Θεσπρωτιάδα: Η 13η Ωδή αφιερωμένη στο βουνό Γκορίλας της Παραμυθιάς
Δημοσιεύθηκε 12/08/2020 | Από user | Σχολιάστε
Αρχαία και Νέα Ιστορία της Θεσπρωτίας σε 24 Ωδές σε δεκαπεντασύλλαβους δημοτικούς παραδοσιακούς στίχους, με ιστορικές αναφορές, επεξηγήσεις- και σχόλια.
(Προλεγόμενα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑΣ-Βλέπε προηγούμενη δημοσίευσή μας)
ΩΔΗ 13 ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑΣ: ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΓΚΟΡΙΛΑΣ
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
(Σε χορό Τσάμικο)
Στεφάνι της Παραμυθιάς
Ψηλό βουνό Γκορίλα
Που άλλο πιο ομορφότερο
Δεν γνώρισα δεν είδα
2
Μιά χάρη αν θέλεις κάνε μας
Μιά χάρη σου ζητούμε
Μια χάρη κάνε μας αν θες
Σε τρισπαρακαλούμε
3
Βάλε τις ράχες, ώμους σου
Και πλάτες τα κρικέλια
Και την ψηλότερη σ κορφή
Βάλτην για δυό σου χέρια
Κρικέλια: Είναι ο οδοντωτές κορυφογραμμές ενός βουνού.
4
Για να μην πέφτει ο ουρανός
Και για να μην γκρεμιέται
Μα νά’χει ένα στήριγμα
Σε σένα να βαστιέται
Επεξηγήσεις
Η ονομασία τον εν λόγω βουνού ως Γκορίλας με υψόμετρο 1658 μέτρα, δεν έχει τίποτε να κάνει με τον συμπαθές κατά τα άλλα, ζώο τον Γορίλα ή Γκορίλα. Η λέξη παράγεται από το παλαιοσλαβικό Gor που σημαίνει βουνό. Της ίδιας ετυμολογικής τάξης είναι και η λέξη Ζαγόρια (Za-gor) που κατά τον γνωστό Γάλλο Ιστορικό και Γενικό Πρόξενο Γαλλίας στα Γιάννενα (1805-1816) επί εποχής Αλή Πασά, τον Φραγκίσκο ΠΟΥΚΕΒΙΛ, η λέξη Ζαγόρια σημαίνει πίσω από τα βουνά προερχόμενη από το παλαιοσλαβικό Gor.
Στην δε εν λόγω Ωδή που αναγράψαμε επειδή αυτό το βουνό είναι στο κέντρο του Νομού Θεσπρωτίας είναι σαν να βαστάει του ουρανό για να μην πέσει, όπως υπαινίσσονται και οι αφιερωμένοι στίχοι σ αυτή την Ωδή.
Κατά την Ελληνική Μυθολογία ο Ουρανός ήταν ένας από τους πρωτόγεννους Θεούς, ο γηραιότερος των Θεών και ο πρωτότοκος γιος της Γαίας ή Γης (Βλέπε λεπτομέρειες Ησιόδου Θεογονία στίχοι 127 και συνέχεια).
Μετά τιμής
Γρηγόριος ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Συγγραφέας Ελληνιστής
Δρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης
Πρόεδρος ΘΟΥΚΥΔΙΔΕΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΒΟΤΩΝ
Ιδρυτής του ΘΟΥΚΥΔΙΔΕΙΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΥΒΟΤΩΝ
Κατηγορία/ες: Απόψεις, Επικαιρότητα, Πολιτισμός
