Θεσπρωτιάδα: Η 1η Ωδή για την ετυμολογία και προέλευση των λέξεων Θεσπρωτοί και Θεσπρωτία
Δημοσιεύθηκε 19/07/2020 | Από user | Σχολιάστε
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑ: Αρχαία και Νέα Ιστορία της Θεσπρωτίας σε 24 Ωδές σε δεκαπεντασύλλαβους δημοτικούς παραδοσιακούς στίχους, με ιστορικές αναφορές, επεξηγήσεις- και σχόλια.
(Προλεγόμενα το γιατί και τι εστί ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑ-Βλέπε προηγούμενη δημοσίευσή μας).
Κατωτέρω
ΩΔΗ πρώτη (1η )ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑΣ ΅
Η εν λόγω Ωδή της ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑΣ, διαπραγματεύεται το ετυμολογικό των λέξεων Θεσπρωτοί και Θεσπρωτία και την πανάρχαια Ιστορία της. Είναι η ίδια η ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ που διηγείται και κατά συνέπεια γνωρίζει απόλυτα και λεπτομερειακά τι σημαίνει η λέξη Θεσπρωτία καθώς και την πανάρχαια και πρωταρχική Ιστορία της.
Κατωτέρω οι στίχοι αυτής της Ωδής αριθμός 1 της ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑΣ
(Η Μούσα απευθύνεται προς τη Θεσπρωτία)
Πατρίδα Θεσπρωτία μου
Δεν θέλουμε τραγούδια
Για κάμπους και ψηλά βουνά
Για λόγγους και λουλούδια
2
Κι ούδε τραγούδια για καημούς
Γι αγάπες και για λύπες
Για Κλέφτες και Αρματωλούς
Για ομορφιές και πίκρες
3
Μον θέλουμε γλυκόλαλο
Τραγούδι από σένα
Να λέει την Ιστορία σου
Να λέει τα περασμένα
4
Πατρίδα Θεσπρωτία μου
Τ’όνομα πως το πήρες
Πες μας για να το μάθουμε
Τι λεν οι Ιστορίες ;;;
5
(Απάντηση Θεσπρωτίας στη Μούσα)
Και αυτή απολογήθηκε
Κι αρχίνησε να κλαίει
Με νοσταλγίας δάκρυα
Αυτά τα λόγια λέει
6
Αν θέλετε να μάθετε
Τι λέει τ όνομά μου
Πανάρχαιη Ιστορία μου
Στα χρόνια τα δικά μου
7
Φέρτε μου άσπρο ένα χαρτί
Χρυσάργυρη μια πέννα
Να σας τα γράψω με σειρά
Πολυκαλοβαλμένα
8
Σε μακρυσμένες εποχές
Θα μακροταξιδέψω
Να κάνω σήμερα το χθες
Και να σας το φιλέψω
9
Του χρόνου τα περάσματα
Να ξαναεπιστρέψουν
Και αλήθειες οι αλλοτινές
Να ξαναζωντανέψουν
10
Κι απ’ της σιγής της λησμονιάς
Οι πιο γλυκές εικόνες
Να βγουν σαν ήλιος το πρωί
Απ’ τους βαθιούς αιώνες
11
Ιστορικός Θεόπομπος
Ειδήσεις σας παρέχει
πως ήταν δεκατέσσερα
στην Ήπειρο τα Έθνη
12
Όμως το αρχαιότερο
Από αυτά τα έθνη
Των Θεσπρωτών το έθνος μου
Ήταν ..αυτά τα έτη
. 13
Μα πρώτα με πολύ χαρά
Δίχως αμφιβολία
Της Χώρας μου θε να σας πω
την Ετυμολογία
14
Δεν θα τη γράψω σαν Ωδή
Γλυκόλαλο τραγούδι
Παρά σε κείμενο πεζό
Σαν όμορφο λελούδι
Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΘΕΣΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Είναι γνωστό ότι όλες οι αρχαίες ελληνικές λέξεις είχαν μιά σημασία και μιά έννοια που αποκαλούμε έτυμο. Αυτές όλες οι λέξεις παράγονται είτε από ρήματα, είτε από τοπωνύμια δηλαδή από φυσικές μορφές και σχήματα τοποθεσιών. Ετσι και οι λέξεις Θεσπρωτία και Θεσπρωτοί δεν μπορεί να είχαν ξεφύγει από τον κανόνα αυτό. Είχαν ένα έτυμο όπως λέγεται γραμματικά, δηλαδή μια έννοια και μια σημασία. Ποια ήταν όμως η ετυμολογική σημασία αυτών ων λέξεων;
Η απάντηση είναι ότι όλες οι προτεινόμενες υποθέσεις και εικασίες που έχουν αναφερθεί από τους παλαιότερους, καθώς και από τους νεώτερους Ιστορικούς και που βρίσκονται γραμμένες στις διάφορες Εγκυκλοπαίδειες και τα Λεξικά δεν ικανοποιούν.
Όπως προαναφέραμε, οι Θεσπρωτοί ως αρχαία ηπειρώτικη φυλή και έθνος είναι πανάρχαια. Πέραν του Ομήρου που έγραψε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια περί το 850 π.Χ. δεν υπάρχει κανένα άλλο βιβλίο στην Ελληνική Ιστοριογραφία. Μέσα στην Οδύσσεια το όνομα των Θεσπρωτών αναφέρεται 7 φορές ήτοι:
Π65, Π425, Π 525, Τ 270, Τ 291 Ξ 314 και Ξ 335
Πρώτος δε βασιλιάς αυτών αναφέρεται ο Φείδων δηλαδή: Ως μοι Θεσπρωτών βασιλεύς μυθήσατο Φείδων (Πηγή: Οδύσσεια, Τ 287)
Μετάφραση: Όπως μου είπε ο Φείδων ο βασιλιάς των Θεσπρωτών.
Βασικά αυτές τις φορές που αναφέρεται η λέξη Θεσπρωτία και Θεσπρωτοί στην Οδύσσεια, αναφέρονται στον ήρωα Οδυσσέα ο οποίος επισκέφτηκε τρεις φορές την Θεσπρωτία. Την πρώτη φορά (Οδύσσεια Α’, 259) που δεν αναφέρεται ονομαστί η λέξη Θεσπρωτία, ο Οδυσσέας ήλθε στη Θεσπρωτική πόλη Εφυρα κοντά στο ποταμό Αχέροντα για να αγοράσει ανδρόφωνα δηλητήρια τα οποία θα έβαζε στην αιχμή από τα βέλη του .
Τη δεύτερη φορά το όνομα αναφέρεται όταν ο Οδυσσέας είχε πάει στο Μαντείο της Δωδώνης για να πάρει χρησμό και να μάθει περί του τρόπου επιστροφής του στην πατρίδα του την Ιθάκη. Τούτο αναφέρει ο ίδιος στον πιστό χοιροβοσκό τον Εύμαιο δηλαδή “Εννήμερ φερόμην,δεκατη δε με νυκτί γαίη Θεσπρωτών πέλασε μέγα κύμα κύλινδρον” (Πηγή Οδύσσεια, 324)
Την τρίτη φορά πάλι κατά την Οδύσσεια επισκέφθηκε το Νεκρομαντείο του Αχέροντα και ρώτησε την ψυχή του Μάντη Τειρεσία περί του ταξιδιού της επιστροφής του στην Ιθάκη.
Παράλληλα από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου βρίσκεται σε συμφωνία με τα λεγόμενα του Ιστορικού Παυσανία (160-180 μ.Χ.) στο έργο του με τίτλο “Περιήγησις της Ελλάδος” αποτελούμενο από δέκα βιβλία, όπου μας καθιστά γνωστό την ύπαρξη άλλου παρόμοιου έργου το οποίο συνετέθη και ετραγουδείτο στην Θεσπρωτία και το οποίο εκαλείτο Θεσπρωτίς ήτοι: “Πηνελόπη δε τάφον φασίν ουχ ομολογούντες τα ες αυτή ποιήσει τη Θεσπρωτίδι ονοιμαζομένη Εν ταύτη μεν γε εστί τη ποιήσει επανήκοντα εκ Τροίας Οδυσσεί τεκείν την Πηνελόπην Πτολιπόρθην παίδα”.
Μετάφραση: Λέγεται εκεί ήταν ο τάφος της Πηνελόπης, αλλά η Ιστορία περί αυτής μέσα στο ποίημα που καλείται Θεσπρωτίς δεν βρίσκεται σε συμφωνία με αυτά τα λεγόμενα. Μέσα σε αυτό το Ποίημα αναφέρεται ότι όταν ο Οδυσσέας επέστρεψε από την Τροία απέκτησε με την Πηνελόπη ένα παιδί που το λέγανε Πτολιπόρθη (Πηγή: Παυσανίας).
Πιθανότατα ο αρχαιότατος Ποιητής Μουσαίος, αλλά λίγο νεότερος του Ομήρου γνώριζε το περιεχόμενο καθώς και το κείμενο του Ποιήματος της Θεσπρωτίδος καθότι ο αρχαίος Ποιητής Ευγάμων ο Κυρηναίος ο οποίος έζησε τον 6ο π.χ. αιώνα και ο νεώτερος από τους Κυκλικούς Ποιητές, παρέλαβε πολλά αποσπάσματα από το έργο της Θεσπρωτίδος.
Έτσι από λίγα αποσπάσματα του έργου του με τίτλο “Τηλεγόνεια” μαθαίνουμε ότι ο Οδυσσέας πριν έλθει στην Ιθάκη είχε παντρευτεί την βασίλισσα των Θεσπρωτών που εκαλείτο Καλλιδίκη. Ονομάστηκε Τηλογόνεια αυτό το έργο από τον Τηλέγονο ο οποίος ήταν γιος του Οδυσσέα και της νύμφης Καλυψώς ή της μάγισσας Κίρκης.
Κατά συνέπεια περί το 700 π.χ υπήρχε ποιητικό έργο στη Θεσπρωτία με τίτλο “Θεσπρωτίς” που αναμφισβήτητα περιείχε την γενεαλογία των Θεσπρωτών και τις περιπέτειες του Οδυσσέα στη γη της Θεσπρωτίας, αλλά πλην των ως άνω αναφερομένων πληροφοριών κανένα άλλο στοιχείο δεν μας είναι γνωστό για το περιεχόμενο αυτού του έργου της Θεσπρωτίδος. Τούτο δε αποτελεί την μεγαλύτερη απώλεια που μπορούσε να συμβεί και για την Θεσπρωτία και γενικά για την Ιστορία της Ελλάδας.
Στη συνέχεια το όνομα των Θεσπρωτών αναφέρεται και από τον Πατέρα της Ιστορίας, τον Ιστορικό Ηρόδοτο (480-406 π,χ.) ο οποίος στο έβδομο βιβλίο του των Ιστοριών του μας πληροφορεί ότι οι Θεσσαλοί είχαν αρχικά Πατρίδα τη Θεσπρωτία ήτοι: Εστι δε εν τη εισόδω λουτρά τα Χύτρους καλέουσι οι επιχώριοι και βωμός ίδρυται Ηρακλέος επ αυτοίσι. Εδέδμητο δε τείχος κατά ταύτα τας εισβολας και το γε παλαιόν Πύλαι επήσαν. Εδειμαν δε Φωκέες το τείχος επεί Θεσσαλοί ήλθον εκ Θεσπρωτών οικήσαντες γην την Αιολίδα την περ νύν εκτέαται. (Πηγή: Αλικαρνασσός Ιστοριών Προγραφόμενη Πολύμνια).
Μετάφραση της τελευταίας παραγράφου: « Έκτισαν αυτό το τείχος οι Θεσσαλοί όταν ήλθαν από τη γην των Θεσπρωτών και διέμειναν επί της γης της Αιολίδας που τώρα εκεί εκτείνεται »
Στη συνέχεια είναι ο Ιστορικός ο πιο βαθύς της αρχαιότητας ο Ιστορικός ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ (460-400 π.χ) ο οποίος κατά την εξιστόρηση της Ναυμαχίας των Συβότων το 433 π.χ. μας αναφέρει την τοπογραφία της Θεσπρωτίας αλλά δεν καταγίνεται σε ετυμολογικές αναφορές για την ονομασία της Θεσπρωτίας.
