Στον Πολίτη τής Χώρας των θαυμάτων
Δημοσιεύθηκε 12/04/2023 | Από user | Σχολιάστε
Η επικεφαλίδα τού σημερινού κειμένου είναι τίτλος ενός ποιήματος δημοσιευμένου στην πρώτη μου ποιητική Συλλογή «Ποιήματα από τον κύκλο τού Χειμώνα» που κυκλοφόρησε κι εδώ στην Ηγουμενίτσα πριν εκδοθεί στην Αθήνα από τις Εκδόσεις «Γαβριηλίδη».
Είναι εμπνευσμένο από τον τελευταίο μεγάλο Έλληνα ηγέτη των νεοτέρων χρόνων μας. Αυτόν για τον οποίο – παράλειψη που δεν του αφιέρωσα στη Συλλογή το ποίημα – δεν χρειάζεται ούτε καν το επώνυμό του να γράψεις για να τον φανερώσεις! Αυτόν που και μόνον το όνομά του να πεις ο ακροατής θα καταλάβει για ποιον μιλάς!
Ήμουν τότε φοιτητής στα Γιάννενα, όταν στην δεύτερη εκλογική Νίκη τού Ανδρέα, και στο λυσσαλέο πόλεμο εναντίον του – αφού για πρώτη φορά έχανε η Δεξιά με τέτοιο εύρος – η Ελλάδα βρέθηκε σε μια υποβόσκουσα αναταραχή, της οποίας παρ’ ολίγον θύμα να έπεφτα και ο ίδιος.
Ήταν άνοιξη, όταν δύο ομάδες τραμπούκων – ακόμη επιβίωνε το …είδος! – έξω από το παλιό Πανεπιστήμιο στη Δομπόλη, πρωί-πρωί ενώ έτρεχα, μού επιτέθηκαν, σκυλοβρίζοντάς με, ενώ ο γράφων, τελικά, με τα γρήγορα, σαν τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, πόδια – ο ήρωας τής Γραβιάς ξεπερνούσε ακόμη και …άλογο σε τρέξιμο – κατέφυγε στο Πανεπιστήμιο!
Έχω καταγράψει με λεπτομέρειες την εμπειρία – σ’ αυτήν την περίοδο έγραψα το ποίημα για το οποίο γίνεται λόγος – αλλά δεν είναι τής παρούσης η δημοσίευση τού συμβάντος, με ένα εκ των δύο αυτοκινήτων να ξεκινά με μεγάλη ταχύτητα, στην άλλη πλευρά τού δρόμου, όταν ο οδηγός κατάλαβε ότι θα ξέφευγα από τους διώκτες μου.
Επειδή, όμως, βλέπω ότι η μανία για Εξουσία και όχι η αγάπη για την Πατρίδα, ξανά χτυπά την πόρτα μας και, επιπλέον, ότι η Εξουσία επιτίθεται ακόμη και στη Δικαιοσύνη, πρέπει να πούμε κάθε κουβέντα για να μην αρχίσουν ξανά, παντού, οι υποβολιμαίες ενέργειες που έχουν σκοπό να πλήξουν έντιμα πρόσωπα με ανέντιμο τρόπο.
Θα με βρουν κι εμένα μπροστά, όσοι βλάψουν τον τόπο, και θα μετανιώσουν, αν επαναφέρουν τη σκοτεινή ιστορία των ανθρώπων, που δεν ήθελαν ποτέ η Αλήθεια να βγαίνει στο φως, όπως και τώρα στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, τη Θεσπρωτία! Η Χώρα είτε το θέλουν είτε όχι, αν και σακατεμένη, θα βρει τον εαυτό της.
«Ο Θεός έχει αποφασίσει τη λευτεριά τής Ελλάδας και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή Του», βροντοφωνάζει ο γέρος τού Μοριά, από τις λεβέντικες επάλξεις τής Ιστορίας. Αυτοί που θα μπουν ενάντια σ’ αυτό το σκοπό, θα καταγραφούν ως Δειλοί, Προδότες και Άθεοι!
Στον Ανδρέα, λοιπόν, αφιερώνω τώρα, έστω και με καθυστέρηση τριάντα και πλέον χρόνων, το παρακάτω ποίημα που, εν μέρει, τού …ανήκει, δικαιωματικά!
Στον Ανδρέα Παπανδρέου
Όταν βαθύτερα στη Νύχτα κατεβαίνεις
και βλέπεις τής Αράχνης τον ιστό
ν’ αγκιστρώνεται στα φύλλα των πουλιών
ή και να γεύεται το αίμα των άστρων
Ο μαύρος Κυνηγός να εξουσιάζει
το απέραντο τού αγνώριστου πελάγου τότε
ακόνισε τη λόγχη τού Μακεδόνα
αγκάλιασε τα βάσανα τής Κρήτης
και ρίξου στο Αιγαίο Πέλαγος
πάνω απ’ αυτό να υψώσεις
τον ήλιο μιας Ελλάδας που ανεβαίνει
Λαμπρέ Πολίτη τής Χώρας των θαυμάτων
μην περιμένεις να ξεφύγεις
τη λάσπη των καιρών
το μόλυσμα των τάφων
την ξένη καταιγίδα στο Ιόνιο
Σκύψε στα πέτρινα πεζούλια των βουνών
όπου καπνίζει ο γερο-Θάνατος
μιας Εξουσίας χαμένης τον καημό
και ρίξε του
μ’ έναν κουβά γεμάτο αρμύρα
τη νιότη ενός θεού που ανεβαίνει.
Σημ. Ηλίας Ελλάνικος: λογοτεχνικό ψευδώνυμο τού Ηλία Τσάπε, φιλολόγου
Κατηγορία/ες: Απόψεις, Επικαιρότητα
