Του π. Ηλία Μάκου
Η Ελλάδα δοκιμάζει και πάλι την σκληρή εμπειρία (αυτή την φορά με ένταση και όχι αποκλιμακωμένα) των κατευθυνόμενων ροών μεταναστών.
Οι εικόνες στην Κρήτη εἰναι σοκαριστικές, όπως ήταν παλαιότερα σε άλλα νησιά, οι οποίες έκαναν το γύρο του κόσμου και που είναι πολύ πιθανόν να επαναληφθούν και στο μέλλον!
Στο ίδιο έργο θεατές, λοιπόν.
Από τη μια τα θύματα: Πονεμένες, απεγνωσμένες, απελπισμένες ανθρώπινες ψυχές, αυτή τη φορά κυρίως νέοι άνδρες και μικρότερος αριθμός παιδιών και γυναικών, δείχνει και αυτό κάτι, που δεν σταματούν να ονειρεύονται, το έχουν το δικαίωμα του ονείρου, όπως όλοι μας.
Και από την άλλη οι θύτες: Εκείνοι, έχουν ονοματεπώνυμο, που, προκειμένου να δημιουργηθεί μεταναστευτική κρίση επί Ευρωπαϊκού εδάφους, τους ωθούν μεθοδευμένα, χωρίς ίχνος ευαισθησίας, σε ακρότατες και φρικτές καταστάσεις, οι οποίες οδηγούν και στην απώλεια της ζωής τους ακόμη,
Δυστυχώς, εντελώς απερίσκεπτα και εγκληματικά, θα λέγαμε, χρησιμοποιούνται άνθρωποι (“εργαλειοποιούνται” κατά την τρέχουσα ορολογία) ως μοχλός πίεσης ποικιλόμορφων συμφερόντων και επιδιώξεων σε βάρος της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Το πρόβλημα δεν είναι οι πρόσφυγες και μετανάστες, που αναζητούν μια χαραμάδα ήλιου στο σκοτάδι της ζωής τους.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι όλοι εκείνοι, που τους εξαθλιώνουν στα κράτη προέλευσής τους, αλλά και εκείνοι, που τους προωθούν προς την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη, με απάνθρωπη ιδιοτέλεια, και καθόλου δεν τους λογαριάζουν ως πρόσωπα και προσωπικότητες, τους μεταχειρίζονται σαν ζώα και ακόμη χειρότερα, λείπει και η στοιχειώδης ευαισθησία προς αυτούς, για να πετύχουν τους σκοτεινούς σκοπούς τους και να δημιουργήσουν μια εκτεταμένη και ανεξέλεγκτη και πολύπλευρη αναστάτωση και αναπομπούλα και διάσπαση για τους δικούς τους ύποπτους λόγους.
Η κραυγή ξεπηδάει αβίαστα μέσα μας και είναι αυθόρμητη: Τι σας φταίνε οι άνθρωποι ρε και τους τσαλακώνετε, τους ποδοπατάτε και τους αφανίζετε, τους μετατρέπετε σε ζωντανούς νεκρούς;
Ας καταλάβουμε όλοι εμείς, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, πως εχθροί μας δεν είναι οι μετανάστες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους νιώθουμε και να τους αντιμετωπίζουμε έτσι, αλλά εχθροί μας είναι όσοι τους σπρώχνουν στο γκρεμό της ζωής και όσοι τους εκμεταλλεύονται ανελέητα…
Σαφώς και πρέπει να αναχαιτιστεί αποτελεσματικά το παράνομο μεταναστευτικό κύμα και βεβαίως ανάμεσα στους μετανάστες υπάρχουν και εγκληματικά στοιχεία.
Αλλά είναι λανθασμένη η αντίληψη ότι κάθε μετανάστης είναι και εγκληματίας.
Είναι πραγματικότητα ότι η Ελλάδα, μια μικρή χώρα, που φιλοξενεί με αγάπη πολύ μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών, απ’ ότι έχει τη δυνατότητα να αντέξει, κάνει ό,τι μπορεί για να δώσει διέξοδο στο αδιέξοδό τους.
Όμως δεν είναι και εύκολη υπόθεση αυτό και μάλιστα όταν αναμειγνύεται αποδεδειγμένα και η Τουρκία και η Λιβύη εσχάτως, ως δορυφόρος της, τους “περνάει” έντεχνα προς τα εδώ, δίνοντας έδαφος στη δραστηριοποίηση των διακινητών και των δουλεμπόρων.
Και οι μετανάστες, ευάλωτοι, όπως είναι, ρίχνονται στα δίχτυα του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος.
Παρ’ όλα ταύτα η χώρα μας δείχνει σεβασμό στα πρόσωπα και τις υλικές και ψυχικές ανάγκες τους και ζητά αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών, των κοινωνιών και των ανθρώπων.
Απαραίτητη και χρήσιμη είναι η πολιτική της επιτήρησης και της αστυνόμευσης των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να ελέγχονται οι μεταναστευτικές εισροές, αν και καταφέρνουν πολλοί παράνομα να διεισδύσουν.
Εξίσου απαραίτητη, όμως, είναι και η υποχρέωση για την κοινωνική και οικονομική ένταξη, για την εγγύηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και για την εξασφάλιση συνθηκών επιβίωσης των νόμιμων μεταναστών από τις λεγόμενες Τρίτες Χώρες, που βρίσκονται ήδη και διαβιούν όχι παράνομα στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επομένως και της χώρας μας.
Ας μην πολεμάμε και στρέφουμε τα βέλη μας προς τους μετανάστες, αλλά ας πολεμάμε να αναχαιτίσουμε τα αίτια και τους αίτιους, που τους εκπατρίζουν.
Πηγή: Εφημερίδα “Political”, 18/7/2025
