«Η ελαφρότητα του εκλέγειν», Γράφει η Δήμητρα Γούλα
Δημοσιεύθηκε 13/02/2019 | Από user | Σχολιάστε
Της Δήμητρας Γούλα,
υποψήφιας Βουλευτή με την Δημοκρατική Ευθύνη
Διανύουμε το δεύτερο μήνα του 2019 και ο ελληνικός λαός αναμένεται να κληθεί όχι μία, όχι δύο, αλλά τέσσερεις ολόκληρες φορές να εκλέξει τους εκπροσώπους του τόσο σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης (α΄ και β΄ βαθμού) όσο και σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Αναπόφευκτα λοιπόν, το 2019 σημειολογικά μας παραπέμπει σε ένα έτος εκλογολογίας, σε όλα τα επίπεδα διοίκησης, και για τις εθνικές εκλογές σε μάλλον αβέβαιο χρόνο. Η κούρσα λοιπόν των ανακοινωθέντων ή των φερόμενων ως υποψηφίων ξεκίνησε, χρησιμοποιώντας ως αδίστακτα ψηφοθηρικά εργαλεία: τον άκρατο λαϊκισμό και την άνευ προηγουμένου παροχολογία και υποσχεσιολογία χρησιμοποιώντας ως όχημα την περίσσεια ελαφρότητα των ψηφοφόρων.
Η πραγματικότητα στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο συνίσταται σε δύο σκέλη: από την μία πλευρά βρίσκονται οι κυβερνώντες που εφαρμόζουν τακτικές που στοχεύουν σε κομματικά οφέλη, με κύρια εστίαση τις επερχόμενες εθνικές εκλογές και από την άλλη ο λαός ο οποίος βιώνοντας έντονα το αίσθημα ανασφάλειας και πιεζόμενος από την οικονομική δυστοκία αποτελεί το πλέον διαχειρίσιμο ακροατήριο.
Αδιαμφισβήτητα η απάθεια, η αδιαφορία και ο «ωχαδερφισμός» δεν προσφέρουν και δεν δικαιολογούν την αποφυγή ανάληψης ευθύνης και την μετέπειτα εύκολη κριτική. Οι πολίτες διαμαρτύρονται, και δικαίως, ότι οι πολιτικοί, που ασκούν την διακυβέρνηση, από το δήμο έως την περιφέρεια και μέχρι την κεντρική κυβέρνηση, είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Αυτό όμως που αποφεύγουν να επισημάνουν είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας εξ αυτών, που να μην έχει εκλεγεί με την ψήφο των ιδίων που διαμαρτύρονται εκ των υστέρων και φωνάζουν για την ανεπάρκεια τους. Επιτέλους πρέπει να αντιληφθούμε πως όταν ψηφίζουμε προϊόντα του ελληνικού star system, διάφορους τηλεμαϊντανούς, πολιτικούς από κληρονομική διαδοχή, γοητευτικές κυρίες, λαμόγια, ανθρώπους χωρίς εκπαίδευση και ολοκληρωμένη παιδεία, μοιραία αυτοί θα μας κυβερνήσουν. Δεν πρόκειται να αλλάξουν και να γίνουν ικανοί επειδή κατέλαβαν δημόσιο αξίωμα. Το πιθανότερο είναι να γίνουν χειρότεροι γιατί θα αποκτήσουν την αλαζονεία ότι τους ψήφισε ο λαός. Όλοι αυτοί λοιπόν αντί να προσπαθούν να πείσουν για την πολιτική ορθότητα του λόγου τους αναλώνονται σε διαφόρων ειδών φιοριτούρες: πολυτελή φυλλάδια, προβολή του αυτονόητου ως έργο, του χαβαλέ ως στάση ζωής και φυσικά άλογες φουσκωμένες υποσχέσεις. Επιστρατεύουν δε συγγενείς και φίλους με τη γνωστή μέθοδο “πόρτα-πόρτα” προς άγραν ψήφων και σταυρών. Θαρρείς ότι η κρίση δεν μας δίδαξε τίποτα, θαρρείς ότι δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί φτάσαμε ως εδώ και πως όλα τα αφήνουμε πίσω σαν ένα κακό όνειρο. Και ξανά από την αρχή..
Δυστυχώς θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι πρέπει ο ρους της ιστορίας του τόπου ν’αλλάξει. Δέχομαι ότι κάποια φαινόμενα ασφαλώς και έχουν μια ορισμένη γραφικότητα και είναι θεμιτά στο πολιτικό παιχνίδι. Όμως η ουσία είναι ότι σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται και σε μια κοινωνία που βιώνει μια βαθιά οικονομική και ανθρωπιστική κρίση, ο ρόλος που καλούνται να παίξουν οι αυριανοί διαχειριστές του τόπου είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που αντιλαμβάνεται η συντριπτική πλειοψηφία. Η πολιτική είναι ένα πεδίο στο οποίο θα πρέπει να δοκιμάζονται οι ικανοί να αναλάβουν το τιμόνι διεύθυνσης του τόπου. Η διακυβέρνηση απαιτεί από τους πολιτικούς, που ασκούν δημόσια αξιώματα, ιδιαίτερες διοικητικές και διαχειριστικές ικανότητες κι εμπειρίες με εφόδια την ειλικρίνεια, την ανιδιοτέλεια, το όραμα, το πρόγραμμα, την σκληρή δουλειά. Δεν είναι δυνατόν ακόμη να ψηφίζουμε “γνωστούς και φίλους”. Τα κριτήρια μας πρέπει να είναι τελείως διαφορετικά. Θα πρέπει να ψηφίζουμε με μεγαλύτερη περίσκεψη, υπευθυνότητα και σοβαρότητα, μόνο τότε ίσως καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα από άσχετους κι επικίνδυνους πολιτικούς.
Στους θώκους βρίσκονται οι εκλεγμένοι μας εκπρόσωποι, οι οποίοι αδιαμφισβήτητα αποτελούν τους καθρέφτες της αληθινής μας ποιότητας, της υπευθυνότητας, της ευφυΐας, της καλλιέργειας και της αντίληψης που κουβαλάμε. Μπορεί να μην απεικονίζουν την δική μας πολιτική βούληση, αλλά απεικονίζουν θαυμάσια την πολιτική συνισταμένη του εκλογικού σώματος.
Θα πρέπει θεωρώ να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα, από το πολιτικό προσωπικό με το οποίο φτάσαμε ως εδώ, τους επιτήδειους λαοπλάνους και τους επικίνδυνους δημαγωγούς που αντιμετωπίζουν τον λαό ως αγελαίο όχλο με αποτέλεσμα την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης και την χάλκευση των πολιτικών συνειδήσεων. Είναι σαφές ότι η πορεία της χώρας δύσκολα αλλάζει σε εύλογο χρονικό διάστημα. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα μοντέλο που θα αφήνει τις κλίκες «έξω» και τους σοβαρούς παίκτες «μέσα». Τα ψέματα έχουν προ πολλού τελειώσει. Θα πρέπει σαν πολίτες να κάνουμε πιο «ευλύγιστες» επιλογές με την απαραίτητη κριτική σκέψη ούτως ώστε να αποφύγουμε φυσικά την επικίνδυνη στροφή προς τα άκρα. Είναι η εποχή που πρέπει να εναντιωθούμε στις σκιές που δημιούργησαν οι «βεβαιότητες» αλλά και οι «πεποιθήσεις» του παρελθόντος.
Θα πρέπει οι ψηφοφόροι να μετατραπούν σε σκεπτόμενους πολίτες, θα πρέπει να φύγουν από την κατηγορία του οπαδού, του στρατευμένου, του αταλάντευτου. Αυτοί οι ψηφοφόροι θα αναλάβουν την ευθύνη της πολιτικής επιλογής στην κάλπη, απαιτώντας από τους πολιτικούς τον ακριβή καθορισμό των θέσεων και των προτάσεων τους περί του δέον γενέσθαι, με ακριβή κοστολόγηση, με αναφορά στον τρόπο, τον χρόνο υλοποίησης αλλά και τις πηγές χρηματοδότησης και γνωρίζοντας τις θυσίες που πιθανότατα θα κληθούν να υποστούν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο. Και τότε μόνο, θα υπάρξει ελπίδα να ψηφίσουν σωστά έχοντας πρώτα ακούσει επιχειρήματα, έχοντας διαβάσει θέσεις και προγράμματα, αναζητώντας την διοικητική και διαχειριστική ικανότητα και την αποτελεσματικότητα στον κάθε υποψήφιο. Σ’ αυτούς τους ψηφοφόρους, εμείς από την Δημοκρατική Ευθύνη απευθυνόμαστε. Αυτοί είναι οι «νέοι» ψηφοφόροι. Νέοι, όχι γιατί ψηφίζουν πρώτη φορά, αλλά γιατί θα ψηφίσουν για πρώτη φορά με αυτόν τον τρόπο.
Εύχομαι φέτος να πάμε στις κάλπες χωρίς την πλάνη των τελευταίων ετών. Πριν πάμε να ψηφίσουμε, ας κάνουμε τη δική μας αυτοκριτική, για τον τρόπο που επιλέγαμε έως σήμερα καθώς και για τα κριτήρια που καθόριζαν τις επιλογές μας. Θέλω να πιστεύω πως αυτή την φορά θα οδηγηθούμε στις κάλπες με σύνεση και θα κλείσουμε τα αυτιά μας στα σύγχρονα πολιτικά παραμύθια που είναι ευχάριστα αλλά χωρίς καμία ψευδαίσθηση … αυτά δεν έχουν αίσιο τέλος. Γιατί η πραγματικότητα θα επανέλθει στο προσκήνιο, σκληρή και πιεστική, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Κατηγορία/ες: Απόψεις
