Φυσάει αγέρας και βοριάς
κι όλα τα παρασέρνει,
μακάρι να ταν μπορετό,
τα βάσανα να παίρνει.

Να παίρνει αρρώστιες
και σεισμούς,
πείνα και δυστυχία,
πολέμους, βία, σκοτωμούς
κι ανθρώπινη κακία.

Έτσι και θα καθάριζε
όλα της γης τα πάθη
κι οι άνθρωποι θα ζούσανε
μ’ ελπίδα και αγάπη!

Μα, αν δεν μπορείς αγέρα μου,
τα άσχημα να γιάνεις,
πρόσεξε σε παρακαλώ
κι εσύ κακό μην κάνεις!

Φύσα αγεράκι απαλά
και τους καημούς μας γιάνε,
οι άνθρωποι να χαίρονται
και να σε αγαπάνε!

Ελένη Κύρκου-Σαφάκα