thesprotikospalmos.gr

Το περιστατικό, τραγικό και κτηνώδες.   Άγνωστος (ή άγνωστοι), αναφέρει η ειδησεογραφία, λίγα λεπτά μετά την παράσυρση  21χρονης φοιτήτριας από ασυνείδητο οδηγό στη Θεσσαλονίκη, η οποία τελικά κατέληξε, στο διάστημα, που βρίσκονταν αιμόφυρτη και χωρίς τις αισθήσεις της καταμεσής της οδού Εγνατία, της αφαίρεσε  1500 ευρώ από την τσάντα της.

Αντί να ενδιαφερθεί και να τη φροντίσει, εκείνη τη δύσκολη ώρα,  όχι μόνο  αγνόησε τη δυσχερή θέση της, αλλά έκανε κάτι χειρότερο και εντελώς αδιανόητο, την έκλεψε!!!

Ω, η λογική και η συνείδηση ενός φυσιολογικού ανθρώπου, δεν μπορούν να  αντέξουν το βάρος μιας τέτοιας εγκληματικής και βρώμικης πράξης…

Έρχεται το ασύλληπτο αυτό γεγονός να προστεθεί στα τόσα άλλα και να δείξει ότι η κοινωνία μας πάει να γίνει ένα μωσαϊκό φρικαλεοτήτων.

Τόσο  λογαριάζεται πλέον ο  συνάνθρωπος, ώστε να τον ποδοπατάμε και όταν ακόμη βρίσκεται σε ανάγκη  και όταν ακόμη ξεψυχάει!

Όταν οι άνθρωποι καταντούμε απάνθρωποι και μισάνθρωποι και αγριάνθρωποι, έρχονται στιγμές, που η ανθρωπιά χάνει ολότελα το νόημά της και μετατρέπεται σ’ ένα επικίνδυνο πυροτέχνημα.

Γι’ αυτό να ναζητούμε διαρκώς δρόμους καρδιάς ανοιχτούς, όπου θα υπάρχουν αισθήματα και δεν θα νιώθουμε ότι ζούμε μέσα σε μια ζούγκλα, όπου οι γύρω μας είναι έτοιμοι να μας κατασπαράξουν.

Υπάρχουν σήμερα αληθινά αισθήματα; Υπάρχουν, έστω και αν δυσκολευόμαστε να τα ανακαλύψουμε… Έστω και αν σκιάζονται και αν ματώνουν και αν εξοβελίζονται από σαπισμένους ανθρώπους.

Αρκεί να τα αναστήσουμε… Αρκεί να προβάλλει το κάτι άλλο, το διαφορετικό, το ποιοτικό,  η αντίδραση σε μια ζωή α-ποιοτική, η πρόταση για την ύψωση σε μια υψηλότερη σφαίρα.

Αντί σε πνευματική πρόοδο έχουμε εισέλθει σε αντι-πνευματική πρόοδο.   Γι’ αυτό μέσα στην καταβαράθρωση, που ζούμε,μέσα στο αράχνιασμα και στην αδεξιότητα και στο απροσδόκητο, ας προσπαθήσουμε επαναστατικά, μ’ όση δύναμη διαθέτει ο καθένας μας να αναστηλώσουμε στον κόσμο μας την ανθρωπιά, σαν σύμβολο και οδηγό.

Αυτό θα είναι η εγγύηση των επιτευγμάτων μας, η σωστή εκπλήρωση των προσδοκιών μας. Η «ξενιτιά»μας από το εφήμερο και το πρόσκαιρο της καθημερινότητας και η μετάβασή μας στην άνθηση του ανθρώπινου προσώπου.

Αλλά και η επαρκής, σε στιγμές ανεπάρκειας,νοηματοδότηση της ζωή μας,  η οριοθέτησήμας, όχι με τη μορφή περιορισμού  και υπολογισμού, αλλά προβληματισμού και καταλογισμού, μπροστά στο χάος των όσων ζούμε, μπροστά στο σκοτάδι των σπλάχνων.

Όχι δεν θα χάσει τη γλυκιά ζεστασιά της η κοινωνία, δεν πρέπει να τη χάσει, γιατί διαφορετικά θα χαθεί, νομοτελειακά, και η ίδια.

Κι εκεί, που το φως πάει να γίνει σφυγμός ολοένα πιο αργός και πιο αργός, θαρρείς πως είναι έτοιμος να σταματήσει, θα ξεπετιέται μια καθαρότατη ανάσα ανθρωπιάς, κόντρα στην οδύνη.

Και θα λειτουργεί ως λυτρωτική εκτόνωση όταν η ψυχή βουίζει, βιάζεται, διψά  και δεν βρίσκει νερό πουθενά και πιάνεται στις ατομικές και κοινωνικές ξόβεργες.

Μακριά από τα  στροβιλίσματα, από τα οποία κινδυνεύουμε, αν δεν αντιδράσουμε, να παρασυρθούμε,  η εποχή μας έχει ανάγκη την ανθρωπιά για να λειτουργήσει με λυτρωτικά αντανακλαστικά, με   μεταδοτικά και όχι αμετάδοτα λαμπυρίσματα και παραδείγματα.

Με προθυμερό λογισμό, με δίχως ασκημάδι, παρότι ζούμε σε άσχημες περιόδους, εκκινώντας ο καθένας από τον εαυτό του, να καταλάβουμε  ότι δεν αξίζει να ζούμε χαρακωμένοι σε τακτικές, που προσβάλλουν και καταπατούν τον ανθρωπισμό,  αλλά αξίζει να πασχίζουμε να βρούμε στο εσωτερικό μας μια φωλιά ανθρωπιάς, για να ανθίσουν εκεί πάνω τα περιβόλια της γαλήνης και της ευτυχίας, της δικής μας και των άλλων.

Πηγή: Εφημερίδα POLITICAL