Οι Ενετοί κατακτούν την Ηγουμενίτσα από τους Τούρκους και κατεδαφίζουν το εκεί φρούριο. Από το 751 με την ύπαρξη διακεκριμένων μονάδων του βυζαντινού στρατού στην Ήπειρο, στα Ιόνια και την Αδριατική, δηλώνεται η θέσις της αυτοκρατορίας όχι μόνο στην διαφύλαξη από την Βενετική απειλή, αλλά και και την διεκπεραίωση ναυτικών και στρατιωτικών δυνάμεων στην Ιταλία.
Η Ήπειρος είναι οργανωμένη για να απαντήσει στην απειλή από ξηράς και από θαλάσσης. Το πλέον σημαντικό κατόρθωμα της αυτοκρατορίας είναι ο διαρκής πολυμέτωπος αγώνας εναντίον ασιατικών και λατινικών εχθρών. Η εξωτερική πολιτική της Βενετίας καθορίζει τον αποφασιστικό ρόλο που έπαιζε η Ήπειρος στον πολυμέτωπο αγώνα που διεξήγαγε το Βυζάντιο
.Με την σύναψη της Νορμανδικής συμμαχίας, η Βενετία επιδόθηκε σε πειρατικές κατά του βυζαντίου επιχειρήσεις, αρχίζοντας πάντοτε από την Ήπειρο. Όταν οι Ενετοί τελικώς κατέλαβαν τα παράλια της Θεσπρωτίας, δημιούργησαν βάσεις, και για πολλούς αιώνες τα παράκτια φρούρια παρέμειναν τα προκεχωρημένα φυλάκια των Ενετών στην Ηπειρωτική Ελλάδα.
Την περίοδο αυτή χτίστηκε πιθανότατα και το κάστρο της Ηγουμενίτσας. Από το 1452 οπότε εισέβαλαν στη Θεσπρωτία οι Οθωμανοί, έχουμε συνεχείς συγκρούσεις Τούρκων και Ενετών (μαζί με Κερκυραίους και Χιμαριώτες).
Σε μια από αυτές, το 1685, ο Μοροζίνι ανατίναξε το κάστρο της Ηγουμενίτσας, αφού προηγουμένως μετέφερε τα 12 κανόνια του στην Κέρκυρα. Αυτό ήταν και το τέλος του κάστρου.(Ελληνικό Ημερολόγιο).