Το περιοδικό Dynamicsports.gr δημοσιεύει την συνέντευξη που πήρε από την Πρωταθλήτρια Καράτε Μαρία Στόλη, προπονήτρια του Α.Σ. Black Belt, που δραστηριοποιείται στην Ηγουμενίτσα.
1) Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε Καράτε και για ποιο λόγο;
Την πρώτη μου επαφή με την τέχνη του καράτε την είχα σε ηλικία μόλις 4 ετών. Αυτή η πρώτη εμπειρία, όμως, δεν κράτησε πολύ, και οι αναμνήσεις μου από εκείνη την περίοδο είναι ελάχιστες.
Σε ηλικία 10 ετών ξεκίνησα ξανά, για περίπου δύο χρόνια, στη Θεσσαλονίκη, με τον πρώτο μου δάσκαλο, τον Κώστα Παπαδόπουλο. Στη συνέχεια, για οικογενειακούς λόγους, μετακομίσαμε στην Ηγουμενίτσα – την πόλη καταγωγής μου. Ακολούθησε ένα διάλειμμα περίπου δύο ετών, και επανήλθα στο καράτε στην ηλικία των 15, αυτή τη φορά στη σχολή του σημερινού μου δασκάλου – και πατέρα μου Στόλη Κυριάκου.
2) Μιλήστε μας για την εκπαίδευσή σας.
Έχω επιλέξει να ακολουθήσω τον δρόμο του πρωταθλητισμού, μια επιλογή που απαιτεί πειθαρχία, αφοσίωση και συνεχή προσπάθεια.
Προπονούμαι δύο φορές την ημέρα: η μία προπόνηση επικεντρώνεται στο καράτε και η δεύτερη στη φυσική κατάσταση (physical training). Μία μέρα την εβδομάδα, συνήθως Κυριακή, την αφιερώνω στην ξεκούραση και την αποκατάσταση, αποφεύγοντας κάθε μορφή σωματικής άσκησης.
3) Ποιες είναι οι σημαντικότερες αναμνήσεις σας;
Από τις πιο έντονες – και δύσκολες – αναμνήσεις μου είναι ένας σοβαρός τραυματισμός που υπέστην: ρήξη δικεφάλου τένοντα. Χρειάστηκε να χειρουργηθώ και να μείνω μακριά από την αγωνιστική δράση για αρκετούς μήνες. Ήταν μια περίοδος με πολύ άγχος και αβεβαιότητα για το αν και πώς θα επιστρέψω στο τατάμι. Τέτοιου είδους τραυματισμοί πολλές φορές μπορούν να “κόψουν” πρόωρα μια καριέρα.
Στις θετικές στιγμές, ξεχωρίζω δύο. Η πρώτη είναι η κατάκτηση του πρώτου μου σημαντικού μεταλλίου σε διοργάνωση της WKF (παγκόσμια ομοσπονδία καράτε) μετά την επιστροφή μου στους αγώνες. Ήταν ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή γιατί, πέρα από την επιτυχία, αγωνίστηκα για πρώτη φορά σε τόσο δυνατή διοργάνωση στην Ελλάδα, και είχα στο πλευρό μου – στην καρέκλα μου – τον αδερφό μου, που είναι και ο μεγαλύτερος υποστηρικτής μου όλα αυτά τα χρόνια.
Η δεύτερη, και ίσως κορυφαία, στιγμή ήταν η κατάκτηση του ευρωπαϊκού μεταλλίου πέρυσι – ένα παιδικό μου όνειρο. Η νίκη αυτή ήταν ήδη γλυκιά από μόνη της, αλλά έγινε ακόμα πιο ξεχωριστή γιατί ήρθε στον μικρό τελικό, απέναντι στο νούμερο ένα όλων των εποχών στην κατηγορία μου, και μάλιστα με ανατροπή στο τελευταίο κλάσμα του δευτερολέπτου!!
4) Ποια είναι τα οφέλη που αποκομίσατε από την εκπαίδευσή σας στο Καράτε;
Η εκπαίδευσή μου στο Καράτε μού έχει προσφέρει πολλά και σημαντικά οφέλη, τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχικό επίπεδο. Με δίδαξε πειθαρχία, αυτοπεποίθηση, σεβασμό και υπομονή. Έμαθα να θέτω στόχους και να εργάζομαι με συνέπεια για την επίτευξή τους. Επιπλέον, μέσα από το Καράτε ανέπτυξα δυνατό χαρακτήρα και έμαθα να διαχειρίζομαι την πίεση και τις δυσκολίες της καθημερινότητας με ψυχραιμία και θετική σκέψη. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα άθλημα για μένα· είναι τρόπος ζωής.
5) Μιλήστε μας για τους μελλοντικούς στόχους σας
Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους μου είναι να ακούσω τον εθνικό μας ύμνο είτε σε ευρωπαϊκό είτε σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Παράλληλα, θέλω να συνεχίσω να ζω και να απολαμβάνω κάθε αγώνα και κάθε προετοιμασία. Συχνά, λόγω της πίεσης και της προσήλωσης στην επιτυχία, ξεχνάμε να χαρούμε αυτό που πραγματικά αγαπάμε. Στόχος μου είναι να μην το αφήσω αυτό να με επηρεάσει. Τα επόμενα χρόνια, όσο συνεχίζω να αγωνίζομαι, θέλω να χαίρομαι κάθε στιγμή, να αποδέχομαι κάθε αποτέλεσμα, να εκτιμώ όσα έχω και όσα κατακτώ, πάντα δίνοντας τον καλύτερό μου εαυτό.
6) Σε ποιο σύλλογο είστε προπονήτρια;
Είμαι προπονήτρια στην πόλη που ζω, την Ηγουμενίτσα, στον σύλλογο Black Belt. Είμαστε μια πολύ δυνατή ομάδα της επαρχίας και από το 2018 στελεχώνουμε με συνέπεια την εθνική ομάδα σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Είμαι περήφανη για την πρόοδο των αθλητών μας και για το επίπεδο στο οποίο έχουμε φτάσει, χάρη στη σκληρή δουλειά και το πάθος όλων μας
