thesprotikospalmos.gr

Η καταπάτηση κάθε σπιθαμής γης, η άναρχη οικοδόμηση ακόμη και σε ρέματα, χαράδρες, φαράγγια και λαγκάδια, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, η μόλυνση του περιβάλλοντος και η αδιαφορία προς αυτό, η ανομβρία, η ξηρασία,η τρύπα το όζοντος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η απουσία κατάλληλων ενεργειών την κατάλληλη στιγμή, έχουν καταστροφικές συνέπειες για την καθημερινή ζωή μας.

Και εστιάζοντας στην Ελλάδα ευθύνες διαχρονικά, δεν έχουν μόνο όσοι αρμόδιοι ανέχονται ή και παροτρύνουν τις παρανομίες ή αντιδρούν σπασμωδικά μπροστά σε φυσικά φαινόμενα, που επί της ουσίας είναι ανεξέλεγκτα (ακόμη και στις πιο προηγμένες και οργανωμένες χώρες ο πλήρης έλεγχός τους είναι δύσκολος έως αδύνατος) , ή δεν φροντίζουν για τον απαραίτητο εξοπλισμό ή δεν λαμβάνουν επαρκή προληπτικά μέτρα ή δεν κάνουν όσα και όπως πρέπει ή αδιαφορούν για το περιβάλλον, αλλά και οι πολίτες, που θέλουν απλά να γίνει η δουλειά τους και ας είναι σε βάρος της φύσης, δηλαδή όλων των υπολοίπων, και από εκεί και μετά (γαία πυρί μιχθήτω, δηλαδή ας αναμιχθούν χώμα και φωτιά, δηλαδή ας γίνει ό,τι θέλει).

Είναι κι αυτό ένα σύμπτωμα της εποχής μας, να αγνοούμε το φυσικό περιβάλλον, να υποτιμάμε και να περιφρονούμε την αξία του, να θεωρούμε, ότι έχει δημιουργηθεί μόνο για να εξυπηρετεί τη βούλησή μας. Ότι δηλαδή είναι αντικείμενο, το οποίο μας επιτρέπεται να το παραποιούμε, προκειμένου να το προσαρμόζουμε στις δικές μας ανεξέλεγκτες και ατέρμονες ανάγκες και επιθυμίες.

Η φύση εκδικείται την ανθρώπινη απερισκεψία. Και όλα αυτά, που συμβαίνουν, είναι συναγερμός της ίδιας της φύσης για την ανάσχεση του περιβαλλοντολογικού θανάτου…

Είναι φρικιαστικό αναμφίβολα είτε να απειλείται η ζωή σου ή και να καίγεσαι ολοζώντανος από τη φωτιά και σε δευτερόλεπτα να εξαφανίζει τους κόπους μιας ζωής, να “καταπίνει” την περιουσία σου, είτε να κινδυνεύεις με ασθένειες από την εκτεταμένη ρύπανση.

Αλλά εμείς, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, τι κάναμε και τι κάνουμε για να αποτρέψουμε τραγικές καταστάσεις, με ολέθρια αποτελέσματα για την ανθρώπινη κοινωνία, για τα ζώα, για τα δάση, αλλά και γι ολόκληρη τη φύση, που μας περιβάλλει;

Και μπαίνει και άλλο ερώτημα, ουσιαστικότερο: Πως θα αναχαιτιστεί αυτή η τραγική πραγματικότητα; Τι επιβάλλεται να γίνει για να σταματήσουν οι καταστροφικές πυρκαγιές, να διατηρηθεί η ισορροπία στο οικοσύστημα και να μείνει ο άνθρωπος κυρίαρχος μέσα στη φύση και όχι δέσμιος μέσα στη φυλακή της;

Αν αλλάξουμε οι άνθρωποι, αν εγκαταλείψουμε την ενστικτώδη τάση να κατέχουμε και να καταναλώνουμε δίχως όρια και φραγμούς, εάν από δυνάστες γίνουμε και πάλι οικοδεσπότες της κτίσης, εάν πάψουμε να θεοποιούμε το κέρδος και να κοιτάμε αποκλειστικά τα οικονομικά συμφέροντα, τότε μπορούμε να βρούμε τη σωστή σχέση με τη φύση, με την οποία είμαστε αναπόσπαστα συνδεδεμένοι.

Τα τόσα μεγάλα προβλήματα της ζωής, όπως το οικολογικό, που έχει να κάνει απευθείας με την επιβίωσή μας, δεν αντιμετωπίζονται με υποκρισία και φαρισαϊσμό.

Για να βαδίσουμε προς μια λύση πρέπει να ξεκινήσουμε από τα θεμέλια της αυτογνωσίας.

Όλοι οι άνθρωποι συντελούμε με το δικό μας τρόπο στην προσβολή, στην κακομεταχείριση και στο βιασμό της φύσης και τη μετατρέψαμε σε κόλαση, από παράδεισο, που είναι ο προορισμός της.

Και ζούμε οι σύγχρονοι άνθρωποι το δράμα της εξορίας από τη φύση, αφού έχουμε χάσει τη γαλήνη της ήρεμης και γνήσιας διαβίωσης.

Ας το καταλάβουμε καλά: Η αντιμετώπιση του οικολογικού βρίσκεται στη σωστή τοποθέτησή μας απέναντι στη φύση.