Αυτές τις ημέρες, ο Αγροκτηνοτροφικός Σύλλογος ΘΥΑΜΙΣ, με αγρότες, κτηνοτρόφους και μελισσοκόμους του μπλόκου της Θεσπρωτίας, μοιράζουν μανταρίνια στα διόδια της Τύριας στην Εγνατία Οδό. Όχι ως απλό κέρασμα, αλλά ως ένα ειλικρινές «ευχαριστώ» προς τους πολίτες για την κατανόηση, την υπομονή και τη στήριξη στον αγώνα τους.

Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο συμβολισμό: ο αγρότης που αμείβεται εξευτελιστικά, προσφέρει το προϊόν του με αξιοπρέπεια, ενώ το σύστημα τον σπρώχνει εκτός παραγωγής και ευνοεί τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ο κοινωνικός αυτοματισμός δεν βρίσκει ανταπόκριση. Η κοινωνία δεν στρέφεται απέναντι στους αγρότες. Αντίθετα, σε μεγάλο βαθμό αναγνωρίζει ότι ο αγώνας τους την αφορά άμεσα.

Σε μανάβικο της Αθήνας, μανταρίνια (κλημεντίνες) Αργολίδας πωλούνται, επίσης αυτές τις γιορτινές μέρες, 1,10 €/κιλό με ΦΠΑ.Την ίδια στιγμή, παραγωγοί στη Θεσπρωτία πουλούν μανταρίνια στην απελπιστική τιμή του 0,20 €/κιλό. Η πενταπλάσια διαφορά δεν οφείλεται, ούτε στον αγρότη, ούτε στον καταναλωτή. Είναι αποτέλεσμα μιας στρεβλής αγροδιατροφικής αλυσίδας που δημιουργεί ασφυκτική πίεση στην αγορά και συμπιέζει τον πρωτογενή τομέα.

Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους των αγροτικών κινητοποιήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη: δίκαιες τιμές παραγωγού, έλεγχος των μεσαζόντων, διαφάνεια στη διαμόρφωση της τελικής τιμής από το χωράφι στο ράφι.

Από την άλλη μεριά, η κατάρρευση του αγροτικού εισοδήματος μέσω της ΚΑΠ που ευνοεί τους μεγάλους του Βορρά με όρους βιομηχανικής γεωργίας (η ελληνική γεωργία στηρίζεται σε μικρές και μεσαίες οικογενειακές εκμεταλλεύσεις), το απαγορευτικό κόστος παραγωγής που περιλαμβάνει το κόστος ενέργειας και οι μαζικές εισαγωγές αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων σε συνδυασμό με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, κάνουν το τοπίο ακόμα πιο εκρηκτικό.

Έτσι «χτίστηκε» η τωρινή κρίση.

Γι’ αυτό οι αγροτικές κινητοποιήσεις δεν είναι «ταλαιπωρία», αλλά κραυγή επιβίωσης.

Αν όλα αυτά δεν αλλάξουν, δεν θα χαθεί μόνο ο πρωτογενής τομέας, θα χαθεί η ύπαιθρος, η αυτάρκεια και τελικά η ίδια η κοινωνική συνοχή.Το λυκόφως της αγροτικής τάξης δεν θα είναι σχήμα λόγου, αλλά η αρχή μιας νέας «εθνικής καταστροφής».

Και, δυστυχώς, δεν θα μας σώζουν οι Φυλακές στο Φιλιάτι ή τα ξενοδοχεία στην Ηγουμενίτσα (βλέπε πρώην Ξενία)…

Χωρίς αγρότες, δεν υπάρχουν τρόφιμα, ούτε ασφάλεια, ούτε περιφέρεια, ούτε μέλλον!