Επισυνδέσεις και … αποσυνδέσεις

Share Button

Από τον Φιλόλογο Μιχάλη Μπότσαρη, πολιτικό αναλυτή

Στο Σύνταγμά μας, μεταξύ άλλων ατομικών δικαιωμάτων, κατοχυρώνεται το απόρρητο της επικοινωνίας για όλους τους πολίτες που ζουν στη χώρα μας είτε έχουν  πολιτικά είτε αστικά δικαιώματα. Προσδιορίζει, όμως, εξαιρέσεις ατόμων που βασίμως ασκούν προδοτική ή κατασκοπευτική δράση σε βάρος της πατρίδας και την ανεξαρτησία της και σε βάρος του πολιτεύματός της.

Στο Σύνταγμα γίνεται αναφορά για πολίτες, όχι για πολιτικούς, γιατί οι πολιτικοί είναι πρωτίστως πολίτες. Άρα, ισχύουν δικαιώματα και περιορισμοί, ισόποσα για όλους τους πολίτες. Οι πολιτικοί όμως, απαιτούν να έχουν προνομιακή μεταχείριση μόνο αυτοί, αλλά όχι και οι πολίτες. Αυτό, μεταξύ άλλων, ζούμε αυτές τις μέρες.

Η παραβίαση του απορρήτου επικοινωνίας των πολιτών είναι συνταγματική παράβαση, εκτός αν συντρέχουν λόγοι που ορίζουν Σύνταγμα και Νόμοι. Εκ προοιμίου ουδείς είναι αθώος ή ένοχος. Μπορεί οι πάντες να είναι αθώοι, όπως και ένοχοι. Αυτό μένει να τεκμηριωθεί με τη διαφάνεια, την αλήθεια, την έρευνα και την ατομική δράση. Δεν μπορεί ουδείς να χειρονομεί ότι είναι αθώος, αν δεν αποδειχτεί, ούτε ένοχος, αν δεν τεκμηριωθεί η ενοχή του.

Στην περίπτωση του κ. Ανδρουλάκη ισχύουν τα πάντα. Ενδέχεται να αδικήθηκε σκόπιμα για πολιτικούς, ατομικούς, οικογενειακούς και άλλους  λόγους. Η έρευνα οφείλει να το αποδείξει. Ο ίδιος ξέρει τι έχει και τι δεν έχει κάνει. Λογικό να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Δεν έχει, όμως, δικαίωμα να μην θέλει ενημέρωση ή να ενοχοποιεί χωρίς τεκμηρίωση άλλον. Το ίδιο και όλοι οι άλλοι πολιτικοί, αρχηγοί, στελέχη, πολίτες. Οι εκ προοιμίου στοχοποίηση ή ενοχοποίηση     υπευθύνων προστασίας του απορρήτου είναι απαράδεκτη, εάν δεν τεκμηριωθεί.

Όπως διαμαρτύρεται ως αθώος ο κ. Ανδρουλάκης, το ίδιο δικαιούνται και οι καταγγελλόμενοι ως ένοχοι να αντιδρούν ότι αδικούνται. Αν αποδειχτεί ότι αδίκως παραβιάστηκε το απόρρητο επικοινωνίας και οι υπεύθυνοι σκοπίμως τον αδίκησαν «ερρέτωσαν» !

Η λογική θεωρεί ότι δεν μπορεί οι φορείς, διοικητής ΕΥΠ, αρμόδια εισαγγελίας και διευθυντής του πολιτικού Γραφείου του κ. Μητσοτάκη να συνωμότησαν, χωρίς τα απαραίτητα τεκμήρια ενοχής του κ. Ανδρουλάκη, δεν ενημέρωσαν ως όφειλαν τον κ. Μητσοτάκη ως επικεφαλής της ΕΥΠ και να έδρασαν με αφροσύνη και σκοπιμότητα. Τίποτε δεν υπήρξε; Τι υπήρξε; Αν όντως έγινε σκοπίμως και ενήργησαν με ανώτερη καθοδήγηση, τότε ασφαλώς όλοι στον «καιάδα» της  πολιτικής και της δικαιοσύνης.

Είναι δυνατόν, με λογική επεξεργασία, να έδωσε τέτοια εντολή ο κ. Μητσοτάκης; Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας, που να τον θεωρεί εκ προοιμίου ένοχο, εκτός βέβαια κάποιων που για το δικό τους πολιτικό συμφέρον ή το προσωπικό μίσος άκριτα και ατεκμηρίωτα διαλαλούν  γραπτώς και προφορικώς τη βέβαιη  ενοχή του, όπως πολιτικοί αρχηγοί, στελέχη, πολίτες αντίπαλοι πολιτικώς, παλιοί φίλοι ενδοκομματικοί, όπως Κύρτσος, Αντώναρος, Καραχάλιος κ.α., γιατί δεν έτυχαν ευνοϊκής προβολής, επιλογής και αξιοποίησή τους.

Κραυγαλέα και υπερβολική εκ προοιμίου καταδίκη των υπευθύνων του θέματος πλείστοι δημοσιογράφοι, εφημερίδες, αρθρογράφοι κ.α. με προεξάρχοντα τον κ. Βενιζέλο. Τι μας είπε ο περισπούδαστος Συνταγματολόγος; Ότι  εκ προοιμίου όλοι οι πολιτικοί είναι αθώοι, πατριώτες, καθαροί, όχι όμως και οι 3.500 πολίτες, που, όπως γράφτηκε, αδίκως παρακολουθούνταν οι επικοινωνίες τους: Άλλο οι πολιτικοί και άλλο οι πολίτες! Εξάλλου το Σύνταγμα και τους Νόμους συνέταξαν και θέσπισαν πολιτικοί, Νομικοί κ.α., όχι όμως, πολίτες. Για τα δεινά που έπαθαν στο παρελθόν και υφίστανται και σήμερα οι πολίτες, ποιοι ευθύνονται, οι πολίτες και όχι οι πολιτικοί με τις πολιτικές τους; Ο κ. Βενιζέλος αθωώνει όσους έχουν ή είχαν πολιτική σταδιοδρομία; Η σκέψη προκαλεί θυμηδία. Ασφαλώς υπάρχουν πατριώτες, δεν υπάρχουν, όμως, ξενικίνητοι, ετερόφωτοι και εύκαμπτοι σε δεκασμούς και άλλα ατομικά συμφέροντα; Δεν υπάρχουν πολιτικοί με μέτρια ή χαλαρή πολιτική ευσυνειδησία και συγκρότηση; Θέλει ονόματα ο κ. Βενιζέλος, πόσα και από ποιες παρατάξεις, ακόμη και από τη δική του; Είναι αμνήμων; Μόνο στους άλλους υπάρχουν; Αυτό θέλει να μας πει χωρίς αιδώ; Αν όλοι οι πολιτικοί είναι αθώοι και πατριώτες, κατά τον κ. Βενιζέλο,  από αυτήν την απολυτότητα γιατί εξαιρεί μόνο τον κ. Μητσοτάκη και τους συνεργάτες του; Το μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας, ισχύει για όλους, ένθεν κακείθεν, αδικημένους, αθώους, ενόχους κ.α.

Η Ελλάδα εν μέσω πολλαπλών και δυσχερών κρίσεων, κινδύνων και απειλών σε θέματα οικονομίας, ανεργίας, αμοιβών, υγείας, παιδείας, ειρήνης κ.α. πλέει με ιστία μισαλλοδοξίας, μίσους, εκδίκησης, παραπληροφόρησης, εμπάθειας, κατασυκοφάντησης, ύβρεων  και προκλητικών δηλώσεων από τους «πολιτικούς» της.

Αν, όντως, αδίκως στοχοποιήθηκε ο κ. Ανδρουλάκης, τότε δικαιούται την πανηγυρική δικαίωσή του και την τιμωρία των ενόχων. Αν, όμως, εμπλέκεται με τη δράση του σε συνταγματικούς περιορισμούς, τότε ποια πρέπει να είναι η ποινή του;

Αρκεί η απώλεια της ηγεσίας του κόμματός του ή  η εκλογική συντριβή του; Αν η πολιτική του προκαλέσει δεινά στη χώρα και στους πολίτες με κρίσεις ακυβερνησίας, πολιτικής παραπλάνησης πολιτών με όξυνση σε οικονομία, ανεργία, βιοπορισμό κ.α., ή ξαναφέρει στο προσκήνιο πολιτικές δυνάμεις που στο πρόσφατο παρελθόν προκάλεσαν δεινά με πολιτικές συμμαχίες σκοπιμότητας και πολιτικής εκμετάλλευσης, που  μάτωσαν οικονομικά, δημοκρατικά και κοινωνικά τους Έλληνες, που καθιέρωσαν τις ύβρεις, τις προσβολές, την παραπληροφόρηση, την ανομία, τη συκοφαντία, τη συνωμοσία και τη λασπολογία για καθημερινές πρακτικές, τότε ποια πολιτική δικαίωση θα επικαλείται ο κ. Ανδρουλάκης; Δεν φοβάται μήπως τα γεγονότα εξελιχθούν με τέτοιο τρόπο που θα υποχρεωθεί, «εκών άκων» να παίξει ρόλο Καμμένου σε μια συγκυβέρνηση;

Ο κ. Ανδρουλάκης, ακόμη κι αν αποδειχτεί πως έχει δίκιο, κινδυνεύει να εγκλωβιστεί στην αναγκαστική συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ, να στραγγαλιστεί και να εκπνεύσει, να μπλοκαριστεί από παλιούς  και νέους κομματικούς φίλους και παράγοντες, με ολοσχερή εξαφάνιση του πολιτικού χώρου που προΐσταται. Οφείλει να επιδείξει πολιτική σύνεση και οξυδέρκεια, ώστε ούτε  το δίκιο του να χάσει ούτε να αυτοχειριαστεί. Οφείλει να κατέβει στον πολιτικό στίβο με άλλη πολιτική πυξίδα, διαφορετική από τη σημερινή. Θα πάμε σε εκλογές με μόνο πρόσημο το κινητό του κ. Ανδρουλάκη; Μέχρι τώρα πορεύτηκε  λανθασμένα. Αν είχε όραμα στην πολιτική ηγεσία ενός χώρου, όφειλε να είναι σήμερα στη Βουλή και να αγωνίζεται ο  ίδιος  και όχι με τα παραληρήματά του να τον εκπροσωπεί ο κ. Κατρίνης. Αντ’ αυτών προτίμησε ωσάν θεσιθήρας την Ε.Ε. μακριά από καυτές μάχες, προτάσεις, κινδύνους, με λανθασμένες ίσως, τοποθετήσεις στη Βουλή των Ελλήνων, που μπορούσαν να τσαλακώσουν την πολιτική του εικόνα, όπως εύλογα θα μπορούσε, αν αντιθέτως δρούσε να εκτοξευτεί πολιτικά και να κυριαρχήσει.

Από τις Βρυξέλλες θα κάνει κουμάντο; Ήταν τόσο απαραίτητα εκεί η παρουσία του ή μήπως ήταν πολιτική προφύλαξη και προστασία; Ο ελληνικός λαός θα κληθεί να ψηφίσει μόνο αθώους  της αντιπολίτευσης και να αποδοκιμάσει τους ενόχους της κυβερνητικής πλειοψηφίας με μόνο κριτήριο τις παρακολουθήσεις; Θα μας πει τι άλλο νέο θα κομίσει στην πολιτική ζωή; Μήπως με κραυγές αδικίας θα προβληθεί; Τότε όλοι θα εύχονταν να γίνουν στόχος τηλεφωνικής επισύνδεσης με μόνη επιδίωξη τα οφέλη και το συμφέρον. Αλλιώς, έστω και  άδικα ένοχος, καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται.

 

 

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *