Η Αλβανία είχε και έχει βοήθεια από την Ελλάδα και οφείλει να μην το ξεχνά…
Δημοσιεύθηκε 11/11/2022 | Από user | Σχολιάστε
Του π. Ηλία Μάκου
Όπως έλεγε ο Σόλων ο Αθηναίος, “στο πέρασμα του χρόνου, πολλά μπορεί κανείς να δει, που δεν τα θέλει, και πολλά να πάθει”.
Το σκηνικό, που τείνει να παγιωθεί στις ελληνοαλβανικές σχέσεις είναι ότι η Αλβανία, σε επίπεδο ηγεσίας, στρέφει τα νώτα στην Ελλάδα και κοιτάει προς την Τουρκία, ενισχύοντας την άποψη όσων θεωρούν ότι έχει επιλέξει μια τροχιά “Τουρκοποίησης” και “Ισλαμοποίησης”, θέλοντας διακαώς, όμως, την ίδια στιγμή, να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Η Αλβανία φαίνεται να απομακρύνεται πολιτικοστρατηγικά από την Ελλάδα και να δένεται όλο και περισσότερο στο άρμα της Τουρκίας, η οποία έχει διεισδύσει βαθιά σε καιριους τομείς της.
Και αυτό, παρά τη την οικονομική βοήθεια, που έχει προσφέρει η Ελλάδα στην Αλβανία.
Παρά τα έργα υποδομής, που έχει υλοποιήσει εκεί.
Παρά το γεγονός ότι στη χώρα μας εργάστηκαν και εργαζονται, σκληρά είναι η αλήθεια, χιλιάδες Αλβανοί, οι οποίοι, έχουν, κατά το κοινώς λεγόμενο, φάει ή και εξακολουθούν να τρώνε ψωμί στην πατρίδα μας και ζουν τις οικογένειές τους.
Παρά το ότι το υγειονομικό μας σύστημα είναι στη διάθεση όχι μόνο των Ομογενών, αλλά και των Αλβανών, όταν το χρειάζονται. Είναι αξιοσημείωτο ότι μεγάλος αριθμός Αλβανών πολιτών εξετάζονται ή νοσηλεύονται ανά έτος σε Νοσοκομεία της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ότι ένα μικρό ακριτικό Νοσοκομείο, αυτό των Φιλιατών στη Θεσπρωτία, κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, πέρα από τους Έλληνες της Αλβανίας, δέχεται και εκατοντάδες ετησίως Αλβανούς.
Η στροφή της Αλβανίας προς την Τουρκία συνεπάγεται, έτσι δείχνουν κινήσεις και δηλώσεις το τελευταίο διάστημα, επιφυλακτική, αν όχι “επιθετική”, στάση προς την Ελλάδα και περιθωριοποίηση της Ελληνικής Μειονότητας.
Την ίδια στιγμή η γειτονική χώρα έχει το όραμα της Ευρώπης, που σημαίνει και οικονομική ενίσχυση και ανάπτυξη, που, όμως, το ροκανίζει με τις επιλογές της.
Όσον αφορά στο διαφαινόμενο “πάγωμα” των σχέσεων με την Ελλάδα και τη φιλική προσέγγιση της Τουρκίας, αυτό αποτελεί επιλογή της κυβέρνησης και όχι του λαού, αφού σε έκθεση, που συντόνισε το Οpen Society Foundation for Albania και υλοποίησε η εταιρία Data Centrum, οι Αλβανοί κατατάσσουν την Ελλάδα, όπως και Ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ιταλία) ανάμεσα στις πέντε καλύτερες φίλες χώρες με την Αλβανία, ενώ η Τουρκία δεν καταγράφεται.
Και είναι σημαντικό ότι το 86% των ερωτώμενων παραδέχεται ότι η Ελλάδα έχει βοηθήσει την Αλβανία τα τελευταία 20 χρόνια.
Μένει στο νου και στην καρδιά μας η εικόνα ενός σπιτιού στην Αυλώνα, όπου στις δύο άκρες του μπαλκονιού υπήρχαν ελληνικές σημαίες.
Όταν ρωτήσαμε τον ιδιοκτήτη του σπιτιού, βέρο Αλβανό, πως και δεν φοβάται να κυματίζει η γαλανόλευκη στο σπίτι του, μας απάντησε αυθόρμητα και αφοπλιστικά: “Εγώ αυτό το σπίτι το έχτισα με χρήματα, που απέκτησα στην Ελλάδα, αχάριστος δεν είμαι… Η Αλβανία είναι η πατρίδα μου και την αγαπώ, μα η Ελλάδα με στέριωσε στα πόδια μου και το αναγνωρίζω”.
Τρία είναι, κυρίως, τα ακανθώδη προβλήματα ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Αλβανία, που ταλανίζουν τις δύο χώρες και επηρεάζουν τις σχέσεις τους.
Ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι το Αλβανικό κράτος δεν έχει διασφαλίσει ακόμη, 30 και πλέον χρόνια από την πτώση του Χοτζικού καθεστώτος, σημαντικά δικαιώματα των Ελλήνων, όπως το περιουσιακό, η εκπαίδευση, η γλώσσα, η ελευθερία έκφρασης, η άνετη πρόσβαση σε δομές κ.λπ. και ενίοτε τους συμπεριφέρεται εχθρικά.
Εφ’ όσον οι Ομογενείς αποτελούν αναγνωρισμένη Εθνική Μειονότητα, έχει χρέος η Ελληνική Πολιτεία να τους στηρίζει και να διεκδικεί την αναγνώριση των δικαίων τους.
Ο σεβασμός και η προστασία των δικαιωμάτων των Ελλήνων Μειονοτικών αποτελεί προϋπόθεση για την περαιτέρω ανάπτυξη των διμερών επαφών, καθώς και για την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας.
Σε εκκρεμότητα είναι και ο καθορισμός των θαλάσσιων συνόρων, όπου υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά μέχρι την τελική έκβαση, που δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, καθώς η αλβανική πλευρά αμφιταλαντεύεται. Μια συμφωνεί για προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης και μια την απορρίπτει.
Ένα άλλο πρόβλημα μεταξύ των δύο χωρών, είναι ο αλυτρωτισμός της Αλβανίας, που εκδηλώνεται σ’ όλο το πολιτικό φάσμα και δεν εκφράζεται μόνο από ακραίους, όπως επιφανειακά φαίνεται.
Στο πλαίσιο αυτό προβάλλεται το λεγόμενο”Τσάμικο”, με διεκδικήσεις σε βάρος της Θεσπρωτίας και της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου, που ιστορικά είναι ανύπαρκτο.
Αλυτρωτικές διαθέσεις φανερώνονται συνήθως σε χώρες μη ανεπτυγμένες, όπως η Αλβανία, όπου οι αντιδράσεις και τα αιτήματα των πολιτών επιχειρείται να αναβαθμιστούν σε εσωτερικό πεδίο με την πρόταξη εθνικιστικών κραυγών.
Τα προβλήματα στη χώρα είναι ορατά και σε επίπεδο οικονομίας και σε επίπεδο υποδομών και σε επίπεδο κοινωνίας και σε επίπεδο δημοκρατίας.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αλβανικού τύπου, οι μικροί μισθοί και οι χαμηλές συντάξεις, η ανεργία, το υποβαθμισμένο οδικό δίκτυο της επαρχίας, οι συχνές διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, η αυξημένη εγκληματικότητα, τα μεγάλα κενά στην υγεία, οι εκτεταμένες χασισοκαλλιέργειες, που αποτελούν τη βάση της παραοικονομίας, η διαφθορά, η εκζήτηση κράτους δικαίου (για παράδειγμα δεν έχει αποδοθεί στις θρησκευτικές κοινότητες η περιουσία τους), το δημοκρατικό έλλειμμα είναι μερικά από τα ζητήματα της καθημερινότητας των Αλβανών και των Ελλήνων της Μειονότητας.
Αυτό, που χρειάζεται, λοιπόν, η Αλβανία και θα είναι προς το συμφέρον του Αλβανικού λαού, είνανα πορευτεί μ’ έναν ξεκάθαρο ευρωπαϊκό προσανατολισμό, να αποδείξει ότι δεν είναι δορυφόρος της Τουρκίας στα Βαλκάνια, να στοχεύσει στην εδραίωση της δημοκρατίας και στην επίτευξη της ευημερίας.
Με αυτές τις προϋποθέσεις εκτός από καλός γείτονας της Ελλάδας, θα αποδειχθεί και στρατηγικός εταίρος της.
Πηγή: Εφημερίδα POLITICAL
Κατηγορία/ες: Απόψεις
