ΤΟ «ΛΙΜΑΝΙ» ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ στο δρόμο τής Θεσπρωτικής Ιστορίας

Share Button

του Ηλία Ελλάνικου, (το αρχικό κείμενο, πολύ πιο εκτεταμένο, δόθηκε για δημοσίευση, ανέφικτη τελικά, το 2013)

Κάποτε ήταν το Λιμάνι τής περηφάνιας και της αισιοδοξίας. Ο φτωχός τόπος που λέγεται Θεσπρωτία, πλούσιος σε φυσικό κάλλος, έδωσε, ό,τι καλύτερο είχε, για να ιδρυθεί ο Οργανισμός Λιμένος. Έδωσε «γη και ύδωρ». Για ν’ αποκτήσει η «Πύλη τής Ευρώπης» αίγλη και δύναμη. Για να βρει, επιτέλους, η περιοχή τη θέση που της ταιριάζει στην ελληνική Οικογένεια. Φαίνεται ότι εξαπατήθηκε από το ελληνικό Κράτος και τους εκπροσώπους του.

Είναι ζήτημα οικονομικό και ηθικό. Εκ φύσεως, η Οικονομία έπεται τής αξίας τού Ανθρώπου. Οι πολιτικές, όμως, Ηγεσίες, που διαπλέκονται πλέον με τον πιο ανήθικο τρόπο με τις «Αγορές», ξέχασαν εντελώς πως οφείλουν να υπηρετούν το Λαό και μόνον αυτόν.

Ό,τι έχουν, το έδωσε ο ταλαιπωρημένος Έλληνας πολίτης, ο στερημένη αυτή Πατρίδα, αλλά εκείνες, όχι μόνον διαχειρίζονται επ’ ωφελεία των «Κοινοπραξιών» το δημόσιο πλούτο αλλά και μετατρέπουν την ελληνική κοινωνία σε Κτήμα τους, τον πολίτη σε Είλωτα!

Τοιουτοτρόπως, ο Λαός, μαζί με τη δύναμή του, χάνει και το δικαίωμα τής αξιοπρεπούς διαβίωσης αλλά μια μερίδα τής κοινωνίας και τον …αγώνα τής ζωής. Διολισθαίνει, δε, σε βαρύτερη ψυχολογική και ηθική κρίση. Αντί για «Πηγή εξουσίας»  γίνεται έρμαιο μιας Ολιγαρχίας, πολιτικής-οικονομικής, «μέσο» για τα υποκοσμιακά παιχνίδια των Ισχυρών.

Τριάντα χιλιάδες ευρώ ζήτησε ο Δήμος Ηγουμενίτσας από τον Ο.Λ.ΗΓ για κάλυψη ανθρωπιστικών αναγκών και ο περίφημος  «Οργανισμός Λιμένος» αντιπρότεινε – τι ειρωνεία! – τρεις χιλιάδες. Από τα «ψίχουλα» απαξίωσης τής εκάστοτε πολιτικής Αρχής.

Όταν ανέγνωσα τα σχετικά στον Τύπο, …«να τα βάλει μην πω πού!» είπα και η οργή ανακατεύτηκε με πικρία και ταπείνωση. Αισθάνθηκα …ζητιάνος και κλεμμένος. Κάτι σαν τα Ελγίνεια που πήραν οι Άγγλοι. Αυτοί τα γλυπτά τού Παρθενώνα, οι Έλληνες …«Πατριώτες», το πολυτιμότερο κομμάτι τής Θεσπρωτίας, την καλύτερη «μπουκιά» από το στόμα της.

Δεν μπορεί, είπα, να μην προβλέπεται απόδοση χρημάτων στην θεσπρωτική κοινωνία, αν και αυτό δεν αρκεί. Η Θεσπρωτία έζησε σκλαβωμένη πεντακόσια χρόνια. Αν και λευτερώθηκε το ’13, βουτηγμένη στο αίμα Ελλήνων στρατιωτών, Τούρκοι και Αλβανοί, κατάφεραν το 1926, με Υπόμνημα στην τότε Ηγεσία, να παραμείνουν στη Θεσπρωτία!

Δεν έφταναν οι αιώνες σκλαβιάς, έπρεπε η Κυβέρνηση Πάγκαλου να επιτρέψει σ’ αυτούς που κράτησαν τον τόπο σε ποικίλη υστέρηση, να μείνουν κι άλλο εδώ για να ολοκληρώσουν το ολοκαύτωμα, συνεργοί με Ιταλούς και Ναζί, με τους οποίους και  έφυγαν. Τα εγκλήματα που κατέγραψε η Δικαιοσύνη, πριν και κατά την περίοδο τής τετραπλής Κατοχής, ήταν ο αιματηρός επίλογος μιας Εποχής στην Κόλαση.

Φτώχεια ανείπωτη, ξενιτεμός, όπου Γης, ψυχολογία γεμάτη φοβικά σύνδρομα, καημοί κι ανεκπλήρωτα όνειρα, συνθέτουν το μετα-κατοχικό κλίμα. Για ένα εκατομμύριο λόγους  ο «Οργανισμός» θα ’πρεπε να  έχει αποκλειστικό σκοπό την ανάπτυξη τής περιοχής. Αντ’ αυτού, στην εξασθενημένη πόλη, ευημερεί μια «Βάση Κατοχική» τού αθηναϊκού Κράτους.

Η ιδιοτελής και οπισθοδρομική Ολιγαρχία των Αθηνών δεν έχει μάτια για πέρα από την Αττική. Εκτός αυτής, πράττει όσα χρειάζονται για να μην εγείρονται έντονες διαμαρτυρίες. Η Επαρχία ζει για την Πρωτεύουσα! Που εκμεταλλεύεται ακόμη και …φτωχά διαμερίσματα, στα οποία στερεί τη «φωνή», ενίοτε και την …Εικόνα, για να αρπάζει το έχει τους.

Αλλά ο πολιτικός ανδρισμός και για τους ντόπιους «Εκπροσώπους» …άγνωστος! Ξέρουν μόνον να  προσκυνάνε  τους Αγάδες τής Πρωτεύουσας ως υποτελείς χριστιανοί! Σφάξε με ν’ αγιάσω… πολυχρονεμένη μου Αθήνα και μαζί θα πουλήσουμε, σε Ιδιώτες τον τόπο μας!

   Εσαεί, η Θεσπρωτία προς …πώληση! Η Ιστορία της, που την αγνοούμε, όχι τυχαία – ούτ’ ένα Κανάλι δεν υπάρχει εδώ να την πούμε, ανεμπόδιστα, μόνον ο Τύπος – είναι γεμάτη …αρπαγές! Την Πάργα των Θεσπρωτών δεν κατείχαν μόνον Τούρκοι μα κι ευρωπαϊκές Δυνάμεις που την πωλούσαν κι αγόραζαν, σαν παιχνίδι, στις αγορές  τής εποχής εκείνης.

Δεν ήταν κλέφτες μόνον οι Τουρκαλβανοί τού Αλή Πασά αλλά και οι Έλληνες μετά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Η πανέμορφη Κωμόπολη – μέλος ανεκτίμητο στο Σώμα τής Θεσπρωτίας, κάτι σαν την καρδιά και τα μάτια της – αποτελούσε μήλον τής Έριδος για όλες τις φυλές! Οι διαχρονικές αδικίες, σε βάρος τού τόπου, πώς να ξεχαστούν!

Η Πρέβεζα, τελικά, την οδήγησε στην κατοχή της, μετά την απελευθέρωση. Με δύο …πραξικοπηματικές κινήσεις τού 1928 και 1946, ο τότε Βουλευτής …Πρεβέζης πέτυχε «Ματ»! Αν και η Πάργα γύρω της έχει τη Θεσπρωτία και το Ιόνιο! Εκείνος, ο Στρατηγός, να την …κατακτά και οι «εκπρόσωποί» μας να μην αγγίζουν καν το θέμα! Ούτε ν’ ακούνε τις Φωνές των Παργινών και τα …διαβήματα των Θεσπρωτών που θέλουν, πίσω, γη και ιερά!

Μολονότι …ξεκομμένη η Πάργα, γεωγραφικά, από την Πρέβεζα! Με τα εδάφη τής Θεσπρωτίας, να παρεμβάλλονται! Πόσοι από μας ξέρουν ότι ο περίφημος όρμος τού Αϊ- Γιαννάκη, νότια τής Πάργας, που το ιστορικό τραγούδι τον αναφέρει …ανήκει, σήμερα, στη Θεσπρωτία! Ενώ το κύριο τμήμα τής κωμόπολης προς Βορράν περιήλθε στα …αρπακτικά!

  Απαιτείται πολύ θράσος – εν προκειμένω, του Βουλευτή και Υπουργού Στρατιωτικών Θ. Χαβίνη, εκ …Πρεβέζης – για να κλέψεις το φυσικό-ιστορικό «Φως» τής Θεσπρωτίας! Μάλλον, και ιδιαίτερο ταλέντο, για να  προσθέσεις στην κυριότητά σου – με τις πλάτες, φυσικά, τής Αθήνας! – και τις αχερόντειες «Πύλες τού Άδη» στο Νεκρομαντείο Εφύρας!

Και τη «Θεσπρωτική Δωδώνη» που, μετά τη σιωπή μεσαιωνικών και μεταβυζαντινών χρόνων, έγινε Γιαννιώτικη! Με τα Σουλιωτοχώρια Μπεστιά, Σιστρούνι, Ρωμανός, Αλεποχώρι, Παλαιοχώρι, Κοντάτες και άλλα «τής Λάκκας Μπότσαρη», στους ανατολικούς πρόποδες των Ορέων Σουλίου, να περιέρχονται κι αυτά, μετά το 1913, στον τεράστιο νομό Ιωαννίνων, τον ίσο, σχεδόν, με τους άλλους τρεις! Η γη των Σουλιωτών …διχοτομημένη!

Ήταν τέτοια η τάση για επεκτατικότητα των Ιωαννιτών που, και στα ΝΔ, με μια λωρίδα ξηράς, κάτι σαν «χερσόνησο» στη γη όμορων νομών, κατάφεραν ν’ αποσπάσουν μέρος από τον ποταμό Αχέροντα, εκεί που, κατ’ αυτούς, είναι οι …Πύλες τού Άδη! Όχι στην Αχερουσία, όπου, κατά τον Όμηρο και τους αρχαίους Έλληνες, βυθίζεται ο Θεσπρωτικός Αχέρων! 

Αλλά  οι …«Οχτροί»  μπήκαν και στην… «Πόλη»! Όχι οι Γιαννιώτες, αυτή τη φορά, αλλά η Αθήνα εισβάλλει στο Νομό και απαιτεί τα εδάφη του! Όπως, δολίως, αποσπάστηκε η Πάργα, έτσι και η Αθήνα θέλει να πουλήσει το Λιμάνι και την πλούσια ακτογραμμή Πέρδικας, Ηγουμενίτσας, Σαγιάδας, να μαζέψει στην πόλη τον κόσμο από τα κεφαλοχώρια και τις ιστορικές κωμοπόλεις Φιλιατών και Παραμυθιάς, να πάρει και τα βουνά τους!

Να μικρύνουν οι θεομπαίχτες κι άλλο τη Θεσπρωτία, να εγκαταστήσουν οι πικρόχολοι και θρασύδειλοι, κατ’ επιταγήν των Αφεντικών τής Δύσης, και  νέους εποίκους εξ ανατολών, να μην έχει καν φωνή, για να εντάξουν, τελικά, – να  ’χουμε το νου! – την πιο ιστορική, κατά τους αρχαίους συγγραφείς, Κοιτίδα τού Ελληνισμού στο γιγαντωμένο Πασαλίκι Ιωαννίνων!

Δεν ξέρουμε οι πολίτες, ας μιλήσουν οι ειδικοί, – και αν χρειαστεί, εφ’ όλης τής ύλης, τα Δικαστήρια, οι «Επίσημοι» τα κάνουν πλακάκια μεταξύ τους! – αν …Αετόπετρα, Βερενίκη, Βροσίνα, Γρανίτσα, Ραδοβίζι, Χίνκα που υπάγονται εκκλησιαστικά, όπως η Πάργα με τους οικισμούς της, στην Μητρόπολη Παραμυθίας… ανήκουν στη Θεσπρωτία!

Κι ενώ τις ημέρες των Εορτών βλέπουμε στην πόλη εκδρομείς από παντού να γεμίζουν τα καράβια για Κέρκυρα, εμείς, μένοντας στο σκοτάδι τής Ιστορίας ακόμη – από κει δεν μας βοήθησε να βγούμε κανένας! – ούτε την αξία των διακοπών δεν έχουμε καν αντιληφθεί οι περισσότεροι, ούτε την τσέπη μας, όμως, βλέπουμε ικανή για αποδράσεις τού είδους!

   Πόση μαυρίλα θα ζήσουμε! Είμαστε ελεύθεροι οι Θεσπρωτοί ή ακόμα σκλαβωμένοι; Πόση άλλη γη ετοιμάζονται να μας κλέψουν οι πατριώτες …Συνέλληνες! Πόσο Κλέφτες γίναμε για να πουλάμε Λιμάνια και Πατρίδα! Οι γηγενείς, με τα χέρια σταυρωμένα, τι περιμένουμε; Ν’ …αγιάσουμε; Δεν θα ζητήσουμε σε παραίτηση τους ντόπιους …πολιτικούς;

    Αν όχι, ας πούμε, τουλάχιστον, ετούτο στους Γραικύλους, που δεν ξέρουν ή υποτιμούν την Ιστορία και την επιβαρυμένη ζωή μας: να προσέχουν την υπερφίαλη και φιλοκατήγορη στάση τους, που μολύνει ως το κόκκαλο την Πατρίδα! Κι επειδή οι Εκπρόσωποι, εν έτει 2013, είναι ταμπουράδες, ας μην προκαλούν την μήνιν των πολιτών τού τόπου.

Νιώθουμε ξένοι στο Σπίτι μας! Αυτήν την αίσθηση παγιώνουν σε μας, οι γνήσιοι Εκφραστές τής Ιδιωτικής Οικονομίας, οι γόνοι Μπέηδων και Αγάδων. Φέρονται το ίδιο βάναυσα: οι Κλέφτες των Ελγινείων, οι Ιταλοί και Αυστριακοί που έδωσαν το βόρειο τμήμα τής Θεσπρωτίας στην Αλβανία, οι Συν-ηπειρώτες και οι Έλληνες Κυβερνήτες τού Λιμανιού.

Η ιστορική Μνήμη, αν και φορτωμένη – οι «πολυπολιτισμικοί» τής Αθήνας, οι άρρωστοι των ημερών, θέλουν να …απαλλαγούμε απ’ αυτήν! – γυρίζει επίμονα, για να μην πάθουμε τα χειρότερα, στην εποχή τής Τουρκοκρατίας, που καθορίζει ακόμα την ψυχοσύνθεσή μας.

Τότε που, από τους Γάλλους η Πάργα πέρασε στους Άγγλους (1814) για να την πουλήσουν εκείνοι, ιερόσυλοι όντες και φιλοχρήματοι, – η Πάργα… «μπαλάκι» στα χέρια ξένων ! – στους Τούρκους (1819). Ο θρήνος για το χαμό έγινε αμέσως δημοτικό τραγούδι, όπου, από τα τρία Πουλιά που μιλάνε και συμμετέχουν στον πόνο των Παργινών…

Το ’να κοιτάει την ξενιτιά, τ’ άλλο τον Αϊ-Γιαννάκη

Το τρίτο το κατάμαυρο μοιριολογάει και λέει:

«Πάργα, Τουρκιά σε πλάκωσε, Τουρκιά σε τριγυρίζει

Δεν έρχεται για πόλεμο, με προδοσιά σε παίρνει»…

Οι 4000 Παργινοί – ενταγμένοι ανέκαθεν στην «Επισκοπή Παραμυθίας», που αποτελούσε συνέχεια τής Επισκοπής Βουθρωτού στη Βόρεια Ήπειρο – για ν’ αποφύγουν τις ωμότητες Τούρκων και  Αλβανών, εγκατέλειψαν τη γη και τα σπίτια τους.

Τα συναισθήματα θλίψης των κατοίκων ήταν όμοια – οι Θύτες δεν μπαίνουν ποτέ στη θέση των θυμάτων  – με αυτά που σήμερα βιώνουμε οι Θεσπρωτοί από την ηπειρωτική και αθηναϊκή Επιστασία. Αναρωτιόμαστε, όμως, αν κι εμείς θα αναγκαστούμε να φύγουμε μια μέρα με όσα συμβαίνουν ή σχεδιάζουν οι Κυβερνήτες να συμβούν σε μας.

Δαυίδ και Γολιάθ! Ο πολίτης από τη μια, οι «Αγορές» από την άλλη. Ο …εθνικισμός τού παγκόσμιου Πλούτου, απέναντι σε Χώρες και Λαούς αδύναμους.  Με τη σφεντόνα ο ένας, με την πολιτική Εξουσία υπό μάλης, ο άλλος! Με εκατομμύρια ευρώ αποθεματικό ο Οργανισμός, μόνο τρία χιλιάρικα …δίνει – ούτε το μηνιαίο νοίκι! – και την… αγάπη του!

Την ώρα που λοιδορείται ο Δήμος, αφού μετά βίας πληρώνει μερίδα υπαλλήλων του! Και γράφεται στον Τύπο ότι η παραλιακή ζώνη ανήκει στον Οργανισμό Λιμένος… Αθηνών – μόνον τής Ηγουμενίτσας δεν είναι! – και θα δοθεί σε κάθε επίδοξο αγοραστή! Ενώ εξακολουθεί να φτιάχνεται με χρήματα Ελλήνων και Ευρωπαίων φορολογουμένων;

Γιατί ο τόπος και οι Εκπρόσωποι δεν αντιδρούν  στην προοπτική πώλησης τού Λιμένα; Μήπως τους χαλάμε την μακάρια ησυχία, που μόνον οι Ολύμπιοι Θεοί απολαμβάνουν; Γιατί συντάσσονται με το αθηναϊκό Κράτος; Οι, δε, συνδικαλιστές  τού… Λαού κύριο μέλημα έχουν πώς να αυξήσουν τον αριθμό των «προβάτων» στις Οργανώσεις τους;

Θλιβερά, ασφαλώς, φερέφωνα τής «Στάνης», όπου ανήκουν! Δίχως να παραβλέπουμε προσωπικά οφέλη ή υπαρξιακά προβλήματα που επιλύουν, μέσα στις χρεωκοπημένες, ιδεολογικά, Κάστες. Ξεχνούν ότι ο υγιής Συνδικαλισμός έχει να κάνει μόνο με Κλάδους Εργαζομένων. Είναι το ίδιο υπεύθυνοι  με τις Ηγεσίες, που ακολουθούν κατά πόδας.

Ο πολύς λαός – άοπλος πια – είναι έκθετος στις ορέξεις των Σφαγέων του. Μπαίνουν οι Λύκοι στο μαντρί και αρπάζουν, όσα πρόβατα κι ερίφια θέλουν! Και έχουν την απαίτηση οι Τύραννοι από τα άλλα …τετράποδα, που μένουν ζωντανά, να μη …βελάζουν καν!

Φωνές δεν ακούγονται στη Χώρα τού παράλογου. Οι πνευματικές Δυνάμεις – οι ανένταχτες, κατά πλειοψηφία, στο περιθώριο! – ομού και οι εκπαιδευτικές όλων των βαθμίδων,  «αγοράστηκαν» από τα Κόμματα και… κατάπιαν τη γλώσσα τους!

Μένουν ακόμη «κλειστές» στον κόσμο τους. Όχι μόνον δεν βοήθησαν στην εξέλιξη τής Κοινωνίας, αναπτύσσοντας επαρκή κοινωνική δράση, απαλλαγμένη από ιδιοτελείς-πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά στάθηκαν λίγοι και το δικό τους χώρο να βελτιώσουν.

Τα σχέδια για την εκποίηση τού Δημόσιου Πλούτου φαίνεται πως δεν επιτρέπουν στον διαβόητο Ο.Λ.ΗΓ  να αποδώσει τα δέοντα στους  Δήμους. Ο «κορβανάς», ίσως, πρέπει να είναι γεμάτος για να γίνει πιο δελεαστικός στους ορεξάτους Αγοραστές!

Η κύρια αιτία τής δυστυχίας στη Χώρα, δηλαδή, το πολιτικό-οικονομικό Κατεστημένο, με άλλα λόγια η αγροίκα και άξεστη Ελίτ, την οποία ο ελληνικός Πολιτισμός δεν… άγγιξε ούτε και πρόκειται, αφού είναι δοσμένη μόνον στο χρήμα, αμετανόητη, και η πλέον ισχυρή Κάστα, αν δεν ανατραπεί πολιτικά, θα μας εξαφανίσει, ως Λαό, από προσώπου Γης!

   Καθόσον, ενώ, σε όλον τον κόσμο, οι οικονομικές μετατοπίσεις και τεχνοκρατικές αλλαγές είναι τρομακτικές, με πιθανότητα παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηγεσίες μας ζουν ακόμη στο παρελθόν, παίρνοντας τον πιο ολισθηρό δρόμο που οδηγεί την Πατρίδα σε αφανισμό!

   Κι εμείς, στην ελληνική Επαρχία, που οι τάσεις Παγκοσμιοποίησης – εκφρασμένες πλέον κι από Χώρες τής Ασίας, πιο επικίνδυνες από τις ΗΠΑ – την έχουν βάλει στη μέση, κοιτάμε να διορθώσουμε αδικίες, μη μας φάει η Μαρμάγκα τής μοναξιάς, της αθηναϊκής απληστίας κι επιθετικότητας, της εθνικής μειοδοσίας κι ανισορροπίας που πλήττει τις ζωές μας.

Πιστεύουμε πως οι δυνάμεις τής Δικαιοσύνης θα σταθούν στο πλευρό τού  Πολίτη που αγωνίζεται για το δίκιο. Εξάλλου, και οι ίδιες βάλλονται από την πολύπλευρη Κρίση, αφού εμβολίστηκαν και αυτές, όχι καίρια, ευτυχώς – είναι αναστρέψιμη εκεί η κατάσταση όσο δύσκολη κι αν παρουσιάζεται – από τη γενικευμένη διαφθορά τής Πολιτικής.

Αν οι Αρχές είναι προσκυνημένες, οι εκπαιδευτικές, οι δικαστικές Δυνάμεις, συνάμα και οι εκκλησιαστικές υπολειτουργούν, ποιος θα σηκώσει το …ιστορικό βάρος τής Χώρας; Ποιοι θα αναλάβουν, σαν έρθει η ώρα, το έργο τής αναγέννησής της; Κι αν συνεχίσουμε έτσι, προς τα  πού, αλήθεια, βαδίζουμε αν όχι προς μια καινούργια βαριά υποτέλεια!

Το ακριτικό Λιμάνι τής Θεσπρωτίας, στην πιο νευραλγική θέση τής ΒΔ Ελλάδας, δεν μπορεί να έχει ξένη διαχείριση! Με την Εγνατία στα πόδια τού Λιμένος να διατρέχει Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη ως τον Έβρο! Με την Πατρίδα να κατακλύζεται από ναρκωτικά τού «αλβανικού» Νότου!  Αυτό δεν το σκέφτονται οι  «Πατριάρχες» τής Πολιτικής;  Ή πιστεύουν ότι δεν θα λογοδοτήσουν μια μέρα, αν συναινέσουν σε μια επαίσχυντη πώληση;

Πόσες σημαίες πρέπει να υποστείλουμε σ’ αυτήν την Πατρίδα, της οποίας τα «Ιμάτια» διαμοιράζονται σε ντόπια και ξένα συμφέροντα; Αλλά κι αν παραδοθεί το «Λιμάνι» με τόση ευκολία, ποιος μας λέει στο μέλλον ότι  και το υπόλοιπο τής  Θεσπρωτίας, μέσα στο δαιμονισμένο πνεύμα των καιρών, δεν θα  πωληθεί, ξεδιάντροπα, και αυτό;

Οι ορέξεις των βόρειων γειτόνων, που πάντα τίποτε δεν κατάφερναν μόνοι τους αλλά με τα δεκανίκια άλλων δυνάμεων, έτοιμες είναι να υποδαυλιστούν από παλιές και νέες Δυνάμεις που επιδιώκουν, δεκαετίες τώρα – με τη συνέργεια των ξεπουλημένων πια Ελλήνων …«Πατριωτών» και μη! – τον αφελληνισμό τής Χώρας και τη συρρίκνωσή της.

Η Χώρα μας, πηγή Πολιτισμού για τους Ευρωπαίους, φαίνεται, σήμερα, στα μάτια τους, μόνον  ως  «Εξώστης» τής Ευρώπης, όπου  μπορούν να πίνουν το  κρασί τους ή να παίρνουν τη δόση, ανενόχλητα! Όπου μπορούν να θεώνται και να εκμεταλλεύονται, κατά πρώτον, Ιόνιο και Αιγαίο, με τα διάσπαρτα ελληνικά νησιά στο βαθύ γαλάζιο. Όπου σχεδιάζουν να μιλιέται οποιαδήποτε άλλη γλώσσα πλην τής Ελληνικής. Όνειρο των εσαεί ανθελλήνων!

Αν μας γέλασαν παλιότερα, ας μη μας γελάσουν τώρα. Το «δις εξαμαρτείν…» θα φέρει ενοχή που δεν θα μπορέσουμε να ξεπλύνουμε στο μέλλον. Ούτε και ν’ ακούμε τους εκπροσώπους τού ελληνικού Κράτους που τάχα θέλουν το καλό μας αλλά, στην ουσία, είναι φερέφωνα και υπηρέτες μιας ωμής, απατηλής πολιτικής απέναντι στη Θεσπρωτία.

Μόνον μια λύση υπάρχει. Η διαχείριση τού Λιμανιού τής Ηγουμενίτσας να περιέλθει, εκ του φυσικού, στους ερημωμένους  Δήμους τής Θεσπρωτίας, που οι Αρχές τους, βέβαια, σχετικά με το Λιμάνι, θα ελέγχονται, αυστηρά, σε κάθε τομέα διαχείρισης, από Επιτροπές Πολιτών, με ανοιχτό πάντα τον δίαυλο επικοινωνίας με τη Δικαιοσύνη.

Κι αφού δεν μας κοίταξε κανείς, απ’ όσους πέρασαν και περνάνε, καλοπερνώντας  στον τόπο μας  και είναι μόνον για …«παρελάσεις» και ψήφους, μήπως εμείς οι πολίτες πρέπει να κοιτάξουμε, ασφαλώς, την ευρύτερη και, οπωσδήποτε, την ιδιαίτερη Πατρίδα μας;

Σημ. Για το κείμενο «Ιόνια Οδός  ή η Θεσπρωτία στο …απόσπασμα», που δημοσιεύτηκε από το «Θεσπρωτικό Παλμό» στις 11-04-2023, δεν δόθηκε, εκ παραδρομής, η διευκρίνηση τής πρωτο-δημοσίευσης στη «Θεσπρωτική» στις 24 Απρ. 2013. 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *