Το πήραμε το μάθημά μας;

Share Button

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος

Το 2021 ήρθε… Και η ζωή συνεχίζεται. Ναι, συνεχίζεται, παρά το απλωμένο αίσθημα μελαγχολίας.

Τα φαινόμενα, όμως, της εποχής επιβεβαιώνουν την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε το νόημα της ζωής, ώστε να καταλάβουμε την αξία της και να τη ζήσουμε.

Η ζωή συνεχίζεται και όσοι έχουν την ευθύνη, σ΄ όλους τους τομείς, δεν πρέπει να αποδειχθούν ανίκανοι να δράσουν αποτελεσματικά.

Γιατί διαφορετικά το μήνυμα-σύνθημα, η ζωή συνεχίζεται, δεν θα φθάσει από τον πομπό στο δέκτη.

Τι είχαμε πει και τι είχαμε ακούσει στις αρχές του 2020; Καλή χρονιά. Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος! Τα ίδια και στις αρχές του 2021.

Όμορφες, που είναι, στ’ αλήθεια, οι πρωτοχρονιάτικες ευχές, έλα, όμως, που συνήθως μένουν μόνο ευχές.

Ωστόσο μέσα από αυτές ζούμε τη λαχτάρα του αύριο και τρεφόμαστε με ελπίδες και όνειρα, που κάποιες φορές καταντάνε εφιάλτης.

Το 2020 για πολλούς, ούτε ευτυχισμένο ήταν, ούτε καλή χρονιά ήταν.

Δεν πρόκειται να ξεχαστεί εύκολα, γιατί ο κορωνοϊός και η πρωτόγνωρη για τις σύγχρονες γενιές κατάσταση, που προέκυψε, άφησε και αφήνει πολλές πληγές.

Επιπλέον οικονομική ασφυξία απειλεί άτομα, οικογένειες και κοινωνικές ομάδες, και το ζητούμενο είναι να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος να ελεγχθούν τα πράγματα, ώστε να μη γίνουν ανεξέλεγκτα.

Στο μεταξύ οι τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδας κορυφώθηκαν και είναι σίγουρο ότι οι Τούρκοι, δηλαδή ο Ερντογάν, θα επανέλθουν με τους παραλογισμούς τους.

Παράλληλα το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι σε εκκρεμότητα, αν και έχει σημειώσει σε σχέση με το παρελθόν αισθητή βελτίωση.

Εξάλλου παρατηρείται και μια υποβόσκουσα ηθική κοινωνική κατρακύλα, που χρειάζεται ανάσχεση.

Αλλά το μεγάλο ζήτημα και για τη χώρα μας το 2020, που ουσιαστικά άλλαξε τη ζωή μας και δοκιμάζει τα όριά μας, όπως και να το δει κανείς, ήταν και εξακολουθεί να είναι ο κορωνοϊός.

Όσο και αν του φωνάξαμε «You are not welcome» (“δεν είσαι καλοδεχούμενος”), μπήκε σαν σίφουνας στη ζήση μας και αποκάλυψε τα πολλά κενά μέσα μας και γύρω μας.

Βέβαια οι πανδημίες έρχονται και παρέρχονται και οι οφθαλμοί όλων, πολιτικών και πολιτών, πρέπει να είναι στραμμένοι στην επόμενη ημέρα, στο επόμενο βήμα, όχι με στόχο απλά την” κανονικότητα”, αλλά την αναδημιουργία.

Γιατί αυτό, που βαφτίσαμε ως “κανονικότητα”, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας και στο τι μας βολεύει, να μην είναι και τόσο “κανονικότητα”.

Ο κορωνοϊός ξεκίνησε, σύμφωνα, τουλάχιστον με όσα γνωρίζουμε, στο μέλλον ενδέχεται να αποκαλυφθούν και άλλα πράγματα, στα τέλη Δεκεμβρίου από την Κίνα και εξαπλώθηκε σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, επηρεάζοντας και ανατρέποντας δραματικά την καθημερινότητα.

Στην Ελλάδα το πρώτο κρούσμα καταγράφηκε επίσημα στη Θεσσαλονίκη, στις 26 Φεβρουαρίου του 2020.

Οι μουρμούρες για τους χειρισμούς των υπευθύνων στο καυτό αυτό θέμα, οι υπερβολικές και φανταστικές απόψεις περί ανύπαρκτου ιού, οι ενστάσεις για τις παρενέργειες των εμβολίων, οι οποίες κατέρρευσαν κατά την έναρξη του εμβολιασμού, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

Αυτό, που προέχει, είναι τη νέα χρονιά να σταματήσει, με καθοριστικό παράγοντα τον εμβολιασμό, η επέλαση του ιού, που οδηγεί χιλιάδες ασθενείς, στο θάνατο.

Αλλά οδηγεί και και τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους στην απόγνωση, μαζί και όλο το φάσμα της κοινωνίας και ειδικά τους νέους, στην απογοήτευση, καθώς η οικονομική στενότητα είναι ορατή από τα αναγκαία και επιβεβλημένα σκληρά περιοριστικά μέτρα για την ανάσχεσή του…

Ωστόσο ο κορωνοϊός τράβηξε το σεντόνι και φανερώθηκε η “γύμνια” μας σε πολλούς τομείς.

Αυτή η “γύμνια”, για την οποία κανείς δεν φταίει και όλοι φταίμε (όχι, βέβαια, με το ίδιο μερίδιο ευθύνης), έχει διαχρονική προέλευση και πολλές αιτίες, αλλά επιτέλους, κάποτε πρέπει να μην υπάρχει.

Το να φορτώνουν τις ευθύνες οι πολιτικοί και οι πολίτες ο ένας στον άλλον, ούτε άκρη βγαίνει, ούτε προοπτική θεμελιώνεται.

Και, δυστυχώς η “γύμνια” δεν είναι τωρινή, δεν είναι μόνο στην κρατική δομή, δεν είναι μόνο στην κοινωνία, δεν είναι μόνο στην υγεία, δεν είναι μόνο στην παιδεία, δεν είναι μόνο στην οικονομία, αλλά είναι και στην ψυχή του καθενός, σ’ εμένα, σ’ εσένα, σ’ εσάς.

Το 2021 είναι μια καλή ευκαιρία, έχοντας πάρει το μάθημά μας, αν, φυσικά το πήραμε, να κάνουμε μια καινούργια αρχή, ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα.

Χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς ιδεοληψίες, χωρίς συμφέροντα, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς μικροϋπολογισμούς, χωρίς τακτικισμούς, χωρίς αυταπάτες, χωρίς ψεύτικες προσδοκίες, με καθαρότητα διάθεσης και πράξεων, ώστε, όχι μόνο να προχωρούμε σταθερά μπροστά, χωρίς πισογυρίσματα.

Και κάθε φορά, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε το απευκταίο, το αναπότρεπτο, το τραγικό, σ’ όλα τα επίπεδα, να αντέχουμε και να νικάμε, κόντρα σε κάθε αντιξοότητα ή κίνδυνο.

Ο κάθε χρόνος, που έρχεται είναι νέος, όχι λόγω της αλλαγής ενός αριθμού με άλλον, του 0 με το 1 και γίνεται το 2020, 2021! Γιατί έτσι όλα παλαιά, παμπάλαια είναι. Με την ίδια μορφή, την ίδια τάξη και κίνηση, την ίδια πορεία και κατάληξη. Ανατολή και Δύση. Άνθηση και μαρασμός. Νεότητα και γηρατειά. Ζωή και θάνατος. 365 ημέρες και τέσσερις εποχές…

Αλλά είναι νέος ο κάθε χρόνος, αν φέρει κάτι άλλο σε σχέση με τον προηγούμενο. Αν το 2021 το περάσουμε διαφορετικά και καλύτερα από το 2020, τότε θα έχουμε λόγο να πούμε ότι πράγματι νέο είναι το 2021.

Τούτο σημαίνει πως το καινούργιο του κάθε χρόνου, βρίσκεται στα χέρια, στη διάθεση και την εξουσία των ανθρώπων.

Ας το προσπαθήσουμε…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *