Τι φταίει;
Δημοσιεύθηκε 21/07/2020 | Από user | 1 response
Το ρολόϊ, που κάθε μέρα κοιτούσαμε,
μέχρι να γυρίσουμε από το σχολείο,
που μας τυραννάει κάθε μέρα μέχρι το αντίο,
μεγαλώνοντας, βλέπουμε την κάθε ρυτίδα σαν γραμμή,
που σχεδιάσαμε για να θυμόμαστε
πόσα χρόνια έχουμε ζήσει στο κελί.
Φταίει που σταματάμε να εξερευνούμε,
όπως σαν παιδιά ψάχναμε το θησαυρό να βρούμε,
όταν πειρατικά καπέλα και φανταστικά πλοία,
ήταν το μόνο που χρειαζόμασταν
για να περάσουμε καλά
και βλέπαμε τα τετράγωνα πολυκατοικιών
με αποπνικτική ζέστη σαν εξωτικά νησιά.
Φταίει, που σταματήσαμε να μαθαίνουμε.
Φταίει που ξεχάσαμε πού πηγαίνουμε.
Φταίει που ξεχάσαμε πώς να επιμένουμε
και χάσαμε το χάρτη, που κοντά στο χρυσό μας έφερνε.
Φταίει που όταν οι άλλοι πάνε μπροστά,
εμείς στην ίδια θέση μένουμε.
Που πετάξαμε τα πειρατικά καπέλα,τα παιχνίδια
και τώρα φοράμε κοστούμια,
με κόκκινες γραβάτες και άσπρα μανίκια.
Γιατί μάθαμε να βλέπουμε μόνο τα σπίτια.
Κλείσαμε τη φαντασία σε ένα πουκάμισο,
τόσο αποπνικτικό και πλέον παλεύουμε,
για ανάσα και δημιουργία.
Ιδρώναμε τ απογεύματα στην πλατεία
και μας λέγανε οι μεγάλοι πως θα μεγαλώσουμε
και όλα θα γίνουν τόσο κρύα και δεν το πιστεύαμε.
Μέχρι που σηκωθήκαμε από τις ψάθινες καρέκλες.
Αφήσαμε το αεράκι και το μας και μπήκαμε
να δουλέψουμε σ ένα λευκό κτίριο με αιρ-κοντίσιον
και καναπέδες.
Εκεί που το γραφείο θα μας έτρωγε όλες μας τις μέρες.
Και όπως οι τοίχοι ήταν λευκοί,έτσι θα είναι και το φέρετρό μας,
φορώντας τα μοκασίνια που φορούσαμε
αναστενάζοντας τις Δευτέρες.
Έτσι πρίν να κλείσει το καπάκι,
σαν την τελευταία σελίδα του βιβλίου μας,
να ξαναδιαβάσουμε τους στίχους μας,
να ξαναβρεθούμε στην πλατεία,
να ξαναβάλουμε τα καπέλα και να ξαναδούμε,
επιτέλους,τι σημαίνει ε λ ε υ θ ε ρ ί α,
να βγάλουμε τα πουκάμισα τα άσπρα και μαζί μ αυτά,
να βγάλουμε κάθε πλαστική μας μάσκα.-
Γιώργος Καλοφωλιάς του Βαγγέλη και της Δήμητρας Βασ. Σαφάκα
Ο Γιώργος είναι 16 ετών
Κατηγορία/ες: Απόψεις, Επικαιρότητα
Θέλω να ξαναγίνω παιδί!! Πολύ εμπνευσμένο, μπράβο!!
Μακάρι να πετύχουμε όλοι να βγάλουμε από τα κουτιά μας για πειρατικά καράβια, ο κόσμος θα γινόταν πιο όμορφος, όπως πραγματικά είναι, όχι όπως τον βλέπουμε πίσω από τις μάσκες μας.
Μπράβο Γιώργο!