Του π. Ηλία Μάκου
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος θα είναι πάντα ανάμεσά μας με τα έργα και τα λόγια του, ήταν το απόσταγμα από την επιμνημόσυνη δέηση για τη συμπλήρωση έξι μηνών από το θάνατό του.
Στη Θεία Λειτουργία, στον καθεδρικό ναό Ανάσταση των Τιράνων, προεξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Ιωάννης, συλλειτουργούντων του Μητροπολίτου Απολλωνίας και Φίερι κ. Νικολάου, του Μητροπολίτου Ελμπασάν κ. Αντωνίου, του Μητροπολίτου Βερατίου κ. Άστιου, του Μητροπολίτου Αμαντίας κ. Ναθαναήλ και του Επισκόπου Κρούγιας κ. Αναστασίου, καθώς και κληρικών απ’ όλες τις Μητροπόλεις της Αλβανίας.
Προς το τέλος της Θείας λειτουργίας, παρουσία πλήθους πιστών, τελέστηκε μνημόσυνο, ενώ, μετά τη Θεία Λειτουργία στον τάφο του εψάλη τρισάγιο από τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη, πλαισιουμένου από τα μέλη της ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Αλβανίας
Μιλώντας ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης για τον προκάτοχό του εστίασε στην πολυσήμαντη προσωπικότητά του και στο πολύπλευρο έργο του που αποτελούν την ανεξάντλητη και άσβεστη πνευματική παρακαταθήκη του.
Ανθρωπίνως δεν εξηγούνται τα θαυμαστά που επέτυχε ο Αναστάσιος στην Εκκλησία της Αλβανίας. Μόνο υπερφυσικά εξηγούνται. Όπως ο ίδιος έλεγε του Αναστάντος Κυρίου ήταν η δύναμη που τον ώθησε να κάνει ό,τι έκανε.
Αυτή η δύναμη τον έκανε ανδρείο και ενεργητικό και δημιουργικό μέσα στις δυσκολίες. Τον φλόγιζε. Τον έκανε να έχει φρόνημα αγάπης και υπομονής. Τον έκανε να αποδειχθεί ενθουσιώδης κήρυκας της Ανάστασης και να είναι υποδειγματική η ζωή του και υποδειγματικό το έργο του.
Η σκέψη και η καρδιά του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστασίου αναζήτησε και πέτυχε την ανασύσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας εκ των ερειπίων.
Με καθηλωμένη την προσοχή και την προσευχή του στο Θεό της αγάπης και της δόξας εμπνεύστηκε και υλοποίησε μεγαλόπνοα έργα μέσα από τη σημαντική πράξη της προσφοράς. Μια προσφορά, που δημιουργεί έκσταση και έκπληξη στην ψυχή, γιατί υπήρξε, πράγματι, αποκαλυπτική.
Ποτέ δεν θα λείψει η μορφή του Αναστασίου, γιατί θα την κρατά επίκαιρη και αμείωτη το αίσθημα, αλλά και η πραγματικότητα των λόγων και των έργων του. Και γιατί το διασκέλισμα της σκέψης θα προσανατολίζεται στο ρωμαλέο πνευματικό και ιεραποστολικό βηματισμό του.
