Η Αριστερά προ των πυλών! Υπάρχει ανάγκη συμβιβασμού;
Δημοσιεύθηκε 18/01/2015 | Από user | Σχολιάστε
Του Σπύρου Μητσέλου
Μέλος Γραμ. Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
Γραμ. ΕΛΜΕ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
Ενώπιον της Ιστορίας βρίσκεται η Αριστερά στη χώρα μας, καθώς τα απελπισμένα από την κρίση στρώματα της ελληνικής κοινωνίας ετοιμάζονται να την ανυψώσουν στην κυβερνητική εξουσία. Επτά δεκαετίες ύστερα από το έπος της Αντίστασης και την τραγωδία του Εμφυλίου η Αριστερά διεκδικεί – με διαφορετικούς αυτήν την φορά όρους – την πολιτική ηγεμονία και την αυτοδύναμη άσκηση της εξουσίας. Η πρόκληση είναι ιστορικής σημασίας και υπερβαίνει ενδοαριστερές διαφωνίες και σκοπιμότητες. Στις εκλογές της επόμενης Κυριακής η Αριστερά (ξανα)γράφει την ιστορία.
Η « ελληνική ανταρσία » ξεδιπλώνεται
Αυτή η δυναμική της Αριστεράς στην Ελλάδα – και ο κίνδυνος μετάδοσής της « ελληνικής ανταρσίας » σε άλλες χώρες του Νότου – προκαλεί στο ευρωπαϊκό κατεστημένο τις πρώτες ρωγμές που εκφράζονται με τις αντικρουόμενες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων για τον τρόπο αντιμετώπισής της μελλοντικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη η βεβαιότητα της εκλογικής νίκης της Αριστεράς μεταφέρει σύγχυση στο εσωτερικό μνημονιακό μέτωπο, προκαλεί αλλαγές στάσης (π.χ. Συγκρότημα ΔΟΛ) και ακυρώνει την κυβερνητική προεκλογική στρατηγική του φόβου, η οποία εκπίπτει σε γραφικότητες. Τέλος, οδηγεί στη διάσπαση και την απαξίωση το χώρο της λεγόμενης « κεντροαριστεράς ». Η « μεγάλη φυγή » των ψηφοφόρων της προς την Αριστερά θα ολοκληρώσει τη νίκη της τελευταίας με την κατάκτηση της αυτοδυναμίας.
Καλούν την Αριστερά να αυτοκτονήσει
Την εφιαλτική – για την εγχώρια οικονομική και πολιτική ελίτ – προοπτική μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να αποτρέψουν προβάλλοντας ψευτοιδεολογήματα περί « εθνικής συνεννόησης » καλώντας την Αριστερά να αυτοκτονήσει συνεργαζόμενη με αυτούς που οδήγησαν την κοινωνία στον αφανισμό και το έθνος στην ταπείνωση. Όλοι αυτοί της λεγόμενης « κεντροαριστεράς » με μεταμφίεση ή χωρίς –« Ελιές», «Ποτάμια», «Γέφυρες» , «Λίμνες», «Βουνά»– στην κρίσιμη επιλογή για το χρέος αποδεικνύνοται το συνεπές στήριγμα της συστημικής πολιτικής και αποκαλύπτουν την «πολύχρωμη» μονοχρωμία του μνημονιακού μπλοκ, τόσο μονότονη όσο και επικίνδυνη. Όλοι αυτοί –εξαρτημένοι από τη νομή της εξουσίας– κάτω από τον χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο τίτλο της «κεντροαριστεράς», περιμένουν από την Αριστερά να αλλάξει και να ενσωματωθεί, ώστε να συνεργαστούν με αυτήν χωρίς πρόβλημα.
Η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αλαζονεία, αλλά πολιτική αναγκαιότητα
Έξάλλου, το μέτωπο της μνημονιακής ανατροπής δε θα προέλθει από αμφίβολης αξιοπιστίας κοινοβουλευτικές συνεννοήσεις με δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ. Το μέτωπο είναι ο ίδος ο ΣΥΡΙΖΑ, κοντά στον οποίο συσπειρώνονται οι αντιμνημονιακές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αναζητούν τη δραπέτευση από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας και της φτώχειας και την ανάκτηση της Δημοκρατίας και της Αξιοπρέπειας. Πάνω σε αυτούς τους ελάχιστες πυλώνες οικοδομήθηκε εδώ και τέσσερα χρόνια η εκλογική γιγάντωση και η κοινωνική εδραίωση του ΣΥΡΙΖΑ. Λαμβάνοντας υπόψη την αυτοπαγίδευση και την εσωστρέφεια του ΚΚΕ τα λαϊκά στρώματα συσπειρώθηκαν γύρω από τη μόνη – εναλλακτική απέναντι στην μνημονιακή λογική – πρόταση εξουσίας, την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Μια κυβερνητική συνεργασία με φιλομνημονιακές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ, ΠΟΤΑΜΙ) θα συνεπαγόταν τη συνεχή εσω – υπονόμευση μιας αντιμνημονιακής κυβέρνησης, θα στραγγάλιζε κάθε ριζοσπαστικό βήμα και θα επέφερε την απογοήτευση και την αποστράτευση των πιο μαχητικών τμημάτων της Αριστεράς. Όταν η κοινωνία διώχνει τους Σαμαροβενιζέλους από την πόρτα, δεν υπάρχει κανένας λόγος η Αριστερλά να τους ξαναβάλει από το παράθυρο. Ας μην περιμένει κανείς από την Αριστερά να αυτοκτονήσει και να υπονομεύσει με τα ίδια της τα χέρια την ελπίδα για την αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας.
Το τιτάνιο έργο της εθνικής ανασυγκρότησης δεν μπορεί να είναι υπόθεση των χρεοκοπημένων μνημονιακών ηγεσιών αλλά της Αριστεράς, η οποία έχει και το ηθικό πλεονέκτημα και τις κοινωνικές δυνάμεις για να το υλοποιήσει.
Κατηγορία/ες: Απόψεις
