της και τα βουνά,
λίμνες, ποτάμια κι αγριολούλουδα,
μ αρώματα μεθυστικά.
Βλέπω και τους ανθρώπους γύρω τους,
να τρέχουν , ν αγαπάνε, να πονούν,
μα όλα όσα η πλάση τους εχάρισε,
φοβάμαι, κάποιοι δεν τα εκτιμούν.
Και τα βρωμίζουν και καταστρέφουν άκαρδα,
κάθε ωραίο και καλό,
σαν να μην ξέρουν πως δουλεύουν δυστυχώς,
για το δικό τους το κακό.
Γιατί η φύση, που κακοποιούν,
θα έρθει στιγμή να επαναστατήσει
και τότε αλίμονο σ όλους αυτούς,
που θα βρεθούν σ αυτή την κρίση.
Σκύψτε λοιπόν μπροστά στη γη σας
και αγαπήστε την ειλικρινά,
να διορθώσετε όσα κάνατε,
να σταματήσει αυτή η συμφορά.
Μη σκέφτεστε κοντόφθαλμα κι εφήμερα,
μόνο το σήμερα, την <<τσέπη>>τη δικιά σας,
γιατί έχετε παιδιά αθώα κι ανήμπορα,
που θα πληρώσουν την αποκοτιά σας.
Σ ευχαριστώ φεγγάρι μου λαμπρό,
γι αυτά που είδα στο βλέμμα το θολό,
μακάρι όλοι οι άνθρωποι να τα σκεφτούν
και ν αποκτήσουν κάποτε μυαλό.-
Ηγουμενίτσα 13 – 1 – 2020
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα

1 response on Φεγγάρι μου λαμπρό

  1. Πάντα τέτοια, προχώρα και στα καλύτερα. Συνέχισε να γράφεις και να προσφέρεις χαρά με τα ποιήματά σε όλους όσους την χρειάζονται.
    Με συγγενική εκτίμηση
    Λεωνίδας

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *