του Αλκη Φάτσιου

Το πολιτιστικο-θεατρικο ταξίδι της ΘΕΑΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ συνεχίζεται..9 και 10 του Σεπτεμβρίου, η ΘΕΑΤΟ, συνεπής στον κατά γενική ομολογία πλέον…,καταξιωμένο ρόλο της, ως θεατρικός πρεσβευτής, όχι βεβαίως μόνο της Παραμυθιάς, αλλά ολόκληρης της Θεσπρωτίας, μετέχει, κατόπιν επιλογής των διοργανωτών, εις το ΤΈΤΑΡΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ που γίνεται στην Τριφυλία Πελοποννήσου και με συνδιοργάνωση του οικείου Δήμου και του Τ. Ε. Θ. ΟΙ συνεχείς προσκλήσεις προς την ΘΕΑΤΟ ,για συμμετοχή σε τόσα Θεατρικά Φεστιβάλ, φανερώνουν και αποδεικνύουν την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ και ΜΕΣΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ προσπάθεια της στον Πολιτισμό γενικότερα, και στην Θεατρική Πράξη ειδικότερα…

Η ΘΕΑΤΟ -κατά την άποψη μου-έχει αποδείξει, και ευελπιστώ ότι θα αποδεικνύει και στο μέλλον, ότι ΕΝΣΤΕΡΝΊΖΕΤΑΙ πλήρως την άποψη, ότι η ΤΕΧΝΗ, Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ, είναι ένα από τα σημαντικότερα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ..Όπως δε ο μεγάλος Δάσκαλος και Διανοητής Κώστας Βάρναλης, η ΤΈΧΝΗ ,το ΘΈΑΤΡΟ, είναι αναμφίβολα ΑΝΑΓΚΗ, αλλά μια ανάγκη, ΟΧΙ του “περιττού” αλλά του ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΥ..και δεν μπορεί να απουσιάζει από την κοινωνία, όπως δεν μπορεί να απουσιάζει η ΗΘΙΚΉ,η ΑΛΗΘΕΙΑ, το ΔΙΚΑΙΟ, ενώ αντίθετα, πρέπει να εκλείπει, το ΨΕΜΜΑ, η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ, ΟΙ ΜΙΚΡΟΝΟΕΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ και οι πάσης φύσεως ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΕΣ συμπληρώνει ο γράφων…Η ΘΕΑΤΟ -κατά την άποψη μου- ενστερνίζεται πλήρως, την ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΑ ΡΗΣΗ, στην εμβληματική του ΠΟΙΗΤΙΚΗ,ότι : Η τέχνη,άρα και το Θέατρο, είναι το φιλοσοφικότερο και σπουδαιότερο της Ιστορίας…Η ΘΕΑΤΟ- κατά τη άποψη μου-ενστερνίζεται πλήρως, την άποψη του μεγάλου Ρώσου λογοτέχνη του περασμένου αιώνα, Βησσαρίωνα Μιελίνσκιν, ότι”Το ύψιστο και ΙΕΡΟ καθήκον μιας κοινωνίας, είναι, ΠΡΈΠΕΙ να είναι.., η ΠΡΟΚΟΠΗ της, μια προκοπή όμως, που να αγκαλιάζει ΟΛΑ τα μέλη της..

Όμως, ο δρόμος προς την προκοπή αυτή, είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ των ΠΟΛΙΤΩΝ και η η ΤΕΧΝΗ, και ιδίως το ΘΕΑΤΡΟ,.. είναι αυτή που μπορεί να δημιουργήσει και να προχωρήσει την ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ, όχι ΛΙΓΌΤΕΡΟ από οποιαδήποτε άλλη επιστήμη ή ανθρώπινη έκφραση..” Η ΘΕΑΤΟ – κατά την άποψη μου-ενστερνίζεται πλήρως την άποψη, ότι η ΤΕΧΝΗ, το ΘΕΑΤΡΟ, και γενικότερα οι Δημιουργοί της,για να μπορούν να επιτελέσουν τον παραπάνω αναφερόμενο κοινωνικό και παιδαγωγικό τους ρόλο, δεν ΠΡΈΠΕΙ ΠΟΤΕ να ΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΣΚΈΨΗ ΤΟΥΣ,προφορικά ή γραπτά, στην ΥΠΗΡΕΣΊΑ ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣ είτε ΚΡΑΤΙΚΗΣ είτε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ, είτε ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ είτε οποιασδήποτε άλλης θεσμικής η όχι, φανερής ή κεκαλυμμένης ..

Η ΘΕΑΤΟ “κατά την άποψη μου-έχει ενστερνιστεί την θέση ,ότι ΕΛΕΥΘΕΡΑ με το έργο της να ΟΜΙΛΕΙ για τα ΠΑΝΤΑ, αμφιβάλλοντας για τα ΠΑΝΤΑ , ακόμα και για τον ίδιο τον εαυτό τους, όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν..

Ας σταματήσω όμως εδώ,..περισσότερα για τα παραπάνω,άλλη φορά..

Ας απολαύσουμε λοιπόν, και αυτό το πολιτιστικό ταξίδι ..δίνοντας έτσι στην πράξη, κάποιες ΠΡΏΤΕΣ απαντήσεις..σε ΟΛΟΥΣ και σε ΟΛΑ..Κλείνοντας, θεωρώ ότι ΜΟΝΟ οι δημιουργοί της ΤΈΧΝΗΣ, μας ταξιδεύουν, όχι μόνο στον γήινο κόσμο, αλλά και σε έναν άλλο, ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΌ ΧΩΡΟ, τόσο αναγκαίο πολλές φορές…,σε έναν ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ,,έτσι ώστε να μεταμορφώνονται σε ΥΦΑΝΤΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ…