O Χριστιανισμός δεν έχει καμία σχέση με το Φασισμό-Ναζισμό
Δημοσιεύθηκε 17/10/2020 | Από user | Σχολιάστε
Γράφει ο π.Ηλίας Μάκος
Τον τελευταίο καιρό, αλλά και τις τελευταίες ημέρες, βλέπουμε μια προσπάθεια στη χώρα μας ακραίων στοιχείων να εμφανίζονται ως υπερασπιστές των ιδεών και των ιδανικών του Χριστιανισμού, για να αποδείξουν ότι έχουν Ελληνορθόδοξο φρόνημα, αλλά και για να διατηρήσουν ή να αποκτήσουν θρησκευόμενους υποστηρικτές.
Πέρα από αυτό, γενικά επισημαίνουμε, ότι ο Χριστιανισμός δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να έχει καμία σχέση με το Φασισμό-Ναζισμό.
Αυτό αποδείχθηκε και στην Ελλάδα κατά την περίοδο της Ιταλικής και στη συνέχεια της Γερμανικής Κατοχής.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία αντιστάθηκε, όχι επιθετικά και εκδικητικά, αλλά αμυντικά και εκ καθήκοντος, στους φασίστες-ναζιστές κατακτητές.
Οι ιερωμένοι, είτε στην πρώτη γραμμή πολεμούν και τουφεκίζονται, πέφτοντας ηρωικά μαχόμενοι, είτε στα μετόπισθεν, μοιράζουν συσσίτια στον πεινασμένο λαό και τον ενισχύουν ηθικά.
Ο Χριστιανισμός στο πρόσωπο του άλλου, όποιος και αν είναι αυτός, όποια καταγωγή και αν έχει, όποια γλώσσα και αν μιλάει, όποια θρησκεία και αν πιστεύει βλέπει τον αδελφό. Και όταν είναι πεσμένος, τον αγκαλιάζει και τον σηκώνει. Προασπίζεται με κάθε κόστος τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Φασισμός-Ναζισμός ξεχωρίζει τους ανθρώπους και όσοι δεν είναι μαζί του είναι εχθροί του. Τον όρθιο μεθοδεύει να τον γονατίσει και να τον αποτελειώσει. Παραβιάζει κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Φασισμός-Ναζισμός προτρέπει σε βιαιότητες, προκειμένου να εδραιωθεί και να εξαπλωθεί και η βία είναι βασικός και κεντρικός μηχανισμός διάδοσης και επιβουλής του.
Ο Χριστιανισμός διακηρύττει την αγάπη προς όλους και την ισότητα, είτε είναι ξένοι (μετανάστες, πρόσφυγες κλ.π.), είτε είναι δικοί μας, ενισχύοντας με κάθε τρόπο την αγαπητική και συνεργατική σχέση των ατόμων ως ψυχών και όχι ως άψυχων υπάρξεων.
Ο Φασισμός-Ναζισμός στηρίζεται στο μίσος και στις διακρίσεις, σε τέτοιο βαθμό, που αλλοιώνεται κάθε έννοια αδελφοσύνης και δικαιοσύνης και ξεφυτρώνουν ο ανεπίτρεπτος ρατσισμός και ο ανεξέλεγκτος φανατισμός.
Ο Χριστιανισμός διδάσκει την ελευθερία του ανθρώπινου προσώπου, μέσα από την οποία ξεπηδάει το όραμα και η πράξη και η ευθύνη και η μαρτυρία και η δράση, με την ελπίδα της δημιουργίας νέας κοινωνικής πραγματικότητας.
Δίνει τη δύναμη στον άνθρωπο να μπορεί να σκέφτεται και να αποφασίζει ελεύθερα και αβίαστα. Έτσι ανοίγεται στον κόσμο ο Χριστιανισμός. Γι’ αυτό δε ζήτησε να επιβληθεί βίαια, αλλά με τη θυσία των ίδιων των Χριστιανών ως ελεύθερη και συνειδητή επιλογή τους.
Ο Φασισμός-Ναζισμός προωθεί και θεμελιώνει ανελεύθερα πρότυπα και σχέδια, βασισμένος σε απάνθρωπες αρχές, που περιφρονούν και σκοτώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Πρέπει πάντοτε να γίνεται διάκριση ανάμεσα στο Χριστιανισμό του Χριστού και στον ψευδοχριστιανισμό των χριστιανοειδών εκμεταλλευτών του.
Να γίνεται διάκριση ανάμεσα στο Χριστιανισμό και στους φορείς του. Ο Χριστιανισμός, στην καθαρότητα και αυθεντικότητά του, δηλαδή ως Ορθοδοξία, έμεινε και μένει πάντοτε ολότελα μακριά προς κάθε μορφή τρομοκρατίας και καταναγκασμού.
Φορείς, όμως του Χριστιανισμού, που ταυτίστηκαν με πολιτικά συστήματα, κάποιες φορές στο διάβα της ιστορίας κατέφυγαν σε μορφές βίας και πίεσης, διαστρέφοντας και παραποιώντας την αποστολή του, χωρίς όμως να ευθύνεται ο ίδιος.
Ο ψευδοχριστιανισμός, που βιαιοπραγεί, κορυφώθηκε στην “Ιερά Εξέταση”, η οποία εμφανίζεται με διάφορα προσωπεία μέσα στο χρόνο, σταραγγαλίζοντας την ελευθερία της συνείδησης στ’ όνομα της χριστιανικής αλήθειας και στηρίζοντας στ’ όνομα του Χριστού άνομα συμφέροντα και σκοτεινές επιδιώξεις, όταν θέλει, για παράδειγμα, να επιβάλλει και να ενισχύσει φασιστικά και ναζιστικά καθεστώτα.
Σε αντίθεση με τον Φασισμό-Ναζισμό, ο αληθινός Χριστιανισμός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, δεν ασκεί καμία βία και δεν ενθαρρύνει επιθετικές συμμαχίες Χριστιανών σταυροφόρων, αλλά κάνει την επανάσταση της ειρήνης και της αδελφοσύνης, απέναντι στο σκοταδισμό και τη μαυρίλα του ολοκληρωτισμού.
Ενώ ο Χριστιανισμός ουρανοποιεί τον κόσμο, ο Φασισμός-Ναζισμός εξοντώνει τον κόσμο.
Θανάσιμα δίχτυα πλάνης και μίσους παγιδεύουν ανθρώπους και φέρνουν διχασμό και όλεθρο.
Γι’ αυτό χρειάζονται Χριστιανοί χωρίς σκουριασμένα κότσια από την αδράνεια και την παρακμή, χωρίς ναρκωμένα από τους συμβιβασμούς νεύρα, απελευθερωμένοι από κάθε μορφής δουλεία, που θα ομολογούν με το λόγο και τη ζωή τους: Σεβασμός στον Άνθρωπο…
ΠΗΓΗ: www.protothema.gr
Κατηγορία/ες: Απόψεις, Επικαιρότητα
