Τρία (3) ποιήματα για τον κορωνοϊό

Share Button

Νύχτα βαθιά, πηχτό σκοτάδι
και νεκρική σιγή
Ψυχές που φεύγουν για τον Άδη
Τι είναι τούτη η φυγή;

Η κουκουβάγια λέει το τραγούδι της
το νυχτολούλουδο ανθεί
αλύχτισε στο δρόμο ένα σκυλί
και ύστερα απόλυτη σιωπή

Μακρόσυρτο το κλάμα αυτών
που χάνουν πατεράδες
και μάνες και παιδιά
λυγμός και δάκρυ γίνονται ένα

Πόνος αβάσταχτος διπλός
σαν δεν μπορούν, το χέρι να κρατήσουν
σ’ αυτές τις τελευταίες τους στιγμές
κι εκείνοι φεύγουν μόνοι

Η κόλαση του Δάντη
κορμιά ριγμένα στα κρεβάτια
παλεύουν να πάρουν μιαν ανάσα
κι ύστερα τα φέρετρα κονβόϊ

Ψάχνω τον υπαίτιο να βρω
γι’ αυτή την τραγωδία
φταίει ο κορονοϊός.
Μα είναι η μόνη αιτία;;

Που είναι όλου του κόσμου οι δυνατοί
να τον συντρίψουν;
Τρέμουν μπροστά του αδύναμοι
κι ανέτοιμοι να τον νικήσουν

Όλοι αυτοί που κομπορρημονούν
ας σταματήσουν τους πολέμους
κι επιτέλους ας συνεργαστούν
για να νικήσουν τον εχθρό

Για να νικήσουνε τη φτώχεια
την πείνα, την αρρώστια
για να μπορούν κι εκείνοι
να κοιμούνται…

Ηγουμενίτσα 27/3/2020 
Ελένη Κύρκου – Σαφάκα

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *