Θλιβερό το θέαμα της καμένης γης
Δημοσιεύθηκε 23/07/2022 | Από user | Σχολιάστε
Του π. Ηλία Μάκου
Δεν έφταναν τα τόσα προβλήματα, που αντιμετωπίζει τελευταία η Ελλάδα, λόγω κυρίως της διεθνούς κρίσης, πάλι φέτος εκδηλώθηκαν φωτιές μεγάλης έκτασης και έντασης.
Και απειλούν να μεταβάλουν σε σεληνιακό τοπίο περιοχές της Ελλάδας, όπως της Αττικής και αλλού..
Τα ωραία δάση, που είναι μια ανάσα ζωής για τους ασφυκτιώντες ανθρώπους, γίνονται στάχτη σε λίγα λεπτά.
Είναι τρομακτικές οι εικόνες με τις φλόγες να σαρώνουν ό,τι βρίσκουν μπροστά τους…
Σε λυγίζει η αγωνία και η απόγνωση των ανθρώπων, που βλέπουν την πυρκαγιά να πλησιάζει στα σπίτια τους ή να τα “καταπίνει”.
Την ώρα της μάχης με τις πύρινες “γλώσσες” και υπό την απειλή τους ακούγονται και κρίσεις και κατακρίσεις ότι δεν έγιναν όταν έπρεπε όσα έπρεπε, που συνήθως διογκώνονται και λαμβάνουν μια υπερβολική διάσταση, διότι ό,τι και να κάνεις τα φυσικά φαινόμενα είναι απρόβλεπτα καταστροφικά.
Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν χρειάζονται υποδομές πυρασφάλειας ή επάρκεια σε μέσα, ή παρεμβάσεις, που να εμποδίζουν την εξάπλωση της πυρκαγιάς, όπως και η τήρηση των κανόνων δόμησης σε δασικές περιοχές.
Αλλά η φωτιά είναι φωτιά και ορμάει ανεξέλεγκτα, όσα πυροσβεστικά οχήματα και ελικόπτερα και αν επιχειρούν εναντίον της, όσο και αν οι πυροσβέστες και εθελοντές πέφτουν, κυριολεκτικά, με τα… μούτρα μέσα στις φλόγες.
Πνεύμονες ζωής εξαφανίζονται και η οικολογική καταστροφή απειλεί όλους μας.
Η θέα της καμένης γης είναι φοβερή. Η οσμή από τα αποκαΐδια και η εικόνα της ερήμωσης προξενούν πλήξη και οργή για εκείνους τους ασυνείδητους, που είτε από αμέλεια, είτε από σκοπιμότητα, κάνουν πύρινη κόλαση τη φύση και ασελγούν σε βάρος της και τις περισσότερες φορές κατορθώνουν και μένουν ασύλληπτοι.
Αλλά ούτε κομματικές ή άλλες αντιπαλότητες χωρούν πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, που, κατά τη γνώμη μας, είναι κεφαλαιώδους σημασίας και δεν επιτρέπονται κούφιες αντιπαραθέσεις.
Και μπαίνει το ερώτημα: Πως θα αναχαιτιστεί αυτή η κατάσταση, ώστε να μην έχουμε καταστροφικές πυρκαγιές;
Παρά τα όποια μέτρα, δεν σημειώνεται σημαντική πρόοδος, γιατί οι άνθρωποι, που θέλουμε να απαλλαγούμε από τον κίνδυνο, επιδιώκουμε τον κίνδυνο, γιατί έχουμε καταντήσει από οικοδεσπότες δυνάστες του περιβάλλοντος.
Τούτες τις δυσάρεστες στιγμές, με τα πύρινα μέτωπα να… λεηλατούν την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής, οι τραγικές συνέπειες θα φανερωθούν ολόκληρες στο μέλλον, πρέπει να καταλάβουμε ότι χρειάζεται κοινωνική συνοχή.
Γιατί αλλιώς παραμονεύει η ακατάσχετη πορεία προς το χάος και την αυτοκαταστροφή.
Και σοφά το λέει ο λαός: Όποιος παίζει με τη φωτιά στο τέλος καίγεται!
Πηγή: Εφημερίδα “POLITICAL”
Κατηγορία/ες: Απόψεις
