Με μια νέα ραδιοφωνική εκπομπή που ξεκινά από την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2025 στο www.parostoday.com από τις 11 το πρωί ως τη 1 μετά το μεσημέρι, η Άννα Στεργίου φιλοδοξεί να ενώσει τους Κυκλαδίτες και γενικότερα τους πολίτες με το κοινοβούλιο. Με την ευκαιρία της νέας της εκπομπής μιλήσαμε για τα σχέδιά της, για την Αριστερά, τον Αλέξη Τσίπρα αλλά και για το νέο τραγούδι: «Να’ χε χρώμα η αγάπη», που ετοιμάζει στον δίσκο «Μουσικές Διαδρομές» του Χρήστου Γιαννόπουλου, με τη φωνή της Χρύσας Διακάτου.
-Το βιβλίο σας «Η κυρά του Δράκου» από τις εκδόσεις Κομνηνός ξαναήρθε στην επικαιρότητα μετά τη βεντέτα στα Βορίζα. Πώς είδατε αυτό το γεγονός;
«Στην Κρήτη έχω ζήσει ως φοιτήτρια κι είναι αγαπημένος τόπος, αλλά δεν παύει να έχει και μαύρες σελίδες. Η βεντέτα από μόνη της είναι ένα τραυματικό γεγονός για τις κοινωνίες. Μη μπερδεύουμε όμως τις βεντέτες του παρελθόντος μ’ αυτό που έγινε τώρα στα Βορίζα. Πέρα από τους πρωταγωνιστές, υπάρχουν αυτοί που κινούν τα νήματα, αυτοί που είναι πιο ψύχραιμοι, αυτοί που λειτουργούν με όρους εγκληματικότητας. Δεν θα μπω στη διαδικασία να κρίνω την άποψη Χρυσοχοΐδη, που επιδίδεται πάλι σε λεονταρισμούς. Τόσες φορές έχει κάνει υπουργός. Άμα ήθελε να το λύσει το πρόβλημα, θα είχε κάνει κάτι, δεν θα περίμενε τη Δευτέρα Παρουσία. Η Κρήτη δεν είναι μία. Είναι πολλές, που αλληλοδιαπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν μία εικόνα του νησιού. Ο ίδιος άνθρωπος που μπορεί να έχει σκοτώσει κάποιον, μπορεί να πάει στην εκκλησία, να σε φιλέψει στο σπίτι του, να σου σταθεί σαν αδερφός στα δύσκολα. Και μπορεί και να σου βγάλει και το μάτι, αν θεωρήσει πως τον πρόδωσες».
-Θυμίζει όρους μαφίας…
«Μα, υπάρχει μαφία στην Κρήτη. Απλά δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως μαφία, διότι δεν είναι οργανωμένη ή ορατή, όπως είναι η αλβανική ή η ιταλική ή άλλες μαφίες. Υπάρχουν συγγενικά δίκτυα, πελατειακά δίκτυα, παραδόσεις, εγκληματικότητα, πολιτικά δίκτυα, φόβος αφομοίωσης σ’ ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Όμως, αυτός που έχει όπλα στο σπίτι δεν είναι απαραίτητα μαφιόζος, ούτε σώνει και καλά θα γίνει. Αυτός που πυροβολεί σ΄ έναν γάμο μπορεί να το θεωρεί «χαρά» να παίξει μπαλωθιές στον γάμο του παιδιού του. Αντίστοιχα, ένας μη Κρητικός τον βλέπει και νομίζει πως έχει κάψει εγκεφαλικά κύτταρα. Δεν αντιλαμβάνεται ότι μπορεί αυτή η χαρά του να κοστίσει μία ανθρώπινη ζωή. Σου λέει αφελώς: «Μα εγώ προσέχω. Δεν ρίχνω όπου να ‘ναι». Υπάρχει λοιπόν μία μεγάλη σύγχυση και στην Αστυνομία, τι κυνηγάμε και ποιους. Υπάρχει κι ένα παιχνίδι εντυπώσεων κι αντικουλτούρας. Υπάρχει κι ένα ζήτημα επίδειξης του νέου όπλου και νεοπλουτισμού. Αλλά και όσοι Κρητικοί αντιστρατεύονται αυτήν τη λογική συνήθως αρχίζουν κάποια στιγμή να την ανέχονται ή παραιτούνται».
-Πως το ερμηνεύετε αυτό ως κοινωνιολόγος;
«Δυστυχώς στην Ελλάδα, οι κοινωνικές επιστήμες είναι εξοβελιστέες. Είδατε πουθενά να χρησιμοποιούν κοινωνιολόγους; Βάζουν τους αστυνομικούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, καταργώντας τις κοινωνικές επιστήμες. Από τα πρώτα βήματά της η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακολουθώντας το δόγμα Άδωνη Γεωργιάδη κατάργησε από μάθημα εισόδου στα Πανεπιστήμια την Κοινωνιολογία. Το υπουργείο Παιδείας προτιμά το κέντημα, που για τις γυναίκες της γενιάς μου ήταν ένα σύμβολο αδιέξοδου και καταρράκωσης απέναντι στο αρσενικό φύλο…».
-Δηλαδή;
«Το «κάτσε Άννα σπίτι να κάνεις καμιά βελονιά, τι τις θέλεις τις βόλτες;» ηχεί ακόμη στ΄ αυτιά μου από τη μάνα μου. Δεν υποτιμώ το κέντημα, γιατί ξέρω την αξία του, εννοώ την καλλιτεχνική και την πρακτική. Σ΄ αυτήν την ηλικία χαίρομαι, που ξέρω να ράψω ένα κουμπί. Η μάνα μου, η γιαγιά μου, η προγιαγιά μου, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Σάμο ή είχαν καταγωγή από τη Χίο και τη Μικρά Ασία έχουν φτιάξει αριστουργήματα. Κι είχε κάνει σπουδαία δουλειά η πρώην σύζυγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η Αμαλία Μεγαπάνου, πάνω σ΄ όλα αυτά.
Όμως, ζούμε σε άλλη εποχή. Θα μπορούσαν να υπάρχουν εργαστήρια υφαντικής και ραψίματος ως μαθήματα επιλογής στο σχολείο. Δεν είναι κακό να ξέρεις να ράβεις κάτι, και άντρας να είσαι. Όπως, θα ήθελα να μάθω στο σχολείο κι εγώ που είμαι γυναίκα να μαστορεύω. Αλλά δυστυχώς στο σχολείο, λείπει η δημιουργικότητα κι η φαντασία. Φυτοζωούν τα καλλιτεχνικά γυμνάσια, υπάρχουν κενά ακόμη και σε βασικές ειδικότητες και λείπουν τα κονδύλια για τις επιλογές. Το σημερινό σχολείο ανήκει στον 19ο αιώνα και το έχει ξεπεράσει η ιστορία».
– Επί χρόνια αγροτική συντάκτρια και μετά κοινοβουλευτική. Τι γνώμη έχετε για όλα αυτά που συμβαίνουν στον ΟΠΕΚΕΠΕ;
«Το βιβλίο μου «Η κυρά του Δράκου», αφορά στην περίοδο ’90-’91 και μιλά για τα χάλια με τις επιδοτήσεις, ενόσω ήταν πρωθυπουργός ο μπαμπάς του Κυριάκου Μητσοτάκη. Άρα ας μην κάνουν ότι δεν ήξεραν. Αυτό που έγινε όμως τώρα αγγίζει τα όρια της εγκληματικής σφαίρας και της χυδαιότητας. Κορόιδεψαν όλο τον κόσμο. Αλλά είναι καιρός να σταματήσουμε να θεωρούμε τους πολίτες άμοιρους ευθυνών. Έχουν ευθύνη και γι΄ αυτούς που ψηφίζουν και για το γλείψιμο προς τους προύχοντες της χώρας. Δεν γίνεται τη μία να κατηγορείς τον Μητσοτάκη για την ακρίβεια και μετά να πηγαίνεις να ψηφίζεις αυτόν που σε φτώχυνε. Υπάρχουν άνθρωποι στη Βουλή, που δεν έχουν να επιδείξουν καμία επιτυχία στις γνώσεις, στη δουλειά τους, στις τέχνες, στα γράμματα, στον αθλητισμό αλλά βρίσκονται εκεί μόνο και μόνο, επειδή ήταν κι ο μπαμπάς βουλευτής. Το θεωρώ γελοίο και αδιανόητο».
