Προβολή ταινίας «Το Καναρινί Ποδήλατο» στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ηγ/τσας (+ΦΩΤΟ)
Δημοσιεύθηκε 16/04/2016 | Από user | Σχολιάστε
Με μεγάλη επιτυχία περίπου εκατό μαθητές και μαθήτριες παρακολούθησαν την ταινία που προβλήθηκε σήμερα το βράδυ στο Α’ Δημοτικό Σχολείο “Το καναρίνι ποδήλατο ” στο πλαίσιο του School Cinema που θα καθιερώσει το σχολείο.
Το «Καναρινί ποδήλατο», η γνωστή ταινία του Σταύρακα, ταξίδεψε, προβλήθηκε και συζητήθηκε πολύ σε πολλά ελληνικά σχολεία, όπως αναφέρει το www.fresheducation.gr
Το σενάριο: Βρισκόμαστε σε ένα δημοτικό σχολείο, με έντονα τα χαρακτηριστικά της ταξικής του ταυτότητας: κοινωνική σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού, τυπικές παιδαγωγικές ενίσχυσης του ανταγωνισμού («η πρώτη θέση παίζεται»), της «αριστείας», των διακρίσεων, του ατομικισμού κ.α. Ένας νέος δάσκαλος έρχεται με μετάθεση στο σχολείο και του ανατίθεται η ΣΤ΄ τάξη. Ο δάσκαλος πολύ γρήγορα εκδηλώνει τις παιδαγωγικές του ανησυχίες , τις ιδέες του και τους προβληματισμούς του, που κατά πως φαίνεται τους αντλεί από τις αρχές της Νέας Αγωγής.
Πολύ σύντομα εντοπίζει, τυχαία, στο τελευταίο θρανίο τον Λευτέρη (ο πατέρας του ταξιτζής), που δε μπορεί ακόμη να διαβάζει, να γράφει και να κάνει αριθμητικές πράξεις. Παρουσιάζει τα συμπτώματα που στη σχετική βιβλιογραφία αναφέρονται στη «δυσλεξία» ή στις λεγόμενες «μαθησιακές δυσκολίες».
Με ιδιαίτερη έγνοια και φροντίδα ο δάσκαλος προσπαθεί, με συστηματική εξατομικευμένη παρέμβαση και παιδαγωγικές ενίσχυσης, να φέρει το Λευτέρη σε επαφή με την γνώση (π.χ., πρόσθετα απογευματινά «ιδιαίτερα» μαθήματα, εξωσχολικές συναντήσεις, καθήκοντα ταμία σε έκθεση βιβλίου κ.α.). Ο δάσκαλος ενισχύεται ο ίδιος στην προσπάθειά του για την υποστήριξη του Λεύτερη, όταν διαπιστώνει, πάλι τυχαία και εκτός σχολείου, ότι ο Λευτέρης, μόνος του, έχει συναρμολογήσει ένα θαυμάσιο Καναρινί ποδήλατο. Άραγε, το σχολείο καταγράφει και αξιοποιεί αυτά που μπορούν και κάνουν οι μαθητές/τριες , πέρα από τις επίσημες εκδοχές γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων του αναλυτικού προγράμματος;
Στην έκθεση βιβλίου που οργανώνεται στο σχολείο, ο δάσκαλος αναθέτει στο Λευτέρη χρέη ταμία, παρά τις αντιδράσεις του διευθυντή και τις επιφυλάξεις των γονέων. Για να ανταποκριθεί στο έργο του ταμία έμαθε αριθμητική. Κι εδώ μπορεί να σημειώσει κανείς τη σημασία που έχει για τη μάθηση, η ανάδειξη της κοινωνικής και πρακτικής αξίας και χρησιμότητας της γνώσης.
Οι πρωτοβουλίες του νέου δασκάλου δεν είχαν θετική υποδοχή από το διευθυντή του σχολείου και τους άλλους συναδέλφους. Ο διευθυντής τον κάλεσε επανειλημμένα για να του συστήσει να μην αφιερώνει χρόνο στο Λευτέρη («είναι χαμένος χρόνος»), να αποσύρει πρωτοβουλίες που συνιστούν κριτική στους άλλους συναδέλφους που δεν έχουν ανάλογες ανησυχίες, να του υπενθυμίσει τη συνάφεια της σχολικής επίδοσης με γενετικούς παράγοντες κ.α. Ο δάσκαλος παραπαίει ανάμεσα στις επιλογές του και στις αντιδράσεις «των άλλων» του σχολείου. Η μοναξιά, η περιθωριοποίηση, η «ιδιώτευση» και η απομόνωση του δασκάλου εμφανής. Όπως λέει, «Με τα παιδιά δεν έχω πρόβλημα. Οι άλλοι είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι όλο το υπόλοιπο σχολείο».
Παρόλα αυτά, ο δάσκαλος κατάφερε να εξασφαλίσει για το Λευτέρη ένα εξατομικευμένο «παιδαγωγικό συμβόλαιο» αναγνώρισης, σεβασμού, ενεργητικής ακρόασης, ενδιαφέροντος, φροντίδας, θετικής διάκρισης, ενίσχυσης, πρόσθετης διδακτικής στήριξης κ.τ.ο. Έτσι κατάφερε σιγά-σιγά να μην έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με τα μαθήματα του σχολείου. Μια μέρα αρρωσταίνει ο δάσκαλος του Λευτέρη και τον αντικαθιστά συνάδελφός του με ακραίες εκδοχές κοινωνικού δαρβινισμού στην παιδαγωγική του πράξη. Αυτή η «αναπλήρωση» είχε ως αποτέλεσμα ο Λευτέρης να εξαφανιστεί από το σχολείο.
Κατηγορία/ες: Εκδηλώσεις, Επικαιρότητα, Πολιτισμός
