Ο Αντώνης Νικολάου ήταν ο μεγάλος και αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών στο Επιμελητήριο Θεσπρωτίας
Ο 47χρονος επιχειρηματίας στην παρθενική του συμμετοχή σε εκλογική διαδικασία επικράτησε των αντιπάλων του έχοντας ένα μεγάλο προβάδισμα δεκαπέντε (15) ποσοστιαίων μονάδων από τον δεύτερο υποψήφιο.
Η νίκη αποκτά μεγαλύτερη αξία αν λάβει κανείς υπόψιν το γεγονός πως είχε να αντιπαρατεθεί και να αντιμετωπίσει τρεις δυνατούς αντιπάλους
*Τον μακροβιότερο πρόεδρο του Επιμελητηρίου Αλέκο Πάσχο
*Τον επί σειρά ετών εκλεγμένο σε διάφορες θέσεις Αλκιβιάδη Λάμπρου
*Τον Λευτέρη Κώστα που είχε διατελέσει μεταξύ άλλων αντιδήμαρχος του Δήμου Ηγουμενίτσας και αντιπρόεδρος στο Επιμελητήριο
Ο Νικολάου φάνταζε ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάληψη της πρώτη θέσης με βάση την δυναμική που είχε αποκτήσει το προηγούμενο χρονικό διάστημα και η ευρεία νίκη που πέτυχε δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για την επόμενη ημέρα και τις διεργασίες που θα ακολουθήσουν για την συγκρότηση σε σώμα του νέου Δ.Σ. του Επιμελητηρίου.
Νισάφι !!! μία ζωή τα ίδια και τα ίδια. Εκλέγεται κάποιος σε ένα συμβούλιο από το οποίο δεν έχει κανένα ( φανερό) οικονομικό έσοδο και κολάι στην καρέκλα!!!. Και βέβαια πρέπει να ασχολούνται με τα κοινά οι πολίτες σε όλους τους τομείς αλλά όχι να το κάνεις επάγγελμα. Μπορεί να υπάρχει εξαίρεση για έναν πολύ επιτυχημένο που η προσφορά του είναι σπουδαία. Το να κάνεις ” κλίκα” να μείνεις στο τιμόνι κάποιου φορέα στον οποίο η προσφορά σου είναι σχεδόν μηδαμινή δεν είναι έντιμο γιατι δικάζεται ο τοπος. Το έχω πει πολλές φορές. Η Θεσπρωτία με τη γεωγραφική θέση και τις ευκαιρίες που της δίνονται έπρεπε η ανάπτυξη να είναι μεγάλη, αντί αυτού κάθε μέρα πάει απο το κακό στο χειρότερο. Ποιος φταίει; Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι Θεσπρωτοι που ψηφίζουν με γνώμονα όχι τον ικανό και έντιμο αλλά τον συγγενή, τον κουμπάρο, τον ρουσφετολόγο, ας μην είναι ικανός. Ενα θεατρικό έργο είχε τίτλο ” Μάθε παιδί μου γράμματα” Εδώ πρέπει να πούμε “Μάθε Θεσπρωτε να ψηφίζεις. Χρόνια πολλά καλή χρονιά