Του π. Ηλία Μάκου
Έγιναν βουλευτικές εκλογές στη γειτονική Αλβανία, το αποτέλεσμα των οποίων έχει ενδιαφέρον για την Ελλάδα, καθώς στην Αλβανία ζει Ελληνική Μειονότητα, αλλά και πολλοί Αλβανοί και Βορειοηπειρώτες κατοικούν και εργάζονται στην Ελλάδα.
Παρά τη δυσφορία του κόσμου για την οικονομική κατάσταση στη χώρα και τις καταγγελίες για διαφθορά, ένα κλίμα, που αποτυπώθηκε και στη μεγάλη αποχή, επανεξελέγη πανηγυρικά το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Έντι Ράμα και ο ίδιος για τέταρτη συνεχόμενη θητεία παραμένει πρωθυπουργός της Αλβανίας, κάτι, που αποτελεί ρεκόρ για τη χώρα.
Παρά τις καταγγελίες για νοθεία το αποτέλεσμα είναι ότι ο Ράμα παραμένει ισχυρός στην Αλβανία, ενώ η αντιπολίτευση αποδείχθηκε εξασθενημένη.
Για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε η πολιτική παρακμή της Ελληνικής Μειονότητας, αφού η πολυδιάσπαση στους κόλπους της, οδήγησε στο να εκλεγεί ένας μόνο Έλληνας βουλευτής, ο πρόεδρος του Κόμματος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Βαγγέλης Ντούλες, ο οποίος επί πολλά χρόνια εκπροσωπεί τον Ελληνισμό της Αλβανίας στο Αλβανικό Κοινοβούλιο. Και αυτός όχι αυτόνομα, αλλά συμπεριλαμβανόμενος στις λίστες του Δημοκρατικού Κόμματος του Σαλί Μπερίσα.
Αδυνατούν οι Έλληνες της Αλβανίας να σχηματίσουν ενιαίο και ενωμένο μέτωπο και να εκπροσωπηθούν ανεξάρτητα, δεν ευνοεί και το εκλογικό σύστημα της Αλβανίας προς αυτή την κατεύθυνση, και έτσι στρέφονται προς τα αλβανικά κόμματα και αλώνονται απ’ αυτά.
Η τακτική του Ράμα έναντι των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου αναμένεται να παραμείνει η ίδια, δηλαδή να στερούνται βασικών δικαιωμάτων τους και να υφαρπάζονται με διάφορους τρόπους οι περιουσίες τους, την ίδια στιγμή, που η Αλβανία διεκδικεί την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν θα σταθούμε στην ιστορία, η οποία σίγουρα αποτελεί δείγμα του παρελθόντος, εξηγεί συμπεριφορές του παρόντος και σηματοδοτεί καταστάσεις του μέλλοντος, όταν, κατά την οθωμανική κυριαρχία οι Αλβανοί πολέμησαν τους Έλληνες στο πλευρό των Τούρκων.
Όπως έλεγε ο Σόλων ο Αθηναίος, “στο πέρασμα του χρόνου, πολλά μπορεί κανείς να δει, που δεν τα θέλει, και πολλά να πάθει”.
Θα εστιάσουμε στο σήμερα, που όλο και περισσότερο φαίνεται, ότι η Αλβανία, σε επίπεδο ηγεσίας, στρέφει τα νώτα στην Ελλάδα και κοιτάει προς την Τουρκία, ενισχύοντας την άποψη όσων θεωρούν ότι η γειτονική χώρα έχει επιλέξει μια τροχιά “Τουρκοποίησης” και “Ισλαμοποίησης”.
Ο ανθελληνισμός είναι ορατός στην πολιτική της Αλβανίας, αλλά πιστεύουμε ότι ο αλβανικός λαός στην πλειοψηφία του, εξαιρούμε τους ακραίους, που σε κάθε χώρα υπάρχουν, διαθέτει άλλα αισθήματα, καθώς πολλοί Αλβανοί έχουν, κατά το κοινώς λεγόμενο, φάει και εξακολουθούν να τρώνε ψωμί στην πατρίδα μας, εργαζόμενοι σκληρά είναι αλήθεια, και οφείλουν να το αναγνωρίζουν.
Επιπλέον η Ελλάδα στήριξε την Αλβανία με γενναίες χρηματοδοτήσεις για έργα υποδομής από την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος και μετά, ενώ έγιναν και επενδύσεις.
Το υγειονομικό μας σύστημα είναι στη διάθεση όχι μόνο των Ομογενών, αλλά και των Αλβανών, όταν το χρειάζονται.
Είναι αξιοσημείωτο ότι μεγάλος αριθμός Αλβανών πολιτών εξετάζονται ή νοσηλεύονται ανά έτος σε Νοσοκομεία της Ελλάδας, κυρίως σε αυτά των Ιωαννίνων και της Θεσπρωτίας.
Η καλή γειτονία της Ελλάδας και Αλβανίας είναι επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων και οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη δυσχεραίνει και τορπιλίζει τη συνεργασία δύο χωρών, που τις ενώνουν πολλά πράγματα και τις χωρίζουν πολύ λιγότερα.
Αυτό, που χρειάζεται, είναι η ειλικρινής διάθεση της Αλβανίας για ουσιαστική προσέγγιση με την Ελλάδα, η οποία δεν πρέπει να αποφεύγεται, αλλά να επιδιώκεται.
Και ας μην ενθαρρύνονται αλυτρωτικές αξιώσεις, που προβάλλουν με έξαρση Αλβανοί υπερπατριώτες.
Οι Αλβανοί, που έκαναν την Ελλάδα τόπο διαμονής τους και εργασίας τους και γεύτηκαν την στήριξη (οικονομική και ηθική) των Ελλήνων, είναι η καλύτερη αφετηρία και βάση να εδραιωθεί η ελληνοαλβανική φιλία.
Δεν συμφέρει τις δύο αυτές γειτονικές χώρες να γκρεμίζουν γέφυρες διαλόγου και συνύπαρξης, αλλά να τις χτίζουν. Δεν συμφέρει να υψώνουν τείχη, αλλά να τα κατεδαφίζουν.
Γιατί έχουν κοινά συμφέροντα και κοινές προοπτικές και κοινές επιδιώξεις στην περιοχή.
Και μπορούν να δημιουργήσουν και κοινό ευρωπαϊκό όραμα, με τις προϋποθέσεις του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης.
Τα γειτονικά κράτη ευημερούν αδελφωμένα και όχι διαιρεμένα και συγκρουόμενα.
Πηγή: Εφημερίδα “Political”, 16/5/ 2025
