Ο 62άρης έφηβος τριαθλητής Χρήστος Γαρέφης για την συμμετοχή του στο “3ο IL PORTO TRIATHLON” στην Ηγουμενίτσα: “Δεν έχω αγωνισθεί σε ωραιότερο μέρος”

Share Button

Υπάρχουν μέρες και στιγμές που γίνονται τα άλματα της ανέλιξης σε μερικά πράγματα που όλοι συμφωνούμε ότι αρμόζει να βελτιώνονται.

Στα θέματα Αθλητικής Παιδείας και Κουλτούρας ενός λάου.

Είναι εκείνες οι ώρες που δείχνουν τα σημεία υπεροχής ενός τόπου.

Σάββατο απόγευμα 20 τριαθλητές από την Θεσσαλονίκη κάνουμε αναγνωριστική βόλτα της ποδηλατικής διαδρομής του αγώνα της Ηγουμενίτσας που διοργάνωσε για 3η φορά η Ολυμπιακή Ακαδημία της πόλης.

Κάποια στιγμή στην περιοχή Δρέπανο κοιτώ πίσω για να δω αν όλα είναι οκ και βλέπω τουλάχιστον 10 αυτοκίνητα να πηγαίνουν πίσω από τον τελευταίο ποδηλάτη σε απόσταση ασφαλείας.

10 αυτοκίνητα υπολογίζω για τουλάχιστον 3 με 4 λεπτά πίσω από την ποδηλατική ομάδα χωρίς να προσπεράσουν επειδή ήταν στενός ο δρόμος και ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΡΝΑΡΟΥΝ ακολουθώντας τη ροή με 25-30 χιλ την ώρα.

Δώστε μου το δικαίωμα να το θεωρήσω εφαλτήριο της διάδοσης της Αθλητικής Παιδείας στη χωρά μας.

Ο αγώνας της Ηγουμενίτσας θα καθιερωθεί και θα βοηθήσουμε όλοι να γίνει διεθνής με 100αδες συμμέτοχες.

Προσωπικά έζησα το Σ/Κ ότι περιμένει να έχει ένας αθλητής στο 100%.

Σε αυτό συνετέλεσαν οι άνθρωποι της πόλης και της Ολυμπιακής Ακαδημίας.

Καθώς αγωνιζόμουν ανάμεσα σε 2 θάλασσες σαν κινηματογραφικό έργο πέρασαν από το μυαλό μου 50 χρόνια αγώνων..

Εκείνο που σκέφθηκα την στιγμή του αγώνα με 150 και βάλε σφυγμούς στην καρδιά μου συμφωνεί με αυτήν την στιγμή της ηρεμίας που γράφω το κείμενο.

Κάθε αγώνας σου μαθαίνει πράγματα.

Όσα χρόνια και αν περάσουν.

Είναι η καλύτερη εγκυκλοπαίδεια και πηγή πληροφοριών.

Δεν ήθελα να δεχθώ πως η ομορφιά του τοπίου παίζει ρόλο στην αθλητική επίδοση.

Δεν συμφωνούσα με όσα όλος ο κόσμος πίστευε και πιστεύει.

Ανήκω σε εκείνη την κατηγορία των αθλητών-προπονητών που βλέπουν τα πράγματα εντελώς ψυχρά-μαθηματικά-δικαιωματικά χωρίς λόγια περιγραφές και συναισθήματα.

Θεωρώ ή μάλλον θεωρούσα μέχρι χθες, περιττές τις σημειώσεις- υποδείξεις των διοργανωτών για την ομορφιά του περιβάλλοντος κάθε αγώνα.

Μέχρι χθες που πηρά ένα επί πλέον μάθημα.

Και αυτό γιατί ακόμα αγωνίζομαι- μαθαίνω και προσπαθώ να μεταδίδω σε μικρούς και μεγάλους.

Η ψυχρή και ανάποδη πολλές φορές αγωνιστική λογική μου λύγισε την Κυριακή το πρωί και υποτάθηκε στην ομορφιά που με βοήθησε να πραγματοποιήσω ένα προσωπικό ρεκόρ ποδηλατικής προσπάθειας.

Θέλω να συγχαρώ δημόσια την μεγάλη πόλη της Ηπείρου και τους ανθρώπους της,

Πολίτες- Δημοτική Αρχή- εθελοντές- διοργανωτές σε ένα συνδυασμό έργου παιδείας και αγάπης για τον αθλητισμό.

Αν μπορώ να αφήσω ένα μήνυμα με αυτό το κείμενο θα ήθελα να τονίσω πως η πανέμορφη πατρίδα μας έχει την λύση της εξόδου από τα δύσκολα στα φωτεινά της χρώματα και στο κάλεσμα του αθλητικού τουρισμού.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *