Το πρώτο σχολικό κουδούνι και η διαδικασία της προσαρμογής

Share Button

Με το άνοιγμα των σχολείων ένα θέμα που απασχολεί πολλούς γονείς είναι η προσαρμογή των παιδιών τους.

Τα παιδιά δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο σχολείο για πολλούς λόγους και η δυσκολία τους μπορεί να εκφράζεται με διάφορους τρόπους όπως: αφηρημάδα και  άρνηση να πάει στο σχολείο, άρνηση να μελετήσει τα μαθήματά του,χαμηλή επίδοση,γκρίνια,θυμός,άγχος,ανησυχία αλλά κυρίωςέλλειψη κινήτρου και ενθουσιασμού για το σχολείο και τη μαθησιακή διαδικασία. Μπορεί επίσης η δυσκολία να εκδηλώνεται ακόμα και με επιθετική συμπεριφορά, με ενούρηση, με αποχή από το φαγητό και με δυσκολίες στον ύπνο.

Πολύ συχνά τα παιδιά δεν εκφράζουν με λόγια τη δυσαρέσκειά τους. Έτσι ένα παιδί μπορεί να ενοχλείται από το πώς το αντιμετωπίζει ο δάσκαλος/η δασκάλα ή οι συμμαθητές του, ή να θεωρεί ότι οι απαιτήσεις της συγκεκριμένης τάξης είναι υπερβολικά πολλές για αυτό και να νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει. Επειδή λοιπόν τα παιδιά δυσκολεύονται να εκφραστούν λεκτικά, είναι σημαντικό να βοηθηθούν από το γονιό, ο οποίος, μέσα από τη συζήτηση, θα αναγνωρίσει και θα λεκτικοποιήσει τα συναισθήματα του παιδιού του, ξεδιαλύνοντας παράλληλα πολλές απορίες σχετικά με το πώς βιώνει το παιδί του τη σχολική ζωή (Παππά, 2006, 2013).

Κυρίως τα μικρά παιδιά, κατά την προσχολική ηλικία, συχνά βιώνουν έντονο άγχος από τον αποχωρισμό τους από τη μητέρα. Τα παιδιά που πηγαίνουν στην Α΄ Δημοτικού συχνά βλέπουμε ότι «αναβιώνουν» αυτό το άγχος αποχωρισμού με την έναρξη της φοίτησής τους στο Δημοτικό, όμως συνήθως το ξεπερνούν γρήγορα. Γενικά, τα μικρότερα παιδιά συνήθως δυσκολεύονται περισσότερο. Ωστόσο, κάθε νέα χρονιά σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα, οπότε τίθεται εκ νέου θέμα προσαρμογής, ανάλογα και με τις αλλαγές που έχουν συμβεί (νέος δάσκαλος/νέα δασκάλα, νέα τάξη, νέοι συμμαθητές, νέο σχολείο, νέα βιβλία κλπ.), με πιο σημαντικές τις φάσεις μετάβασης, δηλαδή τη μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό και από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο,αργότερα.

Επιπλέον, συχνά το στρες των γονιών διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή του παιδιού. Τα παιδιά που δέχονται το άγχος των γονιών δεν κινητοποιούνται, αλλά αντίθετα αποθαρρύνονται και σταματούν την προσπάθεια. Δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν το σχολείο και τα μαθήματα ως δική τους υποχρέωση, και τα αντιμετωπίζουν ως υποχρέωση στην οποία πρέπει να ανταποκριθούν για χάρη των γονιών τους.

Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να διαθέτουν χρόνο για αλληλεπίδραση με το παιδί, για συζήτηση και επικοινωνία. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι τα λαμβάνουν υπόψη  ότι είναι σημαντικά για τους γονείς τους και  ότι τα αποδέχονται όπως είναι και όχι έτσι όπως ενδεχομένως θα ήθελαν να είναι. Επομένως, η ερώτηση: «Πώς πέρασες στο σχολείο σήμερα;» είναι αρκετή να αποτελέσει το έναυσμα για συζήτηση και επικοινωνία, στο μέτρο, στο βαθμό και στο χρόνο που το παιδί επιθυμεί, χωρίς να νιώθει ότι «εξετάζεται» από τον μπαμπά του, ή τη μαμά του. Μέσα από τη συζήτηση αυτή, σιγά-σιγά θα ξεδιπλωθούν οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί του, οι ανασφάλειες και οι δυσκολίες που βιώνει στο σπίτι ή το σχολείο (Παππά, 2008).

Ο γονιός μπορεί να βοηθηθεί από τον εκπαιδευτικό και αντίστροφα. Με τη συχνή αλληλεπίδραση γονείς και εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες και τις προκλήσεις των παιδιών  λειτουργικά.

Τέλος, οι γονείς χρειάζεται να δώσουν κάποιο χρόνο στο παιδί, ώστε «να αναμετρηθεί» με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, παρέχοντάς του, διακριτικά, βοήθεια και καθοδήγηση, όπου και όταν το χρειάζεται και το επιθυμεί. Με δυο λόγια, χρειάζεται να είναι διαθέσιμοι, χωρίς να αγχώνονται και κυρίως χωρίς να πανικοβάλλονται.

Καλή σχολική χρονιά, καλή νέα αρχή!

 

Γκόλια Αντωνία-Κοινωνική Λειτουργός

Από το Κέντρο Πρόληψης ΑΡΙΑΔΝΗ

Ο Πρόεδρος

Δημάκος Δημήτριος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *