Ένας καθρέφτης στέκεται
όρθιος απέναντί μου
και με θαμπώνει με το φως,
θολώνει η όρασή μου!
Και τον κοιτώ και με κοιτά,
σαν τον ρωτώ, ρωτάει.
Και του μιλώ και μου μιλά,
αλλά δεν απαντάει!
Και μια μορφή, ίδια μ’ εμέ,
αν κινηθώ, κινείται!
Κοιτώ βαθιά το βλέμμα της,
νομίζω συγκινείται!
Ποια είσ’ εσύ την ερωτώ,
που είσαι απέναντί μου;
Κι εκείνη τότε απαντά,
πως είναι η….ψυχή μου!
Αν θα γελάσω, θα γελά!
Αν κλάψω, θα δακρύσει!
Αν θα πονέσω, θα πονά!
Ρωτάω; Θα ρωτήσει!
Γιατί ψυχή μου εισ’ εκεί;
Τί θέλεις στον καθρέφτη!
– Να σε διδάξω θα ‘θελα,
να κάνεις ότι πρέπει!
– Διώξε τη λύπη απ’ τη ζωή,
γέλα και μη δακρύζεις,
γιατί η ζωή είναι μόνο μια
και μη τη χαλαλίζεις!!!
10 -11 -2022
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα