Σε μια μεσημβρινή συζήτηση η οποία περιεστράφη στα των εκλογών, γράφω δημοσίως κάποια συμπεράσματα στα οποία καταλήξαμε. Για να προλάβω τυχόν παρερμηνεία στη συζήτηση συμμετείχαν άτομα από διαφορετικούς χώρους, υποψήφιοι και μη.

-Συμμετέχω στα κοινά δεν σημαίνει κατ’ αποκλειστικότητα ότι θέλω να είμαι υποψήφιος ή ότι πηγαίνω στα συμβούλια του εκάστοτε συμβουλίου, ή ήμουν υποψήφιος/α στις προηγούμενες εκλογές. Συμμετέχω στα κοινά επίσης όταν αγαπώ τον πολιτισμό, συνεργάζομαι σε δράσεις που γίνονται στην πόλη, τον δήμο που ζω ή και ευρύτερα. Συμμετέχω ως θεατής ή συμβάλλω στην πραγματοποίησή τους. Συμμετέχω σε εθελοντικές δράσεις καθαρισμού και διεκδικώ μια καθαρή πόλη κι έναν καθαρό δήμο. Διεκδικώ ισότιμη πρόσβαση των ΑΜΕΑ στην καθημερινότητα.

-Οι νέοι πρέπει να ενθαρρύνονται να συμμετάσχουν έμπρακτα στα κοινά. Η συμμετοχή τους δεν αποτελεί ηλικιακό προνόμιο, γι αυτό και χρειάζεται να έχουν τη βοήθεια, τη στήριξη, την καθοδήγηση όσων έχουν μεγαλύτερη εμπειρία. Απαιτεί μια γενναιότητα αυτό βέβαια και από την πλευρά ημών των μεγαλύτερων, των εκπαιδευτικών, των ανθρώπων που εν γένει βρισκόμαστε πιο κοντά με τους νέους ανθρώπους.

-Ο πραγματικά και όχι κατ’ ευφημισμόν ενεργός πολίτης είναι εκείνος που παλεύει σε οποιαδήποτε θέση βρίσκεται για το κοινό καλό. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε όλοι σε όλα ή με όλους. Απαιτείται όμως να ξεφύγουμε από την εποχή της ιδιώτευσης. Οι ιδέες μας, οι άνθρωποι που επηρεάζουμε και μας επηρεάζουν, οι γειτονιές μας, οι θάλασσές μας, μας χρειάζονται όλους. Θα το ξαναπώ γιατί το πιστεύω βαθιά: Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει!