Φυσάει βοριάς, φυσάει νοτιάςκι οι φλόγες δυναμώνουν
και καταπίνουν άκαρδα,
Ότι βρεθεί μπροστά τους!
Όσα έφτιαξαν οι άνθρωποι
με κόπο και μεράκι,
σε λίγη ώρα γίνονται
στάχτη κι αποκαίδια!
Πονούν οι άνθρωποι, βογγούν,
κλαίνε με μαύρο δάκρυ,
τα δέντρα κλαίνε με λυγμούς,
τα ζώα αναστενάζουν!
Βοριά, πάρε το δάκρυ τους,
στα δάση σκόρπισε το,
μήπως και σβήσουν οι φωτιές
κι η φύση ησυχάσει!
Κι αφού το δάκρυ είναι καυτό,
ας κάψει όλους εκείνους,
που βάζουνε τις πυρκαγιές,
ο κόσμος να γλυτώσει !!!
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα
