Θεσπρωτιάδα συνέχεια: Η 23η Ωδή αφιερωμένη στην Βόρεια Ηπειρο (+χάρτες)
Δημοσιεύθηκε 08/06/2020 | Από user | Σχολιάστε
(ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑ: Αρχαία και Νέα Ιστορία της Θεσπρωτίας σε 24 Ωδές σε δεκαπεντασύλλαβους δημοτικούς παραδοσιακούς στίχους, με ιστορικές αναφορές, επεξηγήσεις- και σχόλια.
(Προλεγόμενα το γιατί και τι εστί ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑ-Βλέπε προηγούμενη δημοσίευσή μας).
ΩΔΗ εικοστή Τρίτη ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑΣ ΅
Η εν εν λόγω 23 Ωδή της ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑΣ, είναι αφιερωμένη στη Βόρειο Ηπειρο και υπαινίσσεται ποιητικά την ένωσή της με την μητέρα της, την Ελλάδα.
- ΩΔΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ
(Η Μούσα απεθυνόμενη στη Βόρειο Ηπειρο)
Τι έχεις Βόρειο Ηπειρο
Κι όλο τα μαύρα βάζεις
Τι σκούζεις και πικροχολιάς
Και βαριαναστενάζεις ;
2
Τάχα δεν κελαιδούν πουλιά
Στα δέντρα σ τ’ανθισμένα
Τάχα με χιόνια τα βουνά
Δεν τά’χεις ασπρισμένα !!
3
Λες και στους κάμπους δεν περνούν
Ποτάμια και λαγκάδια
Λες και στα πλάγια δεν βοσκούν
Τ αμέτρητα κοπάδια !!
4
Εχεις του κόσμου τα καλά
Τίποτα δεν σου λείπει
Τι κλαις με δάκρυα καυτά
Γιατί αυτή η λύπη
5
(Απάντηση στη Μούσα Bορείου Ηπείρου)
Μηδέ μου λείπουνε πουλιά
Ουδέ και χελιδόνια
Μήτε ποτάμια και κλαριά
Τα χιόνια και τ αηδόνια
6
Μια μάρα έχω μοναχά
Κι ένα μου λείπει μόνο
Μου λείπει η δόλια η Μάννα μου
Και ζω μέσα στον πόνο
7
Κι ένα μαράζι στην καρδιά
Οπου με καίει και λυώνω
Οπου δεν έχω Λευτεριά
Και κλαίω και μαραζώνω
Επωδή
Ελα κατέβα φώτιση
Να ξανασμίξει πάλι
Τη στοργική Μανούλα της
Για μιά χαρά μεγάλη !!!!
Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα –Οι Διεθνείς Συνθήκες-Οι εξελίξεις
Ο όρος Βόρειος Hπειρος δημιουργήθηκε από τις Διεθνείς Συνθήκες, αρχικά του Λονδίνου στις 17 Μαίου 1913 και στις 29 Ιουλίου 1913, καθώς και του πρώτου Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας στις 17 Δεκεμβρίου 1913. Εδειχναν δε, ορισμένων παραμεθόριων Ηπειρωτικών περιοχών που ανήκαν από την αρχαιότητα στην Ελλάδα, την αντίθεση αυτών προς αυτές τις διεθνείς συνθήκες που καθόριζαν την εθνικήν των τύχην και την εθνική των συνείδηση.
Η εμφάνιση του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος συμπίπτει με την προέλαση του Ελληνικού Στρατού μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων στις 21 Φεβρουαρίου 1913 και την στρατιωτικήν κατάκτηση των εδαφών αυτών προς την Αλβανία τα οποία διεκδικούσε η Ελλάδα από την οθωμανική αυτοκρατορία. Ακόμα και πριν την απελευθέρωση των Ιωαννίνων στις 21-2-1913 η ελληνική Χιμάρα με αρχηγό τον Σπυρομήλιο, είχε επαναστατήσει και είχε υψώσει ήδη την Ελληνική Σημαία επί του εδάφους αυτής.
Μετά την κήρυξη του πρώτου Βαλκανικού πολέμου κατά την διάρκεια του οποίου οι συμμαχικές δυνάμεις της Σερβίας, της Βουλγαρίας, του Μαυροβουνίου και της Ελλάδας ενώθηκαν εναντίον της Τουρκίας και στις 18 Οκτωβρίου 1912, επωφελούμενοι και του Ιταλο-Τουρκικού πολέμου της εκήρυξαν τον πόλεμο. Η Αλβανία εκείνη εποχή είχε τοποθετηθεί με την πλευρά των Τούρκων. Ετσι στις 9 Νοεμβρίου 1912 εκυριεύετο απο τον Ελληνικό Στρατό η Θεσσαλονίκη και στις 21 Φεβρουαρίου 1913 τα Ιωάννινα με την προέλαση στη συνέχεια του Ελληνικου Στρατού και επί των εδαφών της Βορείου Ηπείρου ήτοι, Κορυτσά, Πρεμετή ,Αργυρόκαστρο.
