Του π. Ηλία Μάκου
Τη θλιβερή πραγματικότητα των πολλών νεκρών από τροχαία στην Ελλάδα τη ζούμε καθημερινά, με τα θύματα της ασφάλτου όλο και να αυξάνονται, ωστόσο μυαλό δεν βάζουμε!
Μάλιστα η Ελλάδα, μαζί με το Μεξικό, κατατάσσονται, για το 2023, στην τελευταία θέση, σε έρευνα, μεταξύ 22 χωρών, που έγινε στην Αυστραλία, σχετικά με την καλύτερη και χειρότερη χώρα για να οδηγείς, που έχει να κάνει με τη συμπεριφορά των οδηγών.
Τα στατιστικά στοιχεία είναι σκληρά και αμείλικτα και παρουσιάζουν την τραγικότητα της κατάστασης, χωρίς, δυστυχώς, να… ιδρώνει κανενός το αυτί.
Τα τελευταία δέκα χρόνια ο απολογισμός των νεκρών στην άσφαλτο είναι υπερβολικά αυξημένος: 8.243 συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, για την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2022, σε όλη τη χώρα καταγράφηκαν 11.199 τροχαία ατυχήματα, αριθμός αυξημένος κατά 7,1% σε σχέση με το 2021 όταν είχαν καταγραφεί 10.454.
Οι νεκροί έφτασαν τους 635, δηλαδή κατά 1,8% περισσότεροι σε σχέση με την περασμένη χρονιά που ήταν 624. Οι βαριά τραυματίες ήταν 636 από 610 το 2020, αυξημένοι κατά 4,3% και οι ελαφρά τραυματίες 12.553 από 11.746, αυξημένοι κατά 6,9%.
Σ’ αυτούς τους αριθμούς περιλαμβάνονται και οι παρασύρσεις πεζών, που δεν είναι λίγες, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Πέρα από τους οδηγούς, οφείλουν να προσέχουν και οι πεζοί και να μην είναι αφηρημένοι ή με το κινητό στο αυτί! Παλιότερα είχαμε τη συγκλονιστική και δυσάρεστη εμπειρία να δούμε μία γυναίκα, που προσπάθησε να περάσει λεωφόρο στην Αθήνα, από σημείο που δεν υπήρχε διάβαση πεζών, ούτε φανάρι, να την χτυπάει διερχόμενο αυτοκίνητο και να εκτοξεύει το σώμα της σε μεγάλη απόσταση.
Όπως λένε οι ειδήμονες 12 στους 100 Έλληνες κινδυνεύουν από σοβαρό ατύχημα τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Κάθε χρόνο χάνονται 255 παιδιά και νέοι από έως 24 ετών. Πέραν του οικογενειακού και κοινωνικού κόστους, τα τροχαία στοιχίζουν στην χώρα μας 1,7% του ΑΕΠ, δηλαδή τρία δισ. ευρώ.
Αν στους νεκρούς προσθέσεις και όσους μένουν ανάπηροι σε τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα, νέοι επί το πλείστον, που αχρηστεύονται, ενώ θα μπορούσαν να αποτελούν ένα υπολογίσιμο δυναμικό, και ταλαιπωρούνται σ’ ολόκληρη τη ζωή τους με την αναπηρία, που άλλοτε είναι ελαφριά και άλλοτε πολύ βαριά, τότε τα πράγματα παίρνουν ακόμη χειρότερη διάσταση.
Βέβαια η Ελλάδα δεν διαθέτει καλό οδικό δίκτυο, είναι φθαρμένο και όχι καλά συντηρημένο, και οι νέοι δρόμοι, που φτιάχνονται, γρήγορα εμφανίζουν προβλήματα, καθώς, όπως υπογραμμίζουν ειδικοί, δεν έχει τα απαραίτητα ποιοτικά χαρακτηριστικά η κατασκευή τους.
Ωστόσο το 95% των δυστυχημάτων οφείλεται στον ανθρώπινο παράγοντα, γεγονός, που αναδεικνύει την ανευθυνότητά μας ως οδηγών. Η υπερβολική ταχύτητα, η οδήγηση σε κατάσταση μέθης, η μη χρήση ζώνης ή κράνους, η αλλαγή λωρίδας χωρίς φλας, η προσκόλληση στο κινητό, η παραβίαση του κόκκινου, οι τυχόν παρανομίες στην έκδοση ή ανανέωση διπλωμάτων, η μη προτεραιότητα στους πεζούς ακόμη και πάνω στις διαβάσεις, η έλλειψη οδικής αγωγής είναι μερικές, υπάρχουν και άλλες, από τις αιτίες των τροχαίων δυστυχημάτων και ατυχημάτων.
Η υπερφίαλη συμπεριφορά του Έλληνα, που δεν υπολογίζει ούτε νομοθεσίες, ούτε συνέπειες, ούτε ζωές, αλλά αρέσκεται στην επίδειξη και στην επιπολαιότητα και στην ένταση της ταχύτητας είναι επικίνδυνη και οδυνηρή και παράλογη.
Όπως επίσης επικίνδυνη και οδυνηρή και παράλογη είναι η απερισκεψία του οδηγού, που δεν υπολογίζει τον κίνδυνο και νομίζει ότι είναι “καταφερτζής” (χαρακτηριστικό της νοοτροπίας πολλών) και ότι μπορεί να ξεγελάσει και το θάνατο, έλα, όμως, που ο θάνατος ξεγελά αυτόν!
Τι θα γίνει, όμως; Θα μοιρολογούμε συνεχώς ή θα ξυπνήσουμε κάποτε από τον λήθαργο; Θα είμαστε συνεχώς με το καρδιοχτύπι μήπως στο δρόμο συναντήσουμε το δρεπάνι του θανάτου;
Πρέπει όλοι να συμβάλλουμε, ώστε να σταματήσει αυτός ο περίεργος πόλεμος της ασφάλτου. Αλλά για να συμβεί αυτό, επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε τη “σφαγή”, οδηγοί και πεζοί. Είμαστε εκτεθειμένοι όλοι, με δική μας υπαιτιότητα, , στους κινδύνους της ασφάλτου, οι οποίοι θα μειωθούν αν σε προσωπική βάση αναλογιστούμε ο καθένας την ευθύνη του.
Ζούμε σε αυταπάτη και ψευδαίσθηση αν πιστεύουμε ότι μόνο σε μας δεν θα συμβεί το κακό. Ας βάλουμε φρένο στην άδικη αιματοχυσία των τροχαίων.
Πηγή: Εφημερίδα “POLITICAL”