του Ηλία Ελλάνικου

Το Γενάρη τού τρέχοντος έτους, διακόπηκε η συνεργασία μου με την   «Περιφερειακή», που άλλαξε χέρια και πήγε στους γείτονες Μολοσσούς. Οι οποίοι, όχι χωρίς λόγο, γιγάντωναν, μέσα στο χρόνο, την ύπαρξή τους, σε βάρος άλλων Νομών!

Ξέρουμε τι σημαίνει αυτό για το φτωχό Συγγενή που απαξιώνεται από το ηπειρωτικό Κέντρο! Το οποίο συμβαδίζει απόλυτα με την Αθήνα στην πρακτική αρπαγών και μειοδοσίας απέναντί μας. Παντού, στην κομματο-κρατούμενη και, γι’ αυτό απολίτιστη Χώρα μας – μην πιστέψετε το αντίθετο! – διχασμός πολιτικός, περιφερειακός, κοινωνικός!

Το τελευταίο σατιρικό κείμενο, που απέστειλα, στην εν λόγω εφημερίδα, δεν έγινε δεκτό! Ούτε το αμέσως προηγούμενο, «Προς τις Αστυνομικές Δ/νσεις Αθηνών…», σχετικά με τους αναρίθμητους παράνομους μετανάστες! Απανωτά μέιλ και «άκρα τού τάφου» σιγή!

Είναι δικαίωμα τού Εκδότη να μη δημοσιεύει κείμενα πολιτών. Η αποσιώπησή τους δεν σημαίνει, σε κάθε περίπτωση, ακύρωση τής Ελευθερίας τού Λόγου. Δέχεσαι, τοπικά, τη φιλία ή τη συγγένεια με τα, προς σατιρισμό, πρόσωπα για την αποφυγή μιας δημοσίευσης.

Ενοχλεί, όμως, η έλλειψη αιτιολόγησης τής μη αποδοχής, όση δυσφορία κι αν προκαλεί ένα άρθρο, για το ύφος, το είδος, τον αντισυστημικό του λόγο! Η δειλή, αγενέστατη και αλαζονική Σιωπή που ακολουθεί, είναι ντροπή για τον σιωπούντα και καταδικαστέα!

Όταν δίνεις πλήθος λέξεις από το αίμα σου, να μη γίνει η βρομιά Καθεστώς στον κόσμο, είναι μη συγχωρητέα η αλαλία για δημοσιογράφους, που …υπηρετούν το Νομό! Όταν «κατά το ήμισυ έχει αγοραστεί» – ιδού το Λιμάνι – Porto, κιόλας, το ονόμασαν! – για τη… χερσαία ζώνη, κανείς υποψήφιος δεν μιλά, ενόψει τής ερχόμενης Βουλής, μούγγα οι πολίτες, οι εκπαιδευτικοί, οι συνδικαλιστές! – όπως κι ο Τύπος από Συμφέροντα!

Έτσι τα Κόμματα πνίγουν τη Δημοκρατία: μαντρώνουν τους ψηφοφόρους, τους δένουν με υποχρεώσεις και υποσχέσεις, κι αν κάποιο πρόβατο «βγει από το μαντρί», κατά τον αείμνηστο Μετσοβίτη, το …μαζεύουν αμέσως. Κόστος: μοναξιά, φόβος, ανασφάλεια!

Ας μιλήσουμε πριν είναι αργά! Η παραλιακή ζώνη ανήκει στη Θεσπρωτία, όχι στον Ιταλό Κατακτητή. Η προδοσία τής Αθήνας με το Λιμάνι, μην επαναληφθεί με την παραχώρηση τής θεσπρωτικής ακτογραμμής –  άλλο Έγκλημα! – ερήμην ημών, καθώς τα μυαλά μας… αλλού!

Όπως αντιλαμβάνεστε, θα ήθελα οι «Φωνές» τής Θεσπρωτίας να φιλοξενήσουν τη γραφή μου, ζητώντας να με απαλλάξετε από πιθανή στάση αφωνίας, που προκαλεί  βαθιά απογοήτευση για τα ανθρώπινα πράγματα. Αφού πρέπει να πάθει ο Έλληνας, να του πάρουν και τα …σώβρακα, για να βάλει μυαλό, αν βάλει, κατόπιν εορτής!

Ξέρω ότι με την πένα γίνομαι, ενίοτε, «ακραίος» αλλά αυτό έχει να κάνει με το θυμό και την απελπισία που νιώθω σε μια Χώρα που η Πολιτική και ο Πλούτος την οδήγησαν σε ιστορικό ευτελισμό και διεθνή διασυρμό! Σε σημείο να πουλάει λιμάνια, ιστορία, αξιοπρέπεια! Είμαστε υπόλογοι κι οι πολίτες, εντός κι εκτός Κομμάτων, και στις νέες γενιές!

Μην ξοδεύω το χρόνο σας! Τι Αλεξούλης, τι Κυριακούλης! Εξώλης και προώλης! Πάνω από τη λατρεία για… πρόσωπα, ας σηκώσουμε την αξία τής Πατρίδας: την «καρδιά» κάποτε τής …Συντήρησης! Μη χάσουμε τη γη, κάτω από τα πόδια μας. Εκείνοι θα φύγουν. Η Πατρίδα μένει είτε πουλημένη είτε ελεύθερη! Και η πίκρα ή η χαρά για ό,τι οι πολίτες πράξουμε!

Στέλνω, λοιπόν, ένα άρθρο και θα ακολουθήσουν: το  «Εξακόσια χρόνια…» Σκλάβοι και το ποίημα «1821-2021», για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση. Η Ιστορία σε στίχους.

«Για όσους βράζει το αίμα και το λέει η καρδιά τους», όπως γράφτηκε σε φύλλο σας! Δεν  αντέχεται η αποπνιχτική ηρεμία, εν μέσω καταποντισμού τής Χώρας στα σκοτάδια! Που της φόρτωσε η εγχώρια και η Διεθνής Αλητεία. Να ξεμπερδέψει με την Ελλάδα!

Προς τα εκεί πάμε! Η Θεσπρωτία κατά κρημνών! Η Ηγουμενίτσα, ληστευμένη από το ηπειρωτικό-αθηναϊκό Κατεστημένο, μια πόλη-Φάντασμα, κατά τα πρότυπα τής Πατρίδας, – ας μην εξωραΐζουμε τα πράγματα! – έτσι όπως την κατάντησαν οι Κανίβαλοι! Να βλέπουμε τα γκρουπ των ξένων να απολαμβάνουν τη ζωή στην ίδια τη γη μας κι εμείς …απόντες!

Σ’ αυτόν τον τόπο, κοιτάμε μη μας κλέψουν τις …καρέκλες κι αφήνουμε να πάρουν το Λιμάνι, τις παραλίες, τις καταπληκτικές ομορφιές, τα μεγάλα ψάρια να …αλιεύουν,  στο εγγύς μέλλον, κοστουμάτοι ξένοι, παρφουμαρισμένοι, που εκτιμούν τον πλούτο τής ελληνικής φύσης και που, λόγω …φιλίας με τους Υποτελείς, τον …αγοράζουν πάμφθηνα!

Πού είναι  οι Αριστεροί, οι Δεξιοί, οι Σοσιαλιστές που θα δεσμευτούν πως η χερσαία ζώνη θα μείνει στα παιδιά μας, ότι δεν θα τη χαίρονται υποκοσμιακές Συμμορίες που, πουλώντας ναρκωτικά, διαπλεκόμενες με Αρχές, εκμεταλλευόμενες Λαούς, νέους-ηλικιωμένους, φτιάχνουν περιουσίες τεράστιες και, ανεβαίνοντας στον επάνω κόσμο, αγοράζουν ό,τι θέλουν, σε κορυφές λόφων ή παράλια, να χτίζουν πύργους, για να υμνούν το Θεό Μολώχ!

Ας βάλω τελεία, γιατί τα πάθη τής ελληνικής γης δεν έχουν τελειωμό! Δεν ξεχνώ το γέρο τής Επανάστασης: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»! Στους  «Επαναστάτες», στους «Προοδευτικούς», στους …«Συντηρητικούς», που μισούν τη Χώρα! Που σκύβουν το κεφάλι στην κορυφή τής Εξουσίας, το ίδιο και στη βάση! Να γελούν οι εχθροί μας!

Έβραζε το αίμα των ηρώων και λευτερωθήκαμε. Το δικό μας …παγωμένο! Ψυχή …αναιμική, νους …χαμένος! Η Ελλάδα, ξανά, στο λάκκο με τα Φίδια! Αν δεν «παίξουμε» με τη Φωτιά, που απειλεί το Σπίτι μας κι ό,τι έχει απομείνει από Θεσμούς και Αξίες, είμαστε τελειωμένοι ως Θεσπρωτοί, Έλληνες και Άνθρωποι!

Σας στέλνω το «Αντάρτικο 2021» και περιμένω απάντηση, θετική ή αρνητική! Να ξέρω ότι ο μονόλογος  δεν καλλιεργείται κι από σας! Να ελπίζω, δε, ότι …κάποια πόρτα θ’ ανοίξει μια μέρα για κατατρεγμένους, κυνηγημένους Έλληνες! Μην πάρει από τη γη μας «τ’ αυγά και τα πασχάλια» ο Νέος Αφέντης! Και φιμώσει τους πάντες, για άλλα τετρακόσια χρόνια!

Διαφορετικά, γαία πυρί μειχθήτω ή, νεοελληνιστί, ας γαμηθεί ο Πλανήτης, αφού έτσι το θέλει ο Διάβολος, μια που ο Άνθρωπος, παγκοσμίως, γίνεται Κότα!

Με τιμή

Σημ. Ο τίτλος είναι φανταστικός. Το κείμενο, που δέχτηκε προσθήκες των ημερών, πραγματικό.

Μετά τη θλιβερή σιωπή …ο «Θεσπρωτικός Παλμός» ανταποκρίθηκε άμεσα, με αρετή και τόλμη,  δικαιώνοντας την ονομασία του.

Με θερμές ευχαριστίες! 

Η. Ελλάνικος.