Η γενιά μας:

Είχε την τύχη να δοθεί στο όνειρο, στο στοχασμό, στην εικόνα, στην υποβολή, πολλές φορές και στη μελαγχολία, αλλά και στα ιδανικά, στην πραγματικότητα και στις ανάγκες της πνευματικής πολιτείας, της μόρφωσης.

Έζησε με συνείδηση, με την οποία και συνεχίζει να ζει, αλλά και με υπόψυχρη κριτική, με περιπλανήσεις και αποτελματώσεις, όμως ξέφυγε, χάλκεψε, και αντιμετωπίζει και τις σύγχρονες αμαδρυάδες όσο αντέχει… με “αφέλεια” ή με λεπτή ρέμβη και διασώζει τη ζωή των οραμάτων που πέρασε, σα γλυκιά εντύπωση από μια “χρυσή άχνα” γνωρίζοντας και μη γνωρίζοντας τι να περιμένει….

Ο Ντάριο Κορέντι έγραψε:

“Κατά βάθος έτσι περνάει η ζωή. Πρώτα κοιτάζεις με γυμνό μάτι, έπειτα εκσυγχρονίζεσαι…οπότε μαθαίνεις να κοιτάζεις και στο σκοτάδι… Αλλάζει απότομα η οπτική σου γωνία…”

Και ο δικός μας ποιητής Μιχάλης Γκανάς επίσης “επειδή ζωή μας φυραίνει μέρα με τη μέρα δεν θα πει πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο”

Ευχαριστώ

Από την Βασιλική Τσεκούρα-Μακατσώρη, συνταξιούχο φιλόλογο.