Το σεργιάνι του νου
Δημοσιεύθηκε 02/07/2020 | Από user | 1 response
Έγειρε ο ήλιος, νύχτωσε, ΄
έπεσε το σκοτάδι.
Σφαλίζω τα παράθυρα,
τις πόρτες αμπαρώνω.
Μα αν το κορμί φυλάκισα,
ο νους μου δραπετεύει,
μέσ απ τις κλειδαρότρυπες
κι από τις χαραμάδες.
Παίρνει της αναζήτησης
βαγόνι πρώτη θέση
και σεργιανάει ολονυχτίς,
σ όλα της γης τα πλάτη.
Όλο γροικά ν αφουγκραστεί
κάθε φωνή και ήχο,
κάθε καημό και βάσανο,
που έχουν οι ανθρώποι.
Κι αν ησυχάσαν τα πουλιά
κι αν λούφαξαν τ αγρίμια,
οι πονεμένοι άνθρωποι
βογγούν και ξαγρυπνούνε.
Πώς θα τη ζήσουν τη ζωή;
Πώς θα τα βγάλουν πέρα,
με πείνα, αρρώστιες κι άδικο,
με φτώχεια και πολέμους;
Κι οι δυνατοί όμως ξαγρυπνούν
κι εκείνοι δεν κοιμούνται,
όχι γιατί στενάζουνε,
ούτε γιατί υποφέρουν.
Μα μόνο σχεδιάζουνε
ν αυξήσουνε τα πλούτη
και να ελέγχουν τους λαούς’
να μην τους πολεμούνε.
Ο νους τότε, μαζεύτηκε,
στο σπίτι επιστρέφει,
κι υψώνει βροντερή φωνή,
γιατί όλα τούτα Θεέ μου;
Εσύ πού χεις τη δύναμη,
σώσε την οικουμένη
και δίκαια ξαναμοίρασε
όλης της γης τα πλούτη.-
Ηγουμενίτσα 22 – 6 – 2020
Ελένη Κύρκου – Σαφάκα
Κατηγορία/ες: Επικαιρότητα, Πολιτισμός
καλησπερα παντα καλα τα λες