Η Κύπρος είναι ξεχωριστό κράτος, αλλά οι Κύπριοι είναι αδέλφια μας…
Δημοσιεύθηκε 10/10/2020 | Από user | Σχολιάστε
Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος
Αυτές τις δύσκολες στιγμές για τον Ελληνισμό της Κύπρου, όπου οι Τούρκοι, όχι μόνο κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου, αλλά και με ακατανόητο θράσος και με απερίγραπτο κυνισμό, επιχειρούν, μαζί με όλα τα άλλα, να επεκτείνουν επί της ουσίας στην Αμμόχωστο τον παράνομο εποικισμό, οι Έλληνες δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Κύπρος είναι μεν ξεχωριστό κράτος, είναι, όμως, Ελληνισμός. Και οι Κύπριοι είναι αδέλφια μας.
Στο διάβα της σύγχρονης ιστορίας μπορεί η Ελλάδα να διέπραξε σφάλματα σε βάρος της Κύπρου, που εκμεταλλεύτηκαν οι δυνατοί αυτού του κόσμου για να προκαλέσουν διχοτόμηση του νησιού.
Μπορεί κάποιοι Κύπριοι να αισθάνονται απογοητευμένοι από την Ελλάδα, να την κατηγορούν, όχι αδικαιολόγητα, για λάθη και παραλείψεις, ωστόσο ξέρουν ότι στις φλέβες τους τρέχει αίμα ελληνικό.
Ρωτήσαμε πρόσφατα έναν Ελλαδίτη φίλο μας, που εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Κύπρο, τι κατάλαβε ότι αισθάνονται οι κάτοικοι της Κύπρου για τους κατοίκους της Ελλάδας και μας απάντησε:
“Εκ πρώτης όψεως φαίνονται αδιάφοροι και ζουν στους δικούς τους ρυθμούς, ωστόσο είναι συνειδητοποιημένοι ότι είναι φορείς της ίδιας φυλής, του ίδιου πολιτισμού, της ίδιας γλώσσας, της ίδιας θρησκείας με τους Έλληνες”.
Η κατάσταση δεν έπαψε ποτέ να είναι κρίσιμη στην Κύπρο, παρά τις κατά καιρούς διπλωματικές προσπάθειες για εξεύρεση συμβιβασμού, αφού ο κοινός εχθρός Ελλάδας και Κύπρου, η Τουρκία που κατέχει το μισό νησί με εισβολή, για την οποία έχουν μέγιστες ευθύνες και το τότε δικτατορικό καθεστώς στην Ελλάδα και ο ξένος παράγοντας, συνεχίζει όχι μόνο να είναι αμετανόητη, αλλά να έχει και νέες κατακτητικές βλέψεις.
Τούτη την ώρα Ελλάδα και Κύπρος, οφείλουν να παραμερίσουν τις όποιες τυχόν διαφωνίες και διαφορετικές στρατηγικές και να πορευτούν δυναμικά με κοινή φωνή και με κοινή γραμμή. Η μία προς την άλλη.
Το οφείλουν και το οφείλουμε όλοι μας προς τα νεκρά παλικάρια της Κύπρου, προς τους αγνοούμενους, προς τις μανάδες τους, προς την ιστορία των Ελλήνων.
Για να βγει μια ακτίνα ελπίδας στα συντρίμμια, που δημιούργησαν οι Τούρκοι, στον τραγικό χορό και στο σταυρό της προσφυγιάς των Κυπρίων στον ίδιο τους τον τόπο, στο γολγοθά και στο αίμα των θυμάτων, στην καθολική εγκατάλειψη από τις “μεγάλες δυνάμεις”.
Αλλά και να υψωθεί ένα απαραίτητο ενιαίο και ισχυρό μέτωπο απέναντι στις ανεξέλεγκτες προκλήσεις της Τουρκίας σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου.
Τα συνθήματα “Δεν Ξεχνώ”, “Δώστε μας πίσω την Αμμόχωστο”, που ακούγονται αυτές τις ημέρες και πάλι στην Κύπρο, φέρνουν στο μυαλό μας και στην καρδιά μας τη συμφορά και τον πόνο και το ξεκλήρισμα και την τραγωδία του Κυπριακού Ελληνισμού 46 χρόνια τώρα.
Η βαρβαρότητα από την αντικρυνή Ανατολή, δείχνει μέχρι σήμερα την απανθρωπιά και τη σκληρότητα, που μετατράπηκε σε κτηνωδία, των εισβολέων.
Και, δυστυχώς, αυτή η βαρβαρότητα, συνεχίζεται… Δεν σταματάει…
Δεν υπάρχει κάποιος πια, που να μην έχει πειστεί για τις πραγματικές επιδιώξεις της Τουρκίας και τους προσανατολισμούς της.
Ισχύει διαχρονικά αυτό, που είχε πει πριν πολλά χρόνια ο τότε Επίτροπος της ΕΟΚ για τη Μεσογειακή Πολιτική Σεϋσσόν πως ό,τι και αν γίνει οι Τούρκοι δεν αλλάζουν, Τούρκοι μένουν.
Επίσης από το παρελθόν έρχονται για νας μας προσγειώσουν στη σημερινή θλιβερή πραγματικότητα και για να την αναδείξουν, τα συγκλονιστικά λόγια μιας Κύπριας μάνας: “Γιατί δεν μου δίνουν πίσω το παιδί μου, γιατί δεν μου λέγουν τι συνέβη στο παιδί μου; Μανάδες, που νιώθετε τη θλίψη μου, αγωνιστείτε μαζί μου, νιώστε το μαρτύριο της πληγωμένης μου καρδιάς, φέρτε τον εαυτό σας στη δική μου θέση”.
Αυτό είναι το χρέος της Ελλάδας προς τη μαρτυρική Κύπρο: Να αγωνιστεί μαζί της, με επαγρύπνηση και εθνική αυτοσυνειδησία.
Ας σμίξουμε Ελλαδίτες και Κύπριοι της ψυχής μας τη φλόγα, για να ακουστεί παντού, όσο πιο δυνατά γίνεται, ότι ο Έλληνας της Κύπρου δεν ξεχνά τη λεηλατημένη γη του. Δεν απεμπολεί τα πατρογονικά του δικαιώματα. Δεν βαυκαλίζεται με νόθες λύσεις. Δεν στέκεται σε “πράσινες γραμμές”, που του τις επέβαλαν εκβιαστικά οι ισχυροί της γης. Δεν κάνει πίσω στον δίκαιο αγώνα.
ΠΗΓΗ: www.protothema.gr
Κατηγορία/ες: Απόψεις, Επικαιρότητα