Μετά τις ήττες όμως του τουρκικού στρατού κατά τον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο κατόπιν λυσσαλέας και επίμονης εισήγησης της Ιταλίας και της Αυστρίας (μόνο η Γαλλία ήταν ο ένθερμος υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων, καθότι ο τότε Κυβερνήτης της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος είχε φιλικότατες σχέσεις με την Γαλλία. Οι άλλες μεγάλες δυνάμεις κρατώντας σχετική ουδετερότητα κηρύχθηκε η Ανεξαρτησία της Αλβανίας ο δε Ισμαήλ Κεμάλ έγινε ο πρώτος Πρόεδρος της προσωρινής αυτής Κυβέρνησης ο οποίος μάλιστα ήταν απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων .
Εν των μεταξύ, η Χιμάρα δια του Σπρουμήλιου είχε ήδη υψώσει τα χρώματα της Ελληνικής Σημαίας οι δε Κορυτσά, Πρεμετή και το Αργυρόκαστρο είχαν δεχτεί με δάκρυα χαράς την ελληνική γαλανόλευκη.
Τα εδάφη δε της προσωρινής αυτής Κυβέρνησης του Ισμαήλ Κεμάλ που αποτελούσε Πριγκηπάτο διορισμένο από την Ιταλία, ήταν πολύ περιορισμένα αρχικά τόσο προς το βορρά με την τότε Γιουγκοσλαβία όσο και προς νότο με την Ελλάδα .
Εις ότι δε αφορούσε την μεθοριακή γραμμή με την Ελλάδα δεν μπορούσαν να καθοριστούν με ακρίβεια και του θέματος αυτού επελήφθησαν οι τότε 6 Μεγάλες Δυνάμεις όπως επιλυθεί δια των Συνθηκών πρωτίστως του Λονδίνου στις 17-2-1913 και 9 Ιουλίου 1913 καθώς και του πρώτου Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας στις 17 Δεκεμβρίου 1913. (Το Πρωτόκολλο αυτό στις 17-12-1913 να μην συγχέεται με το Πρωτόκολλο παλι της Φλωρεντίας το 1925 όμως )
Στη συνέχεια το θέμα αυτό διεθνώς διέπεται:
Από το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας στις 15 Μαΐου 1914 δια του οποίου ανακηρύχθηκε η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ και μετά την λήξη του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου 1918 δια της Διάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων η οποία ξεκίνησε στις 1 Ιανουαρίου 1919. Κατά την Διάσκεψη αυτή των Παρισίων 1919 ετέθη προς συζήτηση από την Ελλάδα του Βορειοηπειρώτικου Ζητήματος και κατατέθηκε ο συνημμένος Εθνολογικός Χάρτης Βορείου Ηπείρου .
Τελικά δια του δευτέρου Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας το έτος 1925 από μια Διεθνή Επιτροπή χαράχθηκαν επίσημα με πυραμίδες τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας τα οποία είναι και τα σημερινά.
Στο ΘΟΥΚΥΔΙΔΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΒΟΤΩΝ το οποίο παράλληλα είναι και Ιστορικό Μουσείο, είναι αναρτημένοι στην ιστορική πτέρυγα του Μουσείου, οι 8 πολύ μεγάλοι σε μέγεθος και διαστάσεις Πίνακες των Ελληνο-Αλβανικών συνόρων τοποθετημένοι μέσα σε ωραίες Κορνίζες, οι οποίοι μου παραχωρήθηκαν επί πληρωμή από το Υπουργείο Εξωτερικών της Γαλλίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας 1925 συντεταγμένοι από μια Ειδική Διεθνή Επιτροπή.
Κατωτέρω παρουσιάζουμε ως δείγμα σε μικρό μέγεθος το τελευταίο Φύλλο αριθμός 17 που δείχνει τα Ελληνο-Αλβανικα σύνορα με τίτλο ΚΟΝΙΣΠΟΛΗ
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Το βορειοηπειρωτικό ζήτημα αν και συζητήθηκε εκ νέου κατά την Διάσκεψη Ειρήνης του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών (OHE) μετά την λήξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου 1940-1945 οι σχέσεις Ελλάδας με την Αλβανία , ήσαν πάντοτε τεταμένες και σε κατάσταση καθεστώτος πολέμου από το έτος 1940.
Ετσι στις 28 Αυγούστου 1987, ο Γενικός Γραμματέας Τύπου και Πληροφοριών της Ελληνικής Κυβέρνησης Σωτήριος ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ανήγγειλε επισήμως ότι η Ελλάδα ακύρωσε το καθεστώς του ΕΜΠΟΛΕΜΟΥ με την Αλαβανία
Το δε Υπουργείο Εξωτερικών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας εξέδωσε την κάτωθι δήλωση αναφορικά με την απόφαση της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας να άρει το καθεστώς εμπόλεμου δια μιας ειδικής πράξης.
Κατωτέρω η εν λόγω Δήλωση στην Αλβανική Γλώσσα επ’ αυτού η οποία σε αίτησή μου, μου παρασχέθηκε από την Πρεσβεία της Αλβανίας στο Παρίσι.
Κατωτέρω το σχετικό κείμενο
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΥΤΟΥ
(Βάσει μιας μετάφρασης από τη Γαλλική Γλώσσα, η οποία επίσης μου παραχωρήθηκε) ήτοι:
« Εμάθαμε με ευχαρίστηση ότι η Κυβέρνηση της Ελλάδας ακύρωσε δια μιας ειδικής πράξης τον Νόμον του Εμπολέμου με την Αλβανία ψηφισθείς το 1940 κατά την εποχή του Ιταλο-Ελληνικού Πολέμου. Η Αλβανική Κυβέρνηση εχαιρέτησε αυτήν την απόφαση του κυρίου Ανδρεα ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ η οποια εξήτασε αυτό το πρόβλημα με πολιτική πραγματικότητα.
Ολος ο κόσμος γνωρίζει ακόμη ότι ο Αλβανικός Λαός και η Αλβανία ποτέ δεν έκαμαν πόλεμο εναντίον του ελληνικού λαού και εναντίον της Ελλάδας. Τόσον εις την αρχαιότητα όσον και στους νέους χρόνους και ειδικότερα κατά την διάρκειαν του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου οι δύο Λαοί μας δώσαν μάχην δίπλα δίπλα επί του ίδιου μετώπου εναντίον του Φασισμού δια τον θρίαμβον της Ελευθερίας και δια την εθνικήν ανεξαρτησία των.
Κατα την διάρκεια των τελευταίων χρόνων πραγματοποιήσαμε ιδιαίτερα βήματα εις την πολυμερή ανάπτυξη των Αλβανο-Ελληνικών σχέσεων εις πολλούς τομείς.
Η ακύρωση του αναχρονιστικού αυτού νόμου δημιουργεί μια καλλίτερη ατμόσφαιρα, μια μεγαλύτερη σύσφιξη φιλίας των δυο αδελφών Λαών, και γενικότερα δε την βελτίωση της συνεργασίας και των διμερών σχέσεων. Η Αλβανική Κυβέρνηση έχει την πεποίθηση ότι η ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ της Αλβανίας και της Ελλάδας αναπτύσσει επίσης συμφέροντα ειρήνης, ασφάλειας, εις τα Βαλκάνια και αλλαχού ».
Να σημειωθεί:
Οτι επ’αυτού τόσο ο Ευρωπαϊκός όσο και ο Διεθνής Τύπος εχαιρέτησαν με πηχυαίους διθυραμβικούυς τίτλους την πράξη αυτήν της Ελλάδας της άρσης του εμπολέμου προς την Αλβανία , με τα καλύτερα ευνοϊκά σχόλια
Ωστόσο:
Η ως άνω πράξη άρσης του Εμπολέμου της Ελλάδας με την Αλβανία στις 28 Αυγούστου 1987, δεν επικυρώθηκε στη συνέχεια και από το Εθνικό Κοινοβούλιο της Ελλάδας, δηλαδή την ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής για να έχει ισχύ νόμου. Οπότε νομικά τόσο κατά την ελληνική Νομοθεσία , όσο και με το Διεθνές Δίκαιο το θέμα αυτό βρίσκεται πάντοτε σε εκκρεμότητα ; (Ερωτηματικό)
Μετά τιμής
Γρηγόριος ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Συγγραφέας Ελληνιστής
Δρ. του Πανεπιστημίου της Σορβόννης
Πρόεδρος του ΘΟΥΚΥΔΙΔΕΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΒΟΤΩΝ
ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΕΙΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΥΒΟΤΩΝ
ΥΓ Ακολουθούν άλλες Ωδές απο τη ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΔΑ
Κατηγορία/ες: Απόψεις, Πολιτισμός
