
Ολοένα και πιο συχνά, σαν μάντρα που επανέρχεται και ποτέ δεν φεύγει, σε στιγμές που δεν το περιμένω, έρχεται στο μυαλό μου ο τίτλος ενός ποιήματος του Μιχάλη Γκανά: «Έρχονται μέρες που ξεχνάω με λένε» (Παραλογή, 1993). Αυτό συμβαίνει με τους ποιητές, σε ακολουθούν. Η σκιά τους υπάρχει μέσα σου. Σε κατοικεί. Εκείνοι μπορεί να […]




