Γράφει ο Μιχάλης Κ. Καπρινιώτης

Ο πασίγνωστος κλαρινίστας, Γρηγόρης Καψάλης, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών στα ενενήντα έξι χρόνια του. Ο  Γρηγόρης δεν ήταν απλώς ένας  μουσικός αλλά ένα σπάνιο ταλέντο στο χώρο της λαϊκής μουσικής, ένα διαμάντι. Είχα την ευκαιρία και την τιμή όχι μόνο να τον ακούσω και να τον γνωρίσω, αλλά και να συνεργαστώ μαζί του σε πολλά πανηγύρια, γάμους και μουσικές εκδηλώσεις.

Στη ζυγιά που συμμετείχε ο Γρηγόρης, στα  θρυλικά  «Τακούτσια», αξιοκρατικά,  είχε τον πρώτο λόγο και οι άλλοι συντελεστές της μουσικής του παρέας, παρακινούμενοι από το απίστευτο παίξιμό του, έδιναν κι αυτοί τον καλύτερό τους εαυτό. Το αποτέλεσμα ήταν οι ακροατές να απολαμβάνουν μια σπάνια μουσική πανδαισία, να διασκεδάζουν και να αφήνουν κατά μέρος τα προβλήματά τους, ατομικά και οικογενειακά.

Προσωπικά τον αγαπούσα και τον σεβόμουν ιδιαίτερα και ένιωθα τον εαυτό μου τυχερό που συμμετείχα στην ορχήστρα του πολλές φορές ως τραγουδιστής. Για μένα ήταν ο τελευταίος και ανεπανάληπτος κλαρινίστας, όχι μόνο για το Ζαγόρι και την  Ήπειρο, αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα. Βέβαια μπορεί τα λίγα τελευταία χρόνια φυσιολογικά το κλαρίνο του Γρηγόρη να έχει σιγήσει, αλλά ευτυχώς υπάρχουν οι ηχογραφήσεις και τα βίντεο που αποτυπώνουν το μουσικό ταλέντο και  την τεράστια προσφορά του. Επομένως, ο Γρηγόρης, κατά μία έννοια,   θα παραμένει αθάνατος  και ένα μεγάλο, ίσως  και αξεπέραστο, μουσικό σύμβολο.

Όπως είναι γνωστό, όταν ήταν εν ζωή, είχε τιμηθεί  με διάφορα βραβεία και μουσικές εκδηλώσεις, αλλά η μεγαλύτερη τιμή για μένα είναι ότι δεν θα τον αγγίξει η λησμονιά του πανδαμάτορα χρόνου και θα είναι με τη μουσική του, συνεχώς παρών, για να γλυκαίνει τη ζωή των μεταγενέστερων.

Καλό σου ταξίδι, Γρηγόρη, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.