Μ-Λ ΚΚΕ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ: Κύπρος “ενιαία – κυρίαρχη – ανεξάρτητη”

Share Button

 

Γράφει ο Παύλος Αλεξίου

Δώδεκα χρόνια μετά το διχοτομικό σχέδιο Ανάν ο Κυπριακός λαός, που το απόρριψε τότε στο δημοψήφισμα, βρίσκεται ξανά αντιμέτωπος με την επαναφορά μιας νέας εκδοχής του

Οι δυνάμεις που θέλησαν τότε να του το επιβάλουν, πρώτα-πρώτα οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία, ΕΕ) αλλά και τα μεγάλα αστικά κόμματα σε Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρο δεν παραιτήθηκαν από την προσπάθεια να προωθήσουν διχοτομική «λύση» αλλά, αντίθετα, με τις εξελίξεις που προστέθηκαν τα χρόνια που μεσολάβησαν (επέκταση της ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή και ειδικά στη γειτονική στην Κύπρο Συρία, όξυνση του αμερικανορώσικου ανταγωνισμού στο τόξο από τη νοτιοανατολική Μεσόγειο ως τη Μαύρη Θάλασσα, ωμή επέμβαση της ΕΕ στην οικονομία της Κύπρου με μνημόνιο, εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στην ΑΟΖ της Κύπρου), αυξήθηκαν οι πιέσεις για μια τέτοια «λύση». Ταυτόχρονα αναπτύσσουν μια κινδυνολογία ότι θα έλθουν τα χειρότερα αν δεν γίνει αποδεχτό το διχοτομικό σχέδιο, όπως έκαναν και τότε.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συνεχίστηκαν, οι συζητήσεις Αναστασιάδη -Ακιντζί στη Γενεύη για «όλα τα εκκρεμούντα θέματα», το εδαφικό (προτάσεις με χάρτες για τα εδάφη που θα περιλαμβάνει το κάθε «συνιστών κρατίδιο»), οι «εγγυήσεις» και η «ασφάλεια», με τη διευρυμένη συμμετοχή των «εγγυητριών δυνάμεων» (Βρετανία, Ελλάδα, Τουρκία), αλλά και «άλλων μερών» («προσκλήθηκαν» η ΕΕ και μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, εκπρόσωποι, δηλαδή, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Γαλλίας).

Παράλληλα, έγιναν και γίνονται προσπάθειες να υποβαθμισθεί ότι το κύριο πρόβλημα της Κύπρου είναι πρόβλημα της τουρκικής εισβολής και κατοχής στο έδαφός της και ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας πάνω στο νησί. Σε πρώτο πλάνο φέρεται ως ζήτημα που πρέπει κύρια να απασχολεί για το Κυπριακό, και από το οποίο μπορεί να βγει η λύση του, η «εσωτερική συνεννόηση και διαπραγμάτευση» της ελληνοκυπριακής με την τουρκοκυπριακή πλευρά. Γύρω δε από αυτό τον άξονα εξυφαίνεται η παγίωση των «τετελεσμένων», η διχοτόμηση και η «πολιτική ισότητα» των δύο πλευρών, η παραγνώριση και η μη αναγνώριση της νόμιμης κυβέρνησης της Κύπρου, και, αντίστροφα, η απόδοση νομιμότητας στην κυβέρνηση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, όπως έχει φανεί πιο έντονα εδώ και καιρό στις συνομιλίες που γίνονται, κατά τις οποίες η Τουρκία και οι εκπρόσωποι των κατεχόμενων αμφισβητούν -με τη ανοχή και τη συγκάλυψη και του ΟΗΕ – στον Αναστασιάδη την ιδιότητα του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Για την πραγματική λύση του Κυπριακού ζητήματος

Η πραγματική λύση του Κυπριακού ζητήματος, το αίτημα, δηλαδή, του Κυπριακού λαού να γίνει η χώρα του ενιαία, ανεξάρτητη και κυρίαρχη δεν μπορεί να προέλθει πάρα μόνο μέσα από τη ριζική ανατροπή όλων των όρων που οδήγησαν την Κύπρο να είναι σήμερα βαθιά εξαρτημένη, με κατεχόμενο έδαφος από ξένο εισβολέα και ξένες βάσεις, με ξένα στρατεύματα να σταθμεύουν στο χώμα της, με διαιρεμένο τον πληθυσμό της που αποτελείται από Eλληνοκύπριους, Tουρκοκύπριους και άλλες μειονότητες που συμβίωναν άλλοτε μαζί.

Μια «λύση» τύπου Ανάν ή παρόμοιου τύπου που μεθοδεύεται τώρα δεν θα έχει σαν αποτέλεσμα παρά να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς στην Κύπρο που θα την έχει σπασμένη σε δυο κομμάτια, με στοιχεία διχασμού πολύ εντονότερα από εκείνα που εγχάραξαν στο σώμα της οι Συμφωνίες και οι Συνθήκες της τυπικής ανεξαρτησίας της πριν 57 χρόνια, που θα αναπαράγει εσωτερικές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις και θα ζει μέσα σε ένα πλέγμα ξένων εγγυήσεων και ξένης στρατιωτικής παρουσίας και υπό τη συνεχή ιμπεριαλιστική εποπτεία και επέμβαση.

Η αποκατάσταση της κυριαρχίας της και η κατάκτηση της ανεξαρτησίας της Κύπρου με την απελευθέρωση του κατεχόμενου εδάφους της από την τουρκική στρατιωτική κατοχή και την αναίρεση των επώδυνων συνεπειών της (σταμάτημα του εποικισμού, επιστροφή προσφύγων στις εστίες τους, διευθέτηση των ζητημάτων κατοικίας, κτημάτων κλπ.), με το διώξιμο των βρετανικών βάσεων, με την κατάργηση του καθεστώτος των εγγυητριών δυνάμεων και της συνθήκης συμμαχίας και την απομάκρυνση των ελλαδικών και τούρκικων στρατιωτικών δυνάμεων, με την απαλλαγή από ιμπεριαλιστική κηδεμονία είναι ο δρόμος για μια αληθινή και σταθερή επανένωση της Κύπρου.

Τον δρόμο αυτό μπορεί να τον διανύσει ένα μαζικό λαϊκό αντιϊμπεριαλιστικό κίνημα που θα πάει κόντρα στη λογική των «τετελεσμένων» και στην πολιτική των καταστροφικών συμβιβασμών, που θα αντιπαραθέσει στη διχοτομική θέση του δικοινοτικού-διζωνικού «συνεταιρισμού» και της στήριξής του στην ξένη «προστασία», το αίτημα και τον αγώνα για μια πραγματικά κυρίαρχη και ανεξάρτητη Κύπρο, με ενωμένο το λαό της πάνω σε μια δημοκρατική- αντιϊμπεριαλιστική βάση.

Ηγουμενίτσα 17-01-2017

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *