Δύο ποιήματα για την ημέρα της Μητέρας
Δημοσιεύθηκε 10/05/2020 | Από user | Σχολιάστε
Στη μάνα ΕλευθερίαΉταν μια κόρη όμορφη, γλυκιά μοναχοκόρη,
με χίλια τόσα βάσανα την έφεραν στον κόσμο.
Η μάνα την καμάρωνε,την λάτρευε ο πατέρας
και φρόντιζαν μερόνυχτα τίποτα μην της λείψει.
Πορεύονταν μέσ τη ζωή μ απέραντη ευτυχία,
η μάνα, ο πατέρας της και το μικρό βλαστάρι.
Κακιά μοίρα τους ζήλεψε κι αρρώστησε η κοπέλα,
έτρεξαν χρόνια στους γιατρούς,
τον κόσμο όλο γυρίσαν.
Τίποτα δεν λογάριασαν,πάλεψαν σαν λιοντάρια,
να σώσουνε τη Ρένα τους απ την κακιά αρρώστια.
Μα η Ρένα τους δεν άντεξε, έφυγε μακριά τους,
πήρε μαζί της τη χαρά,ράγισε την καρδιά τους.
Η μάνα, μέσ τον πόνο της, όρκο βαρύν επήρε,
να μην αφήσει όσο μπορεί κι άλλα παιδιά να φύγουν.
Και στύλωσε τα πόδια της,έσφιξε την καρδιά της,
τα δάκρυά της μάζεψε,σε ασημένιο τάσι.
Σε δισκοπότηρο χρυσό συγκέντρωσε τον πόνο,
να μεταλάβει με αυτόν,όσο πολλούς μπορούσε.
¨Ετσι γρήγορα έκανε το σύλλογο της Φλόγας,
που προστατεύει τ άρρωστα,στηρίζει τους γονείς τους,
για να μπορέσουν γρήγορα να έχουν νοσηλεία
και να γυρίσουνε γερά στην αγκαλιά του κόσμου.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό,έκανε και μουσείο,
χιλιάδες τα εκθέματα απ την περιοχή μας.
Έστησε και χορευτικό,παράδοση διδάσκει,
για να κρατήσει άσβεστη αγάπη για τον τόπο.
Προχώρησε και έκανε τέσσερις χορωδίες,
πολιτισμό καλλιεργεί με μύριες εκδηλώσεις.
Πολλές οι εθελόντριες, τρέχουν να βοηθήσουν,
δίνουν καρδιά,δίνουν ψυχή και τους αξίζουν μπράβο.
Το ίδρυμα πολιτισμού Σπίτι της Ρένας Κώτσιου,
είναι διαμάντι της καρδιάς,έργο της Λευτερίας,
που την στηρίζει αδιάκοπα ο άντρας της ο Ηλίας,
για να κρατήσουν άσβεστη τη μνήμη για τη Ρένα.
Το έργο τους σημαντικό,στολίδι για τον τόπο,
αξίζουν όλες τις τιμές κι όλοι να το στηρίξουν.-
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα
Στη μάνα
Μάνα, λέξη δισύλλαβη και απλή.
Κολλάνε τα χείλη κι ο ουρανίσκος,
σαν την προφέρεις,
μα την προσφέρεις σαν προσευχή.
Όσα να γράψω κι όσα να πω,
είναι όλα ειπωμένα.
Μάνα είναι μία,διαμάντι πανάκριβο,
σε θήκη πανάκριβη,μαλαματένια.
Σαν φύγει η μάνα,τότε το νιώθεις
πως είσαι μισός.
Τότε την ψάχνεις,την ονειρεύεσαι,
σαν να είσαι μικρός.
Κι εγώ που την έχασα
κι ας ήταν μεγάλη,
μια κι είμαι μάνα κι εγώ ευτυχώς,
την ονειρεύομαι,μου λείπει αφάνταστα
και νιώθω ο πόνος μου πως είναι διπλός.-
Ελένη Κύρκου- Σαφάκα.-
Κατηγορία/ες: Επικαιρότητα, Πολιτισμός
