To άγνωστο τέλος της κοινωνικής και πολιτικής παρακμής
Δημοσιεύθηκε 24/02/2021 | Από user | Σχολιάστε
του Άλκη Φατσιου, δικηγόρου Παλαιότερα είχα αναφερθεί στην ανάγκη, διάφορα κείμενα και σκέψεις, με τα οποία καταπιάστηκα σε παρελθόντα χρόνο, να ανακαλώ στην μνήμη μου, μοιράζοντας τα μαζί σας, ιδιαίτερα όταν οι κοινωνικές συγκυρίες επιτάσσουν αυτό . Έτσι λοιπόν αισθάνομαι την ανάγκη να αναδημοσιεύσω παλαιότερο κείμενό μου κι αυτό γιατί θεωρώ, ότι επιβεβαιώνονται σε μεγάλο βαθμό οι σκέψεις μου εκείνες. Η διαπίστωση ότι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΠΑΡΑΚΜΉ μας κατακλύζει, και η ΚΑΤΗΦΌΡΑ συνεχίζεται, δεν απαιτεί και ιδιαίτερες πια αποδείξεις … Παραθέτω λοιπόν σχετικό, παλαιότερο κείμενό μου ( Η ΣΗΜΑΝΤΟΠΟΙΗΣΗ ….) .
Η ΣΗΜΑΝΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Α(α)ΣΗΜΑΝΤΟΥ και η δικτατορία της μετριότητος… «Η νεότερη Ελλάδα και οι Έλληνες, δεν φαίνεται να έχουν ανάγκη την σκέψη. Δεν συνάντησα ποτέ, τα τελευταία χρόνια, ένα αιματηρό ενδιαφέρον για τη δουλειά της σκέψης.» ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ
Α! 1- Όσοι μου κάνουν την τιμή να με διαβάζουν – όταν δηλ. νομίζω ότι έχω κάτι να μοιραστώ μαζί τους – θα διαπιστώσουν ότι σήμερα δεν θα αναφερθώ στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση (με την αυστηρή έννοια) είτε στην υφέρπουσα είτε στην περιρρέουσα. Θα αναφερθώ σε ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ σημαντικά, κατά την άποψή μου, ως συνέπεια, θεωρούμενα όμως και από μόνα τους ικανά, να οδηγούν (και αυτά…) στην ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ, στην ΗΘΙΚΗ και εν τέλει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ… που αναμφίβολα, χρόνια τώρα, βιώνουμε ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ, ως Λαός…
2- Απαλλαγμένος πλέον από μία χρονο-σαρκοβόρα επαγγελματική καθημερινότητα- συνταξιούχος γαρ – και με σχετικά ευρεία κοινωνική εμπειρία, έχω την άνεση να αφιερώνω πολύ χρόνο στην ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ : Στην παρατήρηση της καθημερινότητας, των ανθρώπων, των χαρακτήρων, των θεσμών, των συμπεριφορών ανθρώπων και ως ατόμων και ως μελών ενταγμένων σε μία μορφή κοινότητας, σε μία μορφή συλλογικότητας.
Κατ’αρχήν όμως, πρέπει να αναφερθώ σε τέσσερις (4) ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ , κοινωνικά βάσιμες για τον γράφοντα και τις οποίες θεωρώ συνολικά, σαν μία εκ των ουκ άνευ κοινωνική προϋπόθεση, για τα όσα θα επισημάνω παρακάτω:
α! ΠΑΡΑΔΟΧΗ : Όποια χαρακτηριστικά θετικά ή αρνητικά μπορούμε να διακρίνουμε σε ένα κοινωνικό τομέα σε μία δεδομένη ιστορική στιγμή , τα ίδια γνωρίσματα θα παρατηρήσουμε , θα διακρίνουμε και εις τους υπόλοιπους κοινωνικούς τομείς , κατ’ αναλογικό τρόπο ( mutatis mutandis ) , φαινόμενο διαχρονικά αποδεδειγμένο.
β! ΠΑΡΑΔΟΧΗ : Στην παγκόσμια ιστορία έχει γίνει διαχρονικά παραδεκτό, ότι οι ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ όλων των λαών ( και βεβαίως και η Ελληνική) είχαν και έχουν περιόδους ΑΚΜΗΣ και ΠΑΡΑΚΜΗΣ , και αυτό είναι ένα γεγονός που δεν επιδέχεται , ιστορικά και κοινωνιολογικά, αμφισβήτηση.
γ! ΠΑΡΑΔΟΧΗ : Η Ελληνική κοινωνία, κατά την ταπεινή μου άποψη, από 30ετίας περίπου, διέρχεται περίοδο παρατεταμένης ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ, η δε τελευταία 10ετία , αποτελεί, ίσως, την κορύφωση αυτής, συνεπεία και της γενικευμένης πλέον, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ και ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ κρίσεως, για τους γνωστούς συστημικούς λόγους…
δ! ΠΑΡΑΔΟΧΗ : Ό,τι συμβαίνει , ό,τι διαδραματίζεται στον εδώ μικρόκοσμό μας (στην πόλη μας, στον Νομό μας ) σε όλες τις κοινωνικές εκφράσεις, με σχετικές αναλογίες, συμβαίνει και στην υπόλοιπη χώρα μας, και αντιστρόφως…
Β! Με βάση τις παραπάνω παραδοχές λοιπόν, προτρέπω τους λιγοστούς αναγνώστες μου – όντας ενεργούς πολίτες που δεν εξαντλούν το ενδιαφέρον τους και τη σκέψη τους για τα ΚΟΙΝΑ, σε μία ΤΥΠΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΨΗΦΟΥ ανά τετραετία ή πενταετία – να «ρίξουν μια ματιά» στην περιοχή μας και στη χώρα γενικότερα και ειδικότερα σε θεσμούς και ανθρώπους – «ικανούς» και «ειδικούς» υποτίθεται…- , που καθορίζουν τα τεκταινόμενα ( με δεδομένη βεβαίως την ιδεολογιοκομματική τους αντίληψη ), σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα: Δηλ. σε επίπεδο, ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ, ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ, ΗΘΙΚΟ, με άλλα λόγια σε όλον τον ευρύτερο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ … Η λαϊκή θυμοσοφία και κυρίως η Ηπειρωτική για τον χαρακτηρισμό αυτής της «ματιάς» ( που υιοθετώ πλήρως ) έχει μία υπέροχη έκφραση ( και την οποία ο γράφων έχει μάθει από την υπέργηρο μητέρα του ) : «ΣΕ ΚΟΒΕΙ Η ΝΙΛΑ». Υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις, που όμως δεν είναι ικανές να μεταβάλλουν την θλιβερή γενική εικόνα…
Στα πλαίσια λοιπόν ενός άκρατου και επικίνδυνου ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ, που χρόνια τώρα καλλιεργήθηκε, επικράτησε η αντίληψη ότι : «ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ», ανεξαρτήτως θεωρητικής καλλιέργειας και κοινωνικών εμπειριών, ανεξαρτήτως δεξιότητος και ταλέντου, ανεξαρτήτως κοινωνικών αντιλήψεων ( ΑΡΑ και προθέσεων ) και εντέλει ανεξαρτήτως ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ που είναι αναγκαίες για ό,τι υποτίθεται ότι υπηρετεί , διαχειρίζεται και – κυρίως – αποφάσιζει… Το μόνο – κατά κανόνα- προσόν είναι η Υπάκουη ΠΡΟΣΔΕΣΗ σε ένα άρμα ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ κ.λ.π. με προφανές αποτέλεσμα την εκχώρηση της ελεύθερης έκφρασης ( αν φυσικά υπήρχε…) και της προσωπικής αξιοπρέπειας ( αν βέβαια υπήρχε και αυτή… ) Όπως είναι γνωστό, ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ αποκλείει την κριτική σκέψη, και εν γένει
Κατηγορία/ες: Απόψεις