-Που σημαίνει;
«Σημαίνει πως αν θέλουμε ν΄ αλλάξουμε αυτή την κοινωνία πρέπει ν΄ αλλάξουμε κι εμείς. Κι εγώ δεν είμαι αφοριστική. Στενοχωριόμουν στην προεκλογική εκστρατεία, γιατί έβλεπα γυναίκες απελπισμένες να με παρακαλούν για ένα μεροκάματο στην καθαριότητα. Και αυτές τις γυναίκες, που δεν περνούσαν καλά και πήραν διαζύγιο, το κράτος τις έχει πεταμένες. Δείτε τι έχει γίνει με τις γυναικοκτονίες. Κι επειδή έχω υπάρξει κι εγώ άνεργη τον καιρό που έκλεισε η Ελευθεροτυπία, για μένα είναι ήττα της κοινωνίας, να ψάχνει άνθρωπος για μεροκάματο – άντρας ή γυναίκα -και να μη βρίσκει ή να μην τον φτάνει η σύνταξη και να ζει με ψίχουλα. Κι είναι ακόμη μεγαλύτερη ήττα της πολιτικής. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ δείχνει απλά αυτή τη συλλογική ξεφτίλα του δήθεν επιτελικού κράτους, όπου υπάρχει ο «Μάκης», ο «Μεγάλος», ο χι, ψι, ωμέγα. Όταν φτάνει ο Σπήλιος Λιβανός, πρώην υπουργός της ΝΔ και άλλοτε κολλητός του Μητσοτάκη να λέει ότι τον απειλούσαν γιατί είδε σημεία και τέρατα, φανταστείτε τι γίνεται αλλού».
-Υπάρχει όμως και μία συστημική αποτυχία στον ΟΠΕΚΕΠΕ, διότι πέρασαν πολλά κόμματα και τα προβλήματα δεν λύθηκαν…
«Είδατε τι συνέβη στη Βιβή Τυχεροπούλου ή στον κύριο Καλιούρη, που τόλμησαν να κάνουν το αυτονόητο; Η κυρία Τυχεροπούλου είχε τη φαεινή ιδέα να συγκρίνει δυο διαφορετικές χρονιές, πόσο αυξήθηκαν τα πρόβατα και το σύστημα κόντεψε να τη λιώσει. Η γυναίκα κινδυνεύει να χάσει και σήμερα τη δουλειά της, γιατί την έκανε καλύτερα από κάποιους άλλους, που έβλεπαν τα πρόβατα να φτάνουν στη Λιβύη».
-Να υποθέσουμε ότι αυτά θα σχολιάζετε και στη νέα σας ραδιοφωνική εκπομπή. Τι περιλαμβάνει;
«Η ραδιοφωνική εκπομπή λέγεται «Η φωνή των Κυκλάδων» κι αρχίζει απ΄ αυτήν την Τετάρτη 11 π.μ. με 13.00 μ.μ. (19/11/2025) στο parosvoice.com. Μπορούν πατώντας το link να μας ακούν απ΄ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, μέσω διαδικτύου. Φιλοδοξία είναι να φέρουμε τη Βουλή πιο κοντά στον πολίτη των Κυκλάδων στην κεντρική αλλά και την τοπική διοίκηση».
-Πως είναι βλέπετε τα πράγματα στις Κυκλάδες, μιας που είστε εκεί αυτόν τον καιρό;
«Οι Κυκλάδες είναι μια ζωγραφιά, ένα ζωντανό παραμύθι. Σε κάθε βήμα σ’ εντυπωσιάζει η ιστορία, η ομορφιά και η αρχιτεκτονική τους. Δεν τις ύμνησε τυχαία ο Ελύτης, ούτε έρχονται απ΄ όλα τα μέρη για να τις δουν. Τα νησιά τ’ αγαπώ, γιατί μην ξεχνάτε πως έχω καταγωγή από τη μητέρα μου από τη Σάμο. Αλλά δεν παύω να είμαι μία Ηπειρώτισσα στην Πάρο. Και σε κάθε βήμα μου βλέπω πράγματα, και που μ΄ αρέσουν και που με στενοχωρούν. Υπάρχουν διαμάντια αρχιτεκτονικής στη Θεσπρωτία, στη Σαγιάδα, στην Παραμυθιά, στους Φιλιάτες, στο Μαργαρίτι και αντί να τ’ αξιοποιήσουμε, τ΄ αφήνουμε και πέφτουν ή μιμούμαστε την αισθητική των Ιωαννίνων. Είναι κατάντια, να υπάρχουν διαμάντια, που λόγω εγκατάλειψης, μετανάστευσης, έλλειψης χρημάτων, κληρονομικών ζητημάτων, έλλειψης πρωτοβουλιών από την πολιτεία, αλλά να καταρρέουν».
–Να περάσουμε όμως και σε κάτι πιο δημιουργικό. Γράφετε κάτι αυτόν τον καιρό;
«Το επόμενο διάστημα θα βγει στο κοινό ο συλλογικός τόμος της Ελληνικής Κοινωνιολογικής Εταιρείας στον οποίο συμμετέχω με άρθρο μου, που είναι προϊόν επιστημονικής έρευνας. Επίσης, έχω γράψει τους στίχους σ’ ένα ζεϊμπέκικο στον διπλό δίσκο, που ετοιμάζει ο μουσικοσυνθέτης Χρήστος Γιαννόπουλος με τη φωνή της Χρύσας Διακάτου και θα κυκλοφορήσει μετά τη νέα χρονιά. Έχω κάποιες ιδέες και συγγραφικές αλλά θέλω να καταλαγιάσουν κάποια πράγματα στο μυαλό μου, για να ξεκινήσω να γράφω».
-Ασχολείστε με τη δημοσιογραφία αλλά είναι γνωστό πως ανήκετε στον χώρο της Αριστεράς. Πως βλέπετε τα πράγματα αυτόν τον καιρό και την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα;
«Μετά από τόσα χρόνια στη δημοσιογραφία και στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ γνωρίζω καλά, πως η πολιτική δεν έχει μαγικά ραβδιά. Ακούω μερικούς πολίτες, θεωρούν πως αν γίνονταν σε μία μέρα πρωθυπουργοί θα έλυναν τα πάντα. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Όμως, τον Αλέξη Τσίπρα τον εκτιμώ και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι έκανε τιτάνια προσπάθεια, για να μείνει η χώρα όρθια, όπως κι άλλοι μαζί του. Φυσικά και δεν έγιναν όλα όπως έπρεπε, αλλιώς σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ θα ήταν στην κυβέρνηση. Όμως, μ΄ ενοχλεί αφάνταστα άνθρωποι, που ευνοήθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα να βγαίνουν και να τον κατηγορούν μέχρι για το προπατορικό αμάρτημα.
Ο καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του, για το γεγονός ότι αλωνίζει ο κάθε Άδωνις. Δεν μπορεί η Αριστερά να ζητάει όλα τα χρόνια απλή αναλογική κι ο καθένας να κοιτάζει το δικό του βιλαέτι. Η χώρα μαστίζεται από σκάνδαλα διαφθοράς, η παραγωγή της έχει πήλινα πόδια, έχει υπογραφτεί η συμφωνία Mercosur, που θα πιέσει τις τιμές και τους Έλληνες παραγωγούς. Άνθρωποι σαν την Φον ντερ Λάιεν, προσπαθούν να μας βάλουν σε πόλεμο με τη Ρωσία κι έχουμε και μία κυβέρνηση, η οποία δρα εντελώς επιπόλαια, αν όχι εγκληματικά.
Με τη στάση της και προς το Ισραήλ η ελληνική κυβέρνηση βάζει τη χώρα σε οδυνηρές περιπέτειες. Η Αριστερά, αν θέλει να είναι σοβαρή, πρέπει να μάθει να συνεργάζεται, αντί να ζητά δηλώσεις μετανοίας. Κι οι μικροί και μεγάλοι ηγετίσκοι ας κατέβουν από το καλάμι τους. Θ΄ αναμετρηθούν με την ιστορία, αν αφήσουν ξανά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που διέλυσε ό, τι είχε απομείνει στα ελληνικά νοικοκυριά, ν΄αλωνίζει για 3η θητεία».
ΠΗΓΗ: https://www.enetpress.gr/
*Η Αννα Στεργίου είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας, μέλος της Ν.Ε. Θεσπρωτίας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και του Τομέα Γεωργίας του κόμματος.