Αυτά είναι τα πρώτα ιστορικά στοιχεία των δραστήριων Θεσπρωτών οι οποίοι κυριαρχούσαν εφ ‘ολης της Ηπείρου και πέραν αυτής προομηρικά αλλά και μεθομηρικά μέχρι περί το 400 π.χ αφού ο Γεωγράφος Στράβων 30 π.χ-25 μ..χ μας πληροφορεί έχοντας πηγές από το κατά πολύ αρχαιότερο αυτού Ποιητή Πίνδαρο γράφοντας: Και τραγικοί δε και Πίνδαρος θεσπρωτική ειρήκασι την Δωδώνην , ύστερον υπό Μολοττοίς εγένετο.
Επ’αυτου , η γενεαλογία των Μολοττών ή Μολοσσών (σήμερα λίγο ή πολύ ο Νομός Ιωαννίνων) ξεκινάει μεθομηρικά όταν ο γιος του Αχιλλέα ο οποίος ελέγετο Πύρρος ή Νεοπτόλεμος, αφού παντρεύτηκε δια λαχνού την χήρα του Τρώου Εκτωρα, την ιστορική Ανδρομάχη δεν πήγαν στη Φθία που ήταν η πατρίδα του Αχιλλέα, αλλά εγκαταστάθηκαν κατά την μαρτυρία του Ποιητή Πινδάρου στην Ηπειρο, γνωστή τότε ως Απειρος ήτοι: Νεοπτόλεμος δ Απείρω διαπρυσία βουβόται τοθι πρόνες έξοχοι κατάκεινται Δωδώναθεν αρχόμενοι προς Ιόνιον πόρον (Πηγή: Πινδάρου Νεμεόνικα Δ’, 82-87).
Το έθνος των Μολοσσών κατά συνέπεια είναι η δεύτερη ένδοξη Ηπειρώτικη φυλή, δημιουργηθείσα όμως μετά την λήξη του Τρωικού Πολέμου σε αντίθεση με το έθνος των Θεσπρωτών το οποίο είχε δημιουργηθεί κατά πολύ πριν από τον Τρωικό Πόλεμο. Τούτο πιστοποιείται από την ομηρική ποίηση όπου το έθνος των Θεσπρωτών αναφέρεται όπως προαναφέραμε επτά (7) φορές, σε αντίθεση με το έθνος των Μολοσσών που δεν αναφέρεται καμία φορά.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι το ετυμολογικό των λέξεων Θεσπρωτοί και Θεσπρωτία.
Μια πρώτη πηγή σχετικά αρχαία προέρχεται από τον Στέφανο τον Βυζάντιο (538-600 μ.χ). Στο περίφημο λεξικό του με τίτλο “ΕΘΝΙΚΑ”, πολυτιμότατη πηγή γνώσεων, γράφει στο λήμμα Αμβρακία ότι το όνομα Θεσπρωτία το λάβανε από τον πρώτο βασιλιά τους που λεγότανε Θεσπρωτός και ήταν γιος του Τρώου Λυκάονος ήτοι: “Οι Αμβρακία πόλις Θεσπρωτών από Αμβρακός του παιδός Θεσπρωτού Λυκάονος”.
Φαίνεται καθαρά ότι τούτο έγινε δια λόγους ευκολίας. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος μας πληροφορεί ότι ο Αμβραξ δημιούργησε την Αμβρακία, ο δε Θεσπρωτός την Θεσπρωτία.
Όπως και να έχει το πράγμα, επειδή αυτός ο μυθικός βασιλιάς Θεσπρωτός δεν αναφέρεται ούτε στη Ιλιάδα αλλά ούτε και στην Οδύσσεια που είναι τα πρώτα βιβλία της Ιστοριογραφίας της Ελλάδας, αλλά ούτε και από τους μεταγενέστερους αρχαίους Ελληνες Ιστορικούς, Ηρόδοτο, Θουκυδίδη κ.ά, δεν πρέπει να ληφθεί υπόψη αυτή η ετυμολογία γιατί με αυτό τον τρόπο αυτό η Θεσπρωτία γίνεται μεθομηρική. Πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τις ιστορικές πηγές που προαναφέραμε και που πιστοποιούν ότι το έθνος των Θεσπρωτών είναι προομηρικό .
Τις αναπόδεικτες εικασίες του Στεφάνου του Βυζαντίου ασπάσθηκαν όπως ήταν φυσικό και Θεσπρωτοί Συυγραφείς.
Οπως για παράδειγμα ο Αθανάσιος ΚΙΤΣΟΣ στο έργο του “ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ ΓΗ” σελίδα 9, ήτοι: “Το όνομά της η Θεσπρωτία το οφείλει στον Θεσπρωτό υιόν του Λυκάονος από την Τροία ο οποίος ήταν υιός του Πριάμου βασιλέως του Ιλίου καθώς και Φώτιος Οικονόμου στο έργο του “ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ” (σελίδα 9), γράφοντας “Η Θεσπρωτία έλαβε το όνομα από τον ηγεμόνα των Θεσπρωτών τον Θεσπρωτό, που ήταν γιος του Λυκάοντος”.
Πράγματι σύμφωνα με την Ιλιάδα (Ραψωδία Γ’, 333) ο Λυκάων ήταν γιος του Πριάμου και της Λαοθόης, δηλαδή αλλάδερφα με τον Εκτορα και τον Πάρη, πλην όμως αυτό ο Λυκάων κατά τις μαρτυρίες που μας δίνονται στην Ιλιάδα (Ραψωδία Φ’, 24-138) αυτός ο Λυκάων φονεύεται από τον Αχιλλέα ήτοι: “Αχιλλεύς δε ερυσάμνος ξίφος οξύ τύψε κατά κληίδα παρ αυχένα (Λυκάονι)”.
Αφού εφονεύθη αυτός ο Λυκάων από τον Αχιλλέα πως είναι δυνατόν να έχει έρθει μετά στη Θεσπρωτία !!!!!!!!
Ωστόσο πάλι ο Θεσπρωτός Συγγραφέας Χρήστος ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ έχοντας κατά νου αυτά τα πράγματα και για να μη δείξει τη Θεσπρωτία μεθομηρική, προσπαθεί να συμβιβάσει κάπως τα πράγματα μετατρέποντας τον Λυκάονα από Τρώος σε Πελασγός έχοντας ως πηγή την Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια “ΗΛΙΟΣ” όπου στο λήμμα Θεσπρωτία (τόμος Θ’, σελίδα 602) γράφει: “Η Θεσπρωτία έλαβε το όνομά της από τον ηγεμόνα των Θεσπρωτών τον Θεσπρωτό που ήταν υιός του πελασγού ηγεμόνα Λυκάονα”.
Δεν μας αναφέρει όμως η Εγκυκλοπαίδεια την πηγή από την οποία άντλησε τούτο. Επειδή δε, δεν έχουμε καμιά επ’αυτού πηγή που να μας έρχεται από την αρχαιότητα, κατά συνέπεια και αυτή η καταχώρηση δεν ικανοποιεί και αποτελεί μία εικασία και μια υπόθεση που δεν είναι απόδειξη
Οι σύγχρονοι Γραμματικοί Γλωσσολόγοι και Λεξικογράφοι προσπαθούν να εξηγήσουν τις λέξεις Θεσπρωτοί και Θεσπρωτία από τις άλλες συνώνυμες λέξεις που έχουν περίπου την ίδια σύνθεση ή καλύτερα το ίδιο ξεκίνημα. Προς αυτό επικαλούνται τις λέξεις θεσπέσιος και θέσφατος οι οποίες ξεκινάνε με το ίδιο πρόσφυμα-θεσ- και να υποστηρίξουν ότι η Θεσπρωτία σημαίνει η εξαγγελθείσα χώρα από το Θεό. Η λέξη “θέσφατος” προέρχεται από τη λέξη Θεός και το ρήμα -φημί που θα πει λέω, αλλά σημαίνει αυτός που μιλάει, που εξαγγέλλει λόγια θεϊκά. Κατά ανάλογο τρόπο πρέπει να συμβαίνει το ίδιο και με τη λέξη “θεσπέσιος”. Πάντως και οι δύο αυτές λέξεις έχουν χαρακτήρα ποιητικό.
Αλλά και οι δύο αυτές λέξεις δεν είναι Γραμματικά της απολύτου τάξης με τις λέξεις Θεσπρωτός και Θεσπρωτία. Οι λέξεις Θεσπρωτοί και Θεσπρωτία τονίζονται στη λήγουσα και παραλήγουσα, ενώ οι δύο άλλες προαναφερόμενες λέξεις τονίζονται στην προπαραλήγουσα.
Όμως γιατί οι προαναφερόμενοι Λεξικογράφοι δεν λαμβάνουν υπ όψη και την λέξη “Θεσσαλία”, όταν μάλιστα έχουμε πηγή επίσημη από τον Ιστορικό Ηρόδοτο που όπως προαναφέραμε μας πληροφορεί ότι οι Θεσσαλοί είχαν αρχικά πατρίδα την Θεσπρωτία.
Κατά συνέπεια υπό το φως της διερευνητικής κριτικής που ασκήσαμε ανωτέρω, όλες αυτές οι προτεινόμενες ερμηνείες είναι απλώς υποθέσεις και δεν ικανοποιούν.
Απομένει η κατωτέρω περίπτωση η οποία βασίζεται στις διδασκαλίες και τις μαρτυρίες που μας άφησε ο Φιλόσοφος της αρχαιότητας ο Αριστοτέλης.
Όπως είναι γνωστό, ο Σταγειρίτης από την Μακεδονία φιλόσοφος Αριστοτέλης μας άφησε πλήρες φιλοσοφικό αλλά και ιστορικό έργο. Μεταξύ των πολλών συγγραμμάτων αυτού είναι και το έργο του “ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΑ”. Μέσα στο Βιβλίο αυτό (Ι’, παρ. 352) ο φιλόσοφος Αριστοτέλης μας διδάσκει ότι η αρχαία Ελλάδα (όταν έγραφε ήταν σύγχρονος), δηλαδή η ΠΡΩΤΟΕΛΛΑΔΑ έκειτο γύρω από την Δωδώνη μέσα στη οποία έλαβε χώρα ο μεγάλος κατακλυσμός ο επιλεγόμενος του Δευκαλίωνος και της Πύρρας, ήτοι: “Αλλα πάντων τούτων αίτιον υποληπτέον ότι γίνεται δια χρόνων ειμαρμένων, οιον εν ταις ενιαυτόν ώραις χειμών, ούτω περιόδου τίνος μεγάλης, μέγας χειμών και υπερβολή όμβρων. Αυτή δε ουκ αεί κατά τους αυτούς τόπους , αλλά ώσπερ ο καλούμενος επί Δευκαλίωνος κατακλυσμός και γαρ ουτός περί τον Ελληνικόν εγένετο μάλιστα τόπον κι τούτο περί την Ελλάδα την αρχαίαν. Αυτή δε εστίν η περί την Δωδώνη και τον Αχελώον . Ούτος γαρ πολλαχού το ρεύμα μεταβέβληκεν και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί νυν δε Ελληνες. (Πηγή: Αριστοτέλους, ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΑ Ι’, παρ. 352α).
Ποιος όμως ήταν αυτός ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνος για τον οποίο μιλούσαν και άλλοι αρχαίοι Ελληνες Ιστορικοί;
Γιος του Προμηθέα και της Ωκεανίδας Κλυμήνης ο Δευκαλίων παντρεύεται την Πύρρα, την κόρη του Επιμηθέα και εγκαθίστανται κατά τον Αριστοτέλη όπου βασίλευε με δικαιοσύνη. Οταν ο Θεός Δίας αποφάσισε να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος εκτιμώντας ότι η απρέπεια των ανθρώπων ήταν όχι μόνο προσβολή στους Θεούς αλλά και αιώνιος κίνδυνος έστειλε τον Κατακλυσμό όπου μόνο ο Δευκαλίων και η Πύρρα διασώθηκαν. Καθότι πριν ξαποστείλει τον κατακλυσμό ο Δίας επέτρεψε στον Προμηθέα και στην Πύρρα να τους ενημερώσει για τον κίνδυνο και τους συμβούλευσε να κατασκευάσουν ένα είδος Κιβωτού για να μείνουν μέσα επί εννιά (9) μέρες και νύχτες που διήρκησε ο εν λόγω Κατακλυσμός . Αυτό δε και έγινε και όλη η Γη καλύφθηκε από νερό και όλοι οι άνθρωποι εχάθησαν, Οταν λιγόστεψαν τα νερά, ο Θεός Δίας απέστειλε ως συνήθως τον αγγελιοφόρο τον Θεό Ερμή και τους ζήτησε να εκφράσουν ο Δευκαλίων και η Πύρρα την επιθυμία των. Ο Δευκαλίων και η Πύρρα απάντησαν ότι επιθυμούσαν την αναγέννηση του ανθρώπινου γένους.
“Καλύψτε το πρόσωπό σας”, τους είπε ο Δίας και “ρίξατε πίσω τα κόκαλα της Γιαγιά σας”.
Αφού έψαχναν να βρουν την έννοια αυτών των λέξεων, κατάλαβαν ότι τα κόκαλα δεν ήταν παρά οι πέτρες που εκάλυπταν την Γιαγιά Γη και αμέσως εκτέλεσαν τη διαταγή του Θεού. Ετσι οι πέτρες που έριχνε ο Δευκαλίων έγιναν άντρες και εκείνες που έριχνε η Πύρρα έγιναν γυναίκες. Κατ’αυτό τον τρόπο η Γη γέμισε ξανά από νέα γενιά ανθρώπων πιο δίκαιους από την πρώτη γενιά και οι νέοι γιοί που γεννήθηκαν υπήρξαν οι απόγονοι και τα παιδιά της Ελλάδας.
Αυτός λοιπόν ήταν ο ελληνικός κατακλυσμός του Δευκαλίωνος και της Πύρρας ο οποίος ομοιάζει κατά πολύ με εκείνον που αναφέρεται και στην Παλαιά Διαθήκη με την ονομασία ο Κατακλυσμός του Νώε.
Είναι γραμματικά αποδεδειγμένο αλλά και οφθαλμοφανές παράλληλα ότι οι λέξεις Θεσπρωτοί και Θεσπρωτία είναι σύνθετες λέξεις. Η λέξη –πρωτία- όπως και οι λέξεις -νομία, -λογία, -κρατία δεν απαντούνται ως αυτόνομες λέξεις. Επομένως δεν υπάρχουν. Δημιουργούνται όμως όταν είναι σύνθετες. Ετσι η ανύπαρκτη λέξη “νομία” όταν είναι σύνθετη έδωσε τις λέξεις Αγρονομία και Ευνομία. Η δε ανύπαρκτη μόνη της λέξη “λογία” έδωσε τη λέξη Φιλολογία κ.ά καθώς και η λέξη “γραφία” έδωσε τις λέξεις Δημογραφία κ.ά. Κατά όμοιο τρόπο η ανύπαρκτη μόνη της λέξη –”κρατία” έδωσε την λέξη Δημοκρατία η οποία χρησιμοποιείται σήμερα απ όλες τις Χώρες του κόσμου.
Κατά τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκε και η λέξη Θεσσαλία . Η λέξη “αλία” είναι ανύπαρκτη ως αυτόνομη λέξη. Η λέξη “αλς” στη γενική πτώση της “Αλός” που σημαίνει θάλασσα (Ιλιάδα Α’,141) –εις άλαν δίαν = στην θεϊκή θάλασσα. Έτσι η σύνθετη λέξη Θεσσαλία που παράγεται από το ρήμα τίθημι (στο αόριστο χρόνο και ποιητικά και στον πληθυντικό αριθμό ΘΕΣΣΑΝ σημαίνει το τεμάχιο Γης που ήταν τοποθετημένο κατά μήκος της αλός, δηλαδή κατά μήκος της θάλασσας. Ο Ηρόδοτος όπως προαναφέραμε θεωρεί ότι οι Θεσσαλοί ήρθαν από τη Θεσπρωτία.
Για να είμαστε όμως αντικειμενικοί πρέπει να αναφέρουμε ότι στην Ραψωδία Β’ της Ιλιάδας από τη μέση και κάτω αυτής της Ραψωδίας αναφέρεται και το όνομα του ήρωα Θεσσαλού ο οποίος κατάγεται από τα νησιά των Καλύνδων ήτοι: “Οι δ αρα Νίσυρον τ ειχον Κράπαθον τε Κάσον τε και Κων Ευρυπύλοιο πόλιν τε νήσους τε Καλύδνας των αυ Φείδιππος τε και Ανιφος ηγάσασθιν,Θεσσαλού υιέ δύο Ηρακλείδαο άνακτος.
Μετάφραση: Μετά ήταν τα πλοία που ήρθαν από τη Νίσυρο, από την Κάρπαθο και από την Κάσο. Εκείνα που ήρθαν από την Κω, την πόλη Ευρυπύλοιο και από τα νησιά των Καλύνδων έχουν για αρχηγούς τον Φείδιππο και τον Αντίφο γιοί και οι δύο του βασιλιά Θεσσαλού του Ηρακλείδη (Πηγή: Ιλιάδα Β’, 676-679)
Οι αναλυτές και ερευνητές όμως της Ιλιάδας πιστεύουν ότι αυτό το δεύτερο μέρος της Β’ Ραψωδίας όπου αναφέρονται οι Ελληνικές πόλεις που έστειλαν πλοία στον Τρωϊκό Πόλεμο, καθώς και οι πόλεις από την άλλη πλευρά για να υποστηρίξουν τους Τρώες, αυτό το δεύτερο μέρος πιστεύουν ότι δεν εγράφη από τον Ομηρο αλλά προστέθηκε επί Τυράνου Πεισιστράτου των Αθηνών περί το 580 π.Χ.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, η λέξη “πρωτία” δεν είναι λέξη αυτοδύναμη. Σαν σύνθετη λέξη απαντάται στη λέξη “Φιλοπρωτία” δηλαδή αυτός που θέλει να είναι πάντοτε πρώτος και διαφέρει από την άλλη ομόηχη λέξη “Φιλοπρωτεία” Παράβαλε φιλοπτωχία, φιλοσοφία, φιλοπονία, φιλολογία, φιλογυνία, φιλοδοξία, φιλομουσία, φιλονικία, φιλοξενία, φιλοπατρία, φιλοπλουτία, φιλορνιθία, φιλοσοφία , φιλοστοργία , φιλοτιμία και φιλοψία δηλαδή η λαιμαργία κ.ά.
Κατά το ίδιο τρόπο όταν η Γη είχε καλυφθεί από τα νερά του Κατακλυσμού του επιλεγόμενου του Δευκαλίωνος και της Πύρρας που έλαβε χώρα γύρω από την Δωδώνη κατά τον Αριστοτέλη, κάποτε τα νερά αυτά του κατακλυσμού έπρεπε να υποχωρήσουν προς το Ιόνιο Πέλαγος. Οπως και φυσικά έγινε.
Αυτή δε η πρωτοτεθείσα γη, αυτή η πρωτοεμφανισθείσα γη μετά τον κατακλυσμό δεν μπορούσε παρά να είχε ονομαστεί Θεσπρωτία, οι δε κάτοικοι αυτής Θεσπρωτοί, οπότε Θεσπρωτία σημαίνει η πρωτοτεθείσα γη μετά τον κατακλυσμό.
Τούτο δε πλην της αληθοφάνειας που παρουσιάζεται αλλά και ιστορικά αφού το έθνος των Θεσπρωτών είναι Έθνος όχι μόνο προομηρικό αλλά και έθνος πανάρχαιο της 4ης και 3η χιλιετηρίδας π.χ, όταν δηλαδή έλαβαν μέρος σημαντικές γεωλογικές μεταβολές και που οι ονομασίες “Ονοματοποιία” δίνονταν στις χώρες από φυσικά φαινόμενα και από διάφορα σχήματα. Συγγενή παραδείγματα έχουμε την ονομασία “Βοιωτοί” καθώς και το αρχαίο βουνό της Ηπείρου το Βόιον που παρατηρήθηκε από τα πολλά βόδια που έβοσκαν εκεί.
Ανακεφαλαίωση
Θεσπρωτοί και Θεσπρωτία σημαίνει λοιπόν εξ ονοματοποιίας που παρατηρήθηκε, η πρωτοεμφανισθείσα χώρα μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος.
Ετσι μετά την εξονυχιστική αυτή πραγματεία μας, έχουμε την αίσθηση ότι διεισδύσαμε στους αρχαιοτάτους εκείνους χρόνους και μάλλον ευρέθη η αλήθεια.
Μετά τιμής
Γρηγόριος ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Συγγραφέας Ελληνιστής
Δρ. του Πανεπιστημίου της Σορβόννης
Πρόεδρος του ΘΟΥΚΥΔΙΔΕΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΒΟΤΩΝ
ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΕΙΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΥΒΟΤΩΝ
ΥΓ. Ακολουθούν άλλες Ωδές απο τη ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑ
Κατηγορία/ες: Απόψεις, Επικαιρότητα
