Γράφει ο Γιώργος Κ. Καπρινιώτης
Το επίθετο ο κ. Μητσοτάκης έχει ειπωθεί πάρα πολλές φορές, θετικά ή αρνητικά, κυρίως αρνητικά από όλη την αντιπολίτευση,, που αν τις αριθμούσαμε όλες θα γεμίζαμε σελίδες ολόκληρες, γι’ αυτό στην τελευταία λέξη του τίτλου επιστράτευσα τη γλώσσα των μαθηματικών και έγραψα Μητσοτάκης εις την νιοστή1.
Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μέσω των αρχηγών και των στελεχών της, στα διάφορα τραπέζια συζήτησης, δεν έχουν χάσει και δεν χάνουν ευκαιρία, προκειμένου να μειώσουν και να αποδομήσουν την εικόνα του κ. Μητσοτάκη. Ούτε λίγο ούτε πολύ τον θεωρούν ως τον αποκλειστικό υπαίτιο για ό,τι κακό ή στραβό συνέβη ή συμβαίνει στην ελληνική επικράτεια. Το σκεπτικό είναι απλό αλλά και απλοϊκό. Για οποιοδήποτε βλαβερό ή άτοπο συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, αρχικά, η ευθύνη επιρρίπτεται στους αρμόδιους υπουργούς και αφού οι υπουργοί είναι επιλογή του πρωθυπουργού, του κ. Μητσοτάκη, άρα για όλα αυτά υπαίτιος είναι ο κ. Μητσοτάκης. Μ’ ένα λόγο όλη η αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, προκειμένου να αγρεύσει ψήφους, μεταθέτει την ευθύνη για το κάθε στραβό στους ώμους του πρωθυπουργού. Να αναφέρω ενδεικτικά παραδείγματα:
-Για τις υποκλοπές η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον κ. Μητσοτάκη.
-Για την τραγωδία των Τεμπών, με ένα άλμα λογικής ο Μητσοτάκης ήταν και σταθμάρχης και οδηγός της αμαξοστοιχίας.
-Έγινε ένα τροχαίο ατύχημα, υπεύθυνος είναι ο Μητσοτάκης.
-Πυροβόλησε αστυνομικός και τραυμάτισε πολίτη που παραβίασε τον νόμο, φταίει ο Μητσοτάκης.
-Άνδρας σκότωσε τη σύζυγό του, «προφανώς» αυτό βαραίνει τον κ. Μητσοτάκη.
-Μαθητές σε σχολείο άσκησαν ψυχολογική, σωματική και λεκτική βία σε συμμαθητή τους η ευθύνη από το σχολείο και το αρμόδιο υπουργείο καταλήγει στον κ. Μητσοτάκη.
-Ο τέως βουλευτής της Ν.Δ. που ενεπλάκη στην αγορά και διαχείριση κόκκινων δανείων, αν και διεγράφη από το κόμμα της Ν.Δ., για την αντιπολίτευση δεν είχε καμία αξία και έμεινε στην άποψη ότι για ό,τι έγινε έφταιγε ο κ. Μητσοτάκης.
-Αντιπολιτευόμενοι συνέχιζαν να διαδίδουν συστηματικά ότι ο κ. Μητσοτάκης θα ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΔΑΠ, παρά το γεγονός ότι αυτό το είχε διαψεύσει ο ίδιος και υπουργοί του.
-Μερικοί Συριζαίοι είχαν το θράσος να κατηγορήσουν τον κ. Μητσοτάκη, γιατί εμπλεκόταν στην αποστασία του 1965 ο πατέρας του. Ερωτώ: υπάρχει οικογενειακή ευθύνη; Αλλά, το σημαντικότερο είναι ότι επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ μεταπήδησαν βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ με έπαθλο υφυπουργεία. Αυτό για μένα ήταν αποστασία και ξέρετε ποιος τη χρεώθηκε. Επομένως, έχει άδικο ο λαός που λέει: στο σπίτι του κρεμασμένου να μην μιλάμε για σκοινί;
-Ανέβηκαν οι τιμές στα καύσιμα; Φταίει ο κ. Μητσοτάκης, που δεν ελέγχει τις τιμές και αφήνει τους μεγάλους να κερδοσκοπούν σε βάρος του λαού.
-χάκερ μπλόκαραν το σύστημα, που σχετίζεται με την τράπεζα θεμάτων, η ευθύνη μεταπίπτει στον κ. Μητσοτάκη.
-Γυναίκα χώρισε τον σύζυγό της, σε τελευταία ανάλυση, με την οικογενειακή πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση, ο κ. Μητσοτάκης έχει ευθύνη.
-Έγινε σεισμός και ένας τοίχος καταπλάκωσε δύο νέους, πάλι η κ. Μητσοτάκης δεν μερίμνησε, ώστε ο ετοιμόρροπος τοίχος να είχε κατεδαφιστεί.
-Δεν υπήρχε άδει κρεβάτι ΜΕΘ σε νοσοκομεία, πάλι δεν φρόντισε ο κ. Μητσοτάκης.
-Επίσης για δυσμενή αποτελέσματα από φυσικά φαινόμενα, όπως πλημμύρες, πυρκαγιές, ανεμοστρόβιλους κ.α. η απρονοησία του κ. Μητσοτάκη ευθύνεται για τα όποια δυσάρεστα αποτελέσματα.
Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει δεκάδες παραδείγματα για τα οποία όλοι οι αντιπολιτευόμενοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι για όλες τις συμφορές και τα δυστυχήματα, κοινωνικά, οικονομικά, ιδιωτικά, που συμβαίνουν στη χώρα μας η ευθύνη μεταπίπτει στους ώμους του κ. Μητσοτάκη. Τέτοια συγχορδία αντιπολιτευτική μάλλον είναι πρωτοφανής. Φαίνεται ότι όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν προσβληθεί από μία νέα ίωση, που λέγεται οξεία Μητσοτακίτιδα.
Παράλληλα μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης προσπαθούν να υπερισχύσουν ως προς την αρνητική κριτική στο πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη. Έτσι η μείζων αντιπολίτευση κάνει λόγο για καθεστώς Μητσοτάκη, ενώ ο αρχηγός του ΜΕΡΑ 25 υποβιβάζει τον πρωθυπουργό σε εταιρεία ΑΕ : Η Μητσοτάκης Α.Ε.
Αναρωτιέμαι έχουμε χουντικό καθεστώς ή πρωθυπουργό που είναι επικεφαλής Ανώνυμης εταιρείας. Πιστεύουν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες τρέφονται με σανό; Με τέτοιο λεκτικό και υποτίθεται επιχείρημα, η άποψή μου είναι ότι πετυχαίνουν τα αντίθετα αποτελέσματα, σε σχέση μ’ αυτά που προσδοκούν.
Το συμπέρασμα είναι ότι όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν τον ίδιο καταληκτικό λόγο, που αποσκοπούν στην αποδόμηση – μείωση της εικόνας του κ. Μητσοτάκη, προκειμένου να καρπωθούν, όπως πιστεύουν, κομματικά οφέλη. Φαίνεται ότι αυτή η στάση και αυτό το λεκτικό για το αντίπαλο κόμμα περιλαμβάνεται στα βιβλία της προπαγάνδας, με την οποία έχουν καλή σχέση οι νυν αντιπολιτευόμενοι και περισσότερο οι πάσης φύσεως συνιστώσες της λεγόμενης αριστεράς
Όμως, τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαΐου 2023 διέψευσαν παταγωδώς τις προσδοκίες, όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αυτό σημαίνει ότι, όταν στρέφεσαι συνειδητά εναντίον κάποιου, χρησιμοποιώντας ψέματα τρανταχτά, οι σκεπτόμενοι και ανεξάρτητοι πολίτες καταλήγουν σε αντίθετα συμπεράσματα, σε σχέση με αυτά που προσδοκούν οι φορείς της αρνητικής προπαγάνδας.
Επομένως, αν συνέχεια, συνειδητά και συστηματικά επικρίνεται ένα πρόσωπο, με σκοπό να αποκομίσεις προσωπικά ή κομματικά οφέλη, δεν αποκλείεται καθόλου να εισπράξεις τα αντίθετα αποτελέσματα. Η συνεχής αρνητική αναφορά προς ένα πρόσωπο μπορεί να εισπράττεται ότι αυτό έχει αυξημένο κύρος και αξία γι’ αυτό επικρίνεται. Βέβαια, η αντιπολίτευση είναι κολλημένη στη φράση του Γκαίμπελς: «συκοφάντησε συκοφάντησε όλο και κάτι θα μείνει». Αλλά η συκοφαντία σε σκεπτόμενους, νουνεχείς και μη φανατικούς μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα.
Γενικά, η συνεχής αναφορά προς ένα πρόσωπο, με θετικό ή αρνητικό πρόσημο, είναι δίκοπο μαχαίρι. Έτσι, είναι δυνατό άλλοι να το αξιολογούν θετικά και άλλοι αρνητικά, ανάλογα με το επίπεδο της μόρφωσής τους, την κομματική ή θρησκευτική τους τοποθέτηση, το επάγγελμα και τη δική τους προσδοκία από το πρόσωπο και το κόμμα στο οποίο πιστεύουν.
Προς τεκμηρίωση αυτής της σκέψης θα αναφέρω παραδείγματα.
α).Ο Άγιος Παΐσιος, με τη ζωή, τη δράση και την ταπείνωσή του, είχε κερδίσει το προορατικό χάρισμα και βοηθούσε αδιάκριτα όλους όσοι από όλη την οικουμένη προσέτρεχαν στο Άγιο Όρος. Επίσης έστελνε την ευλογία του και προς άλλους, που δεν είχαν τη δυνατότητα να τον επισκεφθούν. Είχε γίνει παγκοσμίως γνωστός, από στόμα σε στόμα και χωρίς καμία διαφήμιση. Το τελευταίο έτος της ζωής του (1994) βρισκόταν σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης για σοβαρούς λόγους υγείας. Στο νοσοκομείο αυτό υπηρετούσε κι ένας νοσοκόμος, ο οποίος είχε απαυδήσει γιατί άκουγε συνέχεια και με θετικό πρόσημο το όνομά του. Πολλοί εκθείαζαν την προσωπικότητα και την προσφορά του γέροντα τότε Παΐσίου. Έτσι, του δημιουργήθηκε μια αρνητική στάση απέναντι στο πρόσωπο του και διατύπωνε επικριτικά την αμφιβολία του ως εξής:
-Και τι είναι αυτός ο Παΐσιος και πάτε και τον προσκυνάτε!
Ωστόσο μια μέρα, για να έχει προσωπική γνώση ως προς τον γέροντα, προσφέρθηκε να τον προσεγγίσει, με σκοπό να τον φροντίσει και να τον γνωρίσει. Έτσι, πήγε στο θάλαμο που βρισκόταν ο γέροντας και είπε σε μια μοναχή, που τον επέβλεπε:
-Ήρθα να βοηθήσω τον γέροντα Παΐσιο.
Εκείνος τον είδε και τον άκουσε. Αν και ήταν βαριά άρρωστος του είπε:
-Εσύ να πας στη γυναίκα σου, να την φροντίζεις και να μην την εγκαταλείπεις, γιατί εγώ δεν χρειάζομαι τη βοήθειά σου. Πραγματικά ο εν λόγω νοσοκόμος είχε παραμελήσει τη γυναίκα του και συζούσε με μία άλλη. Ο νοσοκόμος, όταν το άκουσε αυτό, συγκλονίστηκε και έλεγε μετά:
-Δεν ξέρω τι είναι αυτός ο Παΐσιος, αλλά σίγουρα κάτι είναι.
β). Ο Θεόδ. Πάγκαλος του ΠΑΣΟΚ, που πρόσφατα απεδήμησε «στας αιωνίους μονάς», το έτος 1994 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων και είχε ως κύριο αντίπαλο τον κ. Δημ. Αβραμόπουλο της Ν.Δ.,
Θέλοντας να τον υποτιμήσει και να κερδίσει ψήφους στις εκλογές, είχε χαρακτηρίσει προεκλογικά τον αντίπαλό του ως «ένα τίποτε». Όπως αντιλαμβανόμαστε ήταν πολύ μεγάλη η απαξίωση αυτή. Το αποτέλεσμα ήταν «ο κύριος τίποτε» να εκλεγεί δήμαρχος. Η απαξίωση προς τον πολιτικό του αντίπαλό του τον οδήγησε στην ήττα.
γ). Εξοστρακισμός του Αριστείδη
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν θεσπίσει σαν θεσμό της Αθηναϊκής Δημοκρατίας τον «οστρακισμό» ή «εξοστρακισμό». Σύμφωνα μ’ αυτόν οι Αθηναίοι ψήφιζαν, μία φορά κάθε χρόνο, εφόσον κρινόταν αναγκαίο, ώστε να εξοριστεί ένα πρόσωπο που κρινόταν ως επικίνδυνο για την Αθηναϊκή δημοκρατία. Για τον «Οστρακισμό», συγκεντρώνονταν οι Αθηναίοι πολίτες στην Εκκλησία του Δήμου, και κάθε πολίτης άφηνε ένα όστρακο (θραύσμα πήλινου αγγείου), πάνω στο οποίο ανέγραφε το όνομα τού πολίτη, του οποίου επιθυμούσε την εξορία. Για να εξοριστεί κάποιος, έπρεπε το όνομά του να βρεθεί σε περισσότερα από 6000 όστρακα.
Ένας από τους εξοστρακισθέντες ήταν και ο Αθηναίος Αριστείδης, που ονομαζόταν και δίκαιος, επιφανής πολιτικός και στρατηγός των Αθηναίων στη μάχη του Μαραθώνα. Περισσότερο ήταν γνωστός ως δίκαιος γιατί υπεραγαπούσε την πατρίδα του και ήταν αυστηρά προσηλωμένος στο πνεύμα της Δικαιοσύνης. Επειδή ο Αριστείδης είχε αντιταχθεί στο ναυτικό πρόγραμμα του Θεμιστοκλή, οι τότε κρατούντες έπεισαν τον λαό, ώστε να τον εξοστρακίσουν.
Όταν, λοιπόν, τέθηκε σε ψηφοφορία η πρόταση οστρακισμού εναντίον του Αριστείδη, ένας αγράμματος πολίτης, που δεν γνώριζε καθόλου τον Αριστείδη ούτε στην όψη του, τον συνάντησε καθ’ οδόν και του ζήτησε να γράψει πάνω στο όστρακο που κρατούσε, το όνομα «Αριστείδης». Ο Αριστείδης, χωρίς να του φανερωθεί, τον ρώτησε «τι κακό είχε κάνει ο Αριστείδης» και ζητούσε να τον εξορίσουν. Τότε ο πολίτης τού απάντησε πως δεν του είχε κάνει κανένα κακό, αλλά κουράστηκε να ακούει συνέχεια να τον αποκαλούν όλοι «δίκαιο, δίκαιο». Και τότε ο Αριστείδης, χωρίς να διστάσει, έγραψε πάνω στο όστρακο το όνομά του. Σχετικά με τον οστρακισμό διατυπώνω το ερώτημα – απορία: Μήπως να τον καθιερώσουμε με ανάλογη προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα;
Καιρός να καταλήξουμε: η αναφορά σε κάποιον, θετική ή αρνητική, όταν επαναλαμβάνεται συχνά είναι δίκοπο μαχαίρι, όπως προαναφέραμε. Μπορεί, κάτω από ορισμένες συνθήκες, να έχει εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκεται: Μπορεί οι πολλοί να την εκλάβουν θετικά ή αρνητικά. Ο λαός μας λέει και την παροιμία: Το πολύ το Κύριε ελέησον τα βαριέται κι ο παπάς. Ας το έχουν αυτό υπόψη οι πολιτικοί μας γιατί αλλιώς το έξυπνο πουλί πιάνεται από τη μύτη.
Τέλος, ας γνωρίζουν όλα τα κόμματα και οι ηγέτες, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, ότι ο λαός τους κρίνει όλους.
Δεν κρίνεται συνεχώς για τα έργα ή τις παραλείψεις της μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και ο λόγος που αρθρώνεται από την αντιπολίτευση.
Επίσης, νομίζω, με βάση και τα τελευταία αποτελέσματα των εθνικών εκλογών, ότι τουλάχιστον η πλειοψηφία των πολιτών κρίνει και ψηφίζει, αφού λάβει υπόψη πώς συμπεριφέρονται οι αρχηγοί και οι εκπρόσωποι των κομμάτων, πώς κυβέρνησαν τον τόπο, όταν ήταν στην εξουσία, και ποια εφαρμογή είχε στην πράξη το προεκλογικό τους πρόγραμμα.
Παραπομπή:
1.νιοστός: Στα μαθηματικά αναφέρεται με τον εκθέτη ν , με το οποίο συμβολίζουμε έναν οποιοδήποτε φυσικό αριθμό, που δεν τον προσδιορίζουμε και που μπορεί να φτάνει ως το άπειρο: Nιοστή ρίζα. Yψώνω έναν αριθμό στη νιοστή δύναμη. Φράση για νιοστή φορά, για να δηλώσουμε ότι έχουν προηγηθεί και αμέτρητες άλλες φορές: Θα σου το επαναλάβω για νιοστή φορά (Λεξικό Νεοελληνικής Γλώσσας).
[Διαβούλευση. 19/6/23
Προσθήκη
Ο οστρακισμός γινόταν ως εξής: μία φορά κάθε χρόνο, στην έκτη πρυτανεία[2], μαζεύονταν όλοι οι Αθηναίοι πολίτες στην Εκκλησία του Δήμου[5] και προσπαθούσαν να αποφασίσουν γιατί και αν θα έπρεπε να κάνουν οστρακισμό τη χρονιά εκείνη. Εάν οι Αθηναίοι έκριναν πως δεν υπήρχε λόγος για κάτι τέτοιο, τότε δεν γινόταν οστρακισμός. Εάν όμως έκριναν πως έπρεπε να γίνει, τότε έφραζαν την Αγορά και δημιουργούσαν, στην όγδοη πρυτανεία, έναν περίβολο, που τον διαιρούσαν σε δέκα τμήματα – όσες και οι φυλές – με κοινή είσοδο. Σε αυτά εισερχόταν κάθε πολίτης, ανάλογα με τη φυλή που ανήκε και άφηνε ένα Όστρακο (θραύσμα πήλινου αγγείου
